Nederland Dag 5: Dom beklimmen en rijsttafel met familie

En nu zijn dan onze "rust"dagen (ha ha) aangebroken.  Rick en ik slapen dan ook ruim uit tot maar liefst half negen!  De kinderen hebben we gezegd te slapen tot wanneer ze willen.  Als tieners (wat Saskia nog wel is, maar bijna niet meer) zou dat een gat in de dag hebben betekent, maar nu krijg ik om half tien al reactie op mijn Facebook berichtje aan hen.

Eerst lopen Rick en ik naar Hoog Catharijne en halen weer ontbijt bij Bakker Bart daar.  Als ik mijn broodje aan wil nemen dendert mijn fototoestel op de tegels!  Schrikken en helaas, de lens is kapot.  Ik probeer hem nog te redden en Rick ook, maar geen succes.

Rick biedt me meteen zijn 28-200mm lens aan, aangezien hij hier alleen zijn wijdhoeklens op zijn toestel heeft.  Dat lucht me op, want we gaan vandaag de Dom beklimmen en dan wil ik toch graag mijn DSLR gebruiken.

Bij de AH lopen we door de winkel en slaan een paar dingen in.  Het valt me op dat we toch wel heel veel ook in ons gebied kunnen krijgen.  Omdat we toch beperkt ruimte hebben in de bagage houd ik me rustig.  Wat gaat er dan zoal mee?  Nou, een pak mosterdsoep, een pakje kletskoppen, een paar potjes sambal (oelek en manis) en nog wat meer.

Bij de Leonidas winkel kiezen we ook een doosje vol lekkere bonbons uit.  Ik wil hier ook graag een paar broeken vinden en slaag bij de V&D met een spijkerbroek van Only.  De kinderen zijn intussen ook klaar en Facebooken dat ze met ons mee willen.

We lopen dus terug naar het hotel om ze op te halen.  Ik waardeer bij de KPN winkel mijn simkaart op en verderop waag ik een poging of mijn lens hier ook te krijgen is bij Foto Prisma, maar geen succes.  Ik moet trouwens echt zeggen dat we enkel supervriendelijke mensen hebben getroffen in de winkels deze week.  Onze credit cards zonder chip zorgen altijd voor een kort gesprekje.

 

Kai en Saskia hebben nog geen ontbijt op en willen dat bij Bagels & Beans halen.  Kai neemt een bagel en Saskia en ik een lekker vers sapje.  Ik neig altijd naar de groentesappen en neem dit keer komkommer, appel en wortel.  Saskia heeft vruchtensap.

We hebben kaartjes om de Dom te beklimmen om twaalf uur en lopen alvast die richting op.  Bij bakkerij Theo Blom kopen we een van hun beroemde domtorentjes (een bonbon gevuld met chocolade room XL), die Rick, Kai en ik delen.

Dan lopen we naar Catch. Daar hebben ze allerlei tekeningen van Utrecht.  Die van Charles v.d. Broek spreken ons aanvankelijk het meest aan, maar degene, die ik het leukst vind, hangt in hun etalage en is wat beschadigd.  Er zijn verder een heel aantal leuke tekeningen van anderen. We gaan er nog even over nadenken en zullen morgen teruggaan.

Bij de VVV halen we de kaartjes voor de Dom beklimming en kijken daar dan even rond.  We moeten alle tassen in een kluisje leggen.  Rick en Kai kopen een paar boeken en ik kijk naar de wandelboekjes over Utrecht en omgeving.

Dan worden we als groep bij elkaar geroepen door Roos, de gids.  Het is een veel grotere groep en internationaler dan ik had verwacht.  Er zijn zeker twintig mensen.  Roos neemt ons mee de toren in en dan beginnen we aan de 465 stappen klim naar 95 meter hoogte (de toren zelf is 112,32 meter hoog).

Onderweg zien we eerst de kamer waar vroeger de bisschop vertoefde, maar tegenwoordig allerlei feesten, concerten etc. worden gehouden.  De tweede stop is bij het klokkenspel met bellen uit de 16e eeuw (de grootste) en uit 1982, de kleinere, die er ter gelegenheid van het zeshonderd jarig bestaan van de toren in werden aangebracht (de oorspronkelijke waren wegens geldgebrek verkocht).

Als we bij het carillon aankomen is het net half een en speelt het ook.  Roos vertelt dat morgenochtend tussen elf en twaalf een dame het carillon een uurlang zal komen bespelen.  Via heel veel spirale trapjes lopen we uiteindelijk naar het hoogste punt. 

Met dit schitterende (maar wel koude, ik heb spijt mijn sjaal in de hotelkamer te hebben gelaten) weer hebben we prachtig uitzicht!  We kunnen zelfs helemaal de Arena zien in Amsterdam!  We fotograferen er dan ook op los.  Later hoor ik van Petra dat er soms wel mensen tijdens zo'n rondleiding besluiten van de toren te springen.  Onvoorstelbaar!

