Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, november 30, 2014

Eerste weekend van het Kerstseizoen

Zaterdag

"Toet, toet, toet, toet", het alarm van een auto dichtbij wekt me.  We slapen met deze kou met de ramen open en dat betekent ook meer lawaai van buiten.  Even houdt het getoeter op en dan begint het weer.  Een heel goede wekker is het, dat wel.

Rick was al eerder op en heeft de koffie klaar.  We eten samen ontbijt en dan gaat Rick verder aan zijn deel van de kerstversieringen en ik doe mijn uur sporten op de elliptical.  Mijn boek is weer zo leuk, Gemma Halliday's mysteries zijn grappig en de dader is altijd een verrassing aan het einde.

Het is weer de Kersttrui tijd en deze wordt het vandaag voor mij

We werken nog wat verder aan de kerstlichtjes buiten en dan gaan Katja en ik samen lunchen bij Panera.  Voor mij wordt het de groentesoep en Mediterranese groentes sandwich, allemaal erg lekker.  Het is ook gezellig om met Katja op stap te zijn.  Voor haar is de aankomende verhuizing naar New Jersey ook een hele stap met veel onzekerheden.  Ik ben blij dat ik haar klankbord een beetje kan zijn.

Eindelijk zijn wat mij betreft de kerstversieringen klaar, de rest is aan Rick met ladders e.d. waar ik me niet op waag.  Natuurlijk ben ik wel zeer bereid om te helpen die vast te houden, want ik moet er niet aan denken dat Rick eraf valt!

Gisteren opperde ik om naar de Penguins of Madagascar te gaan en tenminste de meisjes leken daar ook in geinteresseerd.  Vanmiddag is er echter geen animo voor bij de kinderen en Rick en ik besluiten er een "date night" van te maken. 

Om de idiote parkeergarages bij de mall te mijden geven we de auto af aan de valet.  Die kost $10, maar dat is het ons waard.  Op weg naar de bioscoop maken we een avondeten reservering bij Seasons 52, denkend dat het vanavond wel druk zal zijn.

We zijn extra vroeg naar de mall gegaan en Rick heeft wel zin in een biertje van Gordon Biersch.  We nemen plaats aan de bar en kijken naar de football wedstrijd tussen Michigan State en Penn State.  Naast mij zit een Penn State fan, die dezelfde Lumia 1020 telefoon heeft als ik.

Ondanks dat Rick en hij rivalen zijn qua sportteams raken we aan de praat.  Hij is vooral  geinteresseerd in onze Microsoft Bands.  Daar zijn Rick en ik allebei nog heel blij mee en laten hem zien wat die Band allemaal kan. 

Dan nemen we afscheid en lopen naar AMC voor onze film.  We komen in een zaal met allemaal kleine kinderen terecht.  Wij zijn er waarschijnlijk als een van de weinige volwassen stellen.  Deert ons niets, wij vinden de meeste geanimeerde films heel leuk. 

Zo ook deze, hoewel ik hem wel minder vond dan de andere films in de serie.  Zoals Rick na afloop zegt, wat zouden de schrijvers gerookt hebben voor ze het script schreven?  De kinderen in de zaal vinden het in ieder geval allemaal prachtig aan de reacties te horen.

We komen na afloop vroeger dan onze reservering aan bij Seasons 52, maar daar is het, heel vreemd voor een zaterdagavond, helemaal niet druk.  We krijgen dan ook meteen een tafeltje.  Rick en ik delen een voorafje van champignons met crab en garnalen en kaas, erg lekker.
Varkenshaas met spruitjes, boontjes en zoete aardappelpuree

Als hoofdgerecht nemen we beiden de varkenshaas met zoete aardappelpuree en een mengsel van boontjes, spruitjes, uitjes en spek.  Dit restaurant gaat er prat op dat geen enkel gerecht meer dan 475 calorieen heeft en het is verbazingwekked hoeveel lekkers ze daarmee kunnen maken!
Onze lichtjes met mijn sterfilter


Thuis is het donker en stil.  Kai komt vlak na ons terug van zijn avondeten en Saskia komt ook net binnen na met vriendinnen te hebben gegeten.  Katja is op weg om met vrienden uit te gaan.  Rick en ik kijken naar Brave en daarna Despicable Me.  We zijn duidelijk in de kinderfilms stemming vandaag  Ik ga wel op tijd naar bed, want was gisteravond te laat op.

Zondag

Alweer lekker uitslapen en dit keer is er geen autoalarm.  Rick en ik halen ons zondagse ontbijt van Starbucks en nemen ook voor Katja en Kai koffie en sandwiches mee.  We ontbijten gezellig samen en gaan de laatste hand leggen aan de kerstversieringen.  Sommigen daarvan hebben wel een klap gekregen van de verhuizing helaas.

Rick probeert onze grote krans voor op het huis te maken, want een deel van de lichtjes doet het niet.  We hebben binnen een Mickey en Minnie in een slee staan, die bewegen.  Een deel van de slee is afgebroken en de candy canes zijn stuk.  Ik lijm alles weer een beetje bij elkaar en het werkt allemaal weer.

Daarna dwing ik mezelf tot een half uur interval op de elliptical.  Ik heb werkelijk helemaal geen zin, maar een half uur is te overzien en het helpt me een stuk beter voelen.

De meisjes hebben mij overgehaald vanmiddag met hen te gaan winkelen.  Dat hebben we al jaren niet meer met zijn drieen gedaan dus daar was ik meteen voor te vinden.  Bovendien wil ik graag een jurk voor het Kerstgala van Ricks werk volgende zaterdag vinden en hulp met het uitzoeken daarvan is me zeer welkom.

Saskia rijdt en we gaan eerst lunchen bij Pho Thang Long.  Of althans, Katja en ik, want Saskia heeft al gegeten.  Het is druk, maar er komt net een tafeltje vrij.  De pho smaakt zoals altijd heerlijk en het is gezellig met mijn twee dochters.

Bij Tysons Corner proberen we eerst een parkeerplek buiten te krijgen, want de parkeergarages zijn in dit seizoen een ramp.  We hebben weleens een uur in de file gestaan om eruit te komen!  Helaas staan de buitenparkeerplaatsen ook vol.  Ik besluit er weer $10 aan te wagen en de valet de auto te laten parkeren.

