Rondleiding met een "Otje"

Net als ik opsta krijg ik een sms-je van Saskia.  Ze zou zondag met haar toekomstige huisgenootje naar Disney World gaan, maar dat meisje heeft afgelopen zondag haar auto total loss gereden en moet nu naar een "Defensive Driving" klas volgende week om haar rijbewijs te behouden.

Daardoor kan dit meisje natuurlijk niet naar Orlando.  Dit blijkt al het tweede serieuze ongeluk in een paar maanden dat ze veroorzaakt heeft.  Saskia is begrijpelijk ontzettend verdrietig, want ze had enorm naar dat reisje uitgekeken.  Ik vind het ook erg voor haar en raad haar aan te kijken of ze iemand anders mee kan vragen.  Stiekem ben ik toch opgelucht dat ze niet met zo'n onervaren bestuurster 1600 kilometer gaat afleggen!

Het belooft weer een zomers warme dag te worden en later vanmiddag worden onweersbuien voorspeld.  Ik twijfel of ik mijn paraplu mee zal nemen, maar besluit dat toch niet te doen.  Het is toch net teveel gesjouw de hele dag.

Na het ontbijt zet Rick me weer op weg naar zijn werk af bij de metro.  Ik heb geluk dat hij deze week iedere dag mijn "chauffeur" kan zijn daarheen.  De trein staat al klaar en een half uurtje later stap ik bij het Smithsonian station uit.

Boven de grond komend zie ik Inge en Elsa al zitten.  Inge "ken" ik al vele jaren van een emaillijst met een hele groep Nederlandse vrouwen.  We noemen onszelf "Otjes", afkomstig van "Off Topic", maar te ingewikkeld om helemaal uit te leggen.

We ontmoeten elkaar eindelijk na al die jaren in persoon en Inge doet me de groeten van een heel aantal andere Otjes, die ik ook ooit in persoon hoop te zien.  Zij hebben nog niet ontