State of the Union

Rick neemt afscheid om naar zijn werk te gaan en ik sta ook gelijk maar op.  Als ik de lamellen opendoe zie ik een verdwaalde witte vlok vallen.  Het "flurriet", zoals we dat hier zo mooi noemen.   Gelukkig worden er voor vandaag lekkere temperaturen van tegen de tien graden voorspeld.

Beneden ben ik helemaal blij als ik zie dat de tulpen zich vannacht nog rechter hebben getrokken.  Ik had eigenlijk een foto moeten maken gisterochtend. Ze hingen allemaal compleet slap.  Nu zijn vooral de roze tulpen kaarsrecht, maar ook de paarse zien er weer normaal uit.

Als ontbijt heb ik enorme zin in hagelslag.  De clotted cream "moet" ook nog op en ik besluit mezelf te trakteren.  Ik rooster een paar wafels, heel gezond, want veel vezels.  Met kleine hapjes geniet ik ervan.  Het brengt me terug naar logeerpartijen bij mijn oma en opa, ik zie hun pot hagelslag en de versuikerde honing ernaast zo weer voor me.

Dan pak ik mijn tas in om naar Lifetime Athletic te gaan.  Ik ben al later dan ik wilde en halverwege bedenk ik me dat ik mijn Kindle ben vergeten.  Even overweeg ik die dan maar niet te hebben, maar dat maakt juist dat de cardio snel gaat en helpt lekker ontspannen in de hot tub en sauna.  Ik maak dus rechtsomkeerts.

Met Kindle loop ik een kwartiertje later de sportschool binnen.  Eerst doe ik een uur op dezelfde laterale machine als vorige week.  Naast mij is een machine waar je alleen je armen mee gebruikt.  Een veteraan zonder benen komt daarop trainen.  Hij vraagt hoe het gaat, prima antwoord ik.  Met mij ook, lacht hij terug, lekker sporten, he?

Vanochtend werd ik met een flinke hoofdpijn wakker en moet toegeven dat ik mezelf even erg zielig vond.  Maar jeetje, alles werkt en ik heb al mijn ledematen.  Als ik dan zo iemand vrolijk bezig zie met de twee ledematen, die hij nog heeft, is dat wel even een lesje in nederigheid. 

Na afloop van mijn uur heb ik bijna de tienduizend stappen gehaald en is het tijd voor de warmte van het zwemgedeelte.  Ik ga van de hot tub naar de sauna en terug.  Langzaam voel ik de hoofdpijn wegebben, het werkt echt! 

Als mijn maag eens even flink knort is het tijd om de douches op te zoeken.  Als ik weer schoon en aangekleed ben rijd ik naar Pho Thang Long voor een lekkere bak kip pho.  Dat voelt als een gezonde lunch na de spa.

Thuis lijn ik de honden aan voor een wandeling door de buurt.  Het is lekker weer met een graad of elf.  Ze lopen weer als een stel sledehonden naast elkaar.  Cosmo lijkt gelukkig weer helemaal beter.

De rest van de middag werk ik aan de puzzel.  Heel langzaam begint die echt vorm aan te nemen, maar duizend stukjes is wel heel veel!  Ik hoop ook van harte dat er niet stukjes verloren zijn gegaan dankzij Flapjack, want sommige kan ik helemaal niet vinden.

Spookachtige lucht vanmiddag

Als Rick thuiskomt nemen we met zijn drieen een Uber auto naar Paddy Barry, een nieuw Iers restaurant waar Niall ons uitnodigde voor de opening.  Niall is er nog niet en Rick en ik delen een voorafje van aardappelkoekje met kip en whiskey saus.  Als hoofdgerecht bestel ik de gerookte zalm sandwich op Iers bruin brood, werkelijk heerlijk!

Niall komt als we net ons eten hebben.  Ook hij bestelt een shepherd's pie net als Rick en stelt ons voor aan al zijn vrienden hier.  Rick en Niall hebben duidelijk zin om nog te blijven, maar Kai en ik willen naar huis. 

Wij nemen samen een Uber auto terug.  Dit keer krijgen we een vrouwelijke chauffeur.  Alle Uber auto's zijn tot nu toe ook netjes en nieuw.  Ik geef haar aanwijzingen naar ons huis en twintig minuten later stappen we daar uit.  We bedanken onze chauffeuse en wensen haar goedenavond, geen fooi of wat ook nodig.  Ik ben helemaal Uber fan geworden! 

Vanavond is het tijd voor het jaarlijkse bezoek van de president aan het congres.  Hij geeft daar de State of the Union speech, een soort Prinsjesdag zullen we maar zeggen.  Het is altijd zeer vermakelijk om de reacties van de tegenpartij te zien.  Ik vind Obama's speech trouwens erg goed.  Hopelijk wordt veel van wat hij zegt bewaarheid, ondanks het zure gezicht van John Boehner, de Republikeinse "speaker" achter hem.

Intussen sms ik met Saskia, die samen met haar huisgenootjes kijkt naar de State of the Union.  Die meisjes hebben heel andere denkbeelden dan zij.  Dat is moeilijk op die leeftijd, maar ik zeg haar dan in ieder geval altijd haar stemrecht te gebruiken.  En zo leren al onze kinderen langzaamaan dat het volwassen leven niet altijd over rozen gaat.

Al met al is het een ontzettend goede speech van onze president vind ik.  Hij heeft nu niets meer te verliezen, want hij kan niet meer herkozen worden, maar hij is nog net zo gepassioneerd als zes jaar geleden.