Nederland Dag 6: Utrecht dag en dag 7 terugreis

Zaterdag

Rick en ik willen deze laatste dag in Nederland beginnen met een voor mij nostalgische wandeling langs de plekjes waar ik als studente woonde en vaak kwam.  We staan om acht uur op en lopen voor het laatst deze vakantie naar Bakker Bart.

Het is helaas bewolkt en waterkoud vandaag, maar we mogen natuurlijk niet klagen na het mooie weer van de afgelopen week.  Bij de bakkerij is het een gezellige drukte.  Ik bestel een broodje gezond en Rick doet zich tegoed aan een saucijzebroodje.

Dan lopen we langzaam richting de UVSV/NVVSU waar ik lid was.  Zo komen we over het Janskerkhof waar de kleurrijke bloemenmarkt plaatsvind.  Ik maak er wat foto's van en vind het jammer dat we niet een van de felle boeketten mee kunnen nemen.

Onze discotheek bestaat nog!

Het clubgebouw van de UVSV ligt op Drift 19, maar dat gebouw is hermetisch afgesloten.  Alle luiken zijn dicht en niets wijst erop dat het nog steeds hun adres is, behalve het woord "Hestia" (de godin van huis en haard) boven de deur. 

In het gebouw ernaast wordt vandaag de open dag van de universiteit gehouden en ik vraag het meisje wat iedereen ontvangt of zij weet of UVSV er nog is.  Dat is wel het geval en zij denkt dat het gebouw zo gesloten is vanwege het vroege uur.  Zou natuurlijk helemaal kunnen. 

Wij lopen verder naar de Nachtegaalstraat 56bis waar ik voor mijn verhuizing naar de VS woonde.  Ik had er na het vertrek van mijn ouders naar Amerika twee kamers, mijn slaapkamer uitkijkend op straat.  Het is heel leuk het weer te zien!

Onze vroegere huisbaas, meneer van Beurden, had een delicatessenzaak en ik dacht eigenlijk dat die opgeheven was.  Maar kennelijk heeft een van zijn kinderen het overgenomen, want de zaak zit er nog en heet nu Peek en van Beurden.  Meneer en mevrouw van Beurden, heel joviale mensen, waren in 1983 al op leeftijd dus ik betwijfel dat ze nog in leven zijn.

Rick maakt een foto van mij in het portier en dan lopen we door een deel van het centrum van Utrecht waar we nog niet eerder zijn geweest.  Ik maak allerlei foto's onderweg (de link naar dat album staat per ongeluk onder mijn blog van gisteren, maar ik zal het hier nog eens onder plaatsen). 

Overal in de stad is Nijntje present.  Ik ga op zoek naar haar standbeeld dat aan het einde van de van Asch van Wijkskade op het Nijntje Pleintje staat.  Dat is kleiner dan we verwachten, maar toch erg leuk.  Nijntje schijnt ook de mascotte van de Tour de France te worden deze zomer.

Via de Oude Gracht lopen we terug naar het winkelgedeelte.  Inmiddels zijn de winkels open en ik ga in de Bijenkorf kijken of ik nog broeken kan vinden.  Ik slaag vrijwel meteen met een paar Gerry Weber broeken, die ook nog eens in de aanbieding zijn.  Alsof ze voor mij gemaakt zijn, zegt de vriendelijke verkoopster.

Ook wil ik graag nog een Blond mok.  Ik vind degene, die ik heb, met allerlei Nederlandse dingen erop, zo leuk en een fijn formaat.  De mokken met Engels erop vallen af, maar ik kan niet kiezen tussen de "Delfts blauwe" en de twee kletsende vriendinnen.  Nou, zegt Rick, dan neem je ze toch allebei?  Prima oplossing!

Buiten fotograferen we ook nog even het stoplicht met Nijntje erop.  Rick verzucht dat hij nu wel weer genoeg Nijntjes heeft gezien.  Ze is inderdaad wel een zeer aanwezig konijntje in deze stad!

We hebben dorst gekregen en duiken de Starbucks in.  Zo zijn we toch nog een keer ook in Nederland in de Starbucks.  Rick neemt een warm drankje, want hij heeft het koud.  Ik ook wel, maar heb zo'n dorst dat ik toch maar voor een ijscapuccino kies.

