Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, januari 18, 2015

Sportweekend

Zaterdag

Felblauwe lucht lacht ons toe als Rick de lamellen opent.  We hebben een leuk weekend met veel sport voor de boeg.  Heel ongewoon voor ons, die wel zelf, in Ricks geval een stuk minder dan ik, sporten, maar niet hele weekends voor de buis de populaire Amerikaanse sporten kijken.


We eten een paar wafels met lekkere maple siroop als ontbijt en de koffie is goed sterk.  Dan vertrekken Rick en ik naar Anytime Fitness.  Het is echt luxe om bij twee clubs te behoren.  Deze is maar een paar minuten rijden van ons huis en we kennen er veel mensen.

Vandaag doe ik drie kwartier op de elliptical tot ik 7500 stappen bijeen heb.  Rick doet een combinatie loopband en gewichten.  Ik vind het altijd heel leuk om zo samen te gaan en Rick krijgt zo ook wat broodnodige beweging, al neemt hij in zijn kantoor altijd de trap naar de vijfde verdieping en wandelt hij als het even kan tijdens zijn lunchpauze.

Na iets meer dan een uur zijn we weer thuis.  Daar haalt Rick de laatste kerstversieringen naar beneden.  De grote krans en de Mickey en Minnie in een slee vergen de grote ladder en door ijs en sneeuw was die niet te gebruiken.  Nu is het huis dus helemaal kerstloos tot over tien maanden.

We laten de honden even uit en gaan dan lunchen bij Panera.  Ook hier komen we een paar bekenden tegen en praten even bij met hen.  Dat vind ik toch wel een van de leukste dingen aan Vienna.  Het is in het midden van de voorsteden van Washington, maar voelt toch als een kleine plaats waar "iedereen" elkaar kent.

Panera heeft nieuwe soep bowls op het menu staan en ik bestel de linzen en quinoa bowl.  Daar heb ik geen spijt van, heerlijk!  Rick moet lachen om mij, want inderdaad neem ik altijd alles op het menu wat maar linzen heeft.  Tja, daar ben ik dol op en niemand thuis vindt ze lekker.

Rick heeft via de alumni (oud-studenten) vereniging van Michigan State University kaartjes gekregen voor de basketbalwedstrijd tussen Michigan State en de University of Maryland.  Mijn zus heeft haar masters bij Maryland gehaald, maar sindsdien zijn wij daar nooit meer geweest.
Go Spartans!

Door heel druk verkeer rijden we naar College Park, beiden gekleed in een Michigan State trui.  Daar is het zoeken naar de parkeergarage voor het Xfinity Center.  We volgen de file maar en zien de tijd verstrijken.  Precies als de wedstrijd begint parkeren we pas!

We lopen snel naar het complex en bezoeken na de lange rit eerst gauw de toiletten.  Dan kopen we flesjes water en Cracker Jacks, want ik heb inmiddels alweer trek.  Cracker Jacks is zoete popcorn, die traditioneel tijdens sportwedstrijden wordt gegeten.  Mij is het wat te zoet, dus veel eet ik er niet van.

Onze stoelen blijken helemaal bovenaan op de allerhoogste rij te zijn.  Dat niet alleen, ze zijn ook in het midden van de rij en we zijn laat.  Iedereen moet dus voor ons opstaan.  Ik ben blij dat we niet hebben gewacht met naar de wc gaan, ik zou er niet aan moeten denken iedereen nog eens te ergeren door langs ze te moeten lopen.

De Maryland Terrapins zijn duidelijk beter dan de Michigan State Spartans.  Ze hebben van het begin af aan een voorsprong, die ze ook niet meer kwijtraken.  Of het is omdat we zo hoog zitten of omdat het echt zo is, maar ik vind het een saaie wedstrijd.  Ik heb wel veel spannender basketbalwedstrijden gezien, het lijkt wel of Michigan State het ook niet echt wil.

Zoals altijd met collegewedstrijden zijn de fans van het thuisspelende team sterk vertegenwoordigd.  Het hele stadion is rood (de kleuren van Maryland zijn rood en zwart).  Wij zitten met een groep van ongeveer vijftig groen met wit geklede "Spartans" tussen de rode "Terrapins".  Een terrapin is een schildpad en de mascotte voor Maryland is dus een schildpad.  Regelmatig flitst "fear the turtle!" over het scherm wat mij wat doet giechelen.
De schildpad mascotte

