Goed op tijd ben ik wakker. Ik wil proberen langzaam weer in Eastern time ritme te komen en daar is het nog een uur later dan hier. Om acht uur sta ik op en loop weer naar de Old Coffee Pot. Ik heb daar gisteren ook al gegeten en wilde eigenlijk ergens anders heen, maar vind het gerecht dat ik graag wil nergens anders op het menu.
Op de kamer haal ik mijn Kindle Fire en een flesje water op en ga dan een aflevering van Downtown Abbey kijken terwijl ik mijn cardio op de elliptical bij elkaar krijg. Ik heb me voorgenomen mezelf morgen vrij hiervan te geven. Het is zo'n saaie kamer zonder ramen en ik kan mijn stappen prima in het French Quarter bij elkaar krijgen.
Omdat ik toch wel zin heb in een wandelrondleiding kijk ik online wat er zoal mogelijk is. Ik koop kaartjes online voor een begraafplaats rondleiding om kwart over een. Die klinkt interessant en ik wilde toch al naar de St. Louis 1 begraafplaats, maar zou dan niet weten wat ik er zie.
Het is vandaag prachtig weer met helemaal blauwe luchten dus ik neem mijn fototoestel en ga erop uit. Als eerste zie ik een officiele maskerswinkel. Niet zo een met goedkope souvenirs, maar prachtige kunstwerken.
In de brand is Kai's Venetiaanse pestdokter masker verbrand en ik hoop hier een nieuwe te vinden. Ik heb ze nog niet in etalages van de betere zaken gezien dus heb geen idee of dat soort maskers hier ook te krijgen is. Ik val hier met mijn neus in de boter!
Ze hebben niet alleen precies zo'n masker, maar het is ook nog eens origineel Venetiaans. Ik vertrouw mezelf niet het zonder kleerscheuren vliegtuig in en uit te krijgen, dus ik laat het verschepen. Ik kan niet wachten Kai's verrassing te zien want hij was dol op dat masker!
Aan de overkant zie ik dat ze Pandora bedels verkopen. Rick heeft me voor mijn verjaardag al de fleur de lis bedel gegeven, maar ik wil ook graag een masker bedel en die hebben ze inderdaad. Katja sms-t dat zij er ook een wil, want zij en ik waren hier samen in 2009.
Die van mij gaat alvast aan mijn armband. Als de verkoopster mijn andere twee volle banden ziet wil ze weten hoeveel souvenirbedels daaraan zitten. Dat weet ik zo even niet, maar nu wil ik die eens gaan tellen!
Dan loop ik de pittoreske Royal Street af en dan door de French market met allerlei standjes en restaurantjes. Ik fotografeer erop los en op Jackson Square bekijk ik het werk van de kunstenaars daar en luister naar de bandjes, waarvan er een een stel kinderen is dat echt goed speelt (filmpje).
Wat is alles leuker als de zon fel schijnt! Het is soms zelfs warm te noemen. De tijd vliegt en ik wil voor de rondleiding wel lunch eten. Ik heb op Yelp heel enthousiaste recensies gelezen over Killer Po Boys dus daar ga ik naar op zoek.
Het moet aan Conti Street liggen, maar ik zie het nergens. Van Cortana op mijn Windows Phone leer ik dat het straatnummer 811 is, maar dat is een Ierse bar. Ik loop daar dan maar binnen en vind uit dat Killer Po Boys helemaal achterin gevestigd is. Het is er vol en ik bestel mijn garnalen po boy om mee te nemen, want er is geen plaats die hier op te eten.
Bij een of andere souvenirswinkel koop ik een diet Coke en begin dan aan mijn poboy. Wauw! Als het enigszins lukt wil ik die morgen ook als lunch. Het brood is ontzettend vers en knapperig en behalve heerlijke dikke garnalen zit er ook een knapperige wortelsalade tussen. Ieder hapje is een traktatie!
Bij de Voodoo Shop staat Ernie de gids al te wachten. Onze groep bedraagt 22 mensen. Te doen, maar ik ben blij dat mijn rondleidingen prive zijn. Het is zo moeilijk om iedereen bij elkaar te houden. We krijgen een sticker op om te laten zien dat we bij de groep horen.