We lopen eerst naar Lord & Taylor waar de meisjes mij helpen acht jurken uit te kiezen om te passen.  Echt ongekend dat er zoveel zijn, die potentieel leuk zijn.  Er zijn er uiteindelijk zelfs vier, die me goed staan.  Een ervan springt er echter uit, een "zeemeermin" model in donkergrijs.

Met de Thanksgiving weekend korting is hij ook nog eens een heel redelijke prijs en ik ben er erg blij mee.  De kleur is ook met van alles aan sieraden te combineren en ik heb er al schoenen bij.

Nu is de beurt aan de meisjes.  Katja wil een winterjas, die ze ook flink afgeprijsd bij New York & Company vindt.  Saskia slaagt met wat warme topjes bij Pacsun.  Dan zijn we klaar met de drukke mall en gaan de auto ophalen. 

Buiten is het werkelijk heerlijk weer met maar liefst 20 graden!  Eigenlijk zonde om binnen te winkelen, maar morgen wordt het ook nog mooi.  Katja wil nog even langs DSW waar ze leuke laarzen en zilverkleurige schoenen (voor Oud en Nieuw) vindt. 

Dan rijdt Saskia ons bekwaam naar huis en gaat uit eten met Kaylee alvorens terug naar Richmond te gaan.  Wij halen sushi voor het avondeten, lekker op zo'n "warme" dag.  Vanavond gaan de Kerstfilms op Hallmark weer aan. 

vrijdag, november 28, 2014

Black Friday

Vandaag is het Black Friday, de drukste winkeldag in de Verenigde Staten.  Bij een aantal winkels begonnen de koopjes al gisteren wat heel wat mensen ergert.  Zo krijgen de medewerkers van die winkels geen echte Thanksgiving en veel mensen, waaronder wij, vinden dat Thanksgiving een van de dagen in het jaar moet blijven, die niet commercieel zijn.

Rick en ik zijn dan ook absoluut niet van plan om te gaan winkelen vandaag en slapen lekker uit.  De kinderen doen dat ook, maar Saskia vertrekt al gauw na haar ontbijt naar Fair Oaks Mall met Laura.  Zij gaan vast kerstcadeautjes kopen en Saskia een Sinterklaas cadeautje.

Rick haalt ontbijt bij Starbucks en voor mij brengt hij weer de pepermunt mocca Americano mee. Ik vind het een heerlijke combinatie en houd hem er voor de winter in.  De broodjes zijn ook erg lekker.

Dan is het weer tijd voor mijn uur cardio boven op de elliptical.  Intussen worden de oudere kinderen ook langzaam wakker.  Hoe zij zo lang kunnen slapen is me nog steeds een raadsel, ik vind negen uur al heel erg laat.

Blij dat ik klaar ben met de dagelijkse "marteling" (die me wel helpt me beter te voelen dat wel) stap ik iets meer dan een uur later van de elliptical af.   Ik heb een heel leuk boek, een van de mysteries "in High Heels" van Gemma Halliday, dus het gaat op zich best snel.

Vandaag willen we binnen versieren voor Kerst en ik trek een van mijn kersttruien aan.  Nu komen die weer in, in de jaren tachtig waren ze helemaal mode.  Ze worden nu "ugly Christmas sweaters" genoemd, maar heel veel mensen lopen erin.  Ook draag ik mijn kerstbal oorbellen, zo kom ik helemaal in de stemming.

Rick en ik gaan nog even samen naar de bank en halen dan ook avgolemono soep bij Plaka Grill voor mijn lunch.  Rick eet overblijfselen van het maal van gisteren, die niet aan mij besteed zijn.  Alleen de stuffing vind ik wel lekker de volgende dag.

Katja is intussen aan het shoppen voor een matras voor haar en Kevin.  Die vindt zij meer dan 50% afgeprijsd voor Black Friday en hij zal morgen bezorgd worden.  Geen idee waar we die tot half januari of langer gaan bewaren!  Onze garage staat nog half vol met haar spullen.  Wij hadden het logischer gevonden als Kevin die matras had gekocht, maar Katja wilde ze per se zelf uitproberen en de lekkerste kopen.

Na de lunch halen Rick en Kai de dozen met kerstspullen van zolder.  Bij het zien van de enorme hoeveelheid wordt het me even teveel.  Ik voel me wanhopig, omdat ik gewoon zo weinig energie heb en mezelf toch wil dwingen van alles te doen.  Gelukkig is Rick altijd vrolijk en beurt me op en vraagt de kinderen ook echt mee te helpen vandaag.

De meeste dozen bevatten een mengsel van verschillende dingen dus het neemt nogal wat tijd om het allemaal te organiseren.  Ik ben blij dat ik de lichtjes buiten al vrijwel allemaal heb aangebracht.  Het helpt ook heel erg dat Kai de kerstboom opzet en de meisjes hem samen versieren.


Dat betekent dat ik enkel de trap heb te versieren, waarvan gelukkig wel alles in een doors zit.  Verder hang ik de sokken voor de haard en versier de woonkamer, keuken, eetkamer en tweede woonkamer.  Om een uur of vier ziet alles er weer heel gezellig uit.
Zo gezellig!

Katja en Saskia hebben zich intussen weer in het Black Friday gewoel gewaagd en zijn naar Tysons Corner.  Ze hebben wel heel slim de metro genomen, want daar parkeren is een nachtmerrie.  Rick gaat naar Home Depot om nog wat kerstdingen, die niet meer werken, te vervangen.

Mijn energie is verbruikt en ik ga lekker naar de laatste aflevering van Tussen Kunst en Kitsch kijken.  De bel gaat en er staat een grote doos op de stoep.  Daar zit een heerlijk warme deken met voeten in.  Die ga ik deze winter heerlijk vinden (en Saskia neemt hem meteen in, dus dat wordt "vechten").
Gezellige avond bij het vuur met Saskia in mijn nieuwe deken!!

We bestellen Thais eten voor het avondeten en kijken gezellig met zijn allen tv, terwijl we kletsen over van alles en nog wat.  Het is zo gezellig om het hele gezin dit lange weekend bijeen te hebben.  We hebben het er zelfs over in maart naar Nederland te gaan voor Saskia's spring break.  Dat is echter nog zeer in de voorplanning stages, al zou het wel leuk zijn.

Katja en Rick willen naar Maleficent kijken en ik vond dat ook een heel goede film dus zie hem graag nog een keer.  Ik zie ook enorm uit naar de nieuwe Disney "Into the Woods" musical, die op kerstdag uitkomt.