Cheerleaders

De score na de eerste helft, niet goed voor MSU

Bizar zijn de plotselinge pauzes in de wedstrijd voor reclames op tv.  Die zijn er bij de meeste Amerikaanse sportwedstrijden, die op tv worden uitgezonden.  Ik herinner me de eerste keer dat we die meemaakten en we begrepen maar niet waarom de spelers opeens gewoon ophielden met spelen. 
Maryland heeft een van de mooiste vlaggen van de VS staten vinden wij

Hier worden we intussen bezig gehouden door o.a. de "kiss cam", die zich op stellen richt, die elkaar dan "moeten" kussen.  Er zijn nogal eens grappige situaties met die "kiss cam" al dan niet in scene gezet.  Een heel aantal daarvan vind je hier op YouTube. Helaas komt de camera niet op Rick en mij, maar hij geeft mij toch een flinke pakkerd.

Michigan State blijft ver achter Maryland en met vijf minuten op de klok (die in werkelijkheid waarschijnlijk een kwartier zijn) besluiten Rick en ik de menigte voor te zijn en terug te gaan naar de auto.  Inderdaad komen we nu makkelijk de garage uit en is er geen verkeer terug naar de snelweg.  Uiteindelijk heeft Michigan State met 75-59 verloren.  Toch vonden we het erg leuk om mee te maken.
De Mormoonse tempel doemt tussen de remlichten voor ons op langs de snelweg

Zonder verder oponthoud rijden we terug naar Virginia.  Het is etenstijd en Rick stelt voor naar Chef Geoff's te gaan.  Daar is het erg druk, maar we vinden nog twee stoelen aan de bar.  We bestellen wat calamari en als hoofdgerecht heb ik een heel lekkere sesam tonijn"biefstuk".

Daar zittend kan ik echter aan niets anders denken dan mijn luie stoel.  Ik werd al wakker met zware hoofd- en nekpijn, maar dat ging met het sporten beter.  Tegen de tijd dat we naar Maryland reden voelde ik me vrij goed, maar tijdens de wedstrijd voelde ik me steeds erger.  Nu doet alles van top tot teen pijn.

Of het nu die ongemakkelijke stijve stadionstoelen waren of de regen, die vannacht wordt voorspeld, wie zal het zeggen.  Ik baal enorm, want gisteren had ik juist een goede dag en dacht dat de sauna e.d. al hielpen.  Maar goed, thuis zoek ik met plezier mijn stoel op en Meike komt zoals altijd lief bij me liggen.  Morgen moet het maar weer beter gaan, nog twee maanden en dan is het lente zullen we maar denken.

Zondag

We hebben maar zeer matig geslapen, omdat Cosmo de hele tijd naar buiten wilde.  Hij heeft diarree, het arme dier.  Geen idee waarvan, want bij mijn weten heeft hij niets verkeerds gegeten.  Misschien was het iets in de achtertuin waar hij en Django de afgelopen dagen graag vertoefden.  Gelukkig heeft Django niets.  Hopelijk gaat het vanzelf weer over.

Als ik de lamellen opendoe zie ik een vogeltje op de leuning van een van de deckstoelen.  En jawel, hij vliegt naar ons voederhuisje aan het raam.  Het eerste gastje is een feit en komt ook telkens terug.  Hopelijk volgen er nu spoedig meer.  Ik hoop op cardinaaltjes en blue jays zodat ik ze kan fotograferen.

Het mooie weer van gisteren heeft plaatsgemaakt voor een miezerregen.  Op weg naar Vienna voor ons zondagse ontbijt sms ik met Katja. Gelukkig hoefde ze vannacht niet naar haar werk.  Daar was ze gisteravond bang voor, want ze had al twee gevallen achtereen en was doodmoe.  Katja vreest dat ze een verkeerde beslissing heeft gemaakt met deze baan.

Niet alleen vanwege de uren, maar het werk zelf vindt ze toch een stuk moeilijker dan ze had gedacht.  Gisteren had ze een 29-jarige man en eerder in de week was er een elfjarig meisje dat zich had opgehangen en een zeventienjarige jongen, die aan een asthma aanval overleed.  Dat raakte haar toch allemaal meer dan ze verwachtte.  Ze heeft al op een andere baan gesolliciteerd.  Ze hoopt dat dat wat wordt.

Mijn sandwich met ei, kaas, spinazie en tomaat haal ik bij Panera. Rick haalt intussen koffies en sandwiches voor hem en Kai bij Starbucks.  De lekker warme Americano met mocha siroop gaat er goed in vandaag!

Natuurlijk heb ik weer eens helemaal geen zin in sporten, maar dwing mezelf toch tot een half uur op de elliptical.  Al Trivia Crack en Word Feud spelend gaat dat snel voorbij.  Gek genoeg voel ik me bijna lui om maar een half uur te doen vandaag, maar een beetje rust is ook weleens goed.

