Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, oktober 31, 2014

Halloween

De wekker gaat vroeg want al om kwart over zeven staan de eerste werkmannen al voor de deur.  Zij komen de intercom verder maken.  Niet veel later arriveren ook de schilders om de laatste dingen aan de ramen en waar de verhuizers de verf hebben aangetast bij te schilderen.  Hierna is dan echt alle nasleep van de brand voorbij.

Mij komt het vroege opstaan goed uit, want ik heb een Halloween rondleiding.  Even heb ik overwogen verkleed te gaan, maar dat is te onhandig voor zo'n lange wandeling.  Ik doe dus mijn skelet oorbellen en Halloween sjaal aan.

Rick brengt me na het ontbijt naar de metro en ik loop met mijn Smartrip kaart door een van de poortjes.  Krak, zegt die kaart en er zit een scheurtje in.  Ik vrees dat hij niet meer gaat werken en er staat nog best wat geld op. 

Inderdaad leest het poortje in het Smithsonian metrostation de kaart niet meer en omdat ik hem niet geregistreerd heb krijg ik mijn geld niet terug zegt de vriendelijke stationsmanager.  Ze laat me gelukkig wel door het poortje naar buiten.  Lesje geleerd, nieuwe Smartrip zal geregistreerd worden.

Bovenaan zie ik niemand wachten en het is al na half tien door de Smartrip perikelen.  Ik besluit B. een sms-je te sturen en inderdaad staan ze bij de andere uitgang.  Niet veel later vinden we elkaar en maar ik kennis met B. en A.

Het is vrij koud buiten, ik schat een graad of tien, maar het waait gelukkig niet en later moet het zonnig worden en opwarmen.  Als eerste lopen we naar het Washington Monument waar we kaartjes vragen om om twaalf uur naar boven te kunnen.  Die zijn er nog, gelukkig, want ik vind dit altijd wel iets speciaals om aan de rondleiding toe te voegen.


Dan beginnen we aan de ronde langs de monumenten.  Het is overal heel erg rustig.  Het Tweede Wereldoorlog monument en de Vietnam muur zijn bijna verlaten.  Bij de eerste zien we wel ons eerste Halloween kostuum, een gingerbread koekje.  Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd het drukst, maar nog steeds haalt het niet bij hoe het zijn kan.
Met mijn Cinemagraph app
 
Vietnam Veterans Memorial

Na het Koreaanse oorlogsmonument hebben de mannen zin in koffie en ik moet zeggen een warme bak gaat er bij mij ook wel in.  We kopen drie bakjes koffie bij het versnaperingstentje en lopen al drinkend verder.  Het is ook fijn een warm drankje in mijn handen te hebben, want die zijn kouder dan ik had gedacht.

Rond het Tidal Basin zien we al mooie herfstkleuren van de verkleurende kersenboompjes.  We lopen de drie monumenten daar af en gaan dan terug richting Washington Monument.  Keurig op tijd komen we daar aan en niet veel later mogen we naar binnen.

Een ranger vertelt ons dat we vandaag twee dingen voor het eerst en laatst gaan zien.  Het grote gezicht "E Pluribus Unum" (uit velen een, het gezicht is een compilatie van 30 foto's) naast het Lincoln Memorial is er vandaag voor het laatst en de vloedmuur over 17th Street wordt vandaag voor het eerst getest.  Die zal niet meer opgaan, tenzij er een overstroming dreigt.

Inderdaad is het uitzicht boven weer prachtig.  We kunnen enorm ver Virginia en Maryland inkijken.  Ook zien we dat het Witte Huis voor Halloween is versierd.  Later lees ik dat de president en zijn vrouw vanavond kinderen van militairen langs krijgen om te Trick or Treaten.

Eenmaal weer beneden lopen we naar de Old Ebbitt Grill.  De magen rommelen inmiddels flink.  Mark is er vandaag niet en ik maak kennis met Anthony, die wel is geinstrueerd dat ik een belangrijke klant ben.  Daar moet ik altijd een beetje om lachen, want lijkt me dat ze wel belangrijkere klanten hebben, maar leuk is het wel.

Er is geen plaats meer in het gedeelte waar ik gewoonlijk een tafeltje krijg en we worden naar een andere, net zo gezellige, tafel geleid.  Tony komt langs, maakt kennis met A. en B. en vindt het naar dat we niet aan mijn stamtafel zitten.  Ik vertel hem dat deze tafel ook prima is, maar hij staat erop ons onze drankjes gratis te geven.

De lunch wordt ook weer heel lekker.  De heren hebben een warm gerecht, fish and chips en kip met grits en collard greens, heel Brits en heel zuidelijk Amerikaans.  Ik houd het bij mijn favoriet, de zalmburger met zeewiersalade op een broodje.

Na het eten zetten we onze tocht voort.  Eerst langs de voorkant van het Witte Huis waar een Iraaks protest gaande is met gillende onderdrukte vrouwen.  Helemaal wat ermee wordt bedoeld krijgen we niet mee, maar het zal wel zijn dat Obama meer moet doen in Irak.

Wij lopen verder naar de achterkant van het Witte Huis.  Daar zien we de grote pompoenversieringen van dichterbij.  Online heb ik gelezen dat de president vanmiddag terugkomt uit Rhode Island, maar pas later, dus dat zien wij niet gebeuren.