Speciaal voor Marion, van Mason's uit Engeland (geerfd van Ricks moeder, niet echt mijn smaak, maar nostalgisch voor Rick)

donderdag, november 27, 2014

Thanksgiving 2014

Rick is al bijtijds uit bed om aan het Thanksgiving maal te beginnen.  Ik draai me nog een paar keer om en ga dan ook naar beneden.  Daar staat de televisie aan en we kijken naar de voorshow van de Macy's Thanksgiving parade.

Die begint om tien uur en al kijkend doe ik een half uur tabata (20 seconden heffen, 10 seconden rust) met mijn acht pond gewichten.  De parade is zoals altijd heel vrolijk met de enorme ballonnen.  Het sneeuwt in New York dus wij kijken graag vanuit onze warme woonkamer.

De parade begint met een grote kalkoenballon
En eindigt met de komst van Santa Claus

Omdat we vanmiddag relatief vroeg eten haal ik voor Katja en mij een hot and sour soup bij Lotus Garden.  Veel restaurants zijn vandaag dicht, maar dit restaurant zit vol met, je raadt het al, Chinezen.  De soep gaat er goed in.

Daarna dek ik de tafel in de eetkamer.  Het is even zoeken naar het Thanksgiving tafelkleed en servetten, waarvan we er maar een vinden.  Rick bedenkt zich dat er nog dingen in de kasten van de kinderen hangen, die nog niet opgeborgen zijn.  En jawel, we vinden het kleed en servetten in Kai's kast.

Het is best lekker in het zonnetje voor het huis.  Rick en ik overtreden de "regel" van niet voor Kerst versieren tot na Thanksgiving weer even en brengen meer lichtjes voor aan.  Morgen wordt alles binnen ook versierd.

Terwijl we traditioneel Amerikaans voetbal kijken, een van Ricks teams, de Detroit Lions speelt, kookt Rick en werk ik verder aan Kerstdingen.  Vandaag werkt de HEMA site gelukkig wel mee en maak ik de projekten daar af.

Tegen vieren kan de kalkoen uit de oven en zetten we alles op tafel.  Dit jaar vind ik het lekkerder dan anders. De bijgerechten zijn aardappelpuree met rozemarijn en knoflook (veganistisch en zeer smakelijk), zoete aardappelen in sinaasappelsiroop, butternut squash en wortels van Whole Foods, verse groene asperges, stuffing en cranberries. 
De chef snijdt zijn vogel

Rick snijdt de kalkoen en we kunnen aan tafel.  Saskia heeft een veganistische kalkoen "rollade", die ze erg lekker vindt.  De kalkoen is ook zeer goed gebraden, heel mals en zacht.  We hebben een heel gezellig maaltijd en, zoals Rick in zijn toast zegt, genieten er extra van om weer in ons eigen huis te zijn nu.
 
De hondjes krijgen ook wat kalkoen

We ruimen met zijn allen op en ik klop vast de room voor de pies later.  Saskia maakt veganistische room van iets met kokosnoot, het smaakt bijna hetzelfde.  We gaan eerst een beetje uitbuiken voor we aan het dessert gaan.

Thanksgiving is ook altijd football kijken en dat doen de anderen dan ook.  Mij kan het niet zo boeien als het geen teams zijn waar ik iets om geven.  Het is wel heel gezellig gewoon zo met zijn vijven in een kamer te zijn.  Het was een Thanksgiving met een sterretje!

woensdag, november 26, 2014

De eerste sneeuw van dit seizoen

Bijtijds sta ik op, want Kai's matras zal eindelijk bezorgd worden.  De regen klatert tegen de ruiten en de achtertuin is in een zwembad veranderd.  Het is moeilijk voor te stellen dat dit in sneeuw moet overgaan.

Na Kai ook gewekt te hebben slepen we zijn tijdelijke matras (die korter is dan Kai's bed, vandaar dat hij een nieuwe moest) op Katja's oude bed in de sportkamer.  Nu hebben we daar dus ook een logeerbed wat wel van pas kan komen als neefjes of nichtjes komen logeren.

Niet veel later komen de bezorgers en kan Kai zich weer helemaal uitstrekken in bed op zijn extra lange matras vannacht.  Eindelijk is er dan tijd voor een paar koppen koffie en warme wafels.

Tegen tienen ga ik naar boven om te sporten en inmiddels is de regen overgegaan in dikke sneeuwvlokken.  Het is een gezellig uitzicht tijdens het uur cardio.  Het blijft wel op daken en gras e.d. liggen, maar de wegen blijven schoon.  Het is ook 24 graden kouder dan maandag, onvoorstelbaar!

Als je even wacht zie je het buiten sneeuwen
 
Na een hete douche kleed ik me warm aan en ga met Saskia Vienna in.  Eerst eten we bij Noodles & Company samen lunch.  Handig dat zij veganistische gerechten hebben. 

Het blijft gestaag sneeuwen en Saskia en ik zijn het erover eens dat het er heel wat gezelliger uitziet dan regen.  Zolang het de wegen niet gevaarlijk maakt vind ik het prima.

Bij Whole Foods is het flink druk met mensen, die Thanksgiving inkopen doen.  Saskia en ik kiezen eerst een paar groentes voor bij de maaltijd morgen en Saskia koopt ingredienten voor een veganistische cheesecake.  In plaats van groene bonen uit blik heb ik Rick overgehaald verse groene asperge te maken, dus die gaat ook mee.
Het lijkt meer Kerst dan Thanksgiving!

Twee van Saskia's vriendinnen halen hun lunch bij Whole Foods en gaan dan mee naar ons huis.  Alle drie helpen heel lief mee met boodschappen uitpakken, want ik heb vandaag enorme pijn.  Het zal het weer zijn, maar ik word er wel wat wanhopig van dat het zo vroeg in het seizoen al zo is.

De rest van de middag besteed ik met het alvast kerstcadeautjes uitzoeken voor de verre familie.  Daarbij zitten ook wat fotoprodukten van de HEMA.  Ik ben al een uur bezig er iets te vullen met foto's als de site eruit vliegt!  Grrr!!  Gisteren had ik er ook al problemen mee, zo kost het wel heel veel tijd om iets eenvoudigs te maken.
 Ook hier even wachten om de sneeuw te zien vallen


Als Katja en Rick terugkomen uit hun werk zijn we allemaal thuis voor het lange Thanksgiving weekend.  Rick heeft Japans mee voor het avondeten.  Natuurlijk sushi voor de meisjes en mij, want ongeacht hoe koud het is vinden wij dat heerlijk. 

