New York museumbezoek en trein naar huis

Zoals voorspeld regent het helaas als ik om kwart over acht opsta.  Op de radar zie ik echter dat dat niet lang zal duren, dus ik neem me voor weer zoveel mogelijk de benenwagen te nemen.

Na mijn douche pak ik alles in en loop de kamer uit.  Daar ligt een afschrift van mijn rekening, die $50 (de "resort fee" die het hotel rekent voor internetgebruik, waterstations, fitness center etc.) zou moeten zijn.  Tot mijn verbazing staat er echter ook een $200 "room charge" op.

Dat vind ik wat teveel om zomaar te laten gaan en ik vraag aan de receptioniste waarom die daar staat.  Ik heb mijn kamer al via Priceline betaald.  Ik krijg een of ander vaag verhaal dat ze vergeten zijn Priceline het bedrag in rekening te brengen, maar even later krijg ik een nieuw afschrift waar dit keer wel alleen de $50 op staat.

Bij de bellman geef ik mijn tassen af en ga dan op zoek naar een restaurant om te ontbijten.  Een aantal jaren geleden logeerden we met het hele gezin in de Hilton Garden Inn een paar blokken van mijn hotel.  Daarnaast ligt Pigalle, een Franse bistro.  Ik herinner me lekkere ontbijten dus vraag er een tafeltje.

De koffie is lekker sterk en mijn gepocheerde eieren met ham en sourdough toast smaken prima.  De bediening is ook snel en zodra ik mijn bord leeg heb kan ik afrekenen en op pad.

Dat pad leidt naar het Metropolitan Museum of Art, zo'n 40 blokken verderop langs Fifth Avenue.  Onderweg loop ik langs Central Park waar de lente ook langzaam zijn intrede aan het doen is.  Het is inderdaad droog, maar nog wel erg grijs weer.   Wat hadden we gisteren geluk met de blauwe lucht!

Het Metropolitan Museum of Art is gehuisvest in een mooi neoklassiek gebouw met fonteinen ervoor.  Ik loop naar binnen en de vriendelijke man aan de kassa vraagt hoeveel ik wil betalen.  Tja, willen, dat antwoord zou niets zijn, maar ik betaal netjes het volle pond van $25.  Ik vind musea belangrijk.

Dit museum is gigantisch en alles zien gaat me niet lukken.  Ik heb besloten me te concentreren op de Vlaamse en Nederlandse 17e eeuwse meesters en de impressionisten.  Daar krijg ik geen spijt van.  Ik zie een aantal Vermeers, die ik nog niet kende, een heel leuke Jan Steen en natuurlijk verscheidene prachtige Rembrandts.

Als ik genoten heb van de prachtige schilderijen daar ga ik naar impressionistengedeelte.  Daar hangen zalen vol Monets, Manets, Degas, Renoirs en ook een heel aantal werken van van Gogh.  Ook hier bekijk ik op mijn gemak de collectie.

Dan ga ik op zoek naar toiletten, maar zie die nergens bij de ingang.  Na ettelijke suppoosten om richtingaanwijzingen gevraagd te hebben vind ik ze eindelijk ergens achter in een hoek.  Nu bevind ik me in het porceleingedeelte van het museum.  Prachtige Sevres serviezen en hele meubels staan er.

Al dwalend door de zalen zie ik wat moderne kunst waaronder ook een paar schilderijen van een van mijn favoriete Amerikaanse schilders, Georgia O'Keeffe.  Na bijna twee uur heb ik genoeg kunst in me opgenomen en het wordt me ook veel te druk. Ik ga op zoek naar de uitgang.  Ook weer na een suppoost gevraagd te hebben is die snel gevonden.

Buiten loop ik nog even naar het Guggenheim Museum om een foto van dat bijzondere gebouw te nemen.  Even overweeg ik ook daar binnen te gaan, maar ik wil liever op mijn gemak door Central Park teruglopen.