Via Pennsylvania Avenue slaan we bij het lelijke FBI gebouw af op 10th Street.  Deze straat leidt  ons langs o.a. Ford's Theatre waar president Lincoln werd vermoord.  Even later zie ik iemand in een spook kostuum uit de film "Ghostbusters" aan komen lopen.  Zijn begeleidster biedt aan een foto met hem te maken en tja, het is onaardig om nee te zeggen dus laat ik dat maar doen.  Het is wel een goed kostuum!

We lopen Chinatown in en zien de mooie boog.  Dit is ook altijd weer een goed voorbeeld van een gewone winkel- en restaurants buurt, heel anders dan de wat dat betreft rustige Mall.

We komen terug op Pennsylvania Avenue en lopen naar het Capitool en vervolgens naar de Library of Congress.  De tijd begint te dringen, want zij willen ook nog de rondleiding in het Capitool doen.  Ik haast me dus een beetje binnen, maar ze zien alles en dan nemen we afscheid, zodat zij op tijd voor de Capitool rondleiding zijn.

In het Capitol South station koop ik een nieuwe Smartrip, vast van plan die thuis te registreren.  Van B. krijg ik een sms dat ze de rondleiding in het Capitool nog hebben kunnen halen en ze willen weten hoe ver we vandaag hebben gelopen.  Volgens mijn nieuwe Band is dat 9,4 mijl en Fitbit is het daarmee eens, zo'n vijftien kilometer dus.

Rick wacht me al op bij het Vienna metrostation.  Thuis doe ik gauw mijn kostuum voor vanavond aan, want ik wil zeker zijn dat het nog past.  Rick heeft besloten zijn Duitse Oktoberfest lederhosen kostuum aan te doen en ik vind mijn Volendamse kostuum daar wel bij passen.  Online heb ik ook wel naar dirndl jurken gekeken, maar die waren of gigantisch duur of ontzettend ordinair.

Gelukkig past het Volendamse kostuum nog.  Ik heb dat in 2000 in Volendam gekocht en het is authentiek, dus ik ben blij dat ik het nog kan dragen.  Mijn klompen passen, natuurlijk, ook, maar jee, wat een ondingen zijn dat!  Dat mensen daar hele dagen op liepen/lopen!

Na de bak met snoepgoed neergezet te hebben is het wachten op de Trick or Treaters.  De eersten komen al om kwart over zes als het nog niet eens helemaal donker is.  Vorig jaar waren er zoveel dat we het snoep moesten rationeren.  Dit jaar is het een stuk minder.  Ik denk dat het met vrijdagavond te maken heeft.  De oudere kinderen kunnen dan  feestjes geven, terwijl ze op door de weekse dagen nog liever langs de deuren gaan.

In ieder geval hebben we heel wat snoepgoed over, maar met de twee oudsten weer thuis zal dat vast niet lang zo zijn en ik zal mezelf af en toe op een heerlijke mini Butterfinger trakteren.  Voor het avondeten bestellen we pizza's van Pizza Hut. Opeens voel ik me heel moe en laat Rick de rest van de Trick or Treaters doen. 

Het was een lange, maar leuke Halloween dag en avond.  Kevin komt en Katja en hij gaan nog uit.  Dat wordt hopelijk niet te laat, want ze moeten morgen naar Roanoke om Katja's kamer daar leeg te halen.  Rick gaat ook mee met een U-Haul trailer achter de van.  Kai en ik blijven thuis.

Foto's van vandaag staan hier.



donderdag, oktober 30, 2014

Mooie herfstdag

De zon schijnt weer enthousiast als ik opsta.  Ik geniet nog zoveel van ons nieuwe bed dat ik er pas na achten uitkom.  Eigenlijk hadden de schilders hier voor de allerlaatste keer moeten zijn vanochtend, maar dat werd gisteren op het laatste moment uitgesteld tot vrijdagochtend.  Mijn kans dus om weer even wat langer te blijven liggen.

Na van een ontbijt van gepocheerde eieren met spinazie en kaas en natuurlijk sloten koffie te hebben genoten moet ik er wel weer aan, de tabata gewichtenroutine, Rick heeft gisteren mijn acht pond gewichten in een doos gevonden dus ik heb geen excuus meer om het niet te doen.

Met een leuke tv show (The Daily Show met Jon Stewart) aan gaat het snel.  Als ik eenmaal begin is het ook makkelijk om gewoon de app te volgen en de acht oefeningen te doen.  Na afloop voel ik mijn spieren in ieder geval goed.

Voor een projekt volgende week in de Nederlandse zalen van de National Gallery of Art wil ik meer leren over de Nederlandse schilderkunst van de 17e (Gouden) eeuw.  Ik weet daar al wel het een en ander van, maar de National Gallery heeft een PDF van 165 pagina's dat ik kan lezen.  Ik begin erin en vind het fascinerend. 

Al gauw is het lunchtijd en Kai heeft zin om pauze te nemen.  We gaan dus samen lunchen bij Noodles & Company.  Ik neem de penne rosa en Kai de Buffalo kip maccaroni met kaas.  Die laatste ziet er heerlijk uit, maar heeft 1270 calorieen!  Heerlijk om jong te zijn en daar niet op te hoeven letten.

Na de lunch stoppen we nog even bij Rite Aid voor Kai's medicijnen en dan zet ik Kai thuis af en rijd dan door naar Michaels.  Tijdens de verhuizing is de glasplaat voor een borduurwerk van mijn oma stukgegaan.  Zij maakte een borduurwerk van het huwelijk van prinses Beatrix en prins Claus in 1966.  Natuurlijk wil ik dat weer graag ophangen en bestel een nieuwe plaat ervoor.