Het is goed dat ik gisteren de open haard heb laten maken, want die gaat vandaag veel aan.  Nog steeds geniet ik volop van het feit dat we lekker gezellig vanuit ons warme huis naar de sneeuw kunnen kijken.  Ik moet er helemaal niet aan denken in dit seizoen in een hotel te wonen!
Mijn themafoto vandaag: Z = Zigzag

dinsdag, november 25, 2014

Deck lichtjes ook gedaan

"Katja blijft vandaag ziek thuis", vermeldt Rick als hij afscheid komt nemen om naar zijn werk te gaan.  Helaas voor Katja geeft haar tijd van de maand haar enorm veel pijnen en hoofdpijn.  Ze heeft nog geen ziektedagen opgebouwd dus vandaag zal ze niet betaald worden.

Als ik om een uur of negen opsta liggen Katja en Kai nog op een oor.  Ik drink op mijn gemak een paar koppen koffie en deel wat yoghurt met Cosmo.  D.w.z., ik eet de yoghurt en hij likt het bakje schoon.  Toen hij een puppy was deed ik altijd een schepje yoghurt door Cosmo's eten en hij is er dol op.

Voor mijn uur cardio vandaag stel ik de elliptical op "gluteal" in, bilspierenwerk, dus.  Ik lees Christine's boek uit en vond het een heel goed verhaal.  Natuurlijk weet ik ook de achtergrond en dat zij maar liefst 5000 woorden eruit moest halen van haar uitgever.  Daardoor lijkt het soms wat gehaast, maar dat stoort mij niet. Ik vind het bijzonder om de naam van mijn beste vriendin zo op Amazon.com te zien!

Tegen de tijd dat ik klaar ben ga ik maar eens kijken of Katja iets nodig heeft.  Ze wil langzaam opstaan en vraagt of ik lunch van Panera kan halen.  Natuurlijk kan ik dat!  Nu heb ik eindelijk eens de kans haar weer eens lekker te vertroetelen als ze zich niet lekker voelt.

Op weg naar het restaurant gooi ik de van vol, want er zit nog maar 12 mijl benzine in.  Bij de Shell krijg ik maar liefst 70 cent per gallon korting van onze Giant kaart.  Dat maakt de prijs per gallon (ongeveer vier liter) $2,23!  Dat hebben we in vele jaren niet gezien!

Bij Rite Aid haal ik mijn medicijnen en onderweg bedenk ik welke foto ik in 's hemelsnaam kan maken van iets dat met "Y" begint.  Ik zie een yoga studio, maar die is aan de andere kant van de drukke weg dus daar kan ik niet dichterbij komen.  Ik hoop maar een van Flapjacks grote gapen te zien voor "yawn".

Kai heeft al lunch thuis, dus bij Panera haal  ik twee "you pick two's" voor Katja en mij.  Voor Katja natuurlijk de halve sandwich met kalkoen en avocado, die laatste groente is haar favoriet, en de kippensoep.  Ik kies mijn favoriete tonijnsaladesandwich op tomaat-basilicum brood en groentesoep.

We eten thuis samen en net zoals ik het altijd wel stiekem gezellig vond als de kinderen ziek thuis waren van school (behalve met maag- en darmklachten, dat was minder) geniet ik vandaag ook van Katja's gezelschap.   Gelukkig lijkt ze zich wel beter te voelen.

Nu is het wachten op de technicien voor de verwarming en open haard.  Ik maak van de tijd gebruik om onze jaarlijkse fotokalender af te maken.  Met de jaren zijn er zoveel tradities ontstaan dat het me soms overweldigt, hoe leuk ik ze ook vind.  Ik ben dan ook blij al een paar dingen gedaan te hebben.

De filters van de verwarming worden weer verschoond en de open haard doet het weer als de techinicien van Airflow zijn werk heeft gedaan.  Morgen zullen we die open haard waarschijnlijk gaan gebruiken, want er wordt winters weer voorspeld.

Omdat het vandaag ook nog lekker weer is met een graad of vijftien wil ik de versieringen op het deck al aanbrengen.  Alleen kan ik op zolder nergens het verlengsnoer daarvoor vinden.  Ik rijd dus naar Home Depot waar ik nog het laatste snoer vind!  Gelukkig, dan kan ik mijn doel voor vandaag tenminste volbrengen.

Al kletsend met Christine, onder anderen over het loslaten van onze kinderen, hang ik de "sneeuwvlokken" en groene verlichte slingers.  Zo'n anderhalf uur later ziet het er weer heel gezellig uit en ik voel me voldaan dat ik het toch voor elkaar heb vandaag ondanks de late start.


Vorige week kregen we dus twee van onze klokken, die al heel lang niet werkten, terug van John Alabaster klokwinkel.  Michael, de jonge klokkenmaker, zei dat ik hem altijd kon bellen met vragen.  Nou, vrijdag hield de klok van mijn grootouders op met slaan, nadat ik hem opwond en beide klokken lopen te snel.

Michael bood aan na zijn werk weer even langs te komen en dat nam ik met graagte aan.  Ik blijk de niet meer slaande klok net voor hij ging slaan opgewonden te hebben, dus die klinkt weer mooi.  Om de klokken beter op tijd te laten lopen moet het kleine gewichtje onderaan de slinger wat lager gehangen. 

Weer wat geleerd.  Ik blijf genieten van het huiselijke geluid van de tikkende klokken.  Geen wonder dat het gezegde is "Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens".  Hopelijk is dat nu na de aanpassingen het geval.

Rick komt thuis met avondeten van Friends.  Zalm kabobs voor Katja en mij en ik heb er ook een heel erg lekkere linzensoep bij.  We eten gezellig met zijn viertjes.
Kai en ik spelen met een nieuwe app, Kaleidoscopic, deze "foto" is van de family room

Tegen tienen komt Saskia ook thuis voor het lange Thanksgiving weekend.  Katja en Rick en moeten morgen nog werken en dan hebben we vier dagen met ons vijven.   
Uiteindelijk geen Y "Yawn" van Flapjack dus maar gauw een foto bij Home Depot voor "Yuletide"

maandag, november 24, 2014

Vierentwintig graden op de vierentwintigste november

De Thanksgiving week is begonnen, maar Katja moet nog vroeger naar haar werk dan gewoonlijk, want vandaag gaat ze in Alexandria werken.  Ze sms-t dat ze uitzicht op het Washington Monument heeft, ook leuk.