Dan lopen we de markt op en ik neem een haring en een bakje garnalen als snack.  Kai en Saskia zijn inmiddels ook op en we ontmoeten elkaar op de Steenweg.  Even luisteren we naar de Dom waar zaterdag tussen 11 en 12 een dame het carillon met allerlei bekende muziek bespeelt.

We lopen door de Xenos en Blokker en zien er wel leuke dingen, maar kopen niets.  Net binnen in Hoog Catharijne heeft Rick een poffertjes en stroopwafels kraampje ontdekt.  Kai en hij bestellen een portie poffertjes.

Terwijl zij die eten ga ik met Saskia de V&D in om voor haar een warme sjaal en handschoenen te kopen.  Zij had de hele week al te koele kleding mee voor het weer, maar vandaag is het echt koud. Gelukkig hebben we snel warme spullen gevonden.

Om mijn Suske en Wiske verzameling aan te vullen gaan we naar Piet Snot.  Die winkel bestaat ook al sinds mijn studententijd.  Ik kies een vijftal Suske en Wiskes, die ik nog niet heb.  Er zijn er meer, die ik niet heb gelezen, maar we maken ons wat zorgen om het gewicht van de koffers, dus ik houd me in.

Gisteren hadden we dus bij Catch tekeningen van Utrecht gezien door Charles v.d. Broek.  We gaan erheen om er een uit te kiezen, maar degene met de Oude Gracht en Dom erop hangt in hun etalage en ziet er wat vervaagd uit.  Daar willen wel dus geen 169 euro voor neertellen en de andere tekeningen van hem zijn het toch net niet.

Maar dan zien we kleinere tekeningen van een andere schilder, die nog leuker zijn.  De handtekening kunnen we niet lezen en de verkoopster weet de naam ook niet.  Maakt niet uit, we kopen een plaatje van de Neude en een van de Oude Gracht.  Nu nog even bedenken waar we ze willen hangen.

Vroeger ging ik altijd naar de Drop Inn om snoep en drop te kopen en ik vind het leuk dat dat kleine winkeltje nog bestaat.  Rick en ik kiezen allerlei soorten zoute drop om mee terug te nemen.  Geen van de kinderen houdt ervan, maar Rick dus wel.

Kai en Saskia gaan vast bij Aperitivo thee drinken om warm te worden, terwijl Rick en ik teruglopen naar het hotel om onze buit te lossen.  Aperitivo heeft de veganistische weedburger op het menu staan en is dus een perfekt restaurant voor onze lunch.  Mijn broodje filet Americain komt op brood van Bakker Bart en is zalig.

Mijn spieren zijn niet blij met de kou vandaag en ik besluit dat ik genoeg gewinkeld heb.  Ik ga liever naar het museum Speelklok waar ik volgens mij nog nooit ben geweest.  Rick en Kai zijn nog niet uitgeshopt en Saskia wil terug naar de kamer dus we besluiten een paar uur onze eigen gang te gaan.

Van mijn uitstapje naar het museum krijg ik absoluut geen spijt.  Weliswaar heb ik geen tijd om een hele rondleiding mee te maken, maar ik krijg nog de laatste vier orgels aan het einde van een mee en hoor een paar 16e en 17e eeuwse klokkencarillons aan het begin van de andere.  Het is geen groot museum, maar wel erg leuk met de vrolijke muziek.

Bekend deuntje uit een bekend draaiorgel

Om drie uur hebben we afgesproken met Anika en haar dochter bij Oudaen, het brouwerij kasteel op de Oude Gracht.  Rick en ik nemen alvast een tafeltje en bestellen een biertje uit de brouwerij.  Anika en Ellen zijn bij de universiteit open dag geweest en komen niet veel later binnenlopen.

Met Anika was ik in oktober nog in Barcelona en ik blijf het bijzonder vinden dat we na meer dan veertig jaar nog steeds vriendinnen zijn!  We kletsen gezellig bij, maar ik weet ook dat Rick nog wat dingen wil doen voor de winkels sluiten. 

Na zo'n drie kwartier nemen we dus afscheid en gaan nog gauw even wat winkelen.  Bij het VVV koopt Rick het boek "How to survive Holland".  Dat lijkt mij ook wel een grappig boek en ga het zeker ook lezen.