De boom is zo rood als het licht!

Thuis lijn ik de honden aan voor een herfstwandeling door de buurt.  Het is een stuk koeler dan een paar dagen geleden, maar nog steeds heerlijk herfstweer.  Ik heb het zelfs af en toe warm met mijn  jasje aan. 

Natuurlijk fotografeer ik ook de leuke Halloweenversieringen en mooie herfstkleuren weer.  De hondjes genieten duidelijk ook.  Ze trekken alleen zo dat ik denk dat ze deze winter mooi een slee kunnen trekken.

De rest van de middag verdiep ik me verder in 17e eeuwse Nederlandse kunst.  Die en de impressionisten zijn sowieso al altijd mijn favoriete schilderijen.  Kai werkt ook beneden en het zijn alleen de dieren, die ons storen. 

Het zijn werkelijk net kinderen!  Eerst ruzieen de honden en blaffen ze omdat een andere hond ergens in de verte dat ook doet.  Daarna wordt Meike achterna gezeten door Zorro en Flapjack, het arme dier!

Als de deurbel gaat ben ik blij dat Kai er is, want Django en Cosmo rennen dan beiden naar de deur en niet iedereen is gediend van een paar honden.  Het is de klokkenmaker, want opeens werkte onze staande klok niet meer en daar zijn we erg aan gehecht. 

Deze klokkenmaker is jong en ziet er goed uit, hij krijgt althans Katja's aandacht, hi hi.  Hij weet ook heel wat over klokken en heeft de vijftien jaar oude klok zo weer aan de praat.  Hij weet er zoveel van dat ik bedenk dat ik onze andere twee niet meer werkende klokken ook aan hem wil toevertrouwen.

Hij werkt aan de klok, die mijn grootouders in 1928 voor hun huwelijk kregen, en het lijkt alsof die zo weer werkt, maar hij stopt telkens.  Onze "antieke" Friese stoeltjesklok doet het ook al jaren niet meer.  De klokkenmaker is onder de indruk van het uurwerk en denkt ook die te kunnen maken. 

Michael, de jonge en aantrekkelijke (volgens Katja) klokkenmaker, neemt beide klokken mee terug naar de zaak om eraan te werken.  Ik hoop vooral de klok van mijn grootouders weer aan het werk te zien.  Vroeger luisterde ik ernaar als ik bij hen logeerde.

Rick is inmiddels ook thuis, Hij heeft een Microsoft Band horloge mee voor mij (en hem).  Deze zijn vandaag uitgekomen en werken ook met Android en Apple.  Ik vind hem heel leuk!  Ik krijg mijn sms-jes, hartslag, stappen, agenda en meer erop.  Ik vind hem super!

Met zijn vieren besluiten we makkelijk Chinees te bestellen.  Katja en Rick willen nog wat dozen uitpakken voor die morgen weer worden opgehaald.  Ik heb er eerder vandaag weer een heel aantal aan de weg gezet, maar het aantal haalt niet bij de afgelopen drie weken.

Eigenlijk moet er nog een pompoen uitgesneden worden, maar niemand heeft daar energie voor. Verder zijn we klaar voor Halloween morgen.  Ik heb ook een rondleiding en ben benieuwd of ik er in de stad iets van ga merken.

Foto's van onze herfstbuurt staan hier.

woensdag, oktober 29, 2014

Klaar met dozen uitpakken!!

Oh, wat geniet ik elke ochtend als ik de lamellen opentrek van de herfstkleuren in onze achtertuin.  Waarschijnlijk des te meer omdat we meer dan drie maanden tegen een Home Depot aankeken. 

Helaas is het met het mooie zomerse weer gedaan en wordt er vandaag regen voorspeld.  Dat hebben we wel hard nodig, daar niet van.  Toch schijnt bij het ontbijt de zon nog en kijken Kai en ik tijdens het eten naar twee eekhoorntjes, die krijgertje spelen in de tuin.

Na mijn Smart Ones ontbijtquesadilla en een paar koppen van de sterke koffie, die Katja iedere ochtend voor ons beiden zet, is het weer tijd om te sporten.  Terwijl ik op de elliptical een aerobisch programma volg dit keer en mijn Shopaholic boek uitlees besluit ik deze kamer vanmiddag ook verder op te ruimen.  Ik stoor me teveel aan de troep en dan voel ik niet "zen", ha ha.

Op de buienradar zie ik de regen met rasse schreden naderen dus ik lijn de honden gauw aan.  Die vinden het zo heerlijk buiten, allerlei luchtjes en Cosmo geniet er duidelijk van een vriendje te hebben.  Ze spelen dan ook heel wat af binnenshuis.  Django heeft regelmatig een baard met Cosmo's haar, hoewel dat na C.'s kapbeurt van gisteren minder moet zijn.
Zelfs poison ivy (rechts boven) is mooi in de herfst
 
Nog twee nachtjes slapen...

Het is lunchtijd en ik haal een dunne bagel met ei, kaas, asperges en champignons bij Manhattan Bagel.  Intussen regent het inderdaad dus ik heb de honden precies op tijd uitgelaten.  De warme lunch smaakt er des te beter bij.

