Iedereen ligt nog in diepe rust als ik om negen uur opsta. Katja heeft al koffie gezet en daarvan is nog een flinke kop over. Met een lekkere snee stol met double cream ontbijt ik gauw. Dan vertrek ik naar de sportschool voor een uur personal training.
Sharon is helemaal blij met het wijnglas en cadeaubon, die ik voor haar meeheb. Tijdens de zware oefeningen merken we dat we enorm veel gemeen hebben. Beiden hebben we een hekel aan rotzooi en tja, kerst is niet de netste feestdag. Het voelt goed te weten dat ik niet de enige ben, want thuis krijg ik de hele tijd te horen dat ik overdrijf.
Iedereen thuis wacht me al op en gauw douche en maak ik me klaar. We rijden met zijn vieren naar het Mosaic District, want Katja wil bij Le Pain Quotidien daar lunchen. We nemen plaats aan de grote gemeenschappelijke tafel en bestellen, zoals ik al een paar keer eerder deed, ook alvast voor Katja.
Het wordt een gezellige lunch, hoe kort ook, want Katja heeft maar een half uur. Ik bedenk me dat dit onze laatste gezamenlijke maaltijd dit jaar is. Ik heb het gevoel dat dit veel minder vaak voor gaat komen van nu af aan, maar daar probeer ik maar niet aan te denken.
Tijdens het eten, hun lekkere kippensoep met harissa voor mij, helpen we Katja bedenken wat ze Kevin voor kerst wil geven. Haar oorspronkelijke cadeau-idee bleek veel te duur te zijn. Uiteindelijk wordt het een bon voor een vliegles.
Katja vertrekt weer voor haar laatste middag werk voor de cardiologen. Kai en Saskia lopen vast naar Target, terwijl ik nog een potje met harissa en een Belgische wafel koop, beiden erg lekker.
Dan gaan Rick en ik even binnen bij het Hyatt House waar onze favoriete receptioniste, Anida, achter de balie staat. We krijgen een heel enthousiaste hug en ze moet alles horen over hoe het huis en de kinderen zijn. Ze is oprecht blij verrast ons te zien, zo leuk.
Bij de Target zien we de kinderen nergens en kopen onze boodschappen. Buiten staan er een paar stoelen en we gaan even lekker in het zonnetje zitten, terwijl we op Kai en Saskia wachten. Het is gewoonweg warm met mijn jas aan! Het is dan ook 11 graden en de zon hier heeft zelfs in December nog heel wat kracht. Het voelt als 17 graden!
Als de kinderen er ook weer zijn rijden we huiswaarts. Ik heb Katja beloofd een Vienna cadeautje voor de ouders van Kevin te kopen, dus rijd meteen door naar de historische Freeman winkel in het oudste nog staande gebouwtje in ons stadje (1890, volgend jaar wordt de 125e verjaardag van Vienna gevierd, al bestaat er hier al een vestiging sinds 1754, maar die heette Ayr Hill).
In dit winkeltje worden allerlei plaatselijke dingen verkocht, waaronder ook kerstboomversieringen. Wij kregen van een van onze buren de rode locomotief, die aan Church Street staat, en die wil Katja ook aan Kevins ouders geven. Grappig is ook dat die locomotief er in Katja's geboortejaar is neergezet. De vriendelijke en praatgrage medewerkster van het winkeltje pakt hem mooi voor me in.
De rest van de middag ga ik voor het huis zitten lezen. Het is warm genoeg om zonder jas te zitten, ik stroop mijn mouwen zelfs op om het iets koeler te maken. Van mij mag het de hele winter zo blijven, maar zo gelukkig zullen we wel niet zijn.
Als de zon achter de gebouwen is verdwenen en niemand op mijn sms vraag of zij de honden voor de verandering eens willen uitlaten heeft gereageerd lijn ik Cosmo en Django dan zelf maar aan. Katja heeft enorme hoofdpijn en wil na haar werk zo snel mogelijk op weg en die honden verdienen een wandeling, ondanks dat ik ook al bijna een week met constante flinke hoofdpijn loop.
Het is eigenlijk best lekker in de buurt en al gauw is mijn ergernis om klaarblijkelijk de enige hondenwandelaarster te zijn verdwenen. Ik klets wat met buren, die ook van het lekkere weer genieten, en ben blij dat we geen andere honden tegenkomen.
Halverwege krijg ik een telefoontje van berouwvolle Rick en Kai. Zij kregen nu pas mijn sms-jes en komen me tegemoet. Zo voel ik me natuurlijk helemaal een isegrim! Die constante hoofdpijn is niet goed voor mijn humeur, dat is zeker. In ieder geval hebben de honden genoten van een lekkere wandeling.
Katja komt uit haar werk met migraine. Ze moet er zelfs van overgeven en we raden haar aan toch maar morgenochtend naar New Jersey te rijden. Na het overgeven en pizza van Zpizza, die we als avondeten bestellen, voelt ze zich echter een stuk beter en vertrekt tegen achten toch. Voordeel van later vertrekken is dat het verkeer al is opgelost.
We zullen Katja op Nieuwjaarsdag weer zien. Hopelijk vinden zij en Kevin volgende week een appartement, zodat Django en Zorro ook mee naar het noorden kunnen. Zo niet dan gaan ze even bij Kevins ouders wonen en houden wij de dieren hier.
3 reacties:
Ik hoop dat je hoofpijnen vandaag minder zijn. Wat een narigheid.
Ik kan me goed voorstellen dat je humeur er niet beter van wordt.
Fijn weekend, Bea
Die tijden met allemaal bij elkaar worden steeds zeldzamer! Deze week is dat voor ons dat we allemaal bij elkaar zijn, en daar genieten we super van! Alles is fases in het leven.
Annemiek
Hopelijk is je hoofdpijn inmiddels over!
Ook ik heb een hekel aan rotzooi en ook hier vinden ze altijd dat ik overdrijf. Je bent zeker de enige niet!!
Een reactie posten