We eten maar een kleine snack als lunch, want willen naar een sportbar om de NFL kampioenschapwedstrijd tussen de Green Bay Packers en Seattle Seahawks te gaan kijken.  Rick en ik doen dit keer onze Seahawks t-shirts aan, want we willen dat zij winnen.  We zullen in Seattle zijn voor de Super Bowl en dan is het natuurlijk erg leuk als hun team speelt.

Bij Blackfinn vinden we nog net twee stoelen aan de bar en de wedstrijd is nog niet eens begonnen.  We nemen een drankje, voor mij een cranberry gember shandy, erg lekker.  Al meteen zijn we echter minder vrolijk gestemd want Green Bay scoort onmiddellijk een paar keer.
Ongeveer de helft van de 35 beer tappen
Fans van beide partijen zijn ongeveer gelijk vertegenwoordigd wat het een zeer levendige wedstrijd om te kijken maakt.  Rick en ik bestellen wat voorafjes om te delen.  Het ziet er erg naar uit dat Seattle geen enkele kans maakt, als het spel opeens een andere wending neemt.

We zitten net aan ons hoofdgerecht, een lekkere filet mignon met spruitjes en zoete aardappelpuree voor mij en crabcakes voor Rick als Seattle opeens compleet onverwachts in plaats van een 3 punten doelpunt een 7 punten doelpunt scoort.  Plotseling is er weer hoop en helemaal als het bij het eindsignaal gelijkspel is.

Bij American football is overtijd "sudden death".  Het team wat het eerst scoort wint.  Seattle wint de bal als eerste en scoort ook meteen.  Het lijkt wel of hun quarterback opeens wakker werd en zo zijn ze toch voor het tweede jaar achtereen NFC kampioenen en in de Super Bowl over twee weken.  Wij gaan dat dus als "12th Man" (fan) meemaken in Seattle.

Op weg naar huis gaan we nog even langs Safeway voor rijst en pompoen uit blik voor Cosmo.  Dit is mij door verschillende mensen aangeraden.  Alleen wil Cosmo helemaal niet eten of drinken en hij voelt zich duidelijk helemaal niet lekker.  Als dat morgen nog zo is ga ik meteen naar de dierenarts.

Gelukkig gaan de honden en katten allemaal rustig liggen en Rick en Kai ook.  We kijken lui tv en hopelijk wordt het voor Cosmo een rustiger nacht dan vannacht. 
Flapjack mist zijn vrouwtje en komt bij mij knuffels halen


5 reacties:

Anoniem zei

Onze vriendin Kim uit Florida is helenaal weg van American Footbal, zij is fan van de Dallas Cowboys en van New England Patriots. Haar hondjes hebben ook Cowboys halsbanden.
Jullie gaan volgende week naar Seattle, leuk. Wij nog 2,5 week en dan naar de zon in Florida.
Groet, Bea

Ann zei

Hopelijk is cosmo vandaag beter !

Marion2 zei

Het blijft iets aparts zo'n Amerikaanse sportwedstrijd. Ik heb het in verleden weleens meegemaakt en hoewel ik zelf geen sporter ben, vond ik het heel leuk.

Wat een heftige gevallen bij Katja. Dat is echt heel erg zwaar. Ik hoor het ook van mijn zoon: vooral als het om jonge mensen gaat, valt het bepaald niet mee. Ik hoop voor haar dat ze gauw iets anders vindt.

Sandrah zei

Hilarisch dat de basketbal wedstrijd onderbroken wordt voor de reclames! Overigens vind ik de sfeer in de stadions altijd geweldig. En het feit dat supporters van de thuisploeg en de uitploeg door elkaar zitten, dat blijf ik bijzonder vinden.

Heel heftig en zwaar voor Katja om deze trieste gevallen mee te maken. Het gaat niet in de koude kleren zitten. Ik hoop voor haar dat ze snel een andere baan vindt waar ze zich beter bij voelt.

Ik mis Panera en Whole Foods. Ze hebben daar zulke lekkere dingen. Beiden mogen zo een vestiging openen in Utrecht! :-)

Sandra

Petra zei

@Bea - Lekker, hoor, Florida!

@Ann - Gelukkig wel, ik maakte me echt zorgen

@Marion - Ja, de sfeer is altijd prima. Iets anders vinden zal niet meevallen, maar ze werkt eraan

@Sandra - Inderdaad, we zaten tussen de Maryland supporters. Ik zie dat al niet meer als iets ongewoons.