Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, mei 30, 2014

Dierentuin en Prom

Al vrij vroeg hoor ik Saskia bezig.  Niet zo vroeg als ze eigenlijk had moeten opstaan, want ze heeft vandaag maar een vak en vroeg mij haar af te melden.  Ik had dus weer een fijn eenzijdig gesprek met de "attendance lady" (is een antwoordapparaat).  Nog twee weken!

Zelf sta ik voor mijn doen ook bijtijds op, want ik heb een drukke dag voor de boeg.  Het is bewolkt, maar droog en een stuk warmer buiten dan gisterochtend.  De hoop is ook dat de zon snel tevoorschijn komt.

Met mijn oudste (niet in jaren, maar hoe lang we bevriend zijn) vriendin Anika hoop ik in oktober op city trip naar Barcelona te gaan.  Terecht lijkt het haar beter het hotel in ieder geval al te boeken.  Dat kan altijd nog geannuleerd worden.  We speuren Booking.com dus af en ik boek vast een hotel voor een zeer gunstige prijs wat goede recensies krijgt en gunstig gelegen is.

Dan is het tijd voor mijn sporten.  Er staat een dubbele Max Capacity training, of althans mijn eigen interpretatie daarvan op het programma.  Ik vind het altijd een hele inspanning, die gelukkig maar net iets meer dan een half uur duurt.

Daarna spring ik onder de douche, want Anja en ik hebben afgesproken om naar de dierentuin te gaan vanmiddag.  Anja is wat verlaat door het beruchte verkeer hier, maar dan rijden we eerst even naar Whole Foods.  De dierentuin heeft weinig lekkers qua eten te bieden, dus we besluiten een picknick mee te nemen.

Het wordt een "super foods" salade en dan rijden we via een mooie weg naar de stad.  Met mijn dierentuinlidmaatschap hoop ik gratis te kunnen parkeren, maar als we eraan komen blijken alle parkeerplaatsen vol.  Het is nog steeds schoolreistijd, helaas.

Gelukkig vind ik heel snel een gratis parkeerplaats langs de weg.  Het lijkt bijna te goed om waar te zijn, maar ik zie nergens dat er betaald hoeft te worden.  Het is maar voor twee uur, maar een parkeerbon kost $35 en de dierentuin is gratis, dus we besluiten het erop te wagen en desnoods ieder $17,50 te betalen. 

Voor het eerst in lange tijd fileparkeer ik de van en dat gaat wonder boven wonder goed.  We eten de lekkere salades in de auto en steken dan over naar de National Zoo.  Daar is het inderdaad druk, maar ook weer lang niet zo dat we over de hoofden lopen. 

We lopen eerst naar de panda's waar we enorm geluk hebben.  Bao Bao, de baby panda, en haar moeder Mei Xiang zijn buiten en spelen samen.  We maken een aantal schattige foto's en dan gaat het paar naar binnen.


Na ook de olifant gefotografeerd te hebben lopen we verder naar het apenhuis.  Helaas zijn de gorilla's niet buiten, maar binnen zijn ze wel actief.  Weer buiten loopt een orang oetang over de draden hoog boven ons hoofd.  Zo'n leuk gezicht is dat!

De tijgers zijn ook lekker actief.  Het zijn drie jonge tijgers, nog geen jaar oud, en we genieten van hun capriolen.  Ik maak er allerlei leuke foto's van en een paar filmpjes.  Met moeite onttrekken we ons ervan en gaan naar de leeuwen.

Ook die zijn flink actief.  Ma Leeuw is niet gecharmeerd van Pa en jammer genoeg neemt ze haar twee kleintjes ook vrij snel weer mee naar binnen.  Pa Leeuw is er duidelijk niet blij mee en brult erop los.

Daarna gaat hij liggen dus wij proberen de tijgers nog eens, die nog grappiger zijn.  Als zij ook uitgespeeld zijn en gaan liggen bezoeken we de gorilla's nog eens.  Daar is onder anderen Mandara, de oudste moederaap, buiten.  Zij kende mijn zus nog en mijn stem lijkt op die van mijn zus.  Als ik Mandara dan ook roep kijkt ze telkens om, Anja ziet het ook, zo grappig.

Bij de panda's ligt kleine Bao Bao nu in diepe rust, maar haar ouders zijn bamboe aan het eten.  Mei Xiang heeft haar rug naar ons, maar Tian Tian kunnen we goed zien smullen van zijn maaltijd.  Nog even langs de cheetahs en dan eindigt ons bezoek voor vandaag.

Tijd om terug naar de van te lopen.  Daar is geen teken van een bon, gelukkig.  We hebben dus toch nog een gratis bezoek aan de dierentuin gehad.  En wat was het weer leuk!  Volgende keer hoop ik alleen de leeuwenwelpjes beter te kunnen zien.

Door de stad en binnendoor rijd ik ons  terug naar Vienna.  Op een gegeven moment sta ik per ongeluk in een baan, waar iedereen rechtsaf moet slaan, en het licht staat op groen.  Tja, ik wil eigenlijk rechtdoor, maar de mensen achter me zijn daar duidelijk niet blij mee.  Na heel wat getoeter besluit ik dan toch maar rechtsaf te slaan.

Lang leve de GPS, die ons via een prachtige weg keurig terug naar huis leidt.  Zo zie je nog eens wat van de omgeving.  Anja neemt afscheid en ik ben heel benieuwd hoe Saskia er na haar haar en make up afspraken uitziet.

Zij heeft me al een sms met haar haar gestuurd, hartstikke leuk en origineel gedaan door Taylor bij Lofty Salon.  Met haar make up is Saskia eerst niet zo happy, ze vindt dat ze er als Malificent uitziet.  Ik vind het wel mooi gedaan, het is niet teveel, maar je kunt goed zien dat het professioneel is gedaan.  Als ik dat heb gezegd is Saskia er toch ook wel blij mee.

Gauw doet ze haar jurk en schoenen (wat een hakken!!) aan.  Ik maak een foto in de tuin en dan is het wachten op Sam.  Dat is zo'n leuk spontane jongen na "het" vriendje en Saskia kan het goed met hem vinden, maar verder is er niets tussen hen.  Ik heb Saskia op het hart gedrukt gewoon plezier te hebben, niet iedere jongen hoeft meteen een vriendje te worden, tenslotte.

Sam en Saskia vertrekken en ik ga ook op weg naar Meadowlark Gardens waar de prom foto's genomen zullen worden.  Daar is het een drukte van jewelste, want meer prom gangers hadden dit idee.

Het duurt even tot iedereen er is, maar dan betalen we ieder $1 toegang en gaan foto's nemen.  Vanavond is het de grootste groep, die ik van Katja of Saskia heb gezien.   Af en toe gaat het dan ook moeilijk met alle ouders, die willen fotograferen.  Na bijna anderhalf uur zijn we klaar en gaan de promgangers naar hun restaurant.

Het gros van de groep gaat met een bus naar de Melting Pot.  Saskia en Sam wilden geen $100 betalen voor die bus (ook omdat daar sommigen inzitten waar Saskia problemen mee heeft, want Rick en ik zouden ervoor betaald hebben).  Zij gaan in Sam's auto naar het restaurant en onderweg nog wat eten.

Mijn maag rammelt ook.  Kai staat thuis al klaar en we gaan naar Glory Days.  We krijgen het laatste tafeltje op hun terras.  Ik bestel de gegrilde zalm met boontjes en zoete aardappelfrietjes en die wordt precies zoals ik het heb gevraagd bezorgd (niet helemaal doorgekookt).  Het is heerlijk weer en een mooie zonsondergang. 

Tegen negenen komen Saskia en Sam nog even.  Saskia's schoenen doen haar voeten teveel pijn.  Het Hyatt Regency hotel in Reston waar de Prom wordt gehouden laat geen blote voeten toe.  Saskia neemt haar teenslippers mee, zodat ze toch kan dansen.  Waarschijnlijk blijft Saskia vannacht bij een vriendin logeren, al bood Sam heel galant aan haar thuis te brengen.

Niet veel later komt Saskia weer terug, ze heeft haar rijbewijs nodig.  Die Sam is de geduldigste jongen ooit!  Daarna zijn ze dan echt onderweg naar de Prom.  Die duurt tot middernacht, dus ze hebben nog twee uur.

Intussen beleeft Katja een heel andere avond.   Zij heeft morgen om een uur haar zware test voor toelating tot medical school.   Ze zou vanavond iets willen doen met een vriendin of vriend, maar er is niemand voor haar.  Ik maak me soms zorgen over haar eenzaamheid, maar hopelijk is dat maar tijdelijk.

