Stukje Amerikaanse geschiedenis en hondentrainer

Het midden van de week alweer en ik sta bijtijds op, zodat ik gauw mijn sporten kan doen.  Na het ontbijt van een muffin met kaas en ei ga ik dan ook gauw naar boven voor mijn uur op de elliptical.  Vaak komen er dan dieren me gezelschap houden.  Vandaag is dat Flapjack, die me van boven het bed meewarig aankijkt.  Hij als kat hoeft zich niet to uit te sloven lijkt hij te denken.

Toch ben ik nog niet op tijd begonnen, want halverwege hoor ik de schoonmaakdames binnenkomen.  Ze beginnen weliswaar in de basement, maar ik verkort mijn routine toch maar met tien minuten om zeker te zijn voor ze bovenkomen te kunnen douchen.

Dan vertrek ik naar het historische plaatsje Clifton waar ik eindelijk weer eens met Scarlett heb afgesproken.  Het is een schattig plaatsje en het Clifton Cafe heel gezellig.  Het is lekker genoeg om buiten te eten, ik denk iedere keer voor het laatst dit jaar.  We bestellen crepes, de mijne met gerookte zalm en allerlei groentes, en kletsen bij na elkaar maanden niet gezien te hebben.

Na de lunch rijden we achter elkaar aan naar Gunston Hall zo'n vijfentwintig kilometer verderop aan de Potomac. Dit is het landgoed van George Mason, een zeer welgestelde Virginiaan in de 18e eeuw en schrijver van de Virginia Declaration of Rights waarop o.a. de Bill of Rights, de eerste tien veranderingen van de Constitutie (grondwet) van de Verenigde Staten, en andere belangrijke revolutionaire documenten zijn gebaseerd.

Nogal een belangrijk man, dus, deze George Mason, al wilde hij eigenlijk niet de politiek in.  Hij vond de vrijheid van de mens, waaronder ook zijn slaven, die erfgoed waren en hij niet kon vrijlaten, het hoogste recht.  In zijn leven kocht hij twee slaven, een moeder en baby, duidelijk om ze bij de vader te kunnen houden.  Hij weigerde dan ook de Constitutie te ondertekenen, omdat die rechten er om te beginnen niet instonden.

Net voor zijn overlijden in 1792 werd de Bill of Rights geratificeerd, die o.a. rechten als vrijheid van meningsuiting, religie en tien meer zulk soort rechten in de Constitutie zette.  George Mason (hij was overigens de vierde in zijn familie met die naam) heeft dus voor zijn dood nog geweten dat zijn gevecht ervoor niet vergeefs was.  Hij was maar een van drie aanwezigen, die de eerste Constitutie weigerden te ondertekenen.

Behalve de twee keer dat George Mason werd gevraagd mee te werken aan documenten, die dit land onafhankelijk zouden maken, was hij een zeer prive man waar niet heel veel over bekend is.  Hij trouwde op zijn 25e met een 16-jarige Ann waar hij dol op was, maar die helaas op haar 39e overleed na het baren van een tweeling, die hun geboorte ook niet overleefden.  Dat waren hun elfde en twaalfde kinderen.

Bij aankomst worden we meteen het theatertje ingeleid, want de film begint net.  Het is een interessante film over George Mason's leven, maar vooral over zijn Virginia Declaration of Rights en zijn weigering de Constitutie te ondertekenen.

Dan kopen we kaartjes voor de rondleiding van twee uur.  We hebben nog bijna een half uur voor die begint en we kijken wat rond in het museum en in de tuinen.  Scarlett gaf hier vroeger rondleidingen en weet mij dus al heel wat te vertellen.

Om twee uur staan wij en een echtpaar op de stoep bij de voordeur.  Linda, een vrijwilligster, die dit al dertig jaar doet (en het is haar aan te zien, ze heeft geen voortanden meer) verwelkomt ons.  Omdat het dak vervangen gaat worden staan er geen meubelen in het huis.  Fijn is wel dat we daarom mogen fotograferen.

Linda vertelt interessant over het leven in Coloniaal Amerika in de achttiende eeuw.  Aan alle prachtige deuren en houtsnijwerken kun je zien hoe rijk deze familie was.  Het uitzicht is ook prachtig. 

Een uurtje later staan we weer buiten en bekijken de keuken, de "ijskast" en wasruimte.  Ook staat het schoolgebouwtje er nog.  George Mason vond het heel belangrijk dat zijn kinderen, ook de meisjes, lezen, schrijven en rekenen leerden.  Ook een aantal slavenkinderen kregen hier les.

We kijken nog even rond in het winkeltje en dan is het tijd om huiswaarts te gaan.  Scarlett en ik spreken af niet weer maanden voorbij te laten gaan voor we weer iets ondernemen.  Nu de rondleidingen afnemen heb ik ook weer meer tijd voor dit soort uitstapjes.

Op de terugweg leidt de GPS me een vreemde weg en op een gegeven moment bevind ik me op het terrein van de NGA.  Dit is de National Geospatial-Intelligence Agency en alles is zwaar beveiligd en ik hoop maar niet dat een van de barrieres opeens opgaat!  Gelukkig kan ik niet veel verderop omdraaien.

Het duurt even voor ik de weg weer vind, maar ik ben gelukkig ruim op tijd voor de hondentrainster thuis.  Katja heeft namelijk een sms gestuurd dat zij verlaat is.  Om vijf uur gaat de bel en Patricia, de trainster, staat voor de deur.

Het wordt een interessante anderhalf uur.  Het meeste wat Patricia vertelt wist ik eigenlijk wel, goed gedrag met snoepjes belonen.  Ze geeft Katja een aantal goede tips om Django te leren toe te laten dat mensen zijn halsband aanraken en zijn nagels knippen.  We gaan eraan werken en als het nodig is komt Patricia over een maand terug. 

Interessant is dat zij helemaal tegen Cesar Milan is en vertelt dat er allerlei petities rondgaan om hem van de televisie te verwijderen.  Ik heb dat al vaker gehoord van andere hondentrainers en dierenartsen.  Zijn methodes worden door veel andere professionelen als te straffend gezien.

Rick komt thuis met eten van Plaka Grill. Kai houdt daar nooit zo van dus wij maken gebruik van het feit dat hij naar zijn Franse les is.  De souvlaki smaakt me bijzonder goed.  Dagen als vandaag vind ik heerlijk, geschiedenis is zo mijn ding en nieuwe dingen leren over de Amerikaanse helpt me ook met mijn rondleidingen.

Foto's van vandaag staan hier.