Een weekend bij Katja en Kevin in New Jersey

Zaterdag

Om acht uur sta ik op en Kai en Rick waren al eerder uit de veren.  Rick heeft zelfs bij Starbucks al ontbijt en koffie gehaald.  Ik wandel even met Cosmo, die daarna prompt in de van springt.  Daar gaat hij zitten wachten tot wij klaar zijn om op pad te gaan.

Vandaag schijnt de zon uitbundig

Mijn dingen heb ik gisteren al allemaal ingepakt, maar de mannen hebben een uurtje nodig om hun spullen bijeen te rapen.  Cosmo zit geduldig te wachten en als ik de tassen in de van leg heeft hij echt zo'n blik van "wat duurt er nu zo lang, mensen?".

Keurig op de doeltijd van half tien rijden we weg.  Katja woont zo'n 360 kilometers bij ons vandaan en de GPS geeft daar drieeneenhalf uur rijtijd voor.  In Maryland stoppen we even voor een plaspauze voor ons en Cosmo.  Er begon toch net een file te vormen, die alweer is opgelost als wij verder rijden.

Aan onze kant is het verkeer prima, maar naar het zuiden staan er tientallen kilometers file!  Na een paar uur rijden we Delaware binnen en steken de gelijknamige rivier via de Delaware Memorial Bridge over.  Ik bedenk me opeens dat George Washington in december 1776 diezelfde rivier overstak en daarmee de Revolutionaire Oorlog ten gunste van de Amerikanen draaide.

Nu is het niet meer ver naar New Jersey en via de New Jersey Turnpike komen we al snel bij de afslag naar Neptune City waar Katja en Kevin wonen.  Om kwart over een rijden we bij hen voor.  Katja schreef dat ze aan het schoonmaken waren en we zien inderdaad een keurig en gezellig appartementje.

We laten even de honden uit en gaan dan naar Belmar waar we bij 10th Avenue Burrito willen lunchen.  Daar is het zelfs om kwart voor twee nog zo druk dat we op een tafeltje moeten wachten.  Intussen drinken we een biertje aan de bar en kletsen gezellig.  Het is zo fijn mijn oudste weer te zien!

Het eten is heerlijk en vult de lege magen goed.  Na afloop halen we de honden op en maken een lange strandwandeling in Avon by the Sea.  De hele kust hier is het ene strandplaatsje na het andere.  Deze zomer gaat Katja er echt van genieten maar tien minuten van het strand te wonen!

We lopen een uurtje en dan gaan Rick en ik naar ons hotel, de Sheraton Eatontown, om in te checken.  De andere drie gaan terug naar het appartement waar Kai vannacht ook zal logeren. 

Op de hotelkamer verkleden Rick en ik ons snel voor het avondeten en gaan dan terug naar Neptune City.  Kevins ouders hebben ons vanavond uitgenodigd voor een drankje bij de Belmar Fishing Club waar zij lid van zijn.

Wij volgen Kevin en Katja erheen en Sue en Ralph, Kevins ouders, zijn er al.  We maken kennis en het is me meteen duidelijk dat wij het goed met elkaar zullen kunnen vinden.  Soms heb je direct zo'n klik gevoel en dat is er hier. 

We drinken een wijntje en zij laten ons de club zien.  Die was oorspronkelijk voor mensen, die wilden vissen, maar tegenwoordig is het meer een sociale aangelegenheid.  In de zomer lijkt het me hier helemaal prima vertoeven!

Sue en Ralph hebben ons ook uitgenodigd voor het avondeten bij La Dolce Vita een paar blokken verderop.  Ze hebben een tafel aan het raam besproken met uitzicht op zee.  Ralph en ik nemen een salade vooraf.  De mijne is met rucola, tomaat, mozzarella en prosciutto, erg lekker!

Als "hoofdgerecht" heb ik nog een voorafje, Fantasia di Mare, een salade met verschillende soorten zeevruchten, heerlijk!  De anderen hebben zwaar uitziende maaltijden, die aan mij niet besteed zijn, maar iedereen is zeer over zijn of haar keuze te spreken.  Het gesprek vloeit intussen heel goed en we praten nog lang nadat de rekening is gebracht na.  Hopelijk gaat het morgen lukken ook nog met zijn allen te brunchen.

We nemen afscheid en ieder gaat zijn weg, Rick en ik naar ons hotel.  Onderweg sms-t Katja, die natuurlijk heel blij is dat wij het zo goed met haar potentiele schoonouders konden vinden.  Zij vonden het kennelijk ook gezellig, want Ralph gooit zijn schema om (hij is eigenaar van een bowling complex) om present te kunnen zijn morgenochtend. 

Zondag

Mijn eerste gang na zeer goed geslapen te hebben in het comfortabele bed van het Sheraton hotel is naar de sportruimte.  Terwijl ik mijn halve uur cardio vol maak op de elliptical gaat Rick naar Starbucks om koffie te halen.

Onder het genot van mijn americano douche ik en we pakken onze spullen weer in.  We checken uit het hotel en rijden naar de kinderen.  Die zijn al helemaal klaar, honden gewandeld en wel.

Onze beurt om te trakteren op een maaltijd en dat wordt brunch bij Toast.  Even leek het er nog op dat Kevins ouders toch niet zouden kunnen, want de verzorgster van Kevins grootmoeder was ziek, maar daar werd gelukkig een oplossing voor gevonden.

Als we het restaurant na wat zoeken vinden zijn Sue en Ralph er al en hebben onze naam reeds op de wachtlijst gezet.  Een kwartiertje later kunnen we plaatsnemen.  Het restaurant heeft een lang ontbijtmenu, maar ik zie al vrijwel meteen wat ik wil: de zalm Benedict (gepocheerd ei, gerookte zalm op een English muffin) zonder de Hollandaise saus.