Zo gedacht zo gedaan.  Via de kronkelweggetjes loop ik naar het Imagine monument voor John Lennon.  Dit is een rond mozaiek met het woord "Imagine" in het midden.  Er zit een gitarist Beatles liedjes bij te zingen en er liggen bloemen rond het woord.  Groot is het niet, maar toch mooi in zijn eenvoud.

Intussen begint mijn maag te rommelen en ik heb zin in Japans (hoe kan het ook anders).  Het wemelt in New York van de sushi restaurants en op Yelp kijk ik welke de beste reviews krijgen.  Er blijkt er een in een hotel op West 58th Street te zijn en dat is vlakbij waar ik loop.

Blue Ribbon is snel gevonden en ik vraag een stoel aan de sushi bar.  Daar bestel ik een koude sake, die op een bijzondere manier wordt geserveerd.  Het "glas" is een houten bakje op een schoteltje wat de serveerder zo vol schenkt dat het overloopt.  De instructies zijn om de sake van het schaaltje over te gieten als ik genoeg daarvoor uit het bakje heb gedronken.

Om te eten bestel ik de chirashi, die met een kop miso soep vooraf wordt geserveerd.  Het smaakt me heel goed en ik had nog wel wat meer willen bestellen, maar de kost van de sushi rollen weerhoud me. 

Tijdens mijn wandeling kwam ik langs Maison Kayser en ik bedenk me dat ik wel zin in een of twee macarons heb.  Ik loop erheen, maar tot mijn teleurstelling hebben ze geen macarons.  Alleen veel zwaardere gebakjes en daar heb ik geen behoefte aan. 

De tijd vliegt en het loopt al tegen half drie.  Om uiterlijk kwart voor drie wil ik naar het station gaan dus ik loop terug naar het hotel om mijn bagage op te halen.  Dan bestel ik een Uber, die binnen de vijf minuten voor komt rijden.

De chauffeur helpt me met mijn tassen en rijdt via Times Square, zodat ik daar ook nog even een laatste blik op kan gooien, naar Penn Station.  Daar is het even zoeken naar de lift, die enorm naar urine stinkt.  Maar ja, ik heb twee tassen, een groot vanwege mijn kussen en met de roltrap naar beneden lukt me niet.

Eenmaal bij de gates loop ik naar de Red Cap Service balie.  Er zijn al een paar anderen, die ook hulp met hun bagage nodig hebben en dezelfde trein als ik zullen nemen.  We mogen allemaal voor de andere passagiers naar beneden en de porter draagt onze tassen de trein in.  Hij werkt enkel voor fooien dus ik geef hem $5.  Ideaal dit!  Dat ga ik voortaan als ik met de trein reis weer doen.

Keurig op tijd vertrekken we en stoppen in onder anderen Newark, Philadelphia en Baltimore.  Ik computer wat, al is de wifi erg slecht vandaag, en lees wat.  Keurig op tijd arriveren we op Union Station in Washington.

Rick wacht me al op en hij heeft voor het avondeten gereserveerd bij B Too.  Het heeft hier in DC de hele dag geregend en dat doet het nog een beetje.  Rick zet me bij het restaurant af en gaat een parkeerplaats zoeken.  Niet eenvoudig in deze buurt tijdens etenstijd en het duurt dan ook even voor hij terugkomt.

Het is dinsdagavond mosselavond bij dit restaurant, maar daar heb ik geen zin in.  Ik bestel twee voorafjes wat meer dan genoeg eten blijkt.  De filet Americain wordt heel mooi gepresenteerd en de witlofsalade ook.  Het smaakt net zo goed als het eruitziet.  Ook Rick vindt zijn steak frites perfect.

 

Gelukkig is het droog als we klaar zijn en het spitsverkeer opgelost.  Zonder oponthoud rijden we naar huis en zo is mijn onverwachte New York tripje ook weer voorbij.  Ik ben blij dat ik het gedaan heb, het was zo gezellig weer met Karin overdag en de Amerikaanse dames 's avonds.

Foto's van vandaag staan hier