Het mooie weer is dus voorbij en het is de perfekte middag om de laatste dozen uit te pakken en de sportkamer op orde te brengen.  Ik begin in het kantoortje.  Daar zijn nog vier dozen voor mij om uit te pakken, Rick heeft de rest.  Een uurtje later ziet het er weer als vanouds uit en ik heb ook een volle vuilniszak met dingen waar ik al jaren niet meer naar omkeek.
Mijn bureau is weer helemaal netjes (dat van Rick laat ik maar niet zien...)

De schoonmaaksters komen en ik werk wat administratie en rekeningen bij.  Geloof het of niet, maar zelfs dat vind ik leuker gezellig thuis.  Lekker georganiseerd zijn, hier heeft alles tenminste een plaats.

Als de dames boven klaar zijn verplaats ik me naar de sportkamer.  Daar pak ik met plezier mijn gewichten eens uit en vind voor alle andere dingen ook een plaatsje.  Eindelijk ziet het er weer netjes uit.  Alleen Katja heeft er nog een paar dozen staan.  Nu kijk ik op de elliptical tenminste op een keurige kamer uit.

Als laatste doos pak ik onze grote vaas, die vrijdag hopelijk  weer op zijn plek kan gaan nadat de schilders hun laatste werk hebben gedaan, uit zijn doos.  Dat is de laatste doos, die ik uit hoef te pakken!  Alleen de kerstspullen op zolder wachten nog om te kijken waar wat inzit. 

Wat een heerlijk gevoel om nu echt uitgepakt te zijn. Alleen Katja, die ook haar kamer in Roanoke dit weekend moet leeghalen, heeft nog wat werk te verrichten.  Het meeste daarvan staat in haar kamer, dus het is makkelijk daar de deur te sluiten.

Laura komt voor een massage, maar door het verkeer veel later dan afgesproken.  We maken het dus maar een half uur voor de eerste keer, maar spreken weer een wekelijkse tijd af.  Duidelijk kan ik de massages goed gebruiken, want zelfs dat halve uur is al fijn.

Rick heeft een werkdiner en Kai zijn Franse les, dus Katja en ik zijn samen voor het avondeten.  Rick noemt dat een gevaarlijke combinatie, want wij zijn dol op sushi en vis.  We vertrekken tegelijkertijd met Laura, hopend voor 19 uur nog bij Sea Pearl aan te komen voor de $1 sushi.

Helaas, het verkeer is te slecht na de regen en we missen het met twee minuten.  Niet getreurd, de $1 sushi is er niet meer, maar de rest van de lekkere gerechten wel en de oesters zijn nog steeds heel goedkoop.

We genieten van de oesters en Katja bestelt tonijn tartaar en een sushi rol.  Ik heb de garden roll en de Mosaic crispy cake roll gemist de afgelopen weken.  Als er iets leuk was aan het verblijf in het hotel was het het happy hour bij dit restaurant.  Ik geniet dan ook van ieder hapje!
Zo lekker!!

Kai en Rick zijn nog niet thuis als we terugkomen.  Kai komt niet veel later terug met eten van Wendy's.  Rick heeft heerlijk gegeten met collega's.  Het is eigenlijk net als met huisgenoten wonen weer.  De "kinderen" doen hun eigen dingen en af en toe gaat er wat samen.
Onze toch best enge voortuin

dinsdag, oktober 28, 2014

Een laatste zomerse herfstdag

Alweer een schitterende dag daagt.  Ik neem mijn ontbijt zelfs mee naar buiten en eet op het deck in gezelschap van de honden.  Rick en Katja zijn natuurlijk allang naar hun werk vertrokken en Kai heeft een vertaalbaan waar hij hard aan aan het werken is.

Een uurtje later moet ik van mezelf naar boven om te sporten.  Het uur interval op de elliptical gaat snel.  Dan maak ik me gauw klaar om op pad te gaan, want ik heb Katja beloofd haar lunch te brengen.

Tot mijn genoegen heeft Kai ook wel zin mee te gaan.  We rijden naar het Mosaic District en ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat we hier terug zijn nadat we uit het Hyatt House hotel checkten op 29 september.  Wat een herinneringen liggen hier nu!

We parkeren en lopen naar Sweet Green.  Katja heeft mij gisteren haar bestelling al gegeven en ik heb de "spicy sabzi" salade gemist en bestel die weer.  Kai neemt ook een salade en met een tas vol eten en drinken rijden we naar Katja's werkplaats.

Eerst lopen we naar de wachtkamer, maar Katja sms-t dat ze ons buiten zal vinden.  Zo heb ik wel even gezien waar ze werkt en het ziet er natuurlijk uit als de meeste wachtkamers van specialisten.  Katja komt in haar scrubs en met stethoscoop naar buiten en we zoeken de picknicktafels, die er volgens haar zijn.

Alleen jammer dat Kai zijn ogen bijna dicht heeft

Die vinden we inderdaad achter het gebouw onder de bomen.  We smullen van de salades, Sweet Green blijft een favoriet.  Katja krijgt een half uur voor haar lunch dus we nemen na het eten snel weer afscheid.  Het was leuk te zien waar Katja werkt, tien minuten van ons huis weg en tegenover het Mosaic District.

Thuis lijn ik de honden aan voor nog eens een kleurrijke en warme wandeling door de buurt.  Het is inmiddels maar liefst 27 graden!  De honden vinden deze wandelingen ook zo overduidelijk heerlijk.  Met Django erbij wil Cosmo nooit terug zoals anders.
 

Kai zit op het deck te werken en ik ga er ook even doorlezen in mijn Shopaholic boek.  Ik moet om sommige passages toch wel hardop lachen.  Dat lukt bij mij maar een beperkt aantal auteurs dus Sophie Kinsella bereikt dat toch maar wel.