Foto's van de Prom staan hier

Foto's van de dierentuin staan hier

donderdag, mei 29, 2014

Een regendagje

Zoals voorspeld is het bij het wakker worden bewolkt en regenachtig en een heel stuk kouder dan gisteren, toen het rond de dertig graden werd.  Vandaag zal het kwik niet hoger komen dan vijftien graden!  Wat een verschil!

Saskia staat om zes uur naast mijn bed met de vraag of ik haar laat kan melden, want ze heeft hoofdpijn.  Ik vermoed dat ze gewoon geen zin heeft om naar "guided study" te gaan, maar ze mist tenminste geen lesstof, dus ik geef maar weer toe. 

Na een paar lekker warme wafels en koffie als ontbijt en rillend Cosmo uit te hebben gelaten, ga ik aan mijn uur cardio boven op de elliptical.  Ik heb daar sinds we hem aanschaften al 137 uur op gesport!  Hij is zijn geld dubbel en dwars waard.


Mijn telefoon doet al een week of zo "vreemd".  Ik kan er via USB geen data meer afkrijgen en er zit duidelijk een los contact of zo in het oplaadgedeelte.  Ik heb er garantie op dus ga hem inwisselen bij de Microsoft Store.

Eerst ga ik even Sephora binnen voor mascara voor mij en om Saskia's make over afspraak voor morgen te verzetten.  Morgenavond is de Prom en Saskia gaat met Sam, een goede vriend, en een hele groep anderen. 

Dit is natuurlijk haar laatste Prom en daarvoor moeten nagels (vanmiddag blauw laten verven), haar (morgen) en dus make up perfect zijn.  Ik verander de afspraak naar kwart voor vijf morgen, maar krijg later een sms van Saskia dat dat voor vandaag is gedaan. 

Morgen hebben ze eigenlijk geen openingen meer, maar met wat overredingskunst krijg ik er toch nog een afspraak voor half drie uit.  Saskia is een goede klant van Sephora en ik heb heel zielig gedaan dat het arme kind anders geen professionele make up voor haar Prom heeft.  Het kost haar ook niets, want ze heeft genoeg punten om ervoor te "betalen".

Bij de Microsoft Store moet ik ook soebatten, want ik heb ooit mijn telefoon laten vallen waardoor hij een flinke kras opliep.  Dat had echter verder geen gevolgen voor hoe hij werkte, maar ze willen me nu een bedrag in rekening brengen want het kan volgens de medewerkster niet aangetoond worden dat mijn problemen met de telefoon daar niet door komen.

Grote onzin, want de kras zit bovenaan en het probleem met de oplader onderaan.  Gelukkig ziet haar manager dat ook en "voor deze ene keer" krijg ik gratis een nieuwe telefoon mee.  Ze doen ook nog even moeilijk omdat ik de nieuwe Cortana al op mijn oude telefoon had, alsof dat iets illegaals was.  Rick zegt later dat onzin is en ik heb de Windows 8.1 nu ook weer op mijn nieuwe telefoon, want dat is zo'n ontzettende verbetering!

Intussen is het na enen en ik heb enorme trek.  Het is echt een dag voor soep en ik moet toch in het winkelcentrum van Pho Thang Long zijn.  De kip pho smaakt weer voortreffelijk enn ik word als een oude bekende begroet, de mensen hier zijn zo aardig.

Thu wacht me al op bij Pro Nails 3.  Mijn nagels zijn ernstig aan een beurt toe.  Ik kies een lichte turquoise kleur voor mijn vingers en een erop lijkende kleur voor mijn tenen.  Thu wil daar ook nog glittertjes op doen, prima, staat leuk.

Een uurtje later rijd ik door de stromende regen naar huis.  Daar komt de UPS man net mijn nieuwe Fit Flops brengen.  Ik heb ze via Amazon Prime voor een flinke korting gekocht en ze zijn er in twee dagen met gratis verschepen.  Ik kan iedereen hier in de VS Amazon Prime van harte aanraden!

Kai en ik hebben op deze druilerige avond zin in Indiaas eten en bestellen dat van Curry Mantra 3.  We krijgen heerlijk eten bezorgd.  Intussen kijk ik naar Ricks foto's van vandaag, hij is naar de Andes geweest.  We hebben nu plannen volgend jaar naar Chili te gaan.  Het lijkt mij een prachtig land!

woensdag, mei 28, 2014

Een relaxdagje, hard nodig!

Heerlijk heb ik vannacht geslapen!  Zo lekker dat maar moeilijk wakker word.  Gelukkig is Saskia zonder aanmaning van mij op tijd naar school vertrokken.  Op mijn telefoon zie ik een van de redenen daarvan, Saskia mocht vandaag met biologie een haai ontleden en stuurde ons daar foto's van.

Een lekker gezicht een ontlede haai bij de koffie, maar het wordt een leuke familie uitwisseling van sms-jes ook met Katja en Rick, die natuurlijk ver weg zijn.  Santiago ligt in dezelfde tijdzone als de onze, vreemd want het is zo ver weg.

Na een bakje cottage cheese en vers fruit maak ik Saskia's lunch en breng die naar haar school.  Ze sms-t dat ze het heel lief vindt dat ik haar telkens lunch breng.  Gelukkig wordt dat dus op prijs gesteld.

Daarna heb ik geen excuses meer en is het tijd voor een uur interval op de elliptical.  Ik ben nog steeds bezig in Dan Brown's The Lost Symbol (Het Verloren Symbol) en verbaas me erover hoeveel van dat boek ik ben vergeten.  Het is bijna een compleet nieuw verhaal voor me.  Ik lees heel snel en onthoud daardoor niet veel voor lang.

Na het uur besluit ik de lentespullen in huis en voor het huis te gaan verruilen voor de zomer.  Ik heb nog leuke slipper hangers voor de voordeuren en de vuurtoren uit de Outer Banks van vorig jaar, maar geen leuke kleine vlaggetjes meer.  Ik neem me voor die vanmiddag te gaan kopen.

Binnen is het ook zo weer omgetoverd in de vrolijke oranje, turquoise en lichtgroene tinten van de zomer.  Ik vind het altijd leuk ieder seizoen wat andere spulletjes neer te zetten.  Zo lijkt het weer een heel nieuwe kamer.


Kai vraagt om Noodles & Company voor de lunch.  Hij is hard aan het werk aan een vertaalopdracht dus ik wil hem daar wel op trakteren, al heb ik er gisteren ook gegeten.  Genoeg varieteit op hun menu en vandaag kies ik de Japanese pan noodles.

We eten buiten op het deck waar het heerlijk vertoeven is.  Ik blijf dan ook lekker lui lezen.  Kai neemt zijn laptop naar buiten om daar te werken.  Om ons heen zie ik allerlei onweersbuien op de radar en hoor zelfs af en toe een donderklap, maar wij houden het droog en zonnig.
Zijn tweede naam is "Luilak" ;)

Aan het einde van de middag bedenk ik me dat ik nog vlaggetjes voor de voortuin wilde gaan uitzoeken bij Michaels.  Het duurt even voor ik ze daar vind en kies een paar leuke uit.  Ik had graag iets strandachtigs gehad, maar een vuurtoren"schilderijtje" van Thomas Kincaid is het enige wat ze daarvan hebben.  Voor het tweede vlaggetje kies ik een panda met de tekst "Come hang out here" erop.
Lekker zomers

Voor het avondeten haal ik sushi voor mezelf en kip katsu voor Kai van Yama.  We eten het buiten op en worden intussen weer toegezongen door onze cardinaal.  Ook zie ik het eerste vuurvliegje  van dit jaar.  De zomer is zeker in aantocht!
 
En hier nog een leuke foto van Anja en mij, gisteren met Anja's fototoestel genomen door een Nederlandse kennis.

dinsdag, mei 27, 2014

De rust van Meadowlark Gardens

Saskia heeft vanochtend weer hoofdpijn en Rick belt de school dat ze laat zal zijn.  Rick zelf pakt snel in en gaat dan voor mijn gevoel laat naar het vliegveld.  Ik ben er liever een paar uur te vroeg, maar Rick, die vandaag naar Santiago, Chili, vliegt vertrekt op het laatste moment.

Na mijn ontbijt ga ik naar de sportschool en begin met een half uur cardio.  Het is buiten vochtig warm en toch heeft iemand het raam opengezet (ik kan wel raden wie, altijd dezelfde dame).  Ik vind de warmte heerlijk, maar niet als ik aan het sporten ben en doe het weer dicht, mij een boze blik opleverend, maar ze zegt niets.

