Kerstgala

Zaterdag

Gisteravond zeiden Katja en Kevin dat ze om acht uur weg wilden.  Ik lachte, want zag dat niet gebeuren, en inderdaad als ik om negen uur opsta hoor ik hen pas douchen.  Katja maakt nog roerei en voor wie het wil bacon (ik niet) en dan pakken ze Kevins auto in.

Om kwart voor tien zwaaien we ze uit.  Ze gaan naar Miami rijden en van daaruit morgen een cruise van een week doen.   Miami is ongeveer negentien uur rijden hiervandaan dus een heel eind en ik hoop dat ze het voorzichtig aan doen.  Volgende zondagavond hopen ze laat weer hier te zijn.

Het is alweer een grijze en natte dag en ik heb voor vandaag een half uur interval op de elliptical op het programma staan.  Als het mooier weer was geweest had ik de honden een goede wandeling willen geven, maar een blik naar buiten weerhoudt me daarvan. 

Rick en ik pakken een tas voor onze "night on the town" vanavond en dan maak ik gauw lunch.  Met de nadruk op gauw, want ik heb haast en met een kop soep en een worstje van gisteravond loop ik langs mijn laptop. 

Haast, soep en laptop zijn geen goede combinatie, want de kop schuift en valt op het keyboard van mijn laptop!  Kai en ik proberen te redden wat er te redden valt, maar vergeet het maar.  Die zal terug moeten voor reparatie.  Gelukkig heb ik wel garantie die alle ongelukken dekt.

Met maar een halve lunch in mijn maag haast ik me even later naar Lofty Salon.  Daar laat ik mijn haar en make up voor vanavond doen.  Eerst doen Carmen en Mona mijn haar en daarna Taylor heel bekwaam mijn make up.  Ik vind het mooier dan vorig jaar, iets minder zwaar.

Thuis laden we de tassen en galakleding in de auto en rijden door de regen naar Washington.  Daar geven we de auto af aan de valet en checken in het W Hotel voor de nacht.  We krijgen een kamer met zicht op onder anderen het ministerie van financien, daarnaast ligt het Witte Huis dus Obama is niet ver weg.  Uit de auto zagen we ook de Nationale Kerstboom en de verlichte boompjes daaromheen, zo jammer dat het zulk slecht weer is!

In de hotelkamer hebben we zin in een glaasje champagne.  Rick gaat een paar glazen halen bij de bar en dan toasten we op een leuke avond met zijn tweeen.  Rick heeft heel wat meer tijd nodig om zich in zijn smoking te kleden, dan ik.  Ik hoef enkel mijn jurk en panty aan.

Als we beiden in vol ornaat zijn gaan we naar beneden en roepen een taxi. Een paar minuten later zet die ons af bij het Andrew Mellon auditorium.  Dit is een mooi klassiek gebouw waar we twee jaar geleden ook al dit gala hadden.

We moeten door een korte veiligheidscontrole en krijgen dan een drankje aangereikt.  Ook krijgen we een kaartje met vier hors d'oeuvres erop.  Die "moeten" we allemaal proeven, een stempeltje zetten en inleveren om kans op een prijs te maken.  Natuurlijk winnen wij niets, maar de hors d'oeuvres zijn erg lekker.

Intussen speelt er een bandje en komen er steeds meer mensen binnendruppelen.  Rick en ik hebben een van de weinige tafeltjes bemachtigd waar iedereen omheen komt staan.  Ik ben blij met mijn stoel, want al zijn mijn schoenen redelijk comfortabel voor avondschoenen, lang erop staan is ook weer niet fijn.

Om een uur of acht opent de vice president met een korte bedankspeech voor de medewerkers het buffet.  Hij vertelt ook dat er vanavond bijna duizend mensen aanwezig zijn!  Wat is dit feest gegroeid, vroeger kende Rick zo ongeveer iedereen, maar dat is allang niet meer zo.

Het eten is lekker, hoewel er tot onze teleurstelling dit jaar geen sushi is.  De filet mignon, varkenshaas, caprese salade en gegrilde groentes smaken echter ook prima.  Bij de desserts zitten lekkere bonbons dus aan lekkernijen geen gebrek.

Na het eten wordt er een "casino" geopend.  Rick en ik vinden een plaatsje aan een van de black jack tafels en we lachen wat af met de rest van de spelers en dealer.  We krijgen chips van $1000 ieder en regelmatig wordt er gegrapt dat het toch leuk zou zijn als het echt was.

