Een mooie maandag

Om zes uur hoor ik dat ik een sms krijg.  Ik ben nog te slaperig om te kijken wie het is, maar ik neem aan dat als het een noodgeval is die persoon wel op zal bellen.   Rick en Katja vertrekken naar hun werk en ik zie door de lamellen dat het weer prachtig zonnig weer is.

Zoals altijd net voor het opstaan lees ik mijn email op mijn telefoon en nu ook de sms.  Die blijkt van Sharon te zijn.  Hun minpin heeft op de een of andere manier zijn rug beschadigd tot het punt dat hij misschien verlamd is.  Ze weten nog niet of hij het gaat.

Sharon vraagt of de personal training naar morgen verzet kan worden en natuurlijk is dat prima.  Gelukkig schrijft ze wat later op Facebook dat er toch goede hoop is dat Hank weer herstelt.  We duimen allemaal hard, het is ook nog een heel jonge hond
, dus hopelijk sterk genoeg.

Na mijn ontbijt van gepocheerde eieren met spinazie en geraspte kaas en een paar sterke koppen koffie ga ik dan maar naar boven voor een uur cardio op de elliptical.  Dat gaat lekker snel met een leuke roman om te lezen.

Daarna werk ik wat administratie af.  Onder anderen bel ik USAA om eindelijk eens de mogelijkheid te krijgen geld op Saskia's rekening te zetten.  Dat was eerst verkeerd gedaan, waardoor ik zonder het te weten geld van Katja's rekening op die van Saskia storten.  Dat was natuurlijk niet de bedoeling, gelukkig merkte Katja het bijtijds.

Mijn uitzicht op de tuin van onze achterburen is zeer kleurrijk op het moment

 

Voor de lunch ga ik naar Noodles & Company.  Het lijkt op het moment wel of ik daar iedere maandag heenga, maar ze hebben een fijn terrasje in de zon en ik wil optimaal van dit lekkere weer genieten.  Het zal een graad of 17 zijn en de Indonesian peanut saute smaakt me heel goed.

Na het eten loop ik naar Petco.  Door de nagels van de honden zitten er al zoveel krassen op onze parketvloer dat ik eens wil kijken wat zij daartegen hebben.  Ik had gehoopt op Soft Paws, maar die moeten online besteld worden.  Ze hebben wel sokjes en ik neem ze maar mee voor beide honden, hoewel ik weinig hoop heb dat Django, die de grootste "boosdoener" is, ze aan zal laten doen.  Hij bijt als iemand aan zijn poten komt.

Thuis lijn ik de honden aan voor een lange wandeling door de buurt.  Ik laat ze zoveel mogelijk op de stoep lopen, hopend dat de nagels daar wat korter door worden.  Eenmaal  weer binnen doe ik Cosmo de sokken aan en na even met zijn poten trekken vindt hij het prima. 

Cosmo de goedzak vindt zijn sokjes prima

Django is inderdaad een ander verhaal, Kai en ik proberen het, maar hij hapt naar ons.  Zin om weer gebeten te worden heb ik niet en neem me voor hem naar de dierenarts te nemen.  Als ik niets doe is onze vloer binnen het halve jaar naar de maan.

Voor de zon achter de huizen verdwijnt ga ik voor het huis zitten lezen.  Buurmannen Don en Chuck zijn ook buiten.  Beiden komen even buurten en gaan dan respectievelijk hun Corvette wassen en bladeren harken. 

Tegen de tijd dat het te koel wordt om buiten te zitten is het tijd om naar Chris te lopen voor onze wekelijkse wandeling met de honden.  Volgende week zullen we wat vroeger moeten gaan, want het begint al donker te worden als we terugkomen.

Voor het avondeten laten we Vietnamees bezorgen van Viet Aroma.  Ik denk wel dat na Japans Vietnamees mijn favoriete Aziatische keuken is.  Zo lekker licht ook, gegrilde dingen, die je in dun rijstpapier wikkelt met verse groentes.  Ik vind het nog altijd heerlijk dat zoveel restaurants thuisbezorgen.

Natuurlijk had ik tijdens de wandeling met de honden ook mijn fototoestel mee, foto's van vandaag staan hier, vooral veel vlammende Japanse esdoorn.