Sharon komt me om tien uur ophalen voor een uur personal training.  Het gaat veel beter dan ik had verwacht, want ik voel de gevolgen van een lange autorit in een positie wel.  Alle spieren komen weer aan bod en we kletsen over ons Memorial Day weekend.  Hier was het prachtig zomers weer en iedereen lag aan het zwembad dat zaterdag openging.

Thuis maak ik me gauw klaar, want ik heb met Anja afgesproken vanmiddag.  Zij komt om twaalf uur en we gaan eerst gezellig op het terrasje van Noodles & Company lunchen.  Ik geniet van de Indonesian peanut saute en Anja smult van de Bangkok kerriesoep.  Ik heb hier nog nooit iets gegeten dat ik niet lekker vond.

Daarna rijden we naar Meadowlark Gardens.   We betalen de toegang en gaan dan genieten van wat dit prachtige park ons te bieden heeft.  Er staat van alles in bloei, maar vooral ook de pioenrozen, waar Anja en ik beiden dol op zijn.

Toen we aankwamen dacht Anja al een Volkswagen kever van een Nederlandse kennis te herkennen op de parkeerplaats.  Halverwege het park zien we ze inderdaad, twee Nederlandse dames en een heeft haar peuterdochtertje mee.  Ze zitten dan ook in het schattige kindergedeelte hier.

We kletsen en fotograferen wat en lopen Anja en ik verder.  Die pioenrozen waar we voor kwamen staan mooi in bloei.  Maar we zien ook mooie libelles, helaas werkt er maar een mee om stil te zitten.  Verder proberen we bijtjes in vlucht op de gevoelige plaat te leggen.


Het is genieten, dit is zo'n rustgevend park!  We zien ook nog een bluebird baby in een vogelhuisje en moeder bluebird, die geagiteerd rondvliegt en uiteindelijk haar kind voedt.  Zo mooi om te zien.  Er is ook bijna niemand in het park wat het nog serener maakt.

Na een paar uur zijn we terug bij de van.  Op de terugweg vindt Anja het gelukkig niet erg als ik even bij Whole Foods stop. We hebben onder anderen helemaal geen melk meer.  Ook heeft de van hard een slok benzine nodig.

Dan neem ik afscheid van Anja, waarschijnlijk niet voor lang, want we willen eind deze week en begin volgende week ook wat avonturen ondernemen samen.  Die drie jaar dat Anja hier woont zullen snel gaan en daarna ga ik haar zeker  missen!  Enfin, nog bijna 2,5 jaar te gaan dus daar denken we nog even niet aan.

Mijn droom om lekker met een drankje op het deck te gaan lezen moet ik even uitstellen.  Saskia strikt me om naar Comes A Time te gaan.  Ze wil een nieuwe ring voor haar neuspiercing en is de achterkant van een van haar oorbellen kwijt.  Ik had nooit gedacht zo vaak in een piercing en tattoo zaak te zijn. 

Een man met een gezicht vol piercings, ik wist niet dat je er ook een in je wang kon hebben, helpt Saskia.  Ik krijg wel een goed gevoel bij deze zaak.  Het is er heel schoon en netjes en duidelijk wordt er erg op hygiene gelet.

Na afloop haalt Saskia me ook nog over naar Whole Foods te gaan voor de tweede keer vandaag.  Ik heb trek en dat is nooit goed in deze winkel, want ik neem een paar lekkere dingen mee.  Bij dezelfde kassa rekenen we af en het meisje daar herkent me omdat ik zo'n "cool" Duitse tas meehad eerder.

Eindelijk is het dan tijd om me met een lekker drankje op deck te begeven en lezen.  Niet veel later hoor ik harde donder, die Cosmo meteen naar binnen jaagt.  Het duurt nog een tijd voor het hier is, maar dan houdt het ook even flink huis.

Kai en ik bestellen van Tara Thai en ik kan het niet laten hun soft shell crab te bestellen.  Heel lekker is het!  Kai heeft als dessert de sticky ricc met mango en jeetje, dat is lekker!  Ik mag er helaas maar een hapje van. 

Nu wacht ik op een telefoontje van Rick dat hij veilig in Santiago is aangekomen en dan zoek ik mijn bed op. 

Foto's van vandaag staan hier.

maandag, mei 26, 2014

Memorial Day weekend in New England

Zaterdag

Rick vooral was doodmoe van een week met veel heel vroeg opstaan.  Hij viel gisteravond dan ook direct in slaap en vanochtend blijven we wat langer liggen.  Niet te lang, want we willen ook nog een beetje door New York lopen.  Het is bewolkt, maar langzaam komt de zon ook tevoorschijn.

Ons uitzicht
Rick maakte stiekem een foto van hoe ik bovenstaande foto nam

Terwijl Kai en ik ons klaarmaken haalt Rick koffie bij Starbucks.  Daarna gaan Rick en ik op een korte wandeling door de stad.  Natuurlijk kunnen we het niet laten allerlei foto's te maken.  We verzuchten beiden dat we langer zouden willen blijven en nemen ons voor dit jaar weer eens een romantisch weekendje New York in te plannen.
Grand Central Station

Als Kai klaar is komt hij zich bij ons voegen en gaan we op zoek naar een plaats om ontbijt te halen.  Dat vinden we bij Au Bon Pain.  Ik neem een heel lekkere dunne bagel met ei, kaas en tomaat.  Dan haasten we ons terug naar het hotel, want we hebben nog ongeveer 400 kilometer voor de boeg naar Newburyport.

We krijgen de van terug van de valet en ik begin met rijden.  Ik heb namelijk nog nooit in New York gereden en wil kunnen zeggen dat ik dat ook gedaan heb.  Het valt me alles mee, moet ik zeggen, al is het wel heel druk, maar dat is het in Washington ook.

Op mijn verkeersapp ziet Rick dat de I-95 in Connecticut helemaal vaststaat.  Wat een verschil maken die apps toch.  Zonder zouden we ook in die file terecht gekomen zijn, maar nu stellen we de GPS in op een alternatieve route om het verkeer heen.

Dat werkt heel goed en zo vermijden we nog twee keer files.  Met de moderne GPS technologie is dat toch een stuk makkelijker dan vroeger met een kaart.  We schieten zo goed op. 

Dicht bij Hartford, Connecticut, halen we lunch bij een McDonald's.  De sweet chili kipwrap vind ik zeer smakelijk daar.  We moeten even wachten tot de kip gegrild is, waardoor ze nog lekkerder zijn.

Dan beginnen we aan de laatste 150 mijl door het groene en glooiende landschap van Connecticut en Massachusetts.  Eindelijk iets na vieren rijden we Newburyport binnen.  Een erg leuk plaatsje is het altijd.  Mijn zus sms-t dat ze net thuis zijn van het strand dus dat komt mooi uit.

We drinken wat en wisselen cadeautjes uit en gaan dan op weg naar het Hibachi restaurant dat mijn zus voor ons tienen heeft gereserveerd.  Het wordt een gezellige maaltijd.  We delen eerst een sushi rol en daarna nemen mijn moeder, mijn zus en ik drie verschillende visgerechten om te delen.

De tepanyaki chef, die we krijgen, doet het goed en het eten is heel lekker.  Na afloop vinden we uit dat de medewerkers hier Indonesisch zijn.  Leuk voor mijn ouders, die beiden in Indonesie zijn geboren.

Na het eten rijden we nog naar een Coldstone Creamery.  De anderen nemen nog een fink ijsje, maar Rick en ik hebben niet zoveel trek meer.  We delen een kinderijsje met salted caramel smaak en witte chocolade chips.  Zelfs dat krijgen we niet op, maar een paar hapjes zoetigheid is wel lekker.

Dan nemen we afscheid van de anderen en gaan op zoek naar onze Homewood Suites hier in Portsmouth, New Hampshire.  Het hotel is ongeveer een half uur rijden weg van het huis van mijn zus, maar toen ik reserveerde dachten we nog Cosmo mee te nemen.  Het is wel een fijn hotel, grote kamer met een klein keukentje.

Misschien is het omdat ik zoveel gereden heb, maar ik ben doodop.  Het is lekker even op bed tv te kijken en relaxen en dan op tijd de lichten uit.

Zondag

We hebben lekker geslapen, al deed de airconditioning in deze kamer het wel heel goed!  Het is maar een graad of 13 in de kamer als we wakker worden.  Gauw de verwarming aan!

Rick haalt ontbijt van Starbucks en Panera en dan ga ik naar de sportruimte voor wat broodnodige beweging.  Met die lange autoritten heb ik dat hard nodig.  Intussen maken Rick en Kai zich klaar en als ik mijn 5000 stappen bij elkaar heb douche ik ook gauw.

