Eerste DC rondleiding van het jaar

Prachtig weer is het als ik opsta.  Ik maak een paar wafels als ontbijt en neem mijn koffie mee naar boven.  Na me klaargemaakt te hebben vraag ik Kai of hij me even naar de metro kan brengen.  Dat doet hij met liefde. Dat ga ik nog missen straks!

Het belooft een mooie lentedag te worden, maar ik ben wel blij dat ik mijn winddichte jas aan heb, want het is nog fris met een harde koude wind.  De trein rijdt net weg als ik het perron oploop, maar ik heb ruim de tijd, want ik heb pas om half elf afgesproken.

Om tien voor half elf loop ik het McPherson Square metrostation uit.  Onderweg bedacht ik me dat ik vergeten ben water mee te nemen.  Gelukkig, want ik krijg van al het praten gauw een droge keel, staat er een karretje waar de vriendelijke dame o.a. voor $1 water verkoopt.

Als ik om tien voor elf nog niets vernomen heb van "mijn" gezin waag ik er maar eens een sms-je aan.  Ik krijg terug dat ze bij Five Guys zijn.  Five Guys?  Ik vraag waar die is en het blijkt een paar blokken verderop te zijn. 

Gauw koop ik een banaan om wat te eten te hebben onderweg, want dit gaat een late lunch worden vandaag.  Ik zend een sms-je terug dat ik ze wel op de hoek bij Five Guys zal ontmoeten.  Meteen herken ik het viertal, een rokje met leggings zie je hier in de VS niet veel.

Zij zijn helemaal van Union Station komen lopen!  Zoals zoveel mensen hadden ze zich op de afstanden hier in Washington verkeken, vandaar dat ze verlaat waren.  Geen probleem, daarvoor is het een prive rondleiding.

Na kennisgemaakt te hebben met M. en M. en hun dochters, de tienjarige E. en de twaalfjarige A., beginnen we aan de wandeling.  Zij hebben de halve dag langs het Witte Huis en de monumenten geboekt.  Zoals altijd begin ik met een korte geschiedenis van het ontstaan van de stad.

Voor het Witte Huis is het een drukte van jewelste.  Het toeristenseizoen is duidelijk begonnen en ieder jaar lijkt het drukker te worden.  Na wat leuke feitjes over het Witte Huis verteld te hebben lopen we naar de achterkant.

Online zie ik dat de president op het punt moet staan om te vertrekken en we mogen dan ook niet dichtbij het hek komen (later blijkt dat hij zijn vertrek tot later in de middag heeft uitgesteld vanwege de onderhandelingen met Iran). 

We hebben de achterkant van het Witte Huis dus al snel bekeken en lopen door naar het Washington Monument.  Net als zaterdag worden we daar bijna weggeblazen, alleen is het vandaag een stuk warmer!  Er zijn ook weer mensen aan het vliegeren, maar veel minder dan tijdens het festival natuurlijk.  De in de bomen verstrikt geraakte vliegers hangen er ook nog.

De geschiedenis van het ontstaan van het Washington Monument is interessant.  Het heeft meer dan veertig jaar geduurd voor het klaar was.  Het is nog steeds de hoogste obelisk ter wereld, overigens.

Zoals altijd maken de oorlogsmonumenten veel indruk, vooral de soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument met hun angstige gezichtsuitdrukkingen.  Lincoln zit nog steeds op zijn troon, alleen kijkt hij op het moment helaas uit op een lege Reflecting  Pool.

We steken over naar het Tidal Basin en bekijken daar het Martin Luther King Memorial en Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Het Jefferson Memorial bekijken we van verre, want het loopt al tegen tweeen en het gezin wil ook nog naar de dierentuin.

Wij nemen afscheid nadat ik ze heb gewezen waar ze de beste kans op een taxi hebben.  Mijn maag rommelt ondanks de banaan flink en ik loop gauw naar de Old Ebbitt Grill.  Daar krijg ik een spontane hug van Mark, die vraagt wanneer ik weer vaker ga komen.  De zomer is verreweg mijn drukste tijd.

