Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, maart 01, 2015

Vienna 125 jaar, ijzel en Kai op reis

Zaterdag

Voor ons doen zijn we vroeg uit de veren op deze zaterdag.  Rick zelfs zo vroeg dat hij al terug is met ontbijt van Starbucks als ik beneden kom.  Het is weer ijskoud buiten en zal vandaag ook weer niet boven het vriespunt uitkomen.


Na het ontbijt bel ik met mijn  ouders.  Gelukkig is alles goed daar en over iets minder dan twee weken gaan we met zijn allen Indonesisch eten bij hen in de buurt.

Dan gaan Rick en ik naar Anytime Fitness voor een uur sporten.  Rick doet een combinatie cardio en gewichten en ik zoveel mogelijk stappen op de elliptical.  Na een uur heb ik er iets meer dan 9000 dus helemaal goed.

Op weg naar huis gaan we eerst naar Whole Foods om avondeten te kopen.  Rick heeft op Facebook een nieuwe manier om biefstuk te maken gevonden en wil dat gaan uitproberen.  Lunch halen we bij Panera, de linzen quinoa bowl met ei voor mij.  We willen eigenlijk daar eten, maar alle tafeltjes zijn bezet dus we nemen het maar mee naar huis.

Na de lunch gaan we terug Vienna in.  Vandaag wordt het 125-jarig bestaan van ons stadje gevierd.  Die datum is gebaseerd op wanneer het stadje "incorporated" werd wat zoveel betekent als dat het een apart stadsbestuur kreeg.  In feite bestaat Vienna al sinds 1767 en heette het eerst Ayr Hill.

We luisteren even naar de speeches van de burgemeester, die we persoonlijk kennen, en andere lokale politici.  Dan worden kaarsjes op 125 groene en witte cupcakes aangestoken en zingt iedereen "Happy birthday".  De cupcakes worden uitgereikt, maar wij hebben net lunch op dus nemen er geen.

Langs het W&OD pad staat al vele jaren een historische locomotief.  Die is maar zelden open en vandaag wel.  Rick en ik gaan eens binnen kijken.  Er staat een vrijwilliger, die enorm interessant vertelt over de vroege spoorwegen hier in de VS.  Een zwaar leven hadden die werkers! 

Ook over de Burgeroorlog in deze omgeving weet deze man veel.  De allereerste troepen ter wereld, die per trein werden vervoerd, kwamen uit Washington naar Vienna.  Daar vond toen de kleine slag bij Vienna plaats.  Leuk zo ook wat plaatselijke geschiedenis te leren, al had ik wel van de "slag bij Vienna" gehoord.

Het is mij te koud om langer buiten te blijven dus we keren terug naar huis.  Rick gaat naar de mall om een nieuwe portefeuille te kopen en ik kijk eens wat ik op mijn Kindle Fire wil laden om tijdens het sporten en in het vliegtuig te kijken.  Ik kies vooral op Britse geschiedenis gebaseerde films, zoals The Duchess, maar ook Tim's Vermeer, die ik misschien morgen al begin te kijken zo nieuwsgierig ben ik ernaar.
Intussen hebben we ook weer allerlei bezoekers bij ons vogelcafe

Dit vogeltje is een white breasted nuthatch (sitta carolinensis)

Als Rick terug is gaan we een paar uur puzzelen.  Deze puzzel lijkt een stuk makkelijker dan de eerste, die allemaal gezichten bij elkaar had.  Deze golf tekening is wel erg grappig.  Af en toe stop ik om de details te bekijken en moet echt lachen.  Die Jan van Haasteren kan er wat van.

Rick gaat aan de biefstuk en ik aan de krieltjes en wortels als bijgerechten.  Ongewoon is dat deze hele maaltijd in de oven wordt gemaakt.  Ik bestrooi de halve krieltjes met olijfolie, zeezout en rozemarijn en Rick heeft een speciale kruidenmix waar hij de schoongemaakte wortels mee insmeert. 

