Vandaag is het Martin Luther King Jr. dag, een dag waarop veel mensen vrij hebben. Helaas niet Rick en zijn wekker gaat al om zeven uur. Alleen word ik er wakker door en Rick niet. Dan maak ik hem maar wakker, zucht.
Al Ricks klanten, die bij de federale regering werken, hebben vandaag wel vrij, dus ik probeer hem tenminste voor de gezelligheid over te halen thuis te werken. Tenslotte gaat hij zaterdagavond op reis en zullen we ook de zondag samen missen.
Niets van mijn soebatten haalt wat uit. Rick vertrekt naar zijn werk en ik draai me dan nog maar een paar keer om. Het is een nogal grijze maandag en ik heb eigenlijk helemaal geen zin om op te staan. Het is maar goed dat ik een personal training afspraak heb.
Gisteravond maakte ik me flink zorgen om Cosmo. Hij wilde zelf een beetje pindakaas niet van mijn vinger likken, gewoonlijk zijn favoriete snoepje. Vannacht heeft hij wel zonder Rick of mij te wekken doorgeslapen.
Tot mijn grote opluchting wil hij vanochtend wel een bakje met rijst en pompoen eten. Hij wil zelfs duidelijk nog graag meer, maar ik besluit het eerst even aan te zien. Tijdens de ochtendwandeling plast hij alleen, dus hopelijk hebben we het ergste gehad en hoef ik niet met hem naar de dierenarts.
Gauw eet ik ontbijt en sla een kop koffie achterover, want de tijd vliegt en ik kom maar net op tijd bij de sportschool aan. Het fijne van werken met Sharon is dat het voor haar niet alleen om maar je lichaam zo ver als het kan gaan te pushen is.
Ze rekt en strekt me en past de gewichten aan op hoe ik me voel. Te veel personal trainers werken met het "no pain no gain" principe en dat is niet goed voor mijn spieren. Na het uur gewichten doe ik nog een half uur cardio tot ik 6000 stappen bij elkaar heb.
Thuis zie ik dat de bosjes tulpen, die Rick gisteren van Safeway meenam, er heel zielig bijhangen. Het lijkt wel of ze nu al verwelkt zijn. Online zoek ik op of ik ze misschien weer kan oppeppen en dat blijkt met papier en lauw water te kunnen. Inderdaad zien de boeketten er na een half uurtje weer als nieuw uit. Ik maak er ook gelijk nog wat foto's met mijn macrolens van, zie onderaan blog.
Voor de lunch bestel ik penne rosa bij Noodles & Company. Ik hoor een paar vrouwen zeggen dat het vandaag "blue Monday" is. De laatste maandag in januari schijnt de meeste deprimerende dag te zijn. Misschien is het wel omdat Cosmo beter is, de zon vrolijk schijnt en de temperatuur ver boven nul is, maar ik vind het vandaag alles meevallen.
Na mijn lunch rijd ik naar Whole Foods. Ik wil daar zalm en spinazie voor het avondeten kopen, maar beiden zijn uitverkocht! Dan maar hopelijk een andere dag deze week. Ik werk de rest van mijn lijstje af en neem ook nog een pot met hyacinthen mee. Die gaan straks heerlijk ruiken!
Chris en PJ komen voor een wandeling. Cosmo lijkt weer vrijwel de oude, hoewel hij nog niet zo druk naar andere honden blaft als gewoonlijk. Ik ben zeer blij dat het niet zo erg was als ik gisteren vreesde! Het is zo moeilijk mijn hondenkind te zien lijden!
Thuis kijk ik de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw. Ik vind het dit keer een leuke serie en ben benieuwd hoe het verder gaat. Ook lach ik weer hardop om Nynke's column. Als jullie nog andere grappige recensiesites weten houd ik me aanbevolen.
Voor het avondeten bestellen we lekker Thais eten. Daar houden we alle drie van. Daarna bel ik Christine voor haar verjaardag en we kletsen gezellig bij. Zij komen deze zomer weer naar hier dus dat is iets om naar uit te kijken.
Met de meisjes sms ik ook heen en weer. Beiden zijn niet heel happy op het moment. Saskia worstelt met haar gedeprimeerde kamergenote, die haar van de studie houdt. Katja heeft duidelijk erge moeite met wennen aan haar nieuwe levensomstandigheden. En zo blijf je als moeder ook als ze niet meer thuiswonen bezig.
Meer tulpenfoto's staan hier.
6 reacties:
Jammer....duidelijk kon je Rick niet overhalen om thuis te werken, Marcel was vrij vandaag. Fijn dat het met Cosmo beter gaat. Vervelend dat de meisjes niet heel happy zijn, dat houdt je toch bezig.
Hahaha, zojuist de column van Nienke gelezen, tjonge. Ik griezel ook steeds meer van Geert hoor, telkens dat nadrukkelijke ruiken en voelen...daar krijg ik jeuk van. Het vrolijke en het enthousiaste vind ik wel leuk maar dat "dubbelzinnige" en het praten over jezelf in derde persoon enkelvoud vind ik minder.
Ik herken wat je zegt over de meisjes, het verandert denk ik nooit, je zult altijd gefixeerd zijn op het geluk van je kinderen denk ik.
Aan de andere kant, als je een stap achteruit zet dan zie je, weet je, dat zowel Saskia als Katja sterke dames zijn die hier ongetwijfeld ook weer uitkomen. Maar ja.......dat is de theorie. Haha, nou ja, ik wil alleen maar zeggen dat ik het helemaal herken.
'Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen'. Dat zegt mijn moeder altijd. Onze zoon is 13 en 'lekker' aan het puberen ;) Soms zou ik willen de kinderen waren weer klein, en was m'n grootste zorg of ik ze wel op tijd in bed kreeg haha. 'Komt allemaal goed'. Zegt mijn moeder altijd, dus dat zal wel kloppen ;) Fijne week!
Ik had hem al doorgegeven, maar dit vind ik de leukste recensies: http://www.10e.nl/. Het is zeker weer een erg leuke serie!
Kijk je ook Wie is de Mol? Dat is ook superleuk en daar worden ook grappige recensies over geschreven.
Ik weet helaas precies wat het is om zorgen over je volwassen kind (eren) te hebben. Hier is het al meer dan een jaar héél erg tobben.
@Anja - Ik was best een beetje jaloers op jullie uitje!
@Marion - Geert is wel echt een oude snoeperd, ja. Inderdaad hebben we allemaal van die moeilijkheden meegemaakt in onze jong volwassen jaren.
@Marie - Ik hoop inderdaad ook maar dat het allemaal goed komt :).
@Marion - Oh, dank je voor het herhalen van 10e.nl. Ik kon die link niet meer vinden. Om de een of andere reden kan Wie is de Mol met niet zo bekoren.
Petra, ik heb er aan gedacht je mee te vragen. Het vervelende is alleen dat er dan 1 persoon achter in de auto moet zitten en er dus iedere keer “uit moet klimmen”
.
Een reactie posten