Onderweg naar het restaurant kom ik langs wat vroegbloeiende boompjes bij het Eerste Wereldoorlog Monumentje

 

Het menu is veranderd en ik zie er een aantal lekkere nieuwe dingen op staan.  Ik bestel de quinoa, linzen en butternut squash cakes met pittige yoghurtsaus en een salade met sinaasappel en dadels.   Het smaakt me bijzonder goed, volgens mij inhaleer ik het zowat, zo'n trek had ik!

Het is hier altijd druk, zelfs om kwart voor drie 's middags!

 

Het smaakt erg lekker

Na afgerekend te hebben bij de aardige Hongaarse ober loop ik verder.  Ik zie dat de politie 15th Street heeft afgezet en loop gauw naar de uitgang voor het Witte Huis.  En jawel, niet veel later komt de presidentsstoet langs. 

Voor de tweede keer in een maand zie ik president Obama van vlakbij langsrijden.  Er wordt gejuicht door het publiek wat rijen dik staat (ik sta, als geaarde Nederlandse, vooraan natuurlijk).  De president zwaait vriendelijk.  Een groep schoolmeisjes loopt al zingend "We saw the president!" weg en er heerst algehele blijheid dat de president zo aardig naar het publiek zwaaide. 

Het verkeer is altijd ontregeld als de president aankomt of vertrekt

Het blijft toch bijzonder om zo dichtbij de hoofdstad van de VS te wonen en nog meer om er rondleidingen te geven!  Ik loop nog door een paar tuinen en zie al wat vroeg bloeiende kersenboompjes.

De meeste boompjes hebben nog even te gaan voor ze uitkomen

Als laatste loop ik het Smithsonian Castle in voor een pit stop.  Ik besluit ook het mooie gebouw eens te bekijken.  Groot is het niet en er zijn geen enorme tentoonstellingen, maar het is wel mooi.  Hier ligt James Smithson aan wie we het Smithsonian complex te danken hebben ook begraven.

Nu doen mijn voeten pijn en ik zoek het Smithsonian metrostation op.  Daar is weer eens vertraging en ik moet even op mijn trein wachten. Een half uurtje later stap ik in Vienna weer uit. Als ik Kai bel of hij mij op kan halen zegt hij dat hij nog met Cosmo aan het wandelen is.  Dan loop ik zelf nog maar terug, totaal aantal stappen voor vandaag 19243!

Kai en Cosmo komen net aanlopen van de andere kant als ik onze straat inloop.  Cosmo heeft me eerst niet door, maar als hij me ziet komt hij heel enthousiast op me afrennen, Kai met zich meetrekkend.  Zo ontzettend lief!

Tot de zon achter de huizen verdwijnt ga ik nog buiten zitten lezen.  Rick komt vroeg uit zijn werk en gaat voor het eerst dit jaar het gras maaien.  Tot onze vreugde zien we dan een bekende groene Kia met het nummerbord HAWTSAS het plein oprijden.  Saskia is ook weer thuis voor het weekend.

Gewoonlijk is Goede Vrijdag hier geen feestdag maar op sommige scholen wel.  Jammer genoeg heeft Rick geen vrij morgen anders hadden we een leuk lang weekend gehad. 

Voor het avondeten bestellen we Thais.  Saskia vindt daar ook een gerecht wat ze lekker vindt.  Ik bestel een gerecht met varkenshaas, paprika en verse peperkorrels.  Jee, ik moet letterlijk huilen zo scherp is het!  Erg lekker, maar de vlammen slaan me uit.

Op tv is het "sitcom" avond voor ons.  Eerst onze favoriete Big Bang Theory en dan The Odd Couple, een leuke nieuwe serie.   Ook Mom vind ik erg leuk.  Geen idee of die shows ook in Nederland op tv zijn.

Foto's van vandaag staan hier