Dan lopen we richting de begraafplaats. Onderweg vertelt Ernie interessant en met veel humor over de geschiedenis van begrafenissen hier in New Orleans. Waar mensen begraven moesten worden was nogal een probleem vanwege de hoge grondwaterspiegel. Na een zware storm kwamen de kisten letterlijk door de straten drijven.
Nu zijn de graven, of liever tombes, dan ook boven de grond. In de St. Louis 1 begraafplaats zijn de oudste graven van het einde van de 18e eeuw. New Orleans werd pas in 1803 met de Louisiana Purchase Amerikaans. Daarvoor was het Frans en Spaans.
We bekijken een aantal graven van bekende New Orleanians. Ook waar Marie Laveau, de bekende voodoo queen, waarschijnlijk begraven is. Zij had dezelfde verjaardag als ik dus ik ben altijd zeer geinteresseerd in haar geweest. Veel is er niet over haar bekend en men is niet eens zeker of ze wel in dit graf ligt. Het ziet er een stuk netter uit dan de vorige keer dat ik hier was toen het vol XXX was geschreven (de gedachte dat drie "dingen" wensen uit doen komen). Ook zien we de bizarre witte pyramide, die het graf van Nicolas Cage zal worden, morbide gedachte!
Nicolas Cage's graf
Marie Laveau's tombe
Intussen ben ik best moe van al het lopen en staan en besluit een pauze te gaan nemen bij Pat O'Brien's. Het is lekker genoeg om buiten te zitten en ik neem plaats aan de buitenbar. Deze bar is vooral beroemd om zijn hurricane cocktails, maar die vind ik niet lekker. Ik bestel een mint julep en ga eens mensen zitten kijken. Interessante types hier, dat is zeker!
Nog even loop ik langs de winkeltjes van Royal Street en loop bij deze en gene binnen. Dit vind ik een veel leukere straat dan Bourbon Street met zijn luide bars en goedkope souvenirs. Ik hoopte een winkel met verse pralines te vinden, maar die is er niet en ik koop dan maar een doosje met een Aunt Sally's praline.
Het is langzamerhand tijd om naar het hotel terug te gaan en me klaar te maken voor vanavond. Bente komt me ophalen om bij haar thuis te komen eten. Zij woont in een gerenoveerd historisch (vroeg 19e eeuws) huis in Treme. Ik vind het bijzonder hoe de kamers allemaal achter elkaar liggen. Als je alle deuren openzet kun je van voor naar achteren kijken. Alleen de badkamer ligt aan de zijkant.
Over Bente's gezin heb ik van haar al veel gehoord en vind het dan ook superleuk om ze te ontmoeten. Ik krijg meteen hugs en ze hebben hun Nederlandse t-shirts aan. Ik geef de kinderen de Spirograph, die ik voor ze mee heb, en Bente en Rooster een doosje Virginiaanse pinda's. Van hun krijg ik allerlei dingen van de parade van het afgelopen weekend.
Bente heeft een heerlijke crawfish etouffee gemaakt. Ik geniet van het eten en ook de leuke kinderen en natuurlijk gezellig met Bente kletsen. Rooster moet naar een vergadering, maar de kinderen en wij kletsen nog een tijdje na.
Moe van de hele dag lopen en staan bel ik om een uur of acht een taxi, die een kwartiertje later komt. Ik neem afscheid en krijg weer grote hugs van de kinderen, wat een lieverds! Ik bedank Bente ook van harte, wat heeft zij mijn verblijf hier leuk gemaakt! Al het toeristische is mooi, maar er gaat niets boven echt het plaatselijke leven een beetje meemaken.
Morgen is er precies als ik naar het vliegveld moet een parade waardoor alles in de omgeving van het hotel uren van tevoren zal worden afgesloten. Ik probeer nog wat af te spreken met mijn taxichauffeur, maar die begint pas om zes uur en kan dus niet helpen. Bij de receptie raden ze aan met mijn bagage naar de dichtstbijzijnde grote open straat te lopen. Volgens hen zal het dan geen probleem zijn een taxi te vinden. Op hoop van zegen zal het dan maar zijn.
Foto's van vandaag staan hier.
0 reacties:
Een reactie posten