Ook Rick vertrekt weer vroeg naar zijn werk.  Als ik opsta heeft hij wel al heel lief de koffie gezet.  Met een flinke kop en een paar wafels ontbijt ik.  Het is intussen al 17 graden buiten!

In korte mouwen ga ik dus op weg naar de sportschool.  Onderweg zoek ik naar iets wat met een X begint.  Daarvan zijn er natuurlijk maar weinig woorden in het Engels of Nederlands.  Ik stop bij het W&OD pad en maak een foto van het (BIKE) XING bord daar. 

 
Mijn uiteindelijke foto wordt "X-ray".  Nu heb ik wel een echte roentgen foto van Ricks bekken, maar ik vind de foto's van zijn hoofd een beter voorbeeld.  Die blijken echter een MRI te zijn, nou ja, het idee is er in ieder geval.

De MRI

De roentgen foto

Voor mijn uur met Sharon wil ik een twintig minuten cardio doen.  Dan komt Sharon me halen voor een vol uur met gewichten.  Zij was er vrijdagavond ook en we kletsen na over het feest.  Ook zij vindt het maar vreemd dat de persoon, die rode wijn tegen onze muur morste, het ons niet vertelde.  Maar ja, de dader ligt duidelijk op het kerkhof en de muur is weer mooi wit.

Thuis haal ik met behulp van Kai dozen met buitenspullenn voor Kerst naar beneden.  Het valt nog niet mee alles te vinden en dat lukt me dan ook niet.  Gewoonlijk versieren we pas na Thanksgiving, maar het is zo lekker warm buiten vandaag dat ik bedacht dat ik maar vast ga beginnen.
Voor de katten zijn lege dozen natuurlijk zeer aantrekkelijk
 
Eerst ga ik echter mijn maandagse lunch bij Noodles & Company eten.  Althans het lijkt of ik daar bijna iedere maandag beland.  Dit keer bestel ik een Japanese pan noodles met extra spinazie en eet die lekker buiten in het zonnetje op hun terras op.  Meer mensen hebben die gedachte, het is natuurlijk ook bijzonder om met 24 graden buiten te eten op 24 november.

Thuis begin ik met de lichtnetten aan te brengen in de voortuin..  Natuurlijk zijn er een aantal, die niet werken.  Als degenen, die ik heb gevonden hangen, besluit ik naar Michaels te gaan en maak een lijstje van benodigdheden.   Ieder jaar zijn dat er toch weer een aantal, maar nu helemaal, want ik heb besloten veel nieuwe dingen te halen. 

Onder anderen koop ik allemaal nieuwe blauwe lichtjes voor de "landingsbaan" van de Kerstman, die wij al sinds de kinderen klein waren langs de oprit hebben.  Dit is de perfekte gelegenheid, want gewoonlijk gebruik ik dan toch maar weer een half kapot snoer.  Nu zijn ze allemaal hetzelfde.

Precies als ik klaar ben met de lichtjes voor, morgen of dit weekend komen de sneeuwpoppen daar nog bij, komt Laura aan om mij een broodnodige massage te geven.  Het is even drie kwartier creperen op de massagetafel, maar hopelijk helpt het ook goed.

Laura knipt nog even Meike's nagels en nadat zij vertrokken is ga ik nog even buiten lezen.  Christine's tweede boek is vandaag uitgekomen en ik zit meteen in het verhaal.  Het is grappig, want al lezend kan ik haar "stem" horen.  Ik vind het een goed verhaal en ben zo blij voor haar dat ze eindelijk succes heeft!

Het is zelfs warm genoeg om in de schaduw te zitten.  Als de zon aan het ondergaan is wordt het al gauw te koel.  Ik ben blij dat ik zoveel van dit prachtige weer heb mogen genieten, want het zal van korte duur zijn.

Katja en Rick komen vrijwel tegelijk uit hun werk.  Katja voelt zich niet lekker, ik ook niet, gewoon na een massage, en Rick is moe.  We bestellen Thais eten van Tara Thai.  Mijn favoriete gerecht hier is met veel groentes, varkenshaas en verse peperkorrels.  Het is allemaal erg lekker. 

Helaas gaat het weer gauw verslechteren.  Voor woensdag wordt zelfs sneeuw voorspeld.  Hopelijk gaat dat allemaal meevallen.

zondag, november 23, 2014

Rustig familieweekend

Zaterdag

Na de late avond gisteren slapen we maar liefst tot tien uur uit.  We eten in alle rust (letterlijk, want de kinderen slapen nog langer) ontbijt en gaan dan de vijftig ballonnen, waarvan een ons wekte toen hij tegen onze fan vloog, verzamelen en knappen.

Veel energie om te sporten heb ik niet, maar ik wil toch bewegen, want dat helpt met de pijn.  Ik besluit een half uur op de elliptical te gaan doen.  Al lezend gaat dat snel en ik ga nog door tot ik 5000 stappen heb.  De 10000 haal ik vandaag waarschijnlijk niet, maar de helft is al goed genoeg voor vandaag.

Gisteravond heeft iemand een glas rode wijn op een van onze witte muren gemorst.  We zagen dat pas toen iedereen weg was en wat ik ook probeer, het komt er niet uit.  Online zie ik ook dat de enige oplossing is de muur weer te verven.  Gelukkig is het geen enorme muur.

Rick en ik gaan op weg naar de verfwinkel, Sherwin Williams.  Eerst bestellen we burgers voor de lunch bij Elevation Burger.  Ik neem de veggie burger in sla gewikkeld.  Terwijl ik op de bestelling wacht gaat Rick de verf en borstels kopen.

Thuis verven we over de wijnvlekken en dat vergt een paar lagen verf!  Wie had gedacht dat rode wijn zo moeilijk te verwijderen zou zijn.  Nu we toch bezig zijn gaan we de andere nieuwe vlekken op onze net geverfde muren ook maar na.  Morgen moet de plint nog wijnvrij geverfd worden.

Katja en Kevin nemen de honden mee voor een lange wandeling.  Daarna gaan we met zijn allen, behalve Kai, naar Tysons Corner.  We hebben kaartjes voor Mockingjay part 1, de derde film van de Hunger Games serie. 