Bij Theo Blom kopen we een doosje met vier Domtorentjes om mee naar huis te nemen.  Er zit verse room in dus hopelijk overleven ze het een beetje.  Lijkt me wel, want in het ruim van het vliegtuig is het ijskoud.

Om vijf voor vijf, als ze al aan het inpakken zijn, scoor ik nog een haring en doosje garnalen van de visboer en dan gaan we opwarmen op de kamer.  We pakken zoveel mogelijk in en dan gaan Rick en ik op zoek naar een cafe voor een drankje voor het avondeten.

Daarvan zijn er in Utrecht meer dan genoeg te vinden, maar ik wil graag naar de Dikke Dries.  Daar kwamen we vroeger ook regelmatig en inderdaad is het gros van de mensen in het cafe van studentenleeftijd.  Rick bestelt een Utrechts biertje van brouwerij De Leckere en ik een oude jenever.

Omdat we verreweg de oudsten hier zijn besluiten we na een drankje op te stappen.  Rick wil graag nog ergens anders wat drinken en we strijken neer op de Neude bij Cafe le Journal.  Inmiddels miezert het wat, de eerste regen die we deze week gevoeld hebben.

Natuurlijk ontbrak pannenkoeken eten nog aan deze vakantie en dat gaan we vanavond doen.  We hebben gereserveerd bij de Oude Muntkelder, het oudste werfrestaurant aan de Oude Gracht.  Kai en Saskia wachten ons er al op.

Het is heel leuk dat Saskia hier gewoon met ons mee kan eten, want ze hebben ook veganistisch pannenkoekendeeg (ook gluten vrij en nog een aantal andere opties). Saskia zegt dat het heel goed smaakt.  Mijn pannenkoek bestel ik met spek, kaas, champignons, appel en gember.  Mijn enige "klacht" is dat de gember raar en hard is en er apart bij wordt geserveerd.

Voor we met eten begonnen dacht Rick nog een echt stuk Hollandse appeltaart te eten als dessert.  Maar pannenkoeken zijn machtig en natuurlijk heeft hij daar geen plaats meer voor.  Dat zal dus voor een ander bezoek aan Nederland zijn.

We lopen terug naar het hotel en Kai en Saskia gaan inpakken.  Dat betekent ettelijke kloppen op de deur voor spullen, die niet meer in hun tassen passen.  Intussen kijk ik naar The Kids Voice.  Wat een leuk programma is dat!  Wij kennen natuurlijk The Voice hier, maar de kinderversie zou hier ook aanslaan denk ik.

Zondag

En dan is de dag van de terugreis alweer aangebroken.  We maken ons snel klaar, checken uit en gaan op weg naar Schiphol.  Op zondag zo vroeg is het natuurlijk heel rustig op de weg en nog voor achten rijden we al de Sixt parkeerplaats op.

Na de van afgegeven te hebben lopen we naar de terminal.  Met Ricks Gold status bij United zijn we zo ingecheckt en lopen naar de paspoortcontrole.  De marechaussee mannen zijn goed gemutst vanochtend en maken een gezellig praatje.

Het verbaast ons enorm dat we daarna niet door een veiligheidscontrole hoeven.  Het voelt heel raar, want bij elk ander vliegveld moet dat wel.  Enfin, we gaan op zoek naar een ontbijtplaats.  Rick gaat met Saskia naar een sap en vruchten standje en Kai en ik lopen naar de Dutch Kitchen waar we een tafeltje nemen.

Als ontbijt neem ik nog even heel slecht een saucijzenbroodje.  Alleen is het heel droog en ik eet alleen het vleesgedeelte.  Rick en Kai vinden ze ook niet lekker, jammer dus.  De grote mok koffie in een echte mok maakt veel goed voor mij.

Voor onze vlucht moeten we anderhalf uur voor vertrek al bij de gate zijn.  Jammer, want we hadden graag nog lekker gewinkeld.  Bij onze gate wordt van alles vernieuwd, maar er zijn wat shops.  Ik koop vijf bevroren haringen om thuis nog even van te genieten en wat tijdschriften.