De anderen bestellen omeletten en andere eigerechten en iedereen smult.  Alleen Katja heeft opeens last van haar maag en neemt haar maaltijd vrijwel ongegeten mee naar huis.  Het gesprek vloeit weer met gemak en voor we het weten zijn er een paar uur voorbij.

Ralph moet terug naar zijn werk, want de bowling alley is ook zondag open.  We nemen afscheid en hopen elkaar in mei weer te zien.  Ik vind het fijn hoe Katja duidelijk helemaal is opgenomen in hun familie en hoe Kevin ook heel goed bij de onze past.

In het appartement rusten we even uit, hopend dat Katja's maag beter gaat voelen.  Na een uurtje is dat het geval en gaan we op weg naar Point Pleasant met de honden.  Deze plaats kwam een paar jaar geleden in het nieuws omdat hun houten achtbaan na orkaan Sandy in zee stond.  Kevin heeft Sandy meegemaakt en vertelt dat ze dertien dagen zonder stroom zaten!

 

 

Nu is een groot deel van de boardwalk in Point Pleasant herbouwd, maar de achtbanen nog niet.  Met de honden mogen we niet op de boardwalk, maar tot eind april wel op het strand.  Ze vinden het heerlijk!  Voor Cosmo was dit weekend de eerste keer dat hij op het strand wandelde.

Een uurtje later zijn we uitgewaaid terug bij de van.  Ik wil de trein van vijf over vier naar New York nemen en met zijn allen brengen ze me weg naar het Long Branch station waarvandaan een directe trein vertrekt.

Rick helpt me met mijn bagage en dan is het weer tijd om afscheid te nemen.  Rick en Kai gaan zodra ze Katja en Kevin hebben afgezet weer huiswaarts.  Het was kort, maar krachtig, dit bezoek en zo leuk om nu een beeld te hebben van waar de lovebirds wonen.

Mijn kaartje naar New York kost maar $15 en na een kwartiertje komt de New Jersey transit dubbeldekkertrein voorrijden.  Ik hijs mijn bagage naar binnen en neem plaats.  We hebben meteen al ongeveer een half uur vertraging door een verlate trein.

Onderweg hebben we nog meer vertragingen om onverklaarbare redenen en wat 90 minuten had moeten zijn worden er maar liefst 140!  Maar ach, ik heb geen haast en om half zeven stap ik in New York Penn Station uit.

Eindelijk de skyline in de verte!

Daar neem ik een gele taxi naar mijn hotel, het ROWNYC.  Dat heb ik voor een heel vriendelijk prijsje via Priceline gekregen en het heeft vier sterren.  Ik las echter online recensies dat de bedden idioot klein waren.  Daar heb ik Guest Relations een email over gestuurd en ik kreeg er prompt een terug dat ze me een upgrade had gegeven naar een kamer met een veel groter bed.  Ik ben dus benieuwd.

De vriendelijke taxichauffeur zet me voor het hotel af en er staan allerlei Fransen te ruzieen bij de receptie, maar die blijken niet in te hoeven checken.  Waarom ze dan het pad naar de receptionisten blokkeren is me een raadsel, maar goed.   Ik ben zelfs meteen aan de beurt als ik me eindelijk een weg langs onwillige koffers en tassen en vooral Fransen te hebben gebaand.

Fernanda zegt dat ik een superior king size kamer heb dus dat klinkt al goed.  Ze overhandigt me de sleutels en ik krijg kamer 608.  De liften hier zijn interessant.  Je drukt je verdiepingsnummer in en dan vertelt de machine je welke letter lift je moet nemen, die je dan zonder stoppen naar jouw verdieping brengt.

Ik zoek even naar mijn kamer, want de nummers lijken van 606 naar 610 te springen.  Dan zie ik een klein gangetje en mijn kamer blijkt een hoekkamer te zijn met prachtig uitzicht over 8th Avenue!  Wauw, echt super voor een Priceline reservering!  Ik stuur de Guest Relations manager dan ook meteen een bedank email.

 

De kamer zelf ik heel modern ingericht.  Het is New York, dus niet enorm, maar dat heb ik ook niet nodig.  Wat heel "cool" is is de waterfontein op de gang.  Er liggen zilverkleurige waterzakken op de kamer, die je daar kunt vullen.

Na even opfrissen voel ik mijn maag toch wel heel hard rommelen.  Die zalm benedict is allang verteerd.  Ik besluit naar een van mijn favoriete restaurants op Times Square te lopen, Blue Fin in het W Hotel. 

Daar vraag ik een stoel aan de sushi bar en smul van allerlei lekkers.  Als voorafje heb ik de Times Square sushi rol, heerlijk.  Dan de voorafjes van ravioli gevuld met erwtjes en crab en de tonijn tartaar, ook alsof engeltjes op mijn tong piesen. 

De serveerster is heel aardig en weet me te overtuigen ook nog hun kaasplankje als dessert te nemen.  Ook dat smaakt voortreffelijk, maar daarna kan ik echt geen hap meer op!  Het was wel zo'n maaltijd waar je nog lang van nageniet.

Door het drukke Times Square en langs de verschillende theaters loop ik terug naar het hotel.  Jammer, dat er vrijwel geen voorstellingen zijn op zondag- en maandagavonden.  Ik bel Rick, die intussen terug is in Vienna. 

Op de hotelkamer vind ik het Food Network en kijk mijn zondagavond shows daar.  All Star Cooking Academy en Cutthroat Kitchen.  Die laatste is erg leuk vanavond.  Straks maar gauw slapen, want morgen een drukke dag met veel vriendinnen!