We zijn helemaal in de diepvries beland. De wind waait om het huis en zelfs Cosmo wil er niet lang in buiten blijven. Ik ben ook een beetje voorzichtig met Django, want die heeft lang niet zoveel vacht als Cosmo, hoewel hij wel hard rondrent en weinig last van kou lijkt te hebben.
De koffie met een beetje hazelnootkoffiemelk, die Katja nog achterliet, en een Weight Watchers ontbijtquesadilla gaan er goed in. Dan haast ik me naar boven, want ik wil nog een uur interval op de elliptical doen voor Anja komt.
Kai komt naast me rennen op de loopband en ik stel de elliptical op zwaar in. Goed voor de beenspieren is dat, al krijg ik niet zoveel stappen op die manier. We gaan vanmiddag de stad in, dus de rest van die stappen zal hopelijk dan wel komen.
Na een warme douche kleed ik me zo warm als ik kan aan. Laagjes, een dikke broek en de Heatholders sokken, die ik voor Kerst van Rick kreeg. Net als ik klaar ben belt Anja aan en wordt enthousiast door de honden begroet.
Ook Anja is dik gekleed en we hebben beiden dikke laarzen aan. We zouden eerst naar de vlindertuin in het Natural History Museum gaan, maar het is zo zelden dat er mooi sneeuw ligt in de stad dat we de elementen willen trotseren en de besneeuwde monumenten fotograferen.
Kai is lief genoeg om ons naar de metro te brengen en daar halen we net de volgende trein. Zo hoeven we niet op het ijzige perron te wachten, want het is -7 met een gevoelstemperatuur van -14 tot -18 door de keiharde wind.
In de trein maak ik een reservering bij de Old Ebbitt Grill om te gaan lunchen. Dat restaurant ligt het dichtst bij de Mall en ik ben er al een tijdje niet meer geweest. We stappen bij het McPerson Square station uit en lopen de paar blokken naar het restaurant.
Nou dat zullen we weten! We worden letterlijk weggeblazen, de sneeuw van de daken in onze ogen, die van mij tranen helemaal. Tegen de tijd dat we het restaurant binnenlopen heb ik hoofdpijn van de wind en vragen we ons serieus af of de monumenten fotograferen in dit weer geen gekkenwerk is.
Eenmaal binnen word ik als een VIP ontvangen door Mark en Tony. Tony dekt zelfs speciaal onze tafel. Het menu is weer heel anders en we bestellen beiden een salade. Anja de kipsalade en ik diezelfde groentes e.d. maar dan met zalm. Het smaakt allemaal heerlijk!
Als we klaar zijn gaan de sjaals om onze mond en neus en de capuchons op. Zo hopen we het uit te kunnen houden. We lopen eerst naar het Witte Huis en zien daar net van de achterkant de helicopter van de president wegvliegen. Het is koud, maar vol te houden nu alleen onze ogen niet bedekt zijn.
Op weg van het Witte Huis naar het Tweede Wereldoorlogsmonument zie ik eerst een stel musjes zich lekker warm maken op een van de metrostoomuitlaten. Dan valt ons ook een dakloze op, die onder een deken ligt, maar zijn of haar voeten zijn bloot en er zit een enorme jaap van een snee in een van de voeten.
De persoon beweegt wel, maar vreemde trekkerige bewegingen. We maken ons er zorgen om en ik bel 911. Die beloven een ambulance te sturen. Ik geef mijn telefoonnummer, wat later ook wordt gebeld, want ze staan (kan ik van verre zien) aan de verkeerde kant van de straat. Ik beschrijf waar de persoon ligt en hoop dat hij of zij geholpen zal worden.
Wij lopen intussen door het Tweede Wereldoorlogsmonument waar vrijwel niemand aanwezig is. Ook het Vietnam Veterans Memorial is vrijwel helemaal verlaten, behalve twee vrijwilligers, die er staan te blauwbekken. Dat maakt voor mooie foto's, want het is maar zelden dat er geen mensen op staan hier.
Langs de bevroren Reflecting Pool en het Lincoln Memorial lopen we naar het Koreaanse oorlogsmonument. De roestvrijstalen soldaten daar hebben allemaal nog wat sneeuw op zich en sommigen ijspegels van hun helmen hangen. Ook hier zijn er vrijwel geen mensen. Het is duidelijk dat Anja en ik vrijwel de enige gekken zijn, die zich vandaag buiten wagen. We hebben het echter niet enorm koud, grappig genoeg.
Bij het Tidal Basin en het Martin Luther King Jr. Memorial is het wel erg koud. We hebben genoeg gezien voor vandaag en lopen, ietwat glibberend, want de trottoirs zijn lang niet zo goed schoongemaakt als de paden langs de monumenten, naar het Smithsonian metrostation.
Alweer hebben we geluk en komt de trein net aanrijden. Dit keer vraag ik Saskia ons op te halen van het Vienna station. Zij staat gelukkig al te wachten als we aankomen, want het begint zelfs weer licht te sneeuwen. Het is intussen -8 met een gevoelstemperatuur van -22 en morgen wordt het nog kouder. Ik had zo gehoopt dat dit een andere winter dan vorig jaar zou zijn, maar het ziet ernaar uit dat de kou de overhand weer gaat krijgen.