Dan sluiten we aan in de rij voor de veiligheidscontrole bij de gate.  Een voor een worden we binnengelaten en dan hebben wij nog geluk dat we in de priority lane mogen.  Een Engelse dame voor mij merkt al op dat het geen wonder is dat ze anderhalf uur nodig hebben hiervoor!

De uiteindelijke controle bestaat uit de gebruikelijke idiote vragen of je zelf alles hebt ingepakt en of je dingen van anderen hebt gekregen.  Dat laatste hebben wij natuurlijk wel, maar ik ga daar geen "ja" op antwoorden.  Een terrorist vind je daarmee natuurlijk ook niet.  Waarom ze die vragen blijven stellen in Europa is me een raadsel.

We hoeven onze schoenen niet uit en de vloeistoffen niet uit onze tassen te halen.  Al met al voelt het minder streng dan in Londen en VS vliegvelden.  Eenmaal er doorheen kopen we gauw flesjes drank uit een automaat om mee in het vliegtuig te nemen.

Met onze Premier status mogen we al vrij gauw aan boord van de oude 767.  Helaas ook geen moderne tv's in de stoelen, maar het oude systeem met maar een heel beperkte keuze aan films.  Gelukkig heb ik meer dan genoeg vertier op mijn Kindles en tablet.

Voor het opstijgen wordt de bemanning aan ons voorgesteld en dan vooral de Nederlandstaligen.  Daar hoor ik op zijn Amerikaans "Wijnand" noemen.  Verrast kijk ik Rick aan, want wij kennen Wijnand en zijn vrouw!  Grappig genoeg "ontmoetten" wij hem voor het eerst op onze terugvlucht uit Nederland in 2005.  Zijn vrouw ken ik al langer.

Natuurlijk willen we gedag zeggen, maar Wijnand werkt in business class.  Ook deze vlucht is de bemanning trouwens voornamelijk mannelijk, het valt me echt op, naar Londen ook al.  Als de lunch wordt rondgebracht vraag ik aan een van de flight attendants of hij Wijnand kan laten weten dat wij ook in het vliegtuig zitten.  Dat belooft hij te doen.

De lunch is best lekker, ik heb de kip met groentes en aardappeltjes.  Daarna ga ik verder House of Cards kijken.  Wat een serie is dat!  Ik zit er helemaal in!

Na een uurtje komt inderdaad Wijnand even naar achter.  Hij biedt mij ook een heerlijk wijntje aan waar ik geen nee tegen zeg!  De vlucht gaat verder snel met de ene House of Cards aflevering na de andere. 

Voor ik het weet is het tijd voor de snack, een broodje met kalkoen en kaas en wat chips.  Dan zetten we de landing in.   Het is prachtig weer in Virginia en we kunnen in de verte Washington zien liggen, ongewoon bij een landing in Dulles wat zo'n dertig kilometer buiten de stad ligt.

Bij het uitstappen zeg ik Wijnand nog gedag en dan lopen we naar de paspoortcontrole.  Daar is het heel rustig.  Rick en ik hebben Global Entry en kunnen die machines gebruiken, maar ook Kai en Saskia zijn er zo doorheen.

De bagage komt ook snel en de douane wuift ons door.  Dit is waarschijnlijk het snelst dat we met zijn allen buiten staan na een internationale vlucht!  We lopen naar de taxi's en krijgen een minivan met een zwijgzame chauffeur.

Een half uurtje later zijn we thuis.  Het is heerlijk weer en ik zie dat er op het deck flink gegeten is van het vogelvoer.  Dat niet alleen, de maiskolf voor de eekhoorn is ook helemaal kaal geknaagd.  Zou die eindelijk door de eekhoorns gevonden zijn? 

We pakken wat uit en dan komt Kai melden dat hij zijn telefoon in de taxi heeft laten liggen.  We bellen de centrale en Rick gaat terug naar het vliegveld in de hoop de minivan weer te zien.  Kai belt zijn telefoon, maar niemand reageert.  Hopelijk krijgen we hem terug!

De jet lag begint mij parten te spelen en ik denk dat het vanavond niet laat zal worden.  Rick moet morgen ook weer op reis, dus het ware leven is weer begonnen.  We hebben allemaal echt genoten van onze dagen in Nederland!

Foto's van vrijdag met zicht van de Domtoren staan hier

Foto's van zaterdag staan (nogmaals) hier