Nog een keer genieten van een warme dag

Rick is vandaag vroeg op weg en ik ben net van plan om op te staan als, ploep, een grote kater bovenop me springt.  Flapjack is zo schattig en knuffelig dat ik het moeilijk vind hem van mijn bed te gooien.  Wie wil zo'n zachte spinnende kater nou niet aaien? 

Cosmo wordt echter jaloers en springt bovenop de nietsvermoedende Flapjack. Met een luide mauw rent die weg en na Cosmo dan ook zijn ochtendknuffel gegeven te hebben, sta ik eindelijk op.   Op mijn app zag ik dat het al 17 graden is, ik kan het bijna niet geloven.  De zon van gisteren is echter achter de wolken verdwenen.

Na een ontbijtsandwich bedenk ik me hoe ik vandaag mijn beweging eens zal krijgen.  Het mag dan bewolkt zijn, maar met zo'n lekkere temperatuur wil ik eigenlijk naar buiten.  Ik lijn Cosmo aan we gaan voor een lange powerwalk door de buurt.  Ik loop afwisselend hard (voornamelijk heuvel af) en zo snel ik kan de rest van de tijd.

Onderweg geniet ik van de kleuren in de tuinen.  Gele forsytia, roze en witte prunusbloesems, waaronder ook de prunus snofozam, die hier de snow fountains weeping cherry wordt genoemd.  Cosmo vindt het ook weer leuk erop uit te gaan en hobbelt vrolijk met me mee.

 

 

 

Als we na iets meer dan een uur terug thuis zijn geeft mijn Fitbit al meer dan 8000 stappen aan.  De rest haal ik de rest van de dag wel bij elkaar.  Ik dacht nog half buiten, half binnen te sporten, maar ben blij dat laatste niet te hoeven doen.  Soms staan die machines me gewoon tegen.

Kai en ik maken ons klaar en gaan dan lunchen bij Noodles & Company.  Kai's keuze en ik vind het niet erg er twee keer achtereen te eten. Vandaag probeer ik eens een van hun nieuwe "buff bowls", zonder pasta en met extra groentes.  Ik neem de Bangkok curry met tofu en het is ontzettend lekker.

We eten buiten op hun terras en ik pols Kai eens hoe het met hem gaat.  Hij vertelt het een en ander en ik geniet van de een op een tijd met mijn zoon.  Als hij naar Duitsland verhuist zal die niet zo vaak meer voorkomen.  Een vader met zijn kleine zoon komt aan het tafeltje naast ons zitten en ik denk wat nostalgisch terug aan de tijd dat Kai die leeftijd had.  Zo lang geleden is dat al!

Op de terugweg lopen we de Whole Foods nog even in.  We halen lekkernijen voor het avondeten.  Voor Rick en mij een stuk zalm, maar ik vind die stukken steeds kleiner worden voor de prijs (die niet per gewicht, maar per stuk gaat).  Gelukkig tref ik een heel aardige medewerkster, die naar achteren gaat en een paar flinke stukken van de nog warme zalm daar voor mij afsnijdt.

Kai kiest kip met Parmezaanse kaas en daarbij zullen we spinazie en olijfbrood eten.  Nu ik hier toch ben neem ik ook een paar boeketjes narcissen mee.  De tulpen zijn me te duur voor een paar dagen, maar narcissen zijn tien voor $2.

Intussen gaat het nieuws alleen nog maar over de stroomuitval in Washington, zelfs het Witte Huis was even in het donker en een speech van Oprah werd onderbroken, en Maryland.  Gelukkig hebben wij er in Virginia helemaal geen last van en ben ik blij vanochtend toch maar niet naar de stad te zijn gegaan.

Na Kai weer thuis afgezet te hebben ga ik terug naar Vienna waar inmiddels mijn medicijnen klaar moeten staan bij de Rite Aid.  Daar koop ik ook wat enveloppen, want ik moet een paar pakjes versturen.

Bij de Vienna Post Office vul ik de nodige formulieren in.  Het eerste pakketje gaat naar Harry Mason.  Gisteravond kwam een van hun spiraaloorbellen vast te zitten in mijn oor en Rick kreeg hem er alleen uit door hem recht te buigen.  Op mijn email vanochtend kreeg ik vrijwel meteen antwoord en ik mag hem terugsturen om hem gratis te laten maken.  Het tweede pakketje gaat naar Nederland.

Onderweg naar huis stop ik nog even voor een korte wandeling langs de bijna bloeiende bomen op het W&OD pad.  Een paar bomen hebben al bloesems en ik vind die sierperenbloempjes altijd erg mooi.  Het is intussen 23 graden en met die warmte komt alles snel uit.

Intussen belt mijn zusje en praten we weer helemaal bij.  Niet veel later belt Christine ook en zo ben ik weer helemaal op de hoogte van het reilen en zeilen van mijn beste vriendinnen. 

Op ons deck lees ik en luister naar het vrolijke gezang van de vogels.  Rick komt wat vroeger thuis uit zijn werk en we gaan naar de nieuwe Caboose Brewing Company, die volgende maand open zal gaan.  We krijgen een prive rondleiding en het ziet er allemaal goed uit.  Rick is blij met het bier, ik vind hun menu er goed uitzien.

 

De eigenaars zijn heel enthousiast, leuk om te zien

Na al dat gepraat over bier wat hier nog niet verkocht wordt hebben we ook wel zin in een pintje.  Bij de altijd gezellige, maar heel eenvoudige Vienna Inn bestel ik een Blue Moon en Rick een bruin biertje.  Ik zie aan Rick dat hij ook wel een van hun befaamde chili dogs wil, maar gelukkig hebben we veel gezonder eten thuis.

Daar smullen we dan ook van!  Helaas regent het inmiddels en is het weer even gedaan met het warme weer.  Dit keer is het niet voor lang en het zou me verbazen als we nog een echt koude periode gaan krijgen (niets is onmogelijk, het is tenslotte pas april).  Wat is de lente toch een fijn seizoen!