Dan rijden we naar Newburyport waar iederreen ook klaar is voor avonturen.  Als eerste lopen Rick, mijn zus, Kai, de kinderen en ik naar de Farmers Market.  D brengt mijn ouders er met de auto heen.

Newburyport is zo'n pittoresk stadje, ik stop regelmatig om de kleurige huizen te fotograferen.  Intussen zijn mijn nichtjes helemaal dol op Kai en hij mag ze dan ook afwisselend op zijn rug of schouders dragen.  Kai laat het allemaal goedig toe.

Op de Farmers Market (een beetje zoals de Nederlandse markten, maar een stuk kleiner) koop ik een nieuwe halsband voor Cosmo.  Hij is leuk zomers met strandafbeeldingen erop.  Jammer genoeg is de bijbehorende riem niet voorradig, maar die zal me toegestuurd worden.

Het is inmiddels lunchtijd en ook maakt de bewolking plaats voor zon en een zeer aangename temperatuur.  We vinden plaats voor ons alle tien op het kleine terrasje van de Purple Onion.  We doen ons tegoed aan lekkere sandwiches en soep (in mijn geval gazpacho).

Na het eten lopen we door de gezellige braderie.  Ik vind vooral altijd de standjes van fotografen leuk om te bekijken.  Voor we weer huiswaarts gaan halen we een gelato bij een echte Italiaan.  Ik neem bloedsinaasappel smaak en die is ontzettend lekker en fris.

Hetzelfde groepje loopt terug naar huis, terwijl D mijn ouders weer chauffeert.  Daar veranderen we van schoeisel en rijden in twee auto's naar het strand.  Bij Sandy Point is het eb en in het overgebleven zeewater tussen de rotsen is allerlei leven te zien.  Van slakjes tot kleine garnaaltjes, de kinderen zijn dan ook zeker een uur zoet.

Op weg terug naar huis zien we nog een groepje wilde kalkoenen langs de weg.  Die zien we in ons gebied niet veel, dus Rick stopt en we maken een paar foto's. 

Voor het avondeten hebben we gereserveerd op het terras van Not Your Average Joe's.  Het is heerlijk weer dus leuk om buiten te eten.  Het wordt een gezellige maaltijd omdat we met zijn allen zijn, maar met het eten gaat van alles mis.

We krijgen de verkeerde voorafjes en dan duurt het meer dan een uur voor de hoofdgerechten een voor een worden gebracht.  Alles is koud, mijn ouders en de kinderen krijgen hun eten zo laat dat mijn ouders er al geen zin meer in hebben. "Not your average Joe" is vanavond ver "below average"!

Het is zeker niet de fout van onze heel lieve serveerster, die ook al klachten van andere tafels kreeg.  De manager komt haar excuses maken en we hoeven alleen voor de drankjes te betalen.  Bovendien krijgen mijn zus en zwager een tegoed bon van $50.  Dat is dan heel netjes opgelost.

Wij gaan nog even mee naar het huis van mijn zus en drinken en praten nog wat.  Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen, want wij vertrekken morgenochtend alweer naar huis. Het was kort, maar krachtig en erg leuk iedereen weer te zien.

Maandag

We willen bijtijds op weg, want verwachten veel Memorial Day verkeer op onze terugweg naar huis.  We halen net als gisteren ontbijt bij Starbucks en Panera en om kwart voor negen beginnen we aan de 500 mijl lange terugrit.

We hebben de GPS ingesteld op een meer westelijke route die de grote steden zoveel mogelijk mijdt.  Dat is wel iets langer, maar hopelijk minder druk.  De weg door New Hampshire en Massachusetts is groen en heuvelachtig.  We nemen de I-95 naar de I-495, dan de I-290 naar I-90 en vervolgens de I-84 Connecticut in.

Bij een rest stop langs de I-91 maken we even een pit stop en rijden dan door naar de I-95 en na een tijdje de staat New York in.  Bij New York City rijden we zonder oponthoud de George Washington Bridge over.  Van hieruit hebben we nog even uitzicht op de beroemde skyline.

We schieten lekker op, halen kip wraps voor de lunch bij een McDonald's drive thru and gooien de van vol.  Om een uur zijn we halverwege onze reis.  In New Jersey zitten we opeens op de I-80 in plaats van I-95.  Gelukkig leidt de GPS Rick gauw weer in de juiste richting op de Garden State Parkway.  Dat is ook wel een fijnere weg dan I-95, want hier mogen geen vrachtwagens rijden.

Het weer wordt steeds warmer.  Van koel en regenachtig New Hampshire rijden in zomers New Jersey met 32 graden.  Het is vandaag ook Memorial Day en langs de weg zien we veel vlaggen en "Salute to our Troops" borden.

Ook de New Jersey Turnpike is niet druk en we beginnen te hopen dat we vroeg genoeg vertrokken zijn om het ergste verkeer voor te zijn.  We stoppen onderweg nog een keer om nog een drankje te kopen.  Kai neemt daarna het stuur over van Rick en rijdt tot net na Baltimore.
Humor op de parkeerplaats
 
We hebben hooguit vijf minuten oponthoud voor we Virginia weer inrijden.  De andere kant op zien we ontzettende files, wat een geluk hebben wij!  Na acht en een half uur zijn we terug thuis, een van de snelste ritten terug uit New England en dat terwijl we nog een half uur ten noorden van mijn zus logeerden.
 
We pakken snel uit en gaan dan eten bij Matchbox.  We kunnen lekker buiten zitten, want het is een graad of 27.  We hebben leuk uitzicht op kleintjes, die in de fonteinen op het pleintje spelen.  Het eten is zoals altijd heel lekker, hoewel ik de scallops een beetje zwaar vind.
 
Rick gaat morgenvroeg al op reis en pakt zijn spullen in.  Ik ben moe van het vele gereis en gerij en ga lekker tv kijken. Saskia heeft het huis netjes gehouden en de dieren zijn goed verzorgd.  Wel jammer dat zij niet mee was, maar het scheelde ook weer een kennelbezoek voor Cosmo.  En zo eindigt een leuk en gezellig Memorial Day weekend.

Foto's van New York staan hier.

Foto's van Newburyport staan hier.

vrijdag, mei 23, 2014

Overnachten in New York op weg naar Massachusetts

Rick is om half vijf vertrokken om Jamie en Travis weg te brengen.  Of althans, dat neem ik aan, want ik lag compleet voor pampus.  Pas om vijf over negen word ik met schrik wakker.  Ik was dan ook echt doodmoe van de afgelopen weken!

Gauw haast ik me naar beneden, want ik heb van alles te doen voor we vanmiddag op reis gaan.  Tot mijn verbazing is Saskia nog thuis.  Ze had voor het eerst in een aantal weken weer erge hoofdpijn en Rick heeft haar al laat gemeld op school.  Ik hoop niet dat het door ex-vriendje komt, die haar weer aan het lastig vallen is.

Tijdens mijn ontbijt werk ik gauw wat administratie bij en email een paar mensen bij Saskia op school.  Ik hoop toch zo dat ze 18 juni vrolijk het podium op kan lopen en haar high school diploma ontvangen.  Deze laatste loodjes wegen wel heel zwaar!

Op mijn sportagenda van vandaag staat een dubbele Max Capacity training.  Daarna maak ik me gauw klaar om Vienna in te gaan.  Ik heb een lijstje af te werken en het duurt allemaal veel langer dan ik wilde.  Onder anderen vanwege het verschrikkelijk drukke verkeer mede door de Harley Davidson motorrijders, die vanuit het hele land hierheen zijn gekomen voor Rolling Thunder zondag.


Als eerste haal ik geld voor Saskia dit weekend.  Zij blijft thuis vanwege de graduation party van haar beste vriendin Laura en Viva Vienna.  Volgende stop is de van volgooien zodat we een goed end kunnen rijden voor we moeten tanken.

Bij Walgreens koop ik een leuke graduation kaart voor Laura en bij Whole Foods werk ik een lijstje boodschappen dat Saskia me heeft gegeven af.  Als laatste haal ik lunch voor Kai en mij bij Panera.

Dan haast ik me naar huis waar Kai en ik buiten op het deck lunch eten.  Het is heerlijk weer vandaag, jammer dat ik daar niet veel van zal kunnen genieten verder.

Rick komt ook thuis en gauw doen we alles in de van.  Rick moet voor we echt op weg kunnen nog even voor drie uur zijn nieuwe paspoort ophalen in Washington.  Gelukkig is het verkeer daarheen goed en vinden we meteen een parkeerplek in de stad.  Na een kwartiertje komt Rick triomfantelijk zwaaiend met zijn paspoort het paspoortkantoor weer uit.