De biefstuk wordt volgens deze video bereid door Rick.  Het zijn flinke stukken filet mignon en die van mij is als eerste klaar, want ik heb mijn biefstuk graag zo rood mogelijk.  Het is zo ontzettend lekker en dat van iemand, die niet heel dol is op biefstuk!

Het vlees is perfect gebakken en zo zacht dat ik er bijna geen mes voor nodig heb.  Deze methode is aan te raden, beter dan van de grill.  De krieltjes zijn net aardappelsnoepjes en de wortels ook een smakelijke combinatie van pittig met zoet.  We smullen met zijn drieen van al het lekkers.

Dan is het tijd voor Kai om in te gaan pakken.  Hij vertrekt morgen al naar Nederland.  Ik voel het slechte weer alweer aankomen, wat een barometer is mijn lichaam toch!  Gelukkig kan mijn luie stoel vrijwel in de ligstand.
De laatste foto in het thema "Gezegdes, spreuken, liedjes": Geen slapende honden wakker maken

Zondag

Om een uur of negen staan we op.  Het sneeuwt buiten licht, maar dat zal volgens de verwachting overgaan in ijzel.  Als ik ergens een hekel aan heb!  Dan heb ik nog liever gewoon regen.  Maar ja, lieverkoekjes worden niet gebakken zei mijn oma altijd.

Rick gaat erop uit om ontbijt voor ons drieen te halen.  We eten gezellig samen, want Kai is inmiddels ook op.  Ook de vogeltjes komen weer enthousiast zaadjes halen.  Ook de cardinaal waagt zich weer een paar keer op onze tafel, zo'n mooi beestje is het!
Wel even de kat uit de boom kijken voor hij komt eten

Dan ga ik naar boven om op de elliptical 5000 stappen bij elkaar te krijgen.  Dit weer geeft me flinke hoofdpijn en het sporten helpt daar wel iets bij.  Daarna ga ik een tijdje bij mijn "happy light" zitten, wat "happiness" is wel welkom met dit weer.

Voor de lunch halen Rick en ik soep van Potbelly.  Rick is een echte man, die het heel leuk en spannend vindt om met dit weer te rijden.  Gelukkig is er in Vienna goed gestrooid en is alleen de stoep een ware ijsbaan.
Flinke ijspegels vormen zich
"Onze" eekhoorn in de ijzige dogwood

Inmiddels hangen er flinke ijspegels van alles af.  Tegen drieen vertrekken we met de van richting Dulles Airport.  Kai's vlucht zal om half zeven vertrekken en we willen ruim de tijd nemen om naar het vliegveld te komen.

Het ijzelt flink en overal hangen ijspegels, die alsmaar langer worden, en langs de rand van de weg is er veel ijs, maar de route die we nemen is gelukkig helemaal gezout en alleen maar nat.  Op de radio horen we over het ene ongeluk na het andere, maar wij bereiken gelukkig zonder kleerscheuren het vliegveld.
De auto naast ons staat er duidelijk al wat langer

We glibberen naar binnen en sluiten aan in de vrij lange rij bij de United internationale incheckbalie.  Het gaat vrij snel en Kai wordt door een vriendelijke medewerker ingecheckt.  Hij vraagt of wij niet meegaan en daar kan ik op antwoorden dat we over een week zullen volgen.

Op Dulles is er een oostelijke en westelijke veiligheidscontrole.  De oostelijke, dichterbij, heeft een wachttijd van een kwartier, de westelijke slechts drie minuten.  We lopen dus naar de westelijke ingang.  Daar nemen we afscheid voor een week. Gelukkig is Kai's vlucht niet vertraagd door het weer.

Rick en ik hebben besloten op de terugweg in Reston een film te gaan kijken.  We komen er vroeger aan dan gedacht en gaan bij de American Tap Room wat drinken.  Ik kies een drankje met komkommer, pepermunt en vodka.  Het klinkt heel vreemd, maar het is heerlijk fris smakend en niet te zoet.

