Vannacht had ik erge last van hoofd-, nek- en schouderpijn. Daardoor heb ik niet goed geslapen en ben dan ook klaarwakker als Rick om half zeven opstaat. Dat voelt voor mij toch als half tien, dus de jet lag zal er ook wel mee te maken hebben.
Rick vertrekt voor zijn laatste training sessies en ik neem rustig de tijd. Ik zet wat koffie voor mezelf, Starbucks natuurlijk in de moederstad van dat bedrijf. Dan raap ik mijn Kindle Fire, telefoon en waterflesje bijeen en ga eens op zoek naar de fitnesskamer in dit hotel.
Dat het een gigantisch hotel is werd me gisteren al duidelijk en het is dus even zoeken. Er blijken twee torens te zijn en de fitness club is op de 35ste verdieping van de hoogste toren. En wat een fitness club is het! Twee verdiepingen maar liefst met splinternieuwe machines en een prachtig uitzicht over de stad.
Na even van dat uitzicht te hebben genoten stel ik mijn elliptical in voor een uur en kijk intussen een achterstallige aflevering van Downton Abbey. Ik heb alleen nog de eerste aflevering van het vijfde seizoen gezien. Al kijkend vliegt de tijd en voor ik het weet is het uur voorbij. Katja sms-t ook nog dat haar sollicitatiegesprek goed is gegaan, dus allemaal even duimen dat ze de baan krijgt!
Terug bij de kamer blijkt mijn sleutel niet meer te werken. Balend, want ik zie er natuurlijk niet uit na het gesport, loop ik weer door de lobby met nette zakenmensen naar de receptie. Gelukkig hoef ik geen identiteitsbewijs te laten zien, want dat had ik natuurlijk niet mee. Ik bedacht nog dat ik ze in nood mijn Facebook op mijn telefoon zou kunnen laten zien, maar dat blijkt niet nodig.
Gauw maak ik me dan klaar om op pad te gaan. Behalve de koffie heb ik nog geen ontbijt op en wil dat graag gaan nuttigen bij The Crumpet Shop. Maar helaas, helaas, laten ze nou net deze week gesloten zijn voor renovaties!
Dan maar naar Starbucks aan de overkant, daar moet je in Seattle zeker geweest zijn. Ik verbeeld me dat mijn kaas en ei broodje en koffie hier beter smaken dan thuis, of misschien heb ik gewoon heel veel trek. Ik krijg ook een van hun zeldzame Seahawks 12 cadeaukaartjes.
Na het eten besluit ik naar Pioneer Square, een van de historische buurten van de stad, te lopen. Het is wel zonnig, maar ook komen er flarden mist voorbij. Dat maakt het toch wat kil. Ik ben blij een winterjack mee te hebben. Het is een leuke wandeling en ik maak de nodige foto's.
Overal is ook de 12 te zien en om de haverklap hebben mensen een Seahawks trui of t-shirt aan. De bomen langs de straten hebben zelfs blauwe en groene lichtjes! Ik neem een andere avenue terug en kijk dan nog even wat rond in Pike Place Market. Bij de befaamde viskraam daar worden de vissen heen en weer gegooid. Het bronzen varkensbeeld is ook "aangekleed" voor de Super Bowl.
Op weg naar het restaurant waar ik Rick voor de lunch stop ik bij de Walgreens voor een paar toiletspullen en breng die nog gauw even naar de kamer. Dan loop ik naar de Daily Grill naast het hotel waar Rick me al opwacht. We hebben een werkelijk heerlijke lunch, mijn tonijn wordt geserveerd met gefrituurde spinazie, zo ontzettend lekker!
Voor we het weten is Ricks uur voorbij en gaat hij naar zijn laatste klas. Ik heb inmiddels uitgevonden dat er een Pandora winkel in een mall vlakbij zit. Daar ga ik een bedel voor mijn armband kopen. Helaas hebben ze geen Space Needle, maar wel de skyline met de Space Needle en Mount Rainier erop. De verkoper vertelt ook dat Pandora maar een belangrijk gebouw uit elk land maakt en voor de VS is dat het Vrijheidsbeeld. Die heb ik inmiddels ook aan mijn pols hangen.