Nu kunnen we dan op weg naar het noorden.  Wij zijn bepaald niet de enigen, die met de auto reizen dit weekend.  We komen dan ook regelmatig in langzaamrijdend en stilstaand verkeer terecht.  We gaan het vandaag dan ook niet helemaal naar Massachusetts halen.
 
Na de drukte van Washington en Baltimore stoppen we bij het Maryland House Plaza om wat te drinken te kopen.  Ook neem ik het stuur van Rick over, die nog moet werken en een con call heeft.
 
 
Gelukkig gaat het gros van de mensen naar het zuiden en hebben wij met  uitzondering van een paar keer langzaam rijden verder geen last van files.  Als  we dichter bij New York komen kijken Rick en ik elkaar aan.  Zullen we?
 
Rick kijkt op Hotwire en vindt een heel goede prijs voor een viersterren hotel in de buurt van Grand Central Station.  De beslissing is genomen, we gaan vannacht in de "city that never sleeps" logeren.  Het hotel blijkt het Westin Grand Central Station te zijn, schitterend.
 
Rick neemt het stuur ongeveer vijftig minuten voor de stad over.  Helaas komen we meteen in een zware onweersbui terecht en zien daardoor de befaamde skyline niet.  Voor het eerst ooit is er geen verkeer de stad in! 
 
We rijden zonder oponthoud de Lincoln Tunnel door New York in.  Intussen plenst het en bliksemt en dondert constant.  Zo'n onweer heb ik hier in de stad nog niet meegemaakt.  We komen meteen op 42nd Street terecht en rijden door Times Square naar ons hotel vlak naast Grand Central Station.
 
Daar wordt de bagage uit de auto gehaald en mogen we die voor maar liefst $60 laten parkeren.  Oef, dat maakt de prijs om hier te logeren wel wat hoger, maar het mag de pret niet drukken.  De bellman zal onze bagage naar de kamer brengen en wij gaan gauw naar het restaurant dat we gereserveerd hebben.
 
De Park Avenue Tavern is vlakbij en we trotseren de regen en lopen erheen.  Ons tafeltje is al klaar, maar goed dat we gereserveerd hebben, want zelfs om negen uur 's avonds zit het hier propvol.  Het wordt een heerlijke maaltijd met hummus en gefrituurde artisjokken vooraf.  Mijn hoofdgerecht is het voorafje van steak tartare (filet Americain) wat meer dan voldoende is en erg lekker.
 
Na het eten lopen we terug naar het hotel.  Kai en ik gaan op de kamer computeren, maar Rick gaat nog een pintje drinken bij de Ierse pub naast het hotel.  Het is zo leuk weer in New York te zijn!  Het blijft een trekpleister.



donderdag, mei 22, 2014

Een drukke dag in Washington


Het is vanochtend voor ons allemaal vroeg opstaan. Jamie, Travis en ik gaan met Rick mee naar Washington rijden.  Rick heeft om half tien een afspraak om zijn paspoort te laten vernieuwen. Je kunt hier alleen persoonlijke afspraken voor een paspoort krijgen als je binnen twee weken moet reizen.

Rick's (natuurlijk Amerikaanse) paspoort verliep 14 mei en hij moet 27 mei naar Chili.  Gewoonlijk kunnen de Amerikaanse paspoorten per post vernieuwd worden, maar daar heeft Rick te lang voor gewacht.

Gelukkig kun je dan binnen 24 uur een paspoort krijgen, maar moet je wel in persoon verschijnen.  Ideetje voor Nederland?  Geld besparen (vooral voor de burgers) door alles per post af te handelen tenzij het een noodgeval is?

Op weg naar het paspoortkantoor zet Rick ons af bij het Einstein monument bij de National Academy of Sciences.  Gewoonlijk ga ik niet naar dit standbeeld, want het ligt net uit de route, maar nu we er toch zijn maken we ook gelijk een paar foto's.

 

Dan lopen we naar het Vietnam Memorial waar we al een aantal motorrijders voor Rolling Thunder zondag zien lopen.  Het is er ook beredruk met schoolgroepen.  Volgens mij komen daar ook ieder jaar meer van naar Washington.

Na het Lincoln Memorial en het Koreaanse monument kopen we even een flesje water, want het is flink warm.  Dan steken we over naar het Tidal Basin.  Het pad dat vorige week onder water lag is weer begaanbaar, maar aan de dode vissen erlangs kunnen we nog zien hoe hoog het water stond.  De meeuwen hebben er een heerlijke maaltijd aan.
Voor het eerst in drie jaar weer aan de voet van het Washington Monument
 

Als we de monumenten voor Martin Luther King Jr., Franklin Roosevelt en Thomas Jefferson hebben bezocht lopen we verder naar het Witte Huis.  Vlak voor we daar aankomen zien we twee U.S.Park Police agenten te paard.

Ze leiden hun paarden naar een fontein waar ze lekker kunnen drinken.  Een van de paarden vooral vindt het duidelijk heerlijk.  Ze gooit haar hoofd omhoog en spettert lekker.  Ik maak er gauw een kort filmpje van, hier te bekijken.

Gisteravond las ik dat president Obama gistermiddag een onverwachte wandeling  maakte en met toeristen op de foto ging.  Helaas heeft hij daar vandaag geen zin in.  Na de achterkant en daarna de voorkant van het Witte Huis bekeken te hebben gaan we de White House Gift Store in.

Jamie en Travis zijn op zoek naar precies de juiste souvenirs voor het thuisfront.  De White House Gift Store is enorm, maar ze vinden er niet wat ze zoeken.  Ik verzeker ze ervan dat we nog langs heel wat souvenirwinkels zullen komen vanmiddag.

Bij de Old Ebbitt Grill begroet Mark mij als een oude bekende wat aan Jamie de opmerking ontlokt dat ik hier een "celebrity" ben.  Zo ver wil ik nu ook weer niet gaan, maar het is wel leuk om zo gewaardeerd te worden als vaste klant.

Jamie eet vegetarisch en wij bestellen allebei mijn favoriete ravioli gerecht met champignons, erwten, asperge en tuinbonen.  Travis doet zich tegoed aan een hamburger.  Het smaakt allemaal prima en is een fijne pauze voor onze al moeie voeten.

Travis heeft de film Night at the Museum 2 gezien en wil graag naar het Natural History Museum.  Ook daar is het propvol met schoolkinderen.  We lopen door het oceaan- en het zoogdierengedeelte, maar het gedeelte met de dinosaurusskeletten en fossielen waar Travis het liefst heen wilde wordt  gerenoveerd. 
 
Op de tweede verdieping bekijken we de Hope diamant en prachtige juwelen en edelstenen.  Dan heeft Travis er duidelijk genoeg van en vraagt hoe ver weg de National Archives zijn.  Het antwoord: die zijn schuin tegenover dit museum.

Travis wil toch wel graag de Onafhankelijkheidsverklaring, Constitutie en Bill of Rights zien.  De rij bij de Archives valt reuze mee en eenmaal door de veiligheidscontrole is het zelfs helemaal niet druk. 

We lopen meteen naar de Rotunda waar we bovenstaande belangrijke documenten bekijken.  Die zijn zo vervaagd dat ze nauwelijks meer leesbaar zijn.  Ik vind het altijd weer bijzonder ze te zien.  Vroeger mocht je zonder flits fotograferen, maar teveel mensen flitsten toch wat de documenten niet ten goede kwam.  Nu is fotografie dan ook verboden.

Ook hier lopen we de souvenirswinkel nog even binnen.  Travis heeft echter intussen bedacht wat hij voor zijn vriendin wil meenemen en dat vond hij alleen in de winkel van de Library of Congress.  Die is nog open en we haasten ons naar het Smithsonian Metrostation. 

De trein komt er al aan en bij het Capitol South station stappen we weer uit.  Om bij de winkel te komen moeten we weer door de veiligheidscontrole de bibliotheek in.   Travis vindt niet alleen zijn cadeautje, maar koopt ook reprodukties van de Onafhankelijkheidsverklaring, Constitutie en Bill of Rights.

Jamie koopt een schattig kinderboekje over Washington voor haar geestelijk en lichamelijk gehandicapte zoon.  Hij werd de afgelopen dagen door Jamie's moeder verzorgd en voor haar neemt Jamie een leuke boekenlegger met "Keep calm and read on".  Even terzijde, zijn die spullen met "Keep calm and..." ook zo populair in Europa?

Het is inmiddels na vieren en we zijn klaar met toerist spelen.  We nemen een taxi naar Elephant & Castle en vragen daar een tafeltje op hun terras.  We bestellen een drankje en wachten tot Rick zich na zijn werk bij ons voegt. 

