Vanochtend heb ik een jaarlijkse controle bij de dokter en moet daarom vasten. Ik blijf zo lang mogelijk in bed liggen om maar geen verleiding te hebben iets te eten. Pas als de schoonmaaksters om half negen komen sta ik op.
Drie kwartier later loop ik de dokterspraktijk binnen. Het moet gezegd, ze zijn hier altijd heel punctueel. Precies om half tien word ik naar een van de behandelkamers gebracht door een vriendelijke verpleegster.
Zij weegt mij en kijkt hoe lang ik ben, onder anderen. Grappig is dat ik vorige keer 68 3/4 inches lang was en deze keer 69 1/4. Alsof ik een halve inch gegroeid ben. Gewoonlijk ben ik 69 inches (1,75) dus daar houd ik het maar op. Ik krijg ook gelijk maar mijn griepprik, hebben we dat ook gehad.
Niet veel later komt de nurse practitioner Beth binnen. Ze vraagt hoe het met mijn pijnen is met dit weer en ik beaam dat die inderdaad flink meer aanwezig zijn. Ze stelt voor behalve wat ik al doe ook extra vitamine D te slikken aangezien dat ook kan helpen. Dat ga ik dus maar doen.
Met een recept voor een mammogram stuurt ze me een half uurtje later naar binnen om bloed te laten afnemen. Dat gaat ook vlot en dan mag ik eindelijk gaan ontbijten. Ik rijd naar de dichtstbijzijnde Starbucks en trakteer mezelf op een mocha Americano en een broodje. Ik eet het meteen daar op want ik ben flauw van de honger.
Thuis doe ik gauw een half uur op de elliptical en vertrek dan met Kai en Saskia. Katja sms-te me toen ik bij dokter was of wij zin hadden met haar bij Le Pain Quotidien te lunchen. Natuurlijk grijp ik elke gelegenheid om met de drie kinderen te zijn aan.
Wij zijn er vroeger dan Katja en bestellen ook vast voor haar, want zij krijgt maar een half uur de tijd voor lunch. Het is weer een ijskoude dag met temperaturen maar net boven het vriespunt dus mijn kippen-groentesoep met pittige harissa warmt lekker op.
Op de terugweg stop ik nog even bij Safeway om een paar potten met chrysanten te kopen voor binnen. De oude waren helemaal verwelkt en we hebben vanavond een feest, dus het is wel vrolijk om dan bloeiende bloemen te hebben.
Thuis hang ik vast wat versieringen op voor ons feest en ga dan zitten rusten. De honden komen gezellig bij me liggen, de klokken tikken vrolijk. Wat is het toch weer fijn thuis te zijn!
Als Rick thuiskomt gaan we verder met de voorbereidingen voor ons feest wat we geven om te vieren dat we terug in ons huis zijn. We hebben het cateringbedrijf The Purple Onion in de arm genomen om de hapjes en bar te regelen.
Zij komen om zes uur opzetten en het ziet er allemaal prima uit. Er zijn croissantjes met rosbief, kipspiesjes, een artisjokdip, crabcakes en mini cupcakes. Om kwart voor acht komen de eerste gasten en al gauw is het gezellig druk.
Iedereen is blij dat we weer terug thuis zijn. Veel mensen krijgen het hele verhaal over de brand te horen en een aantal wil een rondleiding door het huis. Voor we het weten is het elf uur en ruimen de Purple Onion mensen op. De meesten nemen afscheid, alleen Lorraine blijft nog gezellig kletsen.
Pas ver na middernacht rollen we moe, maar voldaan, ons bed in. Het was een zeer geslaagd feest en door de catering hebben we nauwelijks iets op te ruimen.
4 reacties:
Leuk een welkom thuis party voor de mensen die jullie hielpen. Ziet er professioneel uit.
Makkelijk om wat uit te besteden.
Ik ben benieuwd of de vitamine d gaat helpen tegen je pijnen.
Wij hebben alweer een zonnige dag gehad en de Sint met pieten op de stoomboot in ons dorp; daarna gezellig met z'n allen chocomelk met speculaasstaaf gegeten.
Zag er goed uit de hapjes! Fijn dat het een geslaagd feestje was.
Sinds een jaar slik ik ook extra vitamine D voor de pijnen. Fijn dat het feest zo geslaagd was, jammer dat wij er niet bij konden zijn.
@Tineke - Ja, het voelde echt helemaal als weer terug zijn in de buurt.
@Petra - Het was zo leuk weer helemaal "gewoon" een feestje te hebben
@Anja - Ik ga morgen die vitamine D kopen
Een reactie posten