Blij met mijn aanwinst loop ik terug naar de kamer. Rick zal rond kwart over twee klaar zijn en ik neem even een uurtje om mijn voeten rust te gunnen. Als Rick klaar is verkleedt hij zich gauw en gaan we weer de stad in.
Als eerste halen we de huurauto voor de rest van de dagen hier op bij Avis. Daarmee rijden we naar de Starbucks Reserved Roastery & Tasting Room. Hier wordt de koffie geroosterd en direct daarna geserveerd. We bestellen een paar heerlijke drankjes. Een Americano met opgeklopte melk, die als room smaakt, voor mij en Rick een latte. De koffie smaakt inderdaad ontzettend lekker, helemaal niet bitter.
Om vijf uur lopen we de Space Needle binnen waar we kaartjes voor hebben om naar boven te gaan. We twijfelden of we wel zouden gaan, want beneden is het flink mistig. Al in de lift zien we echter dat het prachtig gaat worden boven.
We zien de zon ondergaan boven de mist over het water en in de verte kleurt Mount Rainier roze in de zonsondergang. Langzaam gaan de lichten in de gebouwen aan en zien we het reuzerad en de toppen van sommige gebouwen groen met blauw, de Seahawks kleuren, verlicht.
Na zo'n veertig minuten en vele foto's gaan we weer naar beneden. We geven de auto af aan de valet van het hotel en nemen een taxi naar de werf. Daar is ons het Crab Pot restaurant aangeraden, maar daar is een wachttijd van een uur en bovendien vind ik het er maar matig uitzien.
Ernaast zien we The Fisherman's. Daar is nog wel een tafeltje vrij en de bediening ontzettend vriendelijk. Het eten is ook goed en redelijk geprijsd. Rick en ik beginnen met een Dungeness crab cocktail. Als hoofdgerecht hebben we de mesquite gegrilde koningszalm, die hier in de Columbia rivier wordt gevangen. Allemaal ontzettend smakelijk bereid.
Een kennis van ons spaart Starbucks cadeaukaartjes en zag op Facebook de 12 kaart, die ik vanochtend kreeg. Zij zou die ook graag willen hebben. Rick en ik besluiten terug te lopen door Pike Place Market, zodat we dat kaartje voor C. kunnen kopen. Gelukkig zijn er nog een paar over, want ze zijn zo populair dat je ernaar moet vragen, want de barrista's zijn bang dat ze anders gestolen worden.
Als we terugkomen in het hotel krijg ik een sms van Saskia dat haar kamergenootje Michelle door de politie is opgehaald. Ik bel Saskia gauw om het verhaal te krijgen. Michelle dreigde eerder vandaag met zelfmoord en toen Saskia terugkwam in haar kamer zag ze van alles op Michelle's bed liggen: injectienaalden, pillen, een mes en meer.
Saskia heeft haar Resident Assistant gebeld (die het hoofd van hun dorm is) en die heeft de politie geroepen. De agenten kwamen met Michelle praten en besloten haar mee te nemen en naar het ziekenhuis te brengen.
Flink heftig dus allemaal voor Saskia en haar huisgenootjes. Volgens Saskia komt Michelle nu niet meer terug. Dat hopen wij van harte, want anders gaan wij er werk van maken. Saskia kan dit allemaal helemaal niet gebruiken!
En zo blijft het interessant in het leven van onze meisjes. Kai sms-t dat alles thuis prima gaat, maar het ijzig koud is. Het vriest flink en de gevoelstemperatuur is -20, zo hard waait het. Hier in Seattle is het in vergelijking warm met een graad of tien overdag. Ik vind het heerlijk om die kou even niet te hoeven voelen!
Foto's van Seattle gisteren en vandaag staan hier
10 reacties:
Wat een mooie foto's weer.
Ik keek vanmorgen al gelijk naar je blog, maar het stond er nog niet. Even vergeten dat het tijdsverschil nu groter is. Blij dat ik toch weer even mee kan lezen.
Geniet er nog van!
Monique
Wat heftig, zeg, voor Saskia! Ik hoop dat de rest van haar schooljaar wat rustiger verloopt.