Om drie uur heeft Cosmo een afspraak bij Pet Spaw voor een kapbeurt.  Dat is hard nodig wat wel blijkt uit het feit dat ze denken drie uur met hem bezig te zullen zijn!  Ik denk dat ik wel op tijd klaar zal zijn met mijn eigen kapbeurt om hem op te halen voor zes uur.
Op de terugweg rijd ik door de drive thru van de bank en zet mijn $20 cheque van Toyota erop.  In datzelfde winkelcentrum haal ik een quiche voor het avondeten bij Pie Gourmet

Als ik thuiskom zie ik Lorraine buiten.  Snickers probeert ook weer bij haar naar binnen te gaan.  Laat wel zien hoe goed hij het daar had.  Lorraine en ik  kletsen helemaal bij. We zijn zo dankbaar dat zij de katten al die tijd hebben verzorgd.  Rick en ik willen binnenkort de mensen, die ons zo geholpen hebben, uitnodigen.

Dan is het tijd voor mijn kapbeurt.  Carmen en Mona zijn het erover eens dat de kleur wel erg uit mijn haar is gegaan.  Gelukkig hebben ze daar ook een middeltje voor.   Katja komt halverwege ook om haar door Taylor bij te laten knippen.  Natuurlijk kent Mona mijn kinderen al sinds ze klein waren en zij komt ook even bijpraten met Katja.

De klok gaat intussen erg snel en tot mijn schrik bedenk ik me dat Katja en ik beiden niet op tijd klaar gaan zijn om Cosmo op te halen.  Gelukkig is Kai bereid dat te doen.  Ik ben blij met mijn haarkleur en Katja met haar kapsel.  Thuis treffen we inderdaad ook een keurige Cosmo aan.

We eten weer gezellig met zijn vieren.  Vanavond lekkere tomatensoep en natuurlijk
de spinazie en kip quiche van Pie Gourmet.  Zij hebben nog een heel menu aan avondmaaltijd quiches en andere ovengerechten en ik ben van plan die vaker te gaan kopen, want de quiche is heerlijk!

Rick vertrekt naar de Vienna Town Hall (stadhuis) voor een vergadering over het verkeer op de weg achter ons huis.  Ik ben benieuwd of hij nog kans krijgt iets te zeggen, want de ingang van onze straat ligt aan het einde van een gevaarlijke bocht.  Iedere keer als ik links afsla de straat in hoop ik weer van harte dat er geen tegenligger komt.  Er is gelukkig nog nooit iets gebeurd, maar we hopen dat het geen kalf en gedrenkte put verhaal wordt.

De felle herfstkleuren in onze buurt foto's staan hier.

maandag, oktober 27, 2014

Zomerse Burke Lake wandeling

En dan is het weer maandag. Ricks wekker gaat heel vroeg af, want hij moet om acht uur op kantoor zijn.  Alleen sms-t hij later dat hij naar het verkeerde kantoor ging en met het spitsverkeer was het stressen om op tijd te komen.  Gelukkig begon zijn vergadering later dan het schema.

Ook Katja vertrekt al vroeg voor haar tweede werkweek.  Ze moet voor die baan gekleed in scrubs en heeft werkelijk heel leuke combinaties daarvan.  Vandaag is het er een met een turquoise broek en turquoise, groene en blauwe cirkels op het topje.  De dagen van saaie witte scrubs zijn lang vervlogen.

Kai en ik staan wat later op.  De eerste email, die ik lees, is dat de batterij van mijn Fitbit opgeladen moet worden.  Dat kan dan mooi tijdens het ontbijt.  Ik maak een roerei, ham en kaas Smart Ones voor mijn ontbijt en die is voor herhaling vatbaar. 

De Fitbit opladen duurt altijd weer langer dan ik verwacht, maar eindelijk, precies op tijd voor mijn vertrek naar de sportschool, is hij klaar.  Bij Anytime Fitness doe ik eerst een half uur op de elliptical.  Dan komt Sharon me halen voor een intensief uur gewichten.


Onderwijl praten we over eten.  Binnenkort wil ik mijn crockpot weer tevoorschijn halen.  De maaltijden daaruit zijn altijd beter geschikt voor koud weer vind ik.  Sharon en ik bedenken ook wat we vanavond gaan eten.  Grappig dat we beiden hetzelfde zullen serveren.

Onderweg naar huis kan ik het niet laten wat foto's te maken van de straten waar ik doorheen rijd.  De natuur lijkt wel in brand te staan, zo mooi en fel zijn de kleuren nu.  Jammer dat dit zal leiden tot kale bomen, maar voor nu geniet ik intens van de mooie herfstkleuren.

 


Over herfstkleuren gesproken, ik bedenk me dat Burke Lake nu nog mooier moet zijn dan vorige week.  Ook staat er minder wind en hoop ik ook wat weerspiegelingen te krijgen.  Na een aantal huishoudelijke taken afgemaakt te hebben gaan we op pad.

Cosmo gaat mee in de van en eerst ga ik even lunchen op het terras van Noodles & Company.  Dit warme weer gaat niet lang duren dus ik wil er alles uithalen.  Het wordt vandaag volkoren linguini met groentes en Parmezaanse kaas in witte wijnsaus.  Het smaakt voortreffelijk en het zonnetje voelt lekker warm op mijn rug.