We kletsen wat en rijden dan huiswaarts waar we Kai en Saskia ophalen voor het avondeten.  Voor hun laatste avondmaal hier nemen we Jamie en Travis mee naar Clyde's.  Het wordt een gezellige maaltijd en ik bestel weer de soft shell crab.  Zolang die weer op het menu staat eet ik het zo vaak mogelijk!

Thuis pakken Jamie en Travis in en ik neem voor het slapengaan vast afscheid van ze.  Rick zal ze morgen in alle vroegte naar het vliegveld BWI brengen. 

Foto's van vandaag staan hier


woensdag, mei 21, 2014

Capitool, Library of Congress en Air and Space Museum

Rick vertrekt weer supervroeg, want hij moet om 7 uur al in Washington zijn.  Ik word wel wakker als hij opstaat, maar val dan weer in slaap.  Bijna verslaap ik me zelfs!

Jamie is ook op als ik beneden kom en Travis is aan het wakker worden.  We eten ontbijt en lopen dan naar de metro.  Het gaat allemaal wat langzamer dan ik had verwacht, maar gelukkig staat de trein al klaar.

Ons eerste doel is het Capitool.  Waarschijnlijk omdat we wat later zijn dan ik had gehoopt staat er een redelijk lange rij voor de mensen zonder reservering.  Wij hebben echter geluk, want na een kwartiertje komt een medewerker langs met drie kaartjes voor de volgende rondleiding en wij zijn het eerste groepje van drie.

Na de altijd weer interessante film, die de functie van het Congres goed uitlegt, sluiten we aan in de groep van James.  Er gaat ook een schoolgroep mee en die kinderen lopen werkelijk zo snel als stroop!  Gelukkig zijn er chaperones mee, die de kudde af en toe tot snelheid maant.

Nu heb ik deze rondleiding zeker vijftien keer gedaan en nog leert James me wat nieuws.  Ik wist dat men George Washington in het Capitool wilde begraven, maar dat in zijn testament stond dat hij in Mount Vernon begraven wilde worden. 

Nieuw voor mij is dat Martha Washington het Congres in een ondertekend document had toegezegd dat zij en George in het Capitool begraven mochten worden.  Toen het Capitool dan eindelijk klaar was, ging het Congres terug naar de nazaten van de Washingtons, die, op grond van het testament van George, weigerden de graven te verplaatsen.

Het Congres bleef zo erg doordrammen dat uiteindelijk de staat Virginia een wet heeft aangenomen dat de Amerikaanse "Vader des Vaderlands" op zijn eigen landgoed begraven moest blijven.  Nieuw weetjes vind ik altijd leuk.

In voorbereiding op het restaureren van de koepel hangt er nu een grote "donut" in de Rotunda om te voorkomen dat er dingen naar beneden kunnen vallen.  Het is wel een grappig gezicht en alle schilderingen zijn nog goed te bekijken.

Na drie kwartier zijn we weer terug in het bezoekerscentrum en wij lopen via de tunnel naar de Library of Congress.   Dat gebouw verrast iedereen altijd weer.  Ook Jamie en Travis fotograferen erop los. 

Travis wil ook graag zien of hij een bibliotheekkaart kan krijgen.  Dat kan als je ouder dan zestien bent gratis, maar je moet wel kunnen aantonen dat je iets aan het onderzoeken bent.  Dat  wordt het vandaag dus niet.  Na een kort bezoek aan de winkel verlaten we het gebouw weer.

Het is ruim lunchtijd geweest en we lopen gauw langs de Canadese ambassade en het Newseum naar bakkerij Paul.  Ik kan het niet laten de "Atlantique" te nemen, een sesamzaadstokbroodje met gerookte zalm.  Jamie heeft een quiche, die er erg lekker uitziet, en Travis een broodje met vlees.

Na het eten staat het Air and Space Museum op het programma.  Daar is het een drukte van jewelste en het duurt even voor we door de veiligheidscontrole zijn.  Eenmaal binnen is het wel duidelijk wat een enorm museum dit is, het lijkt helemaal niet druk hoewel er overal mensen zijn.

We bekijken bijna alle tentoonstellingen.  Mijn favorieten blijven de Apollo tentoonstelling en het deel over Amelia Earhart.  Na zo'n anderhalf uur hebben we "alles" gezien.  We kijken nog wat rond in de winkel en dan doen de voeten pijn.

Er zijn hier ook een IMAX theater en een planetarium en ik stel voor een show te gaan kijken.  Dat plan wordt enthousiast ontvangen en ik koop kaartjes voor de Hidden Universe 3D IMAX.  Een prachtige film, zoals de meeste IMAX films.

Rick heeft beloofd ons bij het museum op te halen, maar we hebben nog een half uur voor hij komt.  We gaan op een bankje mensen en vogels zitten kijken.  Die laatsten zijn vermakelijker. We zien o.a. een romantische toenadering van een mannetjesduif naar een vrouwtje, maar zij heeft het te druk met eten.

We hebben de hele dag regenjassen en paraplu's meegedragen, maar het bleef droog.  Net als Rick aankomt begint het te spetteren.  Dat spetteren gaat over in een serieuze wolkbreuk.  Travis wil graag naar de Britse ambassade om een foto voor zijn vriendin, die Brits is, te maken.

Het regent nog een beetje als we er aankomen.  De mannen gaan foto's nemen en willen geen paraplu mee.  Jamie en ik blijven in de auto wachten en opeens begint het te plenzen en onweren.  Rick en Travis komen doorweekt terug in de auto!

Jamie wil ook graag Georgetown zien, dus we gaan daar naar Pizzeria Paradiso voor ons avondeten.  We vinden makkelijk een parkeerplaats wat in Georgetown nogal eens moeilijk is.  De pizza's zijn heel lekker  en na afloop haalt Travis nog een yoghurtijsje bij Pinkberry.

Thuis gaan de voeten omhoog en de tv aan.  Morgen wordt het weer een heel drukke dag met veel dingen te bekijken.  We gaan dan voor ons doen vroeg op pad, tijd voor bed dus, nu!

Foto's van vandaag staan hier

dinsdag, mei 20, 2014

Familiebezoek uit Michigan

Al heel vroeg staat Rick op, want zijn nicht en haar zoon uit Michigan zullen al om half acht aankomen bij BWI.  Dat is ongeveer een uur rijden van hier, dus voor dag en dauw gaat Rick erop uit.  Ook Saskia vertrekt keurig op tijd, jammer genoeg voor haar zullen de high schools volgend jaar later gaan beginnen.

Kai en ik blijven langer liggen.  Om half negen moet ik er van mezelf uit, al lig ik nog zo lekker en is de kamer lekker koel.  Eigenlijk te koel, Kai en Saskia klagen zelfs dat hun kamers te koud waren.  Die nieuwe airconditioning is heel anders dan de vorige, die nauwelijks werkte!

Na mijn ontbijt komt Rick thuis met onze twee gasten, Jamie en Travis.  Travis heeft dit afgelopen weekend zijn high school graduation gehad.  Hij is dus dezelfde  leeftijd als Saskia.  Als cadeautje voor hem heeft Jamie dit reisje geregeld.

Zij waren vanochtend al om drie uur op pad, dus Travis valt meteen op bed voor een dutje.  Rick blijft tot vanmiddag thuis werken en onderhoudt Jamie.  Ik maak van de gelegenheid gebruik om een half uur interval op de elliptical te doen.

Als ik klaar ben en Travis ook weer boven water is het pas kwart voor elf.  Ik stel voor met dit mooie weer Cosmo naar Great Falls te nemen en daarna in Vienna te gaan lunchen.  Daar wordt gretig mee ingestemd en we rijden naar de watervallen.

Daar is het vooral druk met honden en hun baasjes, dus Cosmo heeft heel wat te snuffelen.  Na alle regens van de afgelopen tijd zit de rivier flink vol.  Bruin kolkend water komt naar beneden snellen.  Er mogen nu zelfs geen kayaks op de rivier.


We bekijken alle drie de uitkijkpunten en lopen dan terug naar de van.  In Vienna kiezen we Noodles & Company voor de lunch, zodat Cosmo ook meekan op hun terrasje.  Zij kennen deze keten niet in Michigan en smullen van hun pasta met pesto en beef stroganoff.  Ik heb een pittig penne gerecht, ook erg lekker.  Cosmo krijgt een garnaal van Travis en een bakje koud fris water.

Na de lunch nemen we Cosmo terug naar huis en blijven even praten met Rick tot hij naar zijn afspraak moet.  Wij gaan dan op weg naar Arlington National Cemetery.  Daar bezoeken we als eerste de graven van de Kennedy's.

Daarna lopen we naar het graf van de onbekende soldaat voor de wisseling van de wacht.   Die vind ik altijd weer indrukwekkend.  Na de wisseling van de wacht is er een kranslegging door middle school studenten.  Ook dit is een plechtige ceremonie en mooi om mee te maken.

Een tijdje geleden las ik over vier Nederlandse graven uit de Tweede Wereldoorlog op deze begraafplaats.  Van een van die mensen heb ik de naam en de sectie en grafnummer.  We lopen daarheen, maar dat grafnummer is het graf van een kind, dus dat klopt niet.  Er liggen hier zoveel mensen begraven dat het verder zoeken naar een naald in een hooiberg is dus we geven de zoektocht op.

We lopen de heuvel op naar het Arlington House en hebben van daaruit prachtig uitzicht over de stad.  Jamie is hier zo'n dertig jaar geleden geweest en Travis nog nooit, dus het is allemaal nieuw voor ze. 

Jamie wil ook graag een graf opzoeken.  Dat ligt in sectie 64 en op de kaart lijkt het niet zo ver.  Maar in de praktijk lopen we langs eindeloos veel graven en meer graven.  Dit doen maakt het voor mij nog duidelijker wat een gigantische begraafplaats dit is.  Ik moet ook even flink slikken als ik een weduwe eenzaam bij het graf van haar man zie huilen.

Na  zo'n half uur vinden we het graf van Jamie's buurman Harold J. Tucker.  We nemen er foto's van en gaan dan terug naar de ingang.  Op de terugweg zien we ook de columbariums, een (groot) gedeelte met gecremeerde mensen.  Heel indrukwekkend en de gemiddelde toerist (of inwoner, zoals ik) ziet die niet.

We hoeven niet helemaal terug naar het bezoekerscentrum, maar kunnen direct naar de parkeerplaats lopen.  De volgende stop hier dichtbij is het Iwo Jima Memorial, een van mijn favoriete beelden.  Jamie en Travis zijn ook onder de indruk en maken veel foto's.

Omdat we met zijn drieen zijn kunnen we de HOV nemen op de snelweg (high occupancy vehicle, in dit geval twee of meer mensen).  We zijn dan ook al snel weer thuis en Rick komt ook al gauw uit zijn werk.

Voor het avondeten gaan we naar de Cheesecake Factory.  Kai's is bijna klaar met zijn kamer en voor we vertrekken bewonderen we die.  Ook Saskia heeft, waarschijnlijk aangestoken door Kai, haar kamer veranderd en opgeruimd.  Het ziet er boven heel erg goed uit.

Saskia is de enige, die niet mee uit eten gaat, zij blijft thuis studeren.  We krijgen meteen een tafeltje en bestuderen het enorme menu.  Rick en ik delen zalm rolletjes, die heerlijk zijn.  Als "hoofdgerecht" bestel ik de voorafjes van gegrilde artisjok en tonijn tartaar.

Vooral de artisjok is ontzettend lekker.  Ook de anderen vinden hun keuzes duidelijk heerlijk, geen wonder dat deze keten het zo goed doet.  We hebben er eigenlijk geen plaats voor, maar bestellen toch cheesecake als dessert.

Travis en Kai kunnen die nog op, maar Jamie neemt die van haar mee naar huis en Rick en ik delen er een met macadamia noten, witte chocolade en caramel en nemen daar een paar hapjes van voor we hem ook laten inpakken om naar huis te nemen.

Thuis hangen we letterlijk allemaal op de bank. We zijn allemaal moe en het zal niet laat worden.  Morgen hebben we een volle dag voor de boeg in de stad, want zij willen in korte tijd zoveel mogelijk zien.  Nou, dan zijn ze bij mij in goede handen, ha ha! 

De rest van de foto's van vandaag staan hier.


maandag, mei 19, 2014

Gezellige ontmoeting met bloglezers

Het wordt schitterend weer vandaag, dat zie ik zodra ik mijn ogen open.  Het is tien voor zes en het huis ligt nog in diepe rust.  Dat klopt niet, want Saskia had al op moeten zijn.  Gauw wek ik haar en inderdaad heeft ze zich (gelukkig maar een beetje) verslapen.  Nog op tijd hoor ik haar vertrekken, maar ik verwacht alweer een verzoek om lunch te komen brengen.

Na nog een paar uur doorgedoezeld te hebben sta ik op.  Rick is inmiddels al naar zijn werk vertrokken, maar heeft heel lief al koffie voor mij gezet.  Kai staat tegelijkertijd met mij op.  Het  is weer even wennen (maar natuurlijk erg gezellig) om hem thuis te hebben.  Zijn dag zal in het teken van meubelen voor zijn kamer in elkaar zetten staan.

Zodra ik ga zitten met mijn eerste kop koffie hoor ik "Hoe, ha, ha, text message" van mijn telefoon komen.  Ik weet gewoon al van wie dat sms-je komt en wat de vraag is.  En jawel, hoor, Saskia vraagt of ik haar lunch kan brengen.  Ik beloof het na mijn sporten te brengen.

Na mijn ontbijt rijd ik naar Anytime Fitness.  Voor de personal training met Sharon wil ik op de elliptical daar 5000 stappen doen.  Dat lukt en daarna heeft Sharon weer een rigoureus uur met gewichten voor me!

Na afloop haal ik eerst wat maandelijkse medicijnen bij Rite Aid en ga dan naar Caffe Amouri voor Saskia's lunch.  Zij wil een mango-spinazie smoothie en een proteine reep.  Het is altijd druk hier en ik hoor opeens mijn naam.  Het blijkt een van onze buurmannen te zijn en we kletsen wat al wachtend op onze bestellingen.

Bij de high school wacht Saskia me al op voor haar lunch.  Intussen is het ook voor mij lunchtijd en ik bestel meergranen linguini met groentes en Parmezaanse kaas van Noodles & Company.  In het zonnetje op hun terras smaakt dat helemaal prima.  Met mijn ogen dicht zou ik me in Italie kunnen wanen.

Thuis heeft Kai Cosmo al uitgelaten, een fijne bijkomstigheid van zijn weer thuis wonen.  Ik maak me gauw klaar en loop naar de metro.  Ik heb met een paar bloglezers afgesproken in Washington op een terrasje wat te gaan drinken.

Gedurende de dag weet je het nooit met de metro dus ik neem ruim de tijd.  De trein staat al klaar dus ik kom zo'n drie kwartier voor de ontmoeting al aan in de stad.  Geen probleem, ik heb mijn Kindle mee en zoek een bankje op de Mall om in de zon te gaan lezen.  Die is snel gevonden en behalve lezen is het ook leuk mensen kijken, zoals altijd.

 
De National Mall

Voor ik het weet is het tijd om naar de Occidental Grill te lopen.  Daar kom ik klokslag half vier aan.  Meestal pik ik meteen de Nederlanders uit, maar dit keer niet.  J. en K. herkennen mij gelukkig van het blog en komen kennismaken.  Hun kleding is helemaal Amerikaans, dus mijn "Nederlands" radar ging niet af.

We vragen een tafeltje op het gezellige terras.  Het is er een stuk minder druk dan andere keren dat ik hier was.  J. en K. hebben een hele tas met allerlei Nederlandse lekkernijen mee.  Ze hebben op mijn blog gekeken wat ik meestal bestel, zo attent!  Het gaat allemaal heel goed smaken!

Het worden een gezellige paar uur kletsen.  Zij houden het bij lemonade en ik kan het niet laten de overheerlijke gemberbier te bestellen.  Om half zes besluiten we maar eens huiswaarts (of in hun geval hotelwaarts te gaan, ze logeren niet ver bij ons huis vandaan). 

Samen lopen we naar het Reagan gebouw waar zij hebben geparkeerd en ik de metro zal nemen.  Eenmaal daar nemen we afscheid.  Zij hebben nog twee weken in dit gebied.  Mensen naar mijn hart, die duidelijk weten  dat ze zich geen moment gaan vervelen.  Ik wens ze nog veel plezier en loop dan het Federal Triangle metrostation binnen.

Eenmaal weer uit de tunnels bel ik Rick, denkend dat hij vast niet ver van huis zal zijn op dit tijdstip.  Inderdaad is dat het geval en hij wacht me al op bij de uitgang van het Vienna station.  Rick is helemaal blij met de Pickwick thee, die o.a. in de tas van J. en K. zat. 