Als we weer naar buiten lopen staat Petra ons al op te wachten.  Zo leuk om haar weer te zien!!  Ik haal gauw de spullen uit het kluisje bij de VVV en dan lopen we naar De Rechtbank waar Petra gereserveerd heeft voor de lunch.

Het wordt een gezellige en loei lekkere lunch.  (Even terzijde, ik ga de woorden "loei" en "fraai" vaker gebruiken nu.  Ik merk na deze week wel dat ik echt een beetje hetzelfde setje woorden gebruik.  Ik verwelkom suggesties voor synoniemen voor leuk, leuker, leukst en lekker, lekkerder, allerlekkerst etc. )

Ook Petra komt met allerlei verwennerijen!  Kai en Rick krijgen lekkere biertjes, Saskia veganistische dingen, waar zij blij mee is, en ik een schattig zeehondje voor mijn Pandora armband! Daarbij ook een zak van favoriete Shanghai nootjes en de Vriendin.  De Pandora bedeltjes zijn zo leuk, ik kan daar iedere dag naar kijken en aan mijn vriendinnen hier denken.

Na gesmuld te hebben, ik had een broodje makreel, gaan we nog even door de stad lopen.  Op mijn lijstje staat nog het Dick Bruna huis.  Ik wist werkelijk tot voor kort niet dat deze tekenaar uit Utrecht komt.  Ik heb hem in 1996 nog in onze buurt ontmoet en hij tekende een paar boekjes voor Katja, Kai en Saskia, die ik na onze brand weer heb gevonden.

Nu zie je Nijntje overal in de stad.  Het Nijntje museum gaat ter ere van zestig jaar Nijntje eind dit jaar open in het vroegere huis van Dick Bruna.  Helaas dringt de tijd en we besluiten het museum over te slaan.  Saskia vooral vindt de Nijntje winkel erbij erg leuk.  Ze koopt een aantal mokken en wat magneetjes.

We slenteren langs de gezellige grachten terug naar de Domtoren, want ik wil voor mijn ouders vanavond typische Utrechtse cadeautjes meebrengen.  Bij bakkerij Theo Blom koop ik een doosje van zes domtorentjes, die werkelijk net klaar zijn!  Ik neem ook een flesje Sint Maarten koffie likorette mee.

Helaas is het dan alweer tijd om afscheid van Petra te nemen.  Dit was kort maar krachtig, maar ja, als je bevriend bent, dan blijft dat gewoon en iedere keer als je elkaar ziet voelt het weer als vanouds.  Petra is een van dat soort vriendinnen en ik heb er een heel aantal meer.

Rick gaat nog wat geld pinnen (mijn kaart is geblokkeerd, heel ergerlijk!) en de kinderen en ik lopen terug naar het hotel.  Zodra Rick terugkomt beginnen we aan de rit naar Arnhem.  Vanavond gaan we daar eten met mijn ouders, broer en gezin en tante. 

Vrijwel zonder oponthoud koment we bij het appartement van mijn ouders aan.  Het is de eerste keer dat we hier zijn en het is even zoeken welk gebouw dat van hen is.  Dan zien we hun namen en bellen aan. 

Mijn ouders hebben een mooi ruim penthouse appartement met een groot balkon en uitzicht.  Mijn tante van 84 is er ook.  Het is fijn om iedereen weer te zien.  Tante hebben we tien jaar geleden voor het laatst gezien!

We drinken wat en rijden dan naar het Indonesische restaurant Batavia.  Wij volgen mijn vader, die ons bekwaam naar de parkeergarage leidt.  Die hadden we waarschijnlijk niet zonder hulp gevonden.

In het restaurant staat onze tafel al klaar en niet veel later komen mijn broer, schoonzus en nichtje en neefje ook aan.  Het is ook erg leuk hun weer te zien, is ook alweer een paar jaar geleden.  De kinderen zijn dan ook enorm gegroeid.

Het wordt een bijzondere maaltijd.  Heel lekker eten, heel veel bijpraten en smikkelen en smullen.  Pas tegen half tien rekenen we af en lopen terug naar de parkeer garage.  Daar komt net de brandweer met gillende sirenes aanrijden.

Hopend dat het niet om de garage gaat lopen we erheen.  Het blijkt wel een alarm in de garage te zijn en we kunnen niet betalen en mogen er niet in.  Gelukkig blijkt het vals alarm en mogen we er weer in.  We nemen afscheid en mijn ouders zullen we over een paar maanden weer zien.

Alweer is het flink puzzelen voor we Arnhem uit zijn, ondanks de GPS.  Daarna is het een peuleschil om naar Utrecht terug te komen.  Daar rijdt Rick ook al dagen niet meer per ongeluk het fietspad op.  Ik vind het knap hoe hij hier rijdt, hoor, ik doe het hem niet na!

Foto's van vandaag staan hier