Thuis gaat de open haard aan en de voeten omhoog. Bij elkaar heb ik bijna 17000 stappen gelopen vandaag! Rick haalt lekker warme soep en mijn favoriete gerecht van het vegetarische restaurant Sunflower. De mannen eten van McDonald's, brrrr!
Vannacht gaat het kwik helemaal naar beneden en ik hoor de wind rond het huis huilen. Het is op het moment van dit schrijven -11 en met de wind is de gevoelstemperatuur -25! Gelukkig hoef ik er morgen niet vroeg uit, maar arme Rick wel.
Foto's van vandaag staan hier
13 reacties:
Brrrr wat een kou! Ik ben blij dat het hier nu weer wat milder is.
Ondanks de koude heb je toch mooie foto's gemaakt van de besneeuwde en verlaten monumenten.
Groeten van Hilde uit B. en wapen je tegen de extreme temperaturen de volgende dagen.
Wat een kou ineens. Brrrrrrrrr maar je hebt wel weer prachtige plaatjes geschoten.... Kleed je maar warm aan als je toch naar buiten moet
Wat een die-hards zijn jullie! Wel lekker gezond en ook nog een goede daad verricht. Bizar dat het ineens zo vreselijk koud is.
Ik zou er ook geen goed Nederlands woord voor weten. Misschien 'gewelddadige relatie'?
Ik vroeg me gisteren de hele dag af hoe de aanslag in Parijs bij jullie in de VS aan zou zijn gekomen. Zo midden in de stad, dat zou herkenbaar moeten zijn. Ik lees er echter niets over, was het zo vroeg nog niet bekend bij jullie of wordt er niet zo veel over bericht?
Heerlijk ook wel om nu eens rustig rond te kijken zonder alle andere toeristen, het klinkt als een uitzonderlijke dag.
Liefs
@Becs - Dit is mij echt wel te koud!
@Hilde - De monumenten zonder mensen zijn nog indrukwekkender
@Suus - Ik moet er inderdaad wel uit, maar sprint wel van warme auto naar warme winkel ;)
@Marion - Ja, maar dat klinkt meer lichamelijk dan emotioneel. Nou ja, ik heb er maar ongezonde van gemaakt.
@Marion - Waar lees je er niets over? Het is overal in de media, social media en gisteren een grote opkomst bij het Newseum in Washington wat over de journalistiek gaat. Ik heb er een aantal dingen van op FB gezet, maar niet in mijn blog, want behalve nog zwaardere beveiliging bij de gebouwen merkten we er niets van in het gedeelte van de stad waar wij waren.
Die Metal Earth dingen ga ik ook proberen! Wat ziet dat er leuk uit. Eens kijken of ik ze ook in Nederland bezorgd kan krijgen.
Wat een stoere dag, wow.
Maar de foto's zijn prachtig.
Vandaag maar een lekkere warme dag binnen.
Groet, Bea
Hé Petra, ik bedoelde er volgens mij iets anders mee dan jij erin leest. Wat ik schreef moet je echt letterlijk nemen, zonder onderliggende bedoelingen. Ik vroeg me echt af hoe het bij Amerikanen, bij jullie leeft. Niet alleen vanwege 9/11 maar het hele gedoe deed me denken aan Boston Marathonbroers. En ik bedoelde dat ik er niets over las in je blog terwijl ik vermoed dat je er vast van alles van vindt of bij voelt. Ik zag later vandaag inderdaad posts op je FB.
Maar was dus gewoon niet meer dan letterlijk die vragen, ben er trouwens nog steeds benieuwd naar. :-)
@Jurgen - Ik hoop het voor je, anders moet je het maar even zeggen, ze wegen niets dus ik kan ze eventueel doorsturen.
@Bea - Ha ha, niet helemaal binnen, hoor, daar vind ik niets aan
@Marion - Ik snap denk ik je vraag nog niet? Het leeft hier enorm, iedereen heeft het erover en natuurlijk wordt er gelijk weer gespeculeerd over wat er hier in Washington zou kunnen gebeuren. Daarover heb ik me na 9/11 helemaal gek laten maken en ik probeer het nu een beetje een "er is niets wat ik eraan kan veranderen" plaatsje te geven. Misschien is dat hoofd in het zand steken of niet genoeg meeleven, maar ik heb in de winter toch al depressieve neigingen dus probeer vooral me op de vrolijke dingen te concentreren :).
@Marion - Nog even, iedereen leeft dus enorm met de Fransen mee, gevoelens van 9/11 komen inderdaad weer naar boven en vooral het nieuws vandaag dat het waarschijnlijk vanuit Al Quaeda Jemen kwam doet deze aanslag er nog meer op lijken.
Begrijpelijk dat de Al Quaeda-link het nog dichterbij brengt. Maar nogmaals de verzekering dat ik ook nergens bedoelde te suggereren dat jij of wie dan ook in de VS er niet in meeleefde hoor. Ik wilde enkel weten hoe het bij jullie doordrong en speelde.
Heerlijk nieuws van de bloedtests b.t.w, het zal een opluchting zijn!
Een reactie posten