Die Starbucks Reserved Roastery & Tasting Room zou ik ook wel eens willen bezoeken, dat klinkt heerlijk.
Veel plezier nog, de rest van je vakantie.
Er fis jullie ook weinig rust gegund. Wat een nare gebeurtenis om mee te maken voor Saskia, goed dat ze zo doortastend optrad.
Ik duim mee voor de baan voor Katja.
Prachtige foto's ; wat apart een glazen bloemen tuin, gecombineerd met echte?
Gezellig om met Rick samen in Seatle te zijn.
Hier wintersweer, lekker veel lezen, open haard, wat socialisen en een verjaardag bezoeken
Jee, maar goed dat ze er bij uitkwamen! Dat is toch een hulpkreet van dat meisje geweest. Ik hoop dat ze die nu gaat krijgen!
Leuk dat je in Seattle bent. Amuseer je!
Annemiek
Mooie foto's vanaf de Space Needle. Ik heb nu spijt dat we niet naar de hal met de glas expositie zijn geweest. Wat is dat mooi!
Het is te hopen dat de kamergenote van Saskia niet meer terug komt op de kamer. Je blijft dan toch bang dat ze weer iets doet, wel triest voor dat meisje.
Veel plezier nog in Seattle.
Anja L.
@Monique - Ja, het is vreemd, 's avonds hier reageren al Nederlanders, die net op zijn
@Pascale - Saskia kan dit na de moeilijke tijd die ze zelf doormaakte zeker niet gebruiken
@Tineke - Hier bloeien de sneeuwklokjes al! Ik was helemaal jaloers toen ik dat zag
@Annemiek - Dat meisje had al veel eerder hulp nodig. Saskia heeft al de eerste week dat ze daar woonde aan de bel getrokken omdat ze een "suicide kit" had. Niemand die dat echter serieus nam.
@Anja - Het is te hopen dat het meisje nu de benodigde hulp gaat krijgen. Duidelijk zit het mentaal niet goed
Hè, wat klinkt je tijd daar leuk! Gezellig samen met z'n tweetjes in een andere stad, ik kan me voorstellen dat je blij was Rick weer te zien.
Bah, wat akelig, het verhaal over Saskia's roommate. Heel naar voor zo'n meisje, goed dat ze meegenomen is naar het ziekenhuis. Maar daarnaast, pfffffff, het is wel jouw kind, jullie Saskia, die dat van dichtbij mee krijgt en ik kan me voorstellen dat je daar helemaal niet blij mee bent. Liever een leuk, ongecompliceerd meisje nu voor Saskia. Zulke gebeurtenissen hebben toch effect op de omgeving en dat wil je helemaal niet voor je kind.
Goed dat Katja gestopt is met haar andere baan, ze was nog maar net bezig en niets, echt niets is het waard om zo overstuur en ongelukkig van te worden. Ze vindt heus snel weer iets anders, ze verdient het om het gewoon nu leuk te hebben, de eerste tijd van samenwonen, in een andere stad/staat en dan ook gewoon een leuke nieuwe baan met leuke collega's.
Het komt vast allemaal goed! Veel plezier nog!
Prachtige foto’s, Seattle is zo’n leuke stad. Heftig voor Saskia, hopelijk krijgt ze nu een gezellige kamergenote! Natuurlijk duim ik voor Katja!
Pfff, saskia heeft voorlopig wel genoeg meegemaakt. Erg naar voor haar kamergenote, maar hopelijk breekt er nu een wat ongecompliceerdere tijd voor saskia aan. En voor katja ook natuurlijk, klonk ook als een erg heftige baan, zeker voor zo'n jong iemand.
Veel plezier nog in seattle!
@Marion - Het meisje is weer terug dus vanavond weer veel heen en weer sms-jes met Saskia. Van zo ver weg kunnen wij toch echt niets doen, alleen advies geven.
@Anja - Ik voel me net een therapeute op het moment, maar ben blij dat de meisjes mij als hun veilige haven zien.
@Marianne - Zeker leuk hier, al zou ik eigenlijk wel graag bij Saskia geweest zijn vandaag om de situatie zelf eens te bekijken.
Een reactie posten