De rit naar Burke Lake is ook prachtig met de goudgele tulpenbomen en de knalrode esdoorns langs de weg.  Inderdaad zijn de kleuren langs het meer ook vrijwel op hun hoogtepunt nu en met de knalblauwe lucht is het water van het meer ook diepblauw.  Helaas waait het wel iets meer dan ik had gehoopt, maar het lukt een paar weerspiegelingen te krijgen.

Vrijwel iedere paar passen strekt zich weer een nieuw kleurrijk landschap voor me uit.  Ik fotografeer grif, maar ga ook af en toe eens een tijdje aan de rand van het water staan om van de rust en mooiheid te genieten.  Dit is gewoon niet op foto's vast te leggen.
Al zou ik hier uren door kunnen brengen, toch loop ik na een uurtje terug naar de van.  Ik brengCosmo terug naar huis en rijd door naar Whole Foods.  Daar doe ik inkopen voor ons avondeten.  Dan haast ik me terug naar huis, want ik heb om vier uur met Chris afgesproken met de honden te gaan wandelen.

Net als ik de boodschappen heb weggelegd sms-t Chris echter dat ze een plotselinge vergadering heeft en dus niet kan.  Niet getreurd, Cosmo heeft al gewandeld en ik ga met mijn boek in de zon voor zitten.

Naomi maakte me erop attent dat Sophie Kinsella een nieuwe Shopaholic uit heeft gegeven.  Dat vind ik altijd een heel leuke serie, al vond ik het laatste boek wat tegenvallen.  Ik heb dus gauw de Kindle uitgave gekocht en gisteren in begonnen.  Helaas vind ik het tot nu toe weer niet zo snel en grappig lezen als de eerste boeken.

Als de zon achter de bomen verdwijnt wordt het te koel voor buiten.  Katja is intussen ook terug van haar werk en we kletsen gezellig over de dag.  Dan gaat zij hardlopen met Django.  Ik maak de krieltjes vast klaar om in de oven te doen.

Rick komt thuis na een vreselijke dag waar van alles misging.  Hij is dus blij dat ik het avondeten vrijwel klaar heb.  Het wordt zalm, spinazie en krieltjes met rozemarijn en zeezout.  Een maal dat ik tijdens ons verblijf in het hotel enorm heb gemist. 

We eten het gezellig met zijn drieen.  Kai is naar zijn franse les bij de Alliance Francaise.  Ik geniet er toch wel erg van de twee oudsten tijdelijk weer thuis te hebben!

Bij de post zit iets wat ik nog niet eerder heb ontvangen hier in de VS.  Mijn Toyota Sienna had een defect wat vorige keer gemaakt is.  Kennelijk was daar ook een zogenaamd Class Action/Suit tegen en als deel daarvan krijg ik een check voor $20,91.  Net leuk om morgen lunch voor Katja te kopen.


Foto's van Burke Lake staan hier

PS: Reacties vind ik nog altijd erg leuk!

zondag, oktober 26, 2014

Over pompoenen en wijngaarden

Zaterdag

Rick en ik slapen schandalig lang uit voor ons doen.  Pas om half tien staan we op.  Ik schrijf voor ons doen, want van Kai en Saskia is nog geen levensteken te bemerken.  We eten een lekkere English muffin met ei en kaas als ontbijt.

Dan gaat Rick met buurman Ray het sproeisysteem in de tuin winterklaar maken.  Ik ga naar boven om op de elliptical te sporten.  Ik mag van mezelf vandaag maar een half uur doen, maar mijn boek is zo spannend dat het toch een uur wordt.

Inmiddels zijn de kinderen ook op.  Saskia is doodmoe, want Laura en Kaylee waren hier tot 2 uur vannacht.  Rick en Kai hebben van alles te doen en Saskia en ik gaan samen bij Panera lunchen.  Het is leuk mijn jongste weer even alleen te hebben en ze vertelt me van alles over haar college leven.  Het lijkt allemaal goed te gaan, gelukkig.

Vanmiddag is de perfekte tijd om pompoenen voor Halloween uit te snijden.  Saskia beloofde me eerst ook een pompoen voor haar rekening te nemen, maar zij is toch te moe en gaat bijslapen.  Ik neem kranten, lepel om zaden uit te scheppen en mijn patroon en mesjes mee naar buiten.

Het uitscheppen van de pompoen vind ik altijd het vervelendste werkje.  Er zitten zoveel slijmerige  draden en zaden in!  Ik houd wel een bakje zaden over om misschien te drogen in de oven als snack. 


Deze bij vond mijn pompoen op een bloem lijken
 
Mijn patroon heeft als naam "web designer".  Het is een spin, die een Jack o' Lantern pompoen vastheeft.  Het is een wat moeilijker patroon, maar ik krijg alle spinnenpoten er goed op en ben trots op het resultaat.
 

Intussen heeft Cosmo ontdekt dat hij van pompoen houdt en steelt iedere keer het stukje dat ik uitsnijd.  Django daarentegen ligt gewoon rustig aan mijn voeten.  Hij is over het algemeen een heel lieve rustige hond. 

Gelukkig heb ik meteen een foto van de uitgesneden pompoen genomen, want Cosmo is kennelijk nog niet verzadigd.  Te laat zie ik dat hij precies twee van de voorpoten van de spin heeft opgegeten.  Wel symmetrisch, dus het ziet er nog goed uit, maar ja, spinnen hebben acht poten en deze heeft er nu zes.  Ik denk niet dat anderen het zullen opmerken.