Kai is druk bezig geweest in zijn kamer.  Het meeste kan hij zelf in elkaar zetten, maar voor sommige dingen zal hij Rick nodig hebben.  We laten Vietnamees eten bezorgen, heel erg lekker!  Ik ben dol op die cuisine en dit nieuwe restaurant is heel goed.  Nog even een rustige avond en dan krijgen we morgen weer gasten.
Mijn mede bankhangster

zondag, mei 18, 2014

Over een IKEA bezoek en een productieve zondag

Zaterdag

De nieuwe airconditioning werkt zo goed dat het opeens vijftien graden is in onze kamer als ik wakker word.  Duidelijk moeten we de temperatuur aanpassen, want de thermostaat hangt in de gang waar het kennelijk warmer is.

We staan allemaal bijtijds op en maken ons klaar om naar IKEA te gaan.  Saskia zou meegaan om naar dingen voor haar dorm te kijken, maar op het laatste moment blijft ze toch maar thuis.  De voornaamste reden voor ons om te gaan is Kai's graduation cadeau.

Nu hij weer voorlopig thuis komt wonen heeft hij om een "make over" van zijn kamer gevraagd.  Die is inderdaad nog erg tienerjongen.  Kai wil hem zo krijgen dat hij er zijn vertaalwerk kan doen en ook in die kamer kan leven.  Hoe leuk hij ons ook vindt, hij is natuurlijk ook gewend op zichzelf te wonen inmiddels.

Zoals altijd staat er een file op de I-95 en duurt het even voor we bij Potomac Mills aankomen.  Bij IKEA is het gelukkig niet zo druk.  We vinden een heel gunstige parkeerplaats om in te laden later en gaan naar binnen.


We beginnen met het zoeken naar een bureau en kasten voor Kai.  Alleen zijn bed gaat hij houden, de rest moet nieuw.  Al gauw vindt hij een luie stoel, die hem aanstaat.  De rest neemt wat voeten in de aarde, maar tegen de tijd dat onze magen rommelen voor de lunch zijn we een heel end.

Natuurlijk is een bezoek aan IKEA niet compleet zonder een lunch in hun restaurant. De mannen kiezen de gehaktballetjes om te eten, maar ik vind juist hun zalm zo lekker.  Ik neem dan ook de gravad lax en een bord met salade en wat gerookte zalm erop.  Als ik dichterbij zou wonen zou ik hier heel vaak gaan eten!
Kai's lunch
Voor mij de zalm
 
Na de lunch gaan we weer serieus aan de winkel.  Behalve meubelen voor Kai kopen we ook een nieuwe dekbedhoes voor ons bed en het bed in onze logeerkamer.  Zo ook nog wat meer kleinigheidjes en voor we het weten hebben we drie karretjes om af te rekenen.  Rick en Kai hebben heel wat bouwen voor de boeg!

Rick neemt nog een zak met gehaktballetjes mee en dan laden we alles in de van.  Zo komt een minivan weer erg goed van pas.  Alles gaat er met gemak in. 

Ook op de terugweg hebben we wat langzaamrijdend verkeer, maar gelukkig niet lang.  Thuis gaan Rick en Kai hard aan het werk aan Kai's kamer leeghalen.  Ik ben doodop van deze dag in IKEA!  Mijn hemel, ik ben minder uitgeput na een lange rondleiding in Washington!

Gelukkig zijn we allemaal goed geslaagd en Kai is zeker helemaal blij met zijn aanwinsten.  Hij zal eerst nog zijn kamer gaan verven en dan de nieuwe meubelen in elkaar zetten. 

Voor het avondeten hebben we zin in Pazzo Pomodoro.  Dit restaurant is een van onze favorieten hier in Vienna en niet in de laatste plaats omdat de eigenaars en serveerders ons (her)kennen.  We hoeven niet lang op een tafel te wachten dit keer.

Een van de eigenaars vertelt ons dat ze deze zomer gelato gaan verkopen in het pand naast het restaurant.  Echte gelato is niet makkelijk te maken en hij vertelt dat de melk anders smaakt in Europa waardoor de gelato hier in de VS gewoon nooit het "echte" is, maar zij hopen er in ieder geval heel dichtbij te komen.  Ik ben benieuwd.

Het eten is, zoals altijd, ontzettend lekker.  Als voorafjes hebben we prosciutto en olijven.  Het is weer soft shell crab seizoen en ik bestel dat gerecht.  Het stelt absoluut niet teleur.  Een van de eigenaars vraagt hoe het is, want hij gaat het vanavond ook proberen.  De interactie met de medewerkers en eigenaars maakt dit restaurant zo gezellig.  Alsof je bij vrienden komt eten voelt het.

"Baci di Sofia Loren" staan op hun dessert menu en die willen we, op aanraden van onze serveerder, graag proberen.  Het zijn zes kleine pure chocolade bakjes gevuld met zabaglione en daarop een framboos.  Precies genoeg voor een kleine zoete hap voor drie personen.

De mannen gaan verder met Kai's kamer.  Ik probeer mijn ogen te sluiten voor de rotzooi.  Over twee dagen krijgen we gasten en dan wil ik het huis weer op orde hebben.  De mannen verzekeren me ervan dat dat gaat lukken. 

Zondag

Al vroeg hoor ik Rick opstaan, maar blijf zelf nog liggen.  Alsof ik het geroken heb kom ik precies als Rick van Starbucks terugkomt met ontbijt naar beneden.

Voor mij heeft hij de ei en spinaziewrap mee, die is altijd erg lekker, ik zou hem vaker moeten nemen.  We eten met zijn allen ontbijt en dan vertrekken Kai en Rick naar Home Depot om verf te halen voor Kai's kamer.  Hij heeft besloten hem helemaal, inclusief plafond,  blauwgroen te verven. 

Op mijn sportprogramma staat een uur interval op de elliptical.  Daarna maak ik me gauw klaar om naar de mall te gaan.  Saskia wil haar wenkbrauwen laten threaden en dat wil ik ook wel laten doen.  Er is een nieuwe salon daarvoor in Tysons Corner Center, Eyebrow Designer 21.

We zijn meteen aan de beurt.  Ik moet met mijn vingers mijn ooghuid straktrekken en ik voel er daardoor helemaal niets van.   Mijn wenkbrauwen zien er voor de verandering weer eens keurig uit.

Volgende stop is Sephora.  Ik heb nieuwe oogpotloden nodig en Saskia ook een aantal dingen.  Als laatste bezoeken we Victoria's Secret en zijn dan alweer klaar in de mall.  Gelukkig want het is zulk mooi weer, zonde om binnen door te brengen.  De mall is dan ook helemaal niet druk voor een zondagmiddag.

Na de lunch ga ik Vienna in.  Eerst stop ik bij Meadow Lane Park, want Lia sms-te me dat ze de cache daar heeft gevonden vanochtend. Nu moet ik hem natuurlijk ook vinden en met nog een kleine hint van Lia lukt dat na een tijdje ook.  He he!   En waarom we die eerst niet vonden is me een raadsel.  Hij was achteraf gezien vrij opvallend, maar dat is vaak het geval.

Cosmo heeft bijna geen eten meer, dus ik haal een grote zak bij Petco.  Daar kom ik allerlei bekenden tegen. Soms is Vienna net een klein dorp.  Met een enorm zak hondeneten loop ik niet veel later naar buiten.

Bij Whole Foods haal ik wat boodschappen.  Ik laat ze in mijn praktische Duitse boodschappentas laden.  Daar past veel meer in dan in de tassen hier in de VS.  Er zijn zelfs lussen voor (wijn)flessen!  De kassamensen zijn er altijd helemaal lyrisch van.  Misschien een gat in de markt hier, een praktischer boodschappentas.

Thuis neem ik Cosmo mee voor een wandeling en ga op zoek naar mijn dagelijkse themafoto.  Het is heerlijk lenteweer met een graad of negentien.  Dat is voor hier in mei vrij koel, maar heerlijk wandelweer natuurlijk.  De pioenrozen zijn nu uit en ik fotografeer er een voor mijn "Very..." thema (very close up).
 

Rick en Kai schieten goed op in Kai's kamer, maar Rick gaat nog wat verfspullen bij de verfwinkel in Vienna halen.  Hij komt met een verrassing terug.  Bij de wijn- en bierzaak naast die winkel verkopen ze nu Oranjeboom bier, altijd mijn favoriet in Nederland.  Zo drink ik voor het eerst in jaren weer eens mijn "stambier".
Natuurlijk komt "mijn" cardinaal me ook weer lief toezingen en kan ik het niet nalaten daar een filmpje van te maken.  Het is altijd zo vrolijk.

De mannen zijn moe van al het geverf dus we bestellen lekker Indiaas en de voeten gaan omhoog en de tv aan.  Dit weekend is weer voorbij gevlogen.  We hebben een drukke, maar leuke week voor de boeg.