Bloeiend Washington

Oh, wat is het op het moment weer mooi als ik de lamellen opendoe!  Ik word er meteen vrolijk van.  Onze prunus staat in bloei en de dogwoods op het punt.  Over een week of zo gaan de bomen in de tuin van de achterburen ook bloeien.

Tijdens mijn afwezigheid hebben de vogels hun voer opgegeten en de eekhoorns hun maiskolf leeggeknaagd.  Ik vul beiden bij en zodra ik weer binnen ben wordt er gretig van gegeten.  Alleen is Snickers buiten en die ziet de eekhoorn en vice versa.  De eekhoorn wordt bang en vliegt letterlijk van de rand van het deck de tuin in.  Een sprong van een metertje of vier!

Flapjack op eekhoornwacht

Na mijn ontbijt ga ik boven op de elliptical 5000 stappen doen.  Er schijnt een waterig zonnetje, maar de beloofde blauwe lucht is er niet.  De tijd gaat al kijkend naar House of Cards snel.

Ondanks het gebrek aan blauwe lucht besluit ik toch de rest van mijn stappen rond het Tidal Basin te gaan maken.  Het is lekker weer met zo'n 23 graden en dit is mijn favoriete tijd van het jaar in Washington.

Kai brengt me naar de metro en als eerste loop ik naar Paul om lunch te halen.  Hun Atlantique sandwich met gerookte zalm roept mijn naam weer.  Ik ga het buiten op hun terrasje opeten.  Iedereen geniet van het lenteweer, ook in het U.S. Navy Memorial waar de fonteinen weer aanstaan en de zeilvlaggen weer hangen.  Heerlijk dat het weer terrasjesweer is!

Na het eten loop ik door de tuin van het Natural History museum en het Washington Monument naar het Tidal Basin.  De vlaggen rond het Washington Monument hangen halfstok want vandaag is het 150 jaar geleden dat president Lincoln overleed na de avond ervoor door het hoofd geschoten te zijn door John Wilkes Booth.

De boompjes rond het Tidal Basin zijn zeker over hun hoogtepunt, maar nog erg mooi.  Bovendien heeft het roze tapijt van bloemblaadjes waar ik over loop ook iets bijzonders.  Het is een stuk minder druk dan vorige week, want het Cherry Blossom Festival is afgelopen. 

Af en toe komt er wat blauwe lucht voorbij en schijnt de zon op de bloemen.  Het is genieten en met een beetje moeite neem ik weer voor een jaar afscheid van de kersenbloesems als ik de grote vijver rond ben gelopen.  Het is altijd weer zo bijzonder mooi!

Op weg naar het metrostation loop ik nog door de tuin bij het Smithsonian kasteel.  Dan voel ik me opeens zwak en trillerig.  Gauw koop ik een banaan bij een standje en eet die voor het American Indian museum op.  Gelukkig helpt dat vrijwel meteen.

Net als ik van plan ben verder naar het metrostation te lopen sms-t Rick of ik een lift naar huis wil.  Hij werkt op hun kantoor in de stad vandaag.  Dat wil ik natuurlijk zeker, maar Rick moet nog een uur werken en ik ben uitgewandeld.

Rick draagt de oplossing aan, want Brasserie Beck ligt aan de overkant van zijn kantoor.  Ik neem een Uber naar erheen en bestel daar aan de bar een wijntje en een drietal oesters.  Net als ik die opheb sms-t Rick al dat hij me op komt halen.

Met zijn tweeen kunnen we de HOV I-66 nemen en binnen de kortste keren zijn we thuis.  Het is wel lekker om na vier drukke avonden vanavond lekker thuis met de voeten omhoog te zitten.  We bestellen Thais en kijken al smullend sitcoms.

Foto's van vandaag staan hier