Old Town Alexandria

Helaas geen zonneschijn om me uit bed te helpen vanochtend.  Ik heb ook aardig wat pijn en wat zou het toch makkelijk zijn om de dekens over mijn hoofd te trekken en in bed te blijven.  Dat is echter het domste wat ik kan doen, dus eruit spring ik (nou ja, misschien niet meteen "spring").j

Rick heeft beneden al een lekker sterke bak koffie voor me gezet.  Hij heeft ondanks zijn hartmonitor goed geslapen.  Vanmiddag wordt die er weer afgehaald en hopelijk hoort hij snel het resultaat.  Volgens mij maak ik me er meer zorgen over dan Rick zelf.  Hij vertrekt vrolijk naar zijn werk.

Kai en ik maken gepocheerde eieren als ontbijt.  De mijne maak ik me met flink wat spinazie en een beetje Parmezaanse kaas.  Kai maakt een ei en ham sandwich in zijn sandwichmaker.  Het smaakt ons prima.

Voor mijn cardio vandaag staat een interval van een uur op het programma.  Met behulp van House of Cards, Wordfeud en Trivia Crack (wat komt die naald vaak op "sport" terecht, of lijkt dat omdat dat mijn minst favoriete categorie is!?) gaat het snel. 

Het wordt vandaag maar een graad of acht, dus ik kleed me vrij warm.  Wat zal het weer fijn zijn lente- en zomerkleding aan te trekken.  Ik ben ernstig uitgekeken op mijn winterplunje!

Anja komt om half twaalf en we rijden via de mooie George Washington Memorial Parkway naar Old Town Alexandria.  Anja is hier wel geweest, maar heeft nog geen van de musea bezocht.  Dat zijn we vanmiddag dus van plan.

Na de van in de garage onder het stadhuis geparkeerd te hebben gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen.  Er zijn hier legio restaurants, maar toch strijk ik vaak bij dezelfde neer en dan niet eens omdat ik dat zo regel, maar omdat hun menu iedereen altijd aanstaat.

Een van die restaurants is de Fish Market.  Anja ziet meteen de salade van boerenkool en meer waar zij zin in heeft.  Ik kies dit keer de avocado gevuld met crab, die werkelijk heerlijk is! 

Het eerste museum dat we na de lunch gaan bezoeken is het Carlyle House.  We hebben geluk, want we zijn net op tijd voor de rondleiding.  We kijken eerst de film over het leven van John Carlyle, de Schot, die Amerikaan werd.

Dan komt Chuck ons ophalen voor de rondleiding door het huis.  Chuck vertelt best interessant, maar ik hoor zelfs een paar Amerikanen na afloop opmerken dat hij wel heel snel sprak.  Hij valt over zijn woorden en ik zou me kunnen voorstellen dat mensen, die niet zo heel goed Engels volgen, hem niet bij zouden kunnen houden.

Het blijft een interessante rondleiding, want dit huis was belangrijk in de geschiedenis van Alexandria, maar ook van de VS.  Er wordt zelfs gezegd dat hier de Amerikaanse revolutie begon.  De Britse generaal Braddock logeerde hier namelijk en keek dusdanig neer op de Coloniale edelmannen, waaronder John Carlyle, dat hij misbruik maakte van diens gastvrijheid. 

Na een uurtje staan we weer buiten en zien dat onze volgende rondleiding pas twintig minuten later begint.  We besluiten intussen wat rond te lopen en te fotograferen.  Ik heb een historische wandelroute uitgeprint gisteren met wat informatie over historische huizen waar we langslopen.

Keurig om kwart voor drie komen we terug bij de Stabler-Leadbeater apotheek.  We betalen weer de $5 entree en we zijn dit keer de enigen, die meegaan op de rondleiding.  Deze apotheek fascineert me. Alles is nog precies zoals het in 1933, toen ze hun deuren sloten, was.

Er zijn dus ook allerlei kruiden en "medicijnen" uit die tijd.  De gids vertelt interessant hoe veel van die dingen nog in moderne medicijnen voorkomen.  Ik heb al vaker deze rondleiding gedaan en iedere keer leer ik weer wat nieuws.

Vandaag is het dat in "drop" hier in de VS meestal geen echt drop voorkomt.  De smaak komt van anijs.  Reden is dat de Amerikaanse regering drop gevaarlijk vindt voor het hart.  Het veroorzaakt o.a. hartkloppingen en hoge bloeddruk.  Ik heb dat wel vaker gehoord, maar hele volksstammen in Nederland eten al eeuwen drop zonder problemen. 

Intussen is de zon tevoorschijn gekomen en we lopen nog een stuk door het oude stadje.  Wat een genot is het met prachtige gietijzeren hekken, gekleurde huisjes en meer.  Pas tegen vieren lopen we terug naar de van.

We kunnen van de HOV regels op de I-66 gebruikmaken met zijn tweeen en komen alleen even voor onze afrit in langzaamrijdend verkeer terecht.  Ik neem afscheid van Anja, maar niet voor lang, want we hebben morgen ook weer plannen er samen op uit te gaan.

Na Cosmo een korte wandeling te hebben gegeven ga ik verder aan mijn puzzel.  Ik schiet goed op, maar het lukt me nog niet hem vandaag af te maken.  Wat zijn duizend stukjes toch veel! 

Nu ben ik echt uitgeteld en ik neem toch maar eens een paar ibuprofen in de hoop de pijn een beetje te verlichten.  Ik ben een meesteres in negeren, maar het maakt wel erg moe. 

Rick sms-t dat hij Grieks of Turks eten mee wil nemen.  Ik vind beiden te zwaar en vraag of hij naar de overkant kan gaan en voor mij eten van Sunflower kan ophalen.  Dat is geen probleem en ik smul van mijn veganistische maaltijd.  Saskia zou trots op me zijn!

Tijdens het eten kijken we naar de live webcam van het adelaarspaar in Pennsylvania.  Vanochtend is daar een kuikentje geboren en we zien toevallig hoe het voor het eerst wordt gevoed.  Zo schattig!  Ik heb een video gemaakt van mijn computerscherm.

Foto's van Alexandria staan hier