Kersenbloesems en meer

De afgelopen paar ochtenden heb ik zo'n moeite met wakker worden!  Waarschijnlijk omdat het kil en grijs is buiten en onze lamellen misschien net iets te goed werken om de kamer donker te houden.  Als Rick om half negen klaar is met douchen word schrik ik op!  En dat terwijl ik vroeg op wilde staan.

Gauw ga ik naar beneden en maak een paar wafels met bosbessen, frambozen en aardbeien als ontbijt.  Na een paar koppen koffie ben ik weer vrouws.  Ik loop even naar buiten naar ons kersenboompje.  Die is bijna uit en ik besluit op stel en sprong vandaag naar de kersenbloesems in Washington te gaan, want die zijn altijd wat vooruit op de onze.

Eerst ga ik naar Anytime Fitness waar Sharon me al opwacht voor ons uur personal training.  Het gaat weer lekker snel en voor de verandering heb ik eens geen last van pijn of spiermoeheid.  Eigenlijk voel ik me over het algemeen vrij goed, altijd heel fijn om te constateren!

Thuis maak ik me gauw klaar en neem paraplu en plastic zak voor mijn fototoestel mee, want er wordt motregen voorspeld.  Kai is zo lief me even bij de metro af te zetten.  Het is koel en bewolkt, maar de kersenbloesems bloeien maar kort.  Ik kan er dit weekend en maandag en dinsdag niet heen dus het is "carpe diem" vandaag en misschien morgen.

Bij Federal Center SW stap ik een half uurtje later weer uit.  Ik loop naar het American Indian Museum hopend daar bij Mitsitam te eten.  Er staat bij de veiligheidscontrole al een rij en ik vrees het ergste voor het populaire restaurant.  Inderdaad, ook daar staat een flinke rij en daar heb ik geen zin in.

Na even een pit stop loop ik terug naar het metrostation en ga naar de Potbelly, die ernaast ligt.  Daar gaat het een stuk sneller en binnen de vijf minuten heb ik mijn groentesoep en mushroom melt met hete pepers.  Het smaakt goed en duurt vooral niet te lang.

Met de drommen toeristen loop ik vervolgens richting het Tidal Basin.  Vooral bij het Air and Space Museum is het beredruk.  Het is geen mooi weer dus ik hoop dat iedereen de musea induikt.  Het is wel erg genieten met alle bloeiende bomen, zelfs bij de blokkendoos, die Air and Space Museum heet.

Mijn eerste stop is de Enid Haupt tuin achter het Smithsonian kasteel.  Deze tuin heeft ongeveer tien enorme magnolia's en veel andere bloeiende bomen en aangelegde bloemen.  De magnolia's vooral zijn schitterend.  Foto's en meer foto's, maar die laten de pracht ervan niet zien.  Ik maak er dus ook een filmpje van.

 

Na een kwartiertje genieten van de kleurenpracht hier loop ik verder naar het Tidal Basin.  Daar is het inderdaad niet zo druk als het zou kunnen zijn.  Onderweg probeer ik foto's te maken met zo min mogelijk lucht erin, want die is saai.  Gelukkig zijn er zoveel bloemen dat dat geen probleem is.

 

Het Cherry Blossom Festival is nog in volle gang.  Tijdens het fotograferen luister ik naar een kinderkoor uit onze omgeving, dat mooie liedjes zingt.  Daarna staat een groep uit Wisconsin klaar om op te treden.  Ze zijn in mooie Japanse kleding gekleed.  Ik heb geen zin om op hun optreden te wachten en loop verder.

 

Tot nu toe is het droog, maar langzamerhand neemt de wind toe en dat maakt het toch wel koud.  Ik heb spijt geen handschoenen mee te hebben.  Bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial warm ik mijn handen aan de drogers.

 

De bloesems zijn ondanks het gebrek aan zon prachtig!  Het blijft bijzonder, dit bos van kersenbloesems en ik voel me bevoorrecht er zomaar ieder jaar weer heen te kunnen.  Mijn fototoestel werkt dan ook overtijd en ik neem ook een filmpje, want met foto's is de pracht vrijwel niet over te brengen.

Overal staan borden met een bever, die zegt geen bloesems te plukken en niet op de (soms honderd jaar oude) bomen te gaan zitten.  En toch zie ik een vader takjes plukken voor zijn dochters.  Ik moet me dan zo inhouden om niet iets te zeggen!  Later hoor ik dat ze Duits praten, dus misschien begrepen ze de borden niet.

 

In plaats van helemaal rond het Tidal Basin te lopen ga ik tot het George Mason Memorial.  Daar bloeien de forsytia's en magnolia's prachtig.  Arme George zit hier meestal nogal eenzaam, maar in dit seizoen krijgt hij meer gasten, waaronder ondergetekende.

 

Op de terugweg warm ik nog eens op in de winkel van het Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Daar zijn leuke kersenbloesemsouvenirs te krijgen.  Ik twijfel over een WDC magneet met de monumenten erop en een kersenbloesemparaplu. 

 

Beiden besluit ik toch maar niet te kopen, maar ik neem een button mee met de bever en de opdracht geen bloesems te plukken.  Ik koop er een en bedenk me later dat die buttons aan kinderen zouden moeten worden uitgereikt.  Als de ouders dan niet kunnen luisteren, misschien de kinderen dan wel.

 

Teruglopend naar het metrostation begint het te regenen.  Wat een geluk had ik vanmiddag dat het droogbleef!  Ik sms Rick en hij zegt me in Vienna op te kunnen halen.  Bij Federal Center SW stap ik weer in om.  Dat is niet het dichtstbijzijnde metrostation, maar met al die toeristen wil ik verzekerd zijn van een zitplaats en die score ik nu makkelijk.

 

De trein is inderdaad vanaf Smithsonian (twee stations later) propvol.  In de trein bekijk ik mijn foto's en hoop dat er een aantal goede tussen zitten.   In Vienna staat Rick me al op te wachten met de verwarming aan.  Na een paar dagen meer dan twintig graden voelt de 8 graden inderdaad als winters.

 

We besluiten meteen door te rijden naar Pazzo Pomodoro. Daar nemen we plaats aan de gezellige bar.  Ik hoor de mensen naast mij over het nieuwste, deze week geopende, restaurant Clarity in Vienna praten.  Rick en ik zijn daar zeker nieuwsgierig naar. 

 

Dit keer bestel ik de quattro stagioni pizza, die ik ook altijd in Utrecht bestelde bij de pizzeria.  Dit restaurant is zo authentiek, het smaakt precies zoals ik het me herinner.  Ook het beste eten na toch koude wandeling in de stad vanmiddag.

 

We nemen een pizza mee naar huis voor Kai.  Een uurtje later komt Saskia ook binnenlopen.  Zij is naar huis gekomen voor een bijeenkomst bij haar vroegere high school.  Gelukkig lijkt zij in ieder geval een stuk blijer en krijgt ook weer goede cijfers.  Onvoorstelbaar dat over een maand haar eerst jaar college alweer voorbij zal zijn!

 

Foto's van vandaag staan hier

 

En dames en heren, ik blijf het zeggen, maar reacties zijn zeer welkom.  Ik zie iedere dag een paar honderd lezers en lezeressen, sommigen ken ik, maar ik zou het leuk vinden van iedereen wat te horen