Als we genoeg gegokt hebben gaan we nog gezellig kletsen met een aantal bekenden en voor we het weten is het middernacht.  Een taxi is gauw gevonden en in het hotel drinken we nog even een night cap alvorens het zeer gerieflijke king bed op te zoeken.

Zondag

We slapen lekker uit, maar om kwart over negen ben ik toch echt klaarwakker.  Ik ga maar vast emails lezen en niet veel later is Rick ook weer in het land der wakenden.  Als hij de gordijnen opentrekt lachen ons een mooie zon en blauwe lucht toe, wat een verschil met de afgelopen dagen!

We douchen en pakken vast in en lopen dan om de hoek naar Café du Parc in het Willard Intercontinental.  Hier wordt een heerlijk Frans brunch buffet geserveerd en we hebben geluk dat er nog net een tafeltje vrij is.  Er is in de stad net de Jingle All The Way 5k geweest en veel van de lopers hadden naderhand duidelijk honger.  Als we volgend jaar niet de avond ervoor een kerstfeest hebben wil ik die ook wel lopen.

Het buffet is werkelijk heerlijk.  Echte croissants en andere Franse broodjes, gerookte zalm, heerlijke kleine croquet monsieurs en quiches, gerookte zalm, vers fruit en nog veel meer.  We genieten er met volle teugen van en besluiten dat dit inderdaad brunch is, want voor een lunch zullen we binnenkort geen trek hebben!

Na het eten lopen we naar de Nationale Kerstboom.  Ik maak ook wat foto's van de kerstversieringen op straat.  De Nationale Kerstboom is een permanente boom en nog niet zo groot, want hij staat er pas een paar jaar.  De versieringen heeft men zo aangebracht dat ze de "boom" een stuk hoger maken.

Om de boom heen staan boompjes voor iedere staat en territory.  Dit jaar is daar iets nieuws mee gedaan, ze worden namelijk 's avonds verlicht door coding van Google door miljoenen meisjes in het land gedaan.  Ik wil dan ook absoluut nog een keer 's avonds terug. 

We maken foto's van de boom met de prachtig blauwe lucht en kijken naar de verschillende modeltreinen, die eromheen en bij rijden.  Er is zelfs een heus brandweerstation.

Eenmaal uitgekeken lopen we terug naar het hotel, checken uit en vragen onze auto terug.  Dan rijden we de stad uit onze eigen wereld weer in.  Ik vind het altijd zo'n verschil, het dorpse Vienna met de grote stad.  We zijn het erover eens dat het super is dat we maar twintig minuten hoeven te rijden voor we in een heel andere omgeving zijn, zowel een stadse als een helemaal natuur omgeving.

Halverwege de middag gaan Rick en ik naar Starbucks voor een koffie en voor mijn groene thee.  Ik bestel er ook heel stout een salted caramel cake pop bij.  Ik heb toch wat trek en als ik dit weekend dan toch al helemaal niet op mijn calorieen let kan die er ook nog wel bij.  Morgen is het weer afgelopen met het gesnoep.

We hebben nog wat laatste kerstversieringen voor buiten op onze stoep en willen daarvoor bij Michaels wat "besneeuwde" takken vinden.  Die vinden we meteen en de rij voor de kassa's valt gelukkig erg mee.  Die kan in deze tijd van het jaar daar ellenlang zijn.

Thuis zetten Rick en ik de verlichte Santa laarzen voor op de stoep.  We doen er verlichte candy canes in en de witte takken.  Het staat erg leuk, alleen doet een set van candy canes het meteen al niet meer.  Gelukkig zijn die makkelijk bij Home Depot te krijgen.

 

De rest van de middag besteden we met de wenslijsten van de kinderen en bestellen een goed deel van hun kerstcadeautjes al.  Dit jaar zijn er maar liefst drie waarvoor het grootste cadeau hetzelfde is (en een van de kinderen is daar niet een van, als je begrijpt wat ik bedoel, ik durf het hier toch niet met naam en toenaam te schrijven).  Zo schieten we al lekker op!

Voor het avondeten bestellen we makkelijk van Zpizza.  En dan, je raadt het al, gaan de kerstprogramma's weer aan.  En zo eindigt weer een heel leuk weekend.

Foto's van het gala staan hier

Foto's van kerstachtig Washington staan hier