Rick is intussen bezig met meer verlichting aan te brengen en ik lees op het bankje in de zon onder het genot van wat koele drankjes.  Het is gezellig buiten.  Verscheidene buren zijn bezig in hun tuin en kinderen spelen bal op het plein.

Als de zon achter de huizen zinkt en het te koel wordt om buiten te zitten verplaatsen we ons naar binnen.  Saskia gaat bij haar vriendin Laura eten en Kai, Rick en ik hebben zin in Hard Times Cafe.  Dit is een chili restaurant waar we al lang niet meer zijn geweest.

Eerst bestellen we pepper poppers, rode pepers gevuld met cream cheese (Philadelphia?) en gefrituurd in een lekker korstje.  Heel ongezond, maar oh zo lekker!  Ook vragen we een kwartet met de vier verschillende chili's, die ze hier hebben, om weer even een keuze te maken.

Kai kiest de Texas chili met kaas, ui en spaghetti, Rick de Terlingua met kaas, ui, spaghetti en jalapeno en ik houd het wat lichter.  Mijn hoofdgerecht is de salade met Texas chili en geraspte kaas.  Zelfs die is nog veel te zwaar voor mij om op te krijgen, maar het smaakt prima.

Thuis gaan de voeten omhoog en kijken we, omringd door de dieren, gezellig tv.  Over het algemeen gaat alles goed tussen de honden en katten, hoewel Zorro en Flapjack het Meike vaak niet makkelijk maken en zij nogal vaak vervaarlijk gromt.  Ik heb met haar te doen en probeer de bullies zoveel mogelijk van haar weg te laten.

Zondag

Vandaag staan we wat eerder op, want Saskia wil vroeg terug naar Richmond.  Zij heeft het duidelijk erg naar haar zin daar en denkt er zelfs over om volgend jaar ook weer met Michelle, haar kamergenote, te gaan wonen.  Na een wat moeizaam begin zijn de meisjes nu zelfs vriendinnen geworden.  Gelukkig maar, want met iemand op een kamer wonen, die je niet mag, lijkt me vreselijk.

Als Saskia vertrokken is gaan Kai, Rick en ik crepes halen bij Crepe Amour.  We nemen ze mee naar huis en op de terugweg halen we koffie bij de drive thru van Peet's.  Zij hebben lekkere mokka syroop in de koffie, weer eens wat anders.  Mijn "Madagascar" crepe met verse mango, bosbessen en aardbeien smaakt heerlijk!

Dan is het tijd voor mijn dagelijkse sportroutine.  Als mijn Fitbit 5000 stappen aangeeft vind ik het voor vandaag genoeg.  Rick is nog de laatste dozen aan het uitpakken, maar vanmiddag willen we van het schitterende Indian Summer weer gaan genieten.

We rijden eerst naar Leesburg om te gaan lunchen bij Tuskies.  Onderweg zien we langs de snelweg al prachtige herfstkleuren.  De lucht zou ook niet blauwer kunnen zijn.
In het restaurant is het gezellig druk.  We kunnen kiezen tussen een brunch buffet en het a la carte menu.  Het buffet ziet er goed uit, maar we hebben niet zoveel trek dus het wordt het menu.  Mijn vissalade is precies goed en Rick's biefstuksalade ook.

Intussen heb ik eens opgezocht welke wijngaarden hier dichtbij liggen waar we nog niet geweest zijn.  Daar is dit kaartje heel handig voor.   Ik vind er drie, die ook rose wijn hebben, en we kiezen daar twee van.  Virginia kent ontelbare wijngaarden en Travel and Leisure, een groot reisblad, noemde onze staat een van vijf wijnregio's waard om te bezoeken

Onze eerste keuze is Casanel.  Deze wijngaard is prachtig gelegen met uitzicht over de wijngaard en een grote vijver.  Het is het weekend voor Halloween en de medewerkers hebben bedacht dat het weer Prohibition is.  Dat is de tijd dat het verboden was alcohol te stoken en verkopen in de VS in de jaren 20 van de vorige eeuw.

Natuurlijk werd men daardoor zeer creatief en op de menu's van vandaag is dat weergegeven door alle wijnen naar theesoorten te noemen.  De medewerkers zijn ook verkleed in kleding  uit die periode.  Erg leuk, allemaal. 

Zij hebben een rose, die eigenlijk geen rose is, maar een rode wijn, die gekoeld wordt gedronken gemaakt van de Norton druif, die inheems is in Virginia.  Ik vind hem erg lekker en bestel er een glas van.  Rick houdt het bij root beer, een drankje dat ik na al die jaren hier nog steeds verschrikkelijk vind smaken.

Buiten op het enorme terras genieten we van het uitzicht en onze drankjes.  Daarna lopen we wat rond en maak ik foto's van de schitterende omgeving.  De reclame-kreet van Virginia is "Virginia is for Lovers" en vandaag zie ik waarom.  Wat wonen we toch in een mooie staat!

Wij rijden door naar de tweede (en laatste) wijngaard voor vandaag, Willowcroft Farm.  Deze bereiken we via een onverharde weg en vind ik helemaal leuk.  Hij is gevestigd in een typisch voor deze omgeving rode schuur en heeft prachtige uitzichten op het Blue Ridge gebergte. 
Onderweg is het ook erg mooi
 

Dit is ook een van de oudere wijngaarden in de staat.  Dit jaar is hij dertig jaar oud.  De oudste nog werkende wijngaard in Virginia stamt uit 1973, al produceerde Thomas Jefferson al in de 18e eeuw wijn hier. 
Er wordt vandaag ook geoogst

Rick en ik nemen beiden een glas van hun rose en kopen er ook wat kaas en crackers bij.  Aan een van de picknicktafels is het in de zon goed toeven.  Wat een luxe om op 26 oktober zo nog zonder jas buiten te zitten!