Mijn themafoto voor de "V" vandaag: Virginia nummerbord op mijn Van

We zijn het erover eens dat het weer een heel goede film is.  Natuurlijk eindigt hij met een cliffhanger, want er komt nog een tweede deel.  Rick had de tweede film in de serie nog niet gezien, maar kon het allemaal toch goed volgen.  Wat ons betreft is dit een grote aanrader.

Saskia gaat terug naar huis en Kai is onderweg naar de mall.  We dachten bij Gordon Biersch te gaan eten, omdat Rick daar met zijn kaart voorrang heeft, maar dat blijkt niet meer het geval te zijn.  We zetten onze naam toch maar op de lijst, ondanks de drie kwartier wachttijd.

Bij de andere restaurants waar we vragen is de wachttijd voor vijf personen zelfs anderhalf uur.  En dan zie ik opeens een lege tafel in de bar van Brio (waar een gewoon tafeltje ook anderhalf uur wachttijd zou zijn).  Ik vraag aan de barkeeper of wij daar kunnen zitten en ja, hoor, dat kan.  De tafel is ruim groot genoeg voor vijf personen.

Snel sms ik de anderen, die me al gauw vinden.  Kai komt er ook bij.  We bestellen bruschetta als voorafje om met zijn allen te delen.  Ik neem als hoofdgerecht de quinoa salade, maar met zalm in plaats van de kip, die op het menu staat.  Gelukkig is dat hier nooit een probleem.  Het eten is allemaal prima.

Katja voelt zich niet zo lekker dus zij en Kevin besluiten niet uit te gaan, zoals ze eerder van plan waren.  Saskia heeft een vriend op bezoek.  Het is gezellig zo'n huis vol te hebben, ik geniet er zoveel mogelijk van. 
Dit vind ik zo'n leuke "selfie" van Saskia en Flapjack!

Zondag

Nog een lekkere rustige dag daagt.  De kinderen slapen allemaal nog diep als Rick en ik om een uur of negen Vienna ingaan voor ons ontbijt.  Daar is het druk met hardlopers, want de "Turkey Trot" is net gehouden.  Wij hebben daar een keer aan meegedaan, maar het parcours was doodsaai.

Bij Panera haal ik een lekker broodje met ei, kaas, tomaat en spinazie en Rick gaat intussen koffie halen bij Starbucks ertegenover.  Ik heb een nieuwe combinatie ontdekt, pepermunt-mocca Americano.  Die smaakt me super!

Na het ontbijt is het tijd voor een uur cardio en dan ontwerp ik op Shutterfly onze kerstkaart voor dit jaar.  Dat is altijd leuk om te doen en ik vind hem weer erg leuk geworden met twee foto's van het hele gezin erop.  Op de voorkant staan we voor de zonsondergang in Aruba.

We lunchen van de hapjes, die over zijn van het feest, en genieten daarna van een rustige middag thuis.  Het is zelfs lekker genoeg voor het huis om even buiten in het zonnetje te zitten lezen.  Morgen zal het maar liefst 21 graden worden en voor woensdag heeft met het over sneeuw.  Vreemd weer!

Saskia vertrekt weer naar school en zal over twee dagen thuiskomen voor het lange Thanksgiving weekend.  De meesten van haar vriendinnen hebben al vrij dus het is wat moeilijk zich nog te motiveren.  Maar ze heeft dinsdag een tentamen dus er zit niets anders op. 

Kevin en Katja spelen computerspelletjes, Rick is aan het opruimen in huis en Kai heeft een vertaalopdracht.  Ik maak me ook nuttig door te beginnen de jaarlijkse fotokalender in te vullen.  Dat is altijd tijdrovend werk, maar hij is nu voor een derde klaar.
Mijn "W" foto is "Witte Wijn"

Kevin vertrekt weer naar New Jersey en wij bestellen onze vrijwel traditioneel geworden Zpizza voor het avondeten.  Wat gaan de weekends toch altijd snel voorbij!  De komende week is een korte, want donderdag is het Thanksgiving.

zaterdag, november 22, 2014

Terug in ons huis feest

Vanochtend heb ik een jaarlijkse controle bij de dokter en moet daarom vasten.  Ik blijf zo lang mogelijk in bed liggen om maar geen verleiding te hebben iets te eten.  Pas als de schoonmaaksters om half negen komen sta ik op.

Drie kwartier later loop ik de dokterspraktijk binnen.  Het moet gezegd, ze zijn hier altijd heel punctueel.  Precies om half tien word ik naar een van de behandelkamers gebracht door een vriendelijke verpleegster. 

Zij weegt mij en kijkt hoe lang ik ben, onder anderen.  Grappig is dat ik vorige keer 68 3/4 inches lang was en deze keer 69 1/4.  Alsof ik een halve inch gegroeid ben.  Gewoonlijk ben ik 69 inches (1,75) dus daar houd ik het maar op.  Ik krijg ook gelijk maar mijn griepprik, hebben we dat ook gehad.

Niet veel later komt de nurse practitioner Beth binnen.  Ze vraagt hoe het met mijn pijnen is met dit weer en ik beaam dat die inderdaad flink meer aanwezig zijn.  Ze stelt voor behalve wat ik al doe ook extra vitamine D te slikken aangezien dat ook kan helpen.  Dat ga ik dus maar doen.

Met een recept voor een mammogram stuurt ze me een half uurtje later naar binnen om bloed te laten afnemen.  Dat gaat ook vlot en dan mag ik eindelijk gaan ontbijten.  Ik rijd naar de dichtstbijzijnde Starbucks en trakteer mezelf op een mocha Americano en een broodje.  Ik eet het meteen daar op want ik ben flauw van de honger.

Wat smaakt hij goed na zo'n doktersafspraak!

Thuis doe ik gauw een half uur op de elliptical en vertrek dan met Kai en Saskia.  Katja sms-te me toen ik bij dokter was of wij zin hadden met haar bij Le Pain Quotidien te lunchen.  Natuurlijk grijp ik elke gelegenheid om met de drie kinderen te zijn aan.

Wij zijn er vroeger dan Katja en bestellen ook vast voor haar, want zij krijgt maar een half uur de tijd voor lunch.  Het is weer een ijskoude dag met temperaturen maar net boven het vriespunt dus mijn kippen-groentesoep met pittige harissa warmt lekker op. 

