Sneeuwdag nummer zoveel

Rick is al een tijdje op als ik om acht uur mijn ogen opendoe.  Door de opening in de lamellen zie ik dat het hard sneeuwt.  Sharon sms-t of ik wel kom, want zij weet dat ik liever niet in de sneeuw rijd.  Ik kijk gauw op mijn telefoon en zie dat de Federale regering gesloten is en mensen van huis uit moeten werken.  Dat betekent dat Rick dat ook gaat doen.

Rick komt net naar boven lopen en grapt dat hij gauw op weg moet.  Ha ha, mij heeft hij niet, want ik heb dus net gezien van niet.  Gelukkig is hij ook bereid me naar de sportschool te brengen, dus ik sms Sharon dat ik eraan kom.

Eerst maak ik een paar lekkere gepocheerde eieren met spinazie en kaas als ontbijt.  Dan glibberen we met Ricks auto naar het centrum van Vienna.  De sneeuw komt flink hard naar beneden en de wegen zijn nog helemaal niet schoongemaakt.  Ik ben blij dat Rick rijdt, want dit is niets voor mij. 

Intussen is Saskia ook op weg naar huis vanuit Richmond en we drukken haar op het hart de tijd te nemen.  In Richmond regent het nog, maar naarmate ze dichter bij ons gebied komt zal dat sneeuw worden en slechte rijomstandigheden betekenen.  Ik zal dus blij zijn als ze heelhuids thuis is!

Waar het asfalt zichtbaar is is het puur ijs

 

Sharon wacht me al op en we doen een uur gewichten.  Intussen sms-t Katja dat ze toch de tijdelijke researchbaan aan gaat nemen.  Ik moet eens uitvinden wat voor soort onderzoek dat is.  Nadat Sharon mijn spieren nog gerekt en gerold heeft doe ik een half uurtje cardio.

Het is heel erg rustig bij de sportschool.  Niet verwonderlijk, want Church Street ziet er steeds slechter uit.  Om half twaalf sms-t Rick dat hij weer buiten staat.  Ik stap in en hoor dan "hoi" uit de achterbank; tot mijn verrassing is Saskia er al!  Zij zag onderweg een aantal nare ongelukken, inclusief een auto over de kop, maar zelf heeft ze het gelukkig zonder kleerscheuren gehaald.

Op weg naar huis halen we wat boodschappen voor Saskia bij Whole Foods.  Daar is het ook uitgestorven en er is geen vers vlees, brood of salades.  Dat heb ik nog niet eerder gezien hier.  Saskia vindt wel alles wat ze nodig heeft.

Lege bakkerij

Na me lekker warm aan te hebben gekleed gaan Rick en ik terug naar Vienna voor de lunch.  Rick vindt het prachtig om in dit weer te rijden en slipt af en toe ook expres voor de grap.  Daar vind ik helemaal niets grappigs aan en gelukkig houdt hij op als hij ziet dat ik er gespannen door word.

Bij Potbelly is het gezellig en warm en we zien dat het zo mogelijk nog harder gaat sneeuwen.  De hete kop groentesoep en het geroosterde broodje met champignons en kaas gaan er goed in.  Eenmaal terug bij ons huis komt Rick bijna op ons pleintje vast te zitten.  Hopelijk komt Vienna gauw sneeuwruimen.

Nu het nog niet heel erg koud en winderig (althans dat denk ik, maar mijn handen worden ondanks de dikke handschoenen al heel gauw ijsklompjes) lijn ik Cosmo aan voor een wandeling in de sneeuw.  Die komt nog hard naar beneden en het lukt me maar een paar foto's te nemen voor ik verkleumd ben.  Cosmo daarentegen vindt dit weer heerlijk.

 

 

Na een uurtje opgewarmd te hebben gaat Rick de oprit, waar inmiddels bijna vijftien centimeter sneeuw opligt, met de sneeuwblazer schoonmaken.  Cosmo gaat mee naar buiten en ik besluit weer eens wat foto's van onze sneeuwhond te nemen.

Tegen vijven houdt het eindelijk op met hard sneeuwen.  We hebben de voorspelde twintig centimeter inderdaad gekregen.  Laten we hopen dat dit Koning Winters laatste adem was!  Hoe mooi het winterwonderland er ook uitziet, ik verlang naar kleur in de natuur!

Ik droom van zomerse barbecues!

Om 17:30 is het plein nog niet schoongemaakt, heel ongewoon voor Vienna

 

Voor het avondeten wilden we eigenlijk Indiaas gaan eten, maar bij die restaurants wordt de telefoon niet opgenomen.  Na nog wat anderen proberen vindt Rick uit dat Tara Thai open is.  Die zijn ook nog eens het dichtst bij, dus helemaal goed.

 

Rick staat erop om zijn auto te nemen, terwijl de van meerdere versnellingen heeft en alle wielen aandrijving.  Bijna komt hem dat duur te staan, want we komen meteen op het plein al vast te staan.  Geen kant gaat de BMW meer op.  Gelukkig is buurman Ross bereid te helpen en met zijn drieen krijgen we hem weer gaande.

 

De rest van de wegen is wel geschoven, maar er ligt nog een dikke en gladde laag sneeuw op.  Ik hoop maar dat de zon morgen die allemaal wegsmelt ondanks dat het niet boven het vriespunt gaat komen.  De parkeerplaats bij Tara Thai is schoner dan de wegen nota bene!

 

We smullen van een paar voorafjes en Rick neemt een curry en ik een lekker pittig gerecht met verse peperkorrels.  Het restaurant zit vrij vol.  De bediening is heel vriendelijk, maar de muziek vreselijk dus we blijven toch maar niet te lang.

 

Zonder problemen krijgt Rick de auto de heuvels van de buurt weer op en af en onze oprit op.  We zijn nog geen tien minuten binnen of we horen de sneeuwschuiver bezig in de cul de sac.  Hoera, dat betekent dat ik er morgen ook gewoon op uit kan.  Heel fijn, want ik heb nog het een en ander te doen voor we vertrekken.

De haard gaat aan, deken over mijn benen en kijken naar sitcoms als The Big Bang Theory, The Odd Couple en Mom.  Vannacht wordt het nog eens extreem koud met temperaturen ver onder nul en morgen ook niet boven het vriespunt en dan vertrekken we naar, wat ik zo her en der lees, lenteachtig Nederland.

Met zoveel sneeuw moeten de Kerstlichtjes ook nog een keer aan

 

Sneeuwfoto's van Cosmo e.d. staan hier en hier