Al te snel is het weer tijd om terug te gaan naar het drukkere gedeelte van de staat waar wij wonen.  Het is zo ontspannend in "the country", al zou ik er nooit willen wonen.  Thuis ga ik nog even voor in het zonnetje lezen.  Een libelle komt me daarbij gezelschap houden.  Deze zelfde libelle vond gisteren mijn broek ook al een fijne rustplaats.

Als de zon achter de huizen verdwijnt wordt het al snel te koel voor mij.  Ik ga op de bank in de voorkamer liggen lezen en voel mijn oogleden al gauw zwaarder worden.  Even een hazeslaapje voelt wel heel fijn.  De honden zorgen ervoor dat die niet lang duurt met hun geblaf in de tuin.

We bestellen makkelijk Indiaas voor ons avondeten.  Zo handig om alles weer gewoon bezorgd te kunnen krijgen.  Katja komt pas laat terug uit New Jersey.  De vier dozen van haar, die nog in onze kamer stonden, staan nu in haar kamer.  Onze kamer is dus ook eindelijk dozenvrij. 

Binnenkort kunnen we beginnen aan de dozen op zolder, want er zijn ik weet niet hoeveel kerstspullen dozen en we willen weten waar wat inzit.  Maar dat is van later zorg, voor nu zijn we blij drie weken na het terugverhuizen vrijwel uitgepakt te zijn!


vrijdag, oktober 24, 2014

Weer heel eventjes met zijn vijven

Het belooft weer een schitterende herfstdag te wonen en de zon lacht me vrolijk tegemoet als ik de lamellen opendoe.  Als ontbijt wilde ik wafels eten, maar helaas, die zijn op.  Kennelijk houdt Katja er ook van.  Dan maar een bakje Griekse yoghurt met een paar sterke koppen koffie.


Nu we weer terug zijn in ons huis en de sportschool weer vlakbij vind ik het tijd om mijn sportroutine wat aan te passen.  Op vrijdag heeft Sharon om negen uur een tabata klas met cardio en gewichten.  Ik besluit die eens te gaan uitproberen. 

Het is een flink intensief uur sporten en ik heb besloten er als het enigszins kan iedere week heen te gaan.  Volgende week gaat het alleen helaas al niet lukken, want vrijdag heb ik een rondleiding.  De klas is een goede manier om gewichten te doen, het uur gaat snel voorbij.

Thuis spring ik gauw onder de douche en ga dan op de lamellen meneer wachten, die nog wat laatste dingetjes moet doen.  Als de bel gaat denk ik dan ook dat hij het is, maar het blijkt een bezorgster te zijn met een heel mooi boeket bloemen in haar handen.  Het blijkt voor mij te zijn, een verrassing van Rick, zo lief!

Niet veel later gaat de bel weer en staat de vriendelijke Michael van Blinds To Go voor de deur.  Hij heeft een aantal nieuwe lamellendelen mee, want de oude zijn helemaal vergeeld.  Nu zien ook alle oudere lamellen beneden er weer als nieuw uit.

Voor de lunch besluit ik snel kip pho te eten bij Pho Thang Long.  Daarna loop ik naar Michaels waar ik wat herfstkunstbloemen koop voor een boeket in de eetkamer.  Al een tijdje wil ik ook chrysanthen voor de woon- en de eetkamer en die haal ik bij Safeway.  Het zijn net zonnetjes in huis en maakt het extra gezellig.

Dan is het weer tijd voor een lekker lange herfstwandeling door de buurt.  De honden gaan heel graag mee.  Zij profiteren er echt van dat ik in deze tijd van het jaar zo graag lekker lange wandelingen maak.
 
 

Natuurlijk gaat mijn fototoestel weer mee en ik neem foto's van bloemen, bladeren en Halloweenversieringen.  Nog een week en dan is het weer zover, "Trick or Treat!".

Na een uurtje ben ik terug thuis en zie net Saskia wegrijden.  Die is dit weekend weer even thuis en niet veel later krijg ik een sms-je uit de mall of ze handschoenen en een muts mag kopen.  Het is inderdaad 's ochtends vroeg vaak al echt koud als zij naar school moet.

Vanmiddag is het allerminst koud en ik ga met mijn Kindle en een groot glas water in het zonnetje op het bankje voor ons huis zitten.  De buren zijn ook buiten bezig en komen vragen hoe het is weer in ons huis te zijn.  Nou dat is natuurlijk heerlijk!

Als Rick thuiskomt uit zijn werk gaan we met zijn vijven bij Sweet Ginger eten.  Hun sushi is weer erg lekker en Kai en Rick vinden hun warme gerechten ook zeer smakelijk.  De kinderen vinden het ook leuk elkaar weer even te spreken.
 

Direct na het eten rijdt Katja weg naar New Jersey waar ze het weekend bij Kevin door gaat brengen.  Wij besteden een gezellige vrijdagavond met zijn allen in de family room.  Lekker met de voeten omhoog op onze luie stoelen.  Het tweede weekend thuis gaat voor mij in dus thuis zijn is nog lang niet gewoon.

Foto's van vandaag staan hier