Op de terugweg stop ik nog even bij Safeway om een paar potten met chrysanten te kopen voor binnen.  De oude waren helemaal verwelkt en we hebben vanavond een feest, dus het is wel vrolijk om dan bloeiende bloemen te hebben.

Thuis hang ik vast wat versieringen op voor ons feest en ga dan zitten rusten.  De honden komen gezellig bij me liggen, de klokken tikken vrolijk.  Wat is het toch weer fijn thuis te zijn!

Als Rick thuiskomt gaan we verder met de voorbereidingen voor ons feest wat we geven om te vieren dat we terug in ons huis zijn.  We hebben het cateringbedrijf The Purple Onion in de arm genomen om de hapjes en bar te regelen.

Zij komen om zes uur opzetten en het ziet er allemaal prima uit.  Er zijn croissantjes met rosbief, kipspiesjes, een artisjokdip, crabcakes en mini cupcakes.  Om kwart voor acht komen de eerste gasten en al gauw is het gezellig druk.

Iedereen is blij dat we weer terug thuis zijn.  Veel mensen krijgen het hele verhaal over de brand te horen en een aantal wil een rondleiding door het huis.  Voor we het weten is het elf uur en ruimen de Purple Onion mensen op.  De meesten nemen afscheid, alleen Lorraine blijft nog gezellig kletsen.

Pas ver na middernacht rollen we moe, maar voldaan, ons bed in.  Het was een zeer geslaagd feest en door de catering hebben we nauwelijks iets op te ruimen. 

donderdag, november 20, 2014

Ricks verjaardag

Vijfenvijftig jaar geleden werd mijn lieve man geboren.  Ik feliciteer hem als hij om zeven uur afscheid komt nemen om naar zijn werk te gaan.  Dan draai ik me nog een aantal keren om, want ik lag gisteravond flink laat in bed voor mijn doen en kon daarna niet slapen. 

Pas om negen uur sta ik op, maar voel me dan ook wel goed uitgerust voor het eerst in een tijdje.  Na mijn ontbijt staat er een dubbele max capacity training op mijn programma met acht pond gewichten.  Intussen kijk ik naar opgenomen episodes van The Daily Show, mijn favoriete "nieuws" programma.

Een half uur later heb ik de oefeningen gedaan en ren nog wat op de plaats om tenminste 5000 stappen te krijgen vandaag.  Tijd voor cardio heb ik verder niet, want het is tijd om me klaar te maken voor Ricks verjaardagslunch.

Kai en ik rijden naar Reston waar Rick ons al bij zijn kantoor staat op te wachten.  Er zijn heel wat restaurants in het Reston Town Center, dus Rick moet even nadenken waar hij heen wil.  Zijn keuze valt op American Tap Room.

Het is een populair restaurant, want er zijn alleen nog tafeltjes in de bar.  Dat vinden wij prima.  Ondanks dat we in een tap room zitten bestelt Rick geen bier, want dat maakt hem slaperig.  Ik bestel een lekkere lichte Maryland krab soep en de mannen beiden een burger.  Het is gezellig zo.

Na het eten gaat Rick weer aan het werk en Kai en ik gaan in Vienna nog wat dingen voor zijn verjaardag halen.  In plaats van een hele verjaardagstaart, die Rick dit jaar niet wilde, bedacht ik dat cupcakes toch wel leuk zouden zijn.  Bij Cupcakes! helpt Kai mij er zes uitzoeken.

Bij Party Mania moet ik het echter zelf doen, de cupcakes vond Kai genoeg hulp.  Ik kies een enorme sterballoon met Happy 55th (doen ze er per persoon op) birthday Rick (ook per persoon).  Verder neem ik wat kaarsjes mee voor de cupcakes.

Thuis gaat Kai meteen weer aan de X-Box.  Ik laat de honden kort uit en vertrek dan naar Lofty Salon om mijn uitgroei bij te laten kleuren en mijn haar te laten foehnen.  Carmen vertelt me dat ze die uitgroei niet meer gratis bijkleuren, maar vandaag voor mij nog wel.  Heb ik even geluk, ik vond het al een fantastische service. Hoewel het foehnen zo duur is dat ik toch spijt heb het niet thuis te hebben gedaan.

Katja komt giechelend binnen na haar werk.  Zij dacht dat Rick ook net thuiskwam en begon "Happy birthday, Dad, te zingen", maar het bleek de jongen van de klokwinkel te zijn (die niet veel ouder dan  Katja is).  Ze moeten er beiden om lachen en raken in gesprek.

Terwijl die jongen onze twee gemaakte klokken terugbrengt leren we dat hij van heel veel markten thuis is.  Duidelijk is hij ook een goede klokkenmaker, want twintig jaar nadat ik hem geerfd heb werkt de klok uit 1927 van mijn grootouders weer. 

Het was waarschijnlijk een huwelijkscadeau, want zij trouwden in 1928.  Nu hoor ik na al die jaren weer de ieder uur en half uur de klank, die ik altijd als kind bij mijn opa en oma hoorde om te weten hoe laat het was 's avonds, 's nachts en vooral 's ochtends vroeg.  Als de klok zeven sloeg mochten we bij oma en opa op de kamer komen, eerder absoluut niet!

Ook onze Friese stoeltjesklok doet het weer na meer dan vijftien jaar stilte.  Ik vind klokken in huis zo gezellig, dat huiselijke getik.  Ik ga deze firma zeker aanbevelen voor anderen, die met kapotte klokken zitten.  Heel goede service en ook een goede prijs in vergelijking met de andere klokkenwinkel in Vienna, die ook absoluut niet bereid was ons te helpen met de staande klok, al hebben we die daar gekocht.

Rick komt ook uit zijn werk en zijn keuze voor zijn verjaarsmaaltijd is op Texas de Brasil gevallen. Kai rijdt ons er bekwaamd door het spitsverkeer heen.  Dit is een Braziliaanse churrascaria waar je zoveel vlees kunt eten als je wilt.  Gelukkig is er ook een salade bar, want aan mij is al dat vlees niet zo besteed.

We hebben hier vlakbij Chima, een echt authentiek Braziliaanse churrascaria, en daar zijn de kinderen en ik door verwend, want daar gaat niets boven.  Wat ik het jammerst vind is dat er alleen vlees is en geen vis, behalve wat in het saladebufffet. Ik houd nu eenmaal niet erg van vlees. Het is toch heel smakelijk en Rick geniet wat het belangrijkste is.

