Weerzien met Pat

"Piep", hoor ik luid als ik om half vier naar de wc ga.  Een van de rookmelders of andere alarms moet nieuwe batterijen hebben. Die piep is altijd doordringend en begint zonder uitzondering in het midden van de nacht.  Om de zoveel tijd volgt er nog een en iedere keer horen Rick en ik het.  Zo irritant, want het is ook nog eens moeilijk te horen welke van de vele melders het is!

Een beetje geradbraakt staan we een aantal uren later op.  Gelukkig is er lekker sterke koffie, dit keer van Peet's.  Die vind ik lekker en een leuke naam, want dat is mijn koosnaam van Rick.  Een paar wafels met Old Amsterdam smeerkaas erbij en ik kan er weer tegenaan.

Het is mooi zonnig weer, maar nog koud voor de tijd van het jaar.  Het heeft vannacht zelfs gevroren.  Maar heel langzaam ontwaakt de natuur toch.  De esdoorns hebben hun rode gloed en het zal niet lang duren voor de narcissen gaan bloeien.  Het loopt wel heel erg achter, zelfs op vorig jaar toen we ook een lange koude winter hadden.

Sharon wacht me al op bij de sportschool.  Al ontzien we mijn knieen, die pijn doen, toch trillen de meesten van mijn spieren na het uur met gewichten.  Ik besluit nog tot 5000 stappen cardio te doen daarna.

Thuis ga ik op jacht naar de piepende boosdoeners.  Ik moet letterlijk bijna een half uur wachten tussen piepjes, maar zie dan dat het het koolmonoxide alarm aan de ingang van de basement is.  Ik vervang de drie batterijen en weg is het piepje gelukkig.

Gauw maak ik me klaar om naar Rosslyn te rijden.  Daar heb ik met Pat afgesproken te gaan lunchen.  Zij was dit weekend in Washington als leidster van een fotografiegroep uit New Jersey.  Rosslyn ligt aan de overkant van de rivier van de monumenten en andere bezienswaardigheden van Washington.

In de parkeergarage van het Holiday Inn hotel waar Pat logeerde is het gratis parkeren.  In de lobby zie ik mijn vriendin met wie ik, toen ze in Vienna woonde, zeker wekelijks op fotografieexcursie ging, na een paar jaar weer terug.

We lopen naar Wilson Boulevard waar heel wat restaurants zijn.  We kiezen Tom Yum District, een "fast food" Thais restaurant blijkt.  Je kiest eerst je soort rijst of noedels, dan je vlees, vis of tofu, groentes (lekker veel!) en saus.  Het is heel erg lekker!

We moeten wel erg lachen om het behang in hun toiletten!  Die olifanten??

Pat en ik hebben elkaar natuurlijk heel wat te vertellen en voor we het weten is het drie uur!  Pat moet nog terug naar New Jersey rijden en wil het verkeer wat voor zijn.  We nemen afscheid en beloven elkaar er niet weer zoveel tijd overheen te laten gaan voor we elkaar zien!

Op de terugweg haal ik nieuwe tulpen en dit keer ook een bosje hyacinten bij Whole Foods.  Ik neem ook gelijk wat andere boodschappen mee.  Eigenlijk had ik ook hun zalm e.d. voor vanavond willen hebben, maar er is vandaag geen zalm.

Om kwart voor vijf komen Chris en PJ voor een wandeling door de buurt met Cosmo en mij.  Het is zo fijn dat het met de zomertijd al tot bijna half acht licht blijft!  We lopen ook wat langer daardoor, want het is lekker weer.  Onderweg komen we heel wat andere honden en hun baasjes tegen en natuurlijk moet Cosmo daar flink tegen blaffen.

De eekhoorn lijkt de katten uit te dagen, alsof hij weet dat er glas tussen hen inzit

 

Thuis kijk ik de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw.  Toch wel een zeer succesvol seizoen dit jaar, vooral bij de boeren, die niet werden gevolgd.  Ik vind het zielig hoe die Hetty Geert probeert te veranderen.  Neem die man zoals hij is!  En zo grappig dat de meest moeizaam lijkende echt haar "dekseltje" lijkt te hebben gevonden.

We bestellen makkelijk pizza voor het avondeten.  Dan zijn het de knock out rondes van The Voice.  Er zit heel veel talent tussen dit seizoen.  Ik ga eens proberen het tot het einde te volgen.  Meestal verlies ik mijn interesse na de knock outs.