Bij Bow Tie Cinemas aan de overkant gaan we naar The DUFF.  Dit blijkt een onverwachts leuke "feel good" film te zijn.  Een beetje voorspelbaar, maar ook wel zeer actueel met cyber bullying en alles.  Ik was even bang dat Rick er niets aan zou vinden, maar hij knikt dat hij hem ook leuk vindt.  Geen idee of zo'n film het ook naar Europa haalt.

Ons vasthoudend aan lantaarnpalen en hekken op plekken waar geen zout is gestrooid lopen we naar Mon Ami Gabi.  Het lijkt werkelijk wel een ijsbaan, maar aan de andere kant ook een sprookjeswereld.  Overal hangen ijspegels en -pegeltjes, de bomen glinsteren en op alles zit een flinke ijslaag.

In het restaurant is het rustig en warm.  Rick begint met een uiensoep en ik bestel voor het eerst in jaren eens escargots.  Die zijn werkelijk heerlijke hapjes!  Als hoofdgerecht neem ik St. Jacobsschelpen met een squash puree en gebakken spruitjes, ontzettend lekker.  Rick neemt steak frites, die er ook lekker uitziet.

Kai is intussen goed weggekomen en de ijzel is hier gestopt.  Het is echter nog steeds onder nul qua temperatuur en onderweg naar huis moet Rick regelmatig echt uitkijken op de ijzige wegen.  Ook hangen hele struiken over de weg.  Dichter bij Vienna is er een boom omgevallen en leidt de politie ons om.

Thuis is de situatie erger dan toen we een paar uur geleden vertrokken.  Rick gaat een pakketje van de stoep voor de voordeur halen en glibbert dan letterlijk van onze stoep af.  Gelukkig kan hij in het gras stoppen.  Alle sneeuw glinstert ook onder een laag ijs van een halve centimeter.  Ons sneeuwkoppel is nu meer een ijskoppel.

Rick en ik bedachten vanavond dat dit voor het eerst sinds we kinderen hebben zal zijn dat we zes nachten met zijn tweeen hier thuis zullen zijn zonder kind!  Eigenlijk onvoorstelbaar met een bijna 25-jarige, maar we kunnen ons niet bedenken dat dit eerder is voorgekomen.  Een voorproefje van het permanente lege nest, dus.  We vinden het allebei helemaal prima.

5 reacties:

Anoniem zei

Wat een narigheid, ik heb ook een hekel aan ijzel, je kunt zo gemeen vallen, ik heb 3 jaar na mijn val nog regelmatig manueel therapy nodig om de onderrug recht te zetten.
Ik hoop dat je nog leuke activiteiten hebt deze week.
Groet, Bea

Marion2 zei

Echt Amerikaans, de viering van het 125-jarig bestaan van Vienna. Leuk!

Ik vind je grote en kleine sneeuwpoppen toch zo ontzettend leuk. Weet je toevallig nog waar je de kleine hebt gekocht?

Het eind van het winterweer is in ieder geval voor jullie in zicht: ik las net dat er vanaf zondag hier lenteweer komt. Temperaturen tussen de 10 en 15 graden.
Ik ben trouwens erg benieuwd hoe Kai het hier heeft.

Anoniem zei

Jullie boffen. Vanaf zondag wordt het hier droger en is er sprake van oplopende temperaturen. Jullie lijken dus een goede week uitgekozen te hebben om Nederland te bezoeken!

Groetjes,

Anika

Marion van de Sande zei

Ik vind het zo'n grappig idee dat jouw zoon en mijn dochter (ook bijna even oud) nu in dezelfde stad zijn, it's a small world. Ik hoop dat hij het heel erg naar zijn zin heeft deze week.

Waar verblijven jullie volgende week?

Fijne dag nog!

Petra zei

@Bea - Ja, ik was blij dat Rick gisteravond het gras in glibberde!

@Marion - Bedoel je deze: http://www.amazon.com/Nesting-Snowman-Family-Party-Decorations/dp/B005M4G0D0/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1425342113&sr=8-1&keywords=nesting+snowman+family

@Anika - Hoera! Ik hoop dat dat zo blijft

@Marion - Wij logeren in het centrum van Utrecht. Heb er enorme zin in daar weer even te verblijven.