Thuis geven we Rick zijn cadeaus.  Ik heb het mijne in een zilveren tasje gepakt met een Starbucks cadeaubon erop.  Hij krijgt van mij een luchtballonvaart voor twee personen, natuurlijk hoop ik die tweede persoon te zijn, ha ha.  Waarschijnlijk gaan we die in de lente maken.  De kinderen geven Rick met zijn drieen een of ander statief voor zijn Go Pro. 

Dan steken we de kaarsjes op de cupcakes aan en zingen "Happy Birthday".  Rick moet zo lachen dat het hem niet lukt "alle" (zes) kaarsjes in een keer uit te blazen.  De anderen genieten van wat cupcakes, ik weersta de verleiding.  Ik ben niet zo'n zoetekauw en vind dan eigenlijk alleen de frosting lekker, maar heb genoeg gegeten.

Opeens horen we de garage en daar loopt Saskia binnen.  Ze gaat meteen haar vader in de basement een verjaarszoen geven.  Hij is natuurlijk helemaal blij al zijn kinderen hier te hebben op zijn verjaardag.  Al met al heeft Rick duidelijk genoten van zijn dag.

woensdag, november 19, 2014

Sully Plantation en The Little Dancer

Ricks wekker gaat al om zes uur, maar ik hoor hem niet vertrekken.  Eindelijk om half negen vat ik de moed om mijn lekker warme bed te verlaten.  Ik denk terug aan de jaren dat ik op pijndagen mijn bed niet uitkwam.  Gelukkig weet ik nu dat juist beweging belangrijk is.

Beneden geniet ik van een paar lekkere koppen koffie en wafels.  Dan ga ik die beweging nemen en doe, in gezelschap van twee honden en een poes, een uur op de elliptical.  Daarna pak ik een warme winterjurk uit de kast en maak me na een hete douche klaar om op pad te gaan.

Anja komt om half twaalf en we gaan eerst een lekker hete bak pho eten.  Met dit weer kan ik die dagelijks wel op.  Dit keer gaan we naar Pho Thang Long, want ik vind hun pho toch beter (en goedkoper) dan die van Pho N More.  Er zit ook veel meer kip in.

We smullen van de warme soep en gaan dan op weg naar Sully Plantation.  Deze plantage stamt uit 1794 en is gebouwd door het eerste Congreslid van dit gebied, Richard Bland Lee.  De Lee familie kom je door heel Virginia tegen en de beroemdste, Robert E. Lee, de Zuidelijke generaal in de Burgeroorlog was een neef van deze man.

Sully Plantation heb ik al vaker bezocht, maar voor Anja is het de eerste keer.  We kopen kaartjes bij het winkeltje en kijken daar ook even rond, want we moeten bijna een half uur wachten op de volgende rondleiding. 


Langs de slavencabine lopen we dan naar het huis waar Judy ons al opwacht.  Er komt nog een andere man bij en dan geeft Judy ons een interessante rondleiding.  Er staan heel wat originele meubelen van de Lee familie en verder antiek uit die tijd.

Het geeft een mooi beeld van het leven in de laat achttiende, begin negentiende eeuw in dit gebied.  De familie woonde heel erg op het platteland, de "grote" stad Alexandria was een dagrit weg.  We mogen ook fotograferen en dat is altijd leuk, want in veel historische huis mag dit niet.

Na iets meer dan een uur staan we weer buiten met een hoofd vol geschiedenis.  Het doet ons beiden weer denken aan de enorme verschillen in levensgemak tussen die Coloniale/ Federale tijd hier en onze tijd.  Ook het denkgoed was zo anders, ondanks dat deze mensen tegen de slavernij waren hadden ze toch slaven.  Die werden wel heel goed behandeld en leerden lezen en schrijven wat ongewoon was.

Thuis neemt Anja weer afscheid en ik maak een warme bak thee en ga zitten lezen tot Katja thuiskomt.  Zij verkleedt zich en dan gaan we op weg naar het Kennedy Center.  We hebben eerst een reservering in het Rooftop Terrace restaurant. 

Katja maneuvreert ons bekwaam door het drukke verkeer en we komen keurig op tijd aan.  We krijgen een tafeltje bij het raam met uitzicht op het Lincoln Memorial en de rivier.  Ik neem twee voorafjes, de linzensoep, die heerlijk is en de biefstuk tartaar (rauw), ook erg lekker.

Ook Katja vindt haar keuzes smakelijk en wil nog een dessert delen.  Dat wordt pompoenmousse met cranberry shortcake.  Tot mijn verbazing, want ik ben niet zo'n enorme pompoenliefhebster, is het heerlijk.

We hebben nog een half uur voor onze musical start en we bestellen vast drankjes voor de pauze.  Dat is altijd erg handig, want die is maar een kwartier en zo hoef je niet in de rij te staan.
Het Kennedy Center is een immense schouwburg met drie volle theaterzalen naast elkaar

Dan zoeken we onze plaatsen op boven in de balcony.  We hebben goed zicht op het podium waar de set al klaarstaat.  We gaan naar de wereldpremiere van de musical Little Dancer kijken.  Die is gebaseerd op het verhaal van het standbeeldje van Degas wat in de National Gallery of Art staat. 

Martine maakte me op de musical attent en we bekeken twee zaterdagen geleden het standbeeldje van de 14-jarige ballerina Marie van Goethem.  Ik vind vrijwel alle musicals leuk, maar ik word niet snel echt heel enthousiast of bewogen erdoor.  Deze is zo prachtig en emotioneel, ik zit soms met tranen in mijn ogen. 

Prachtig schitterend, overweldigend, ik kan het niet beschrijven.  Ik zit de hele tijd op het puntje van mijn stoel.  Het dansen is prachtig, het toneel een groot schilderij (de omlijsting is een gouden lijst), het decor doet vaak aan een impressionistisch schilderij denken, de liedjes zijn zo mooi.  Ik ben er letterlijk lyrisch over!

Al is het voor een musical een lange zit, het einde komt mij veel te snel.  Het ensemble krijgt dan ook een luide en staande ovatie.  Wat ben ik blij dat we gegaan zijn!  Dit was echt genieten zeggen Katja en ik tegen elkaar.

Op de terugweg komen we nota bene om half elf nog in de file te staan dus we nemen maar een sluipweg.  Thuis drinken we nog wat en dan is deze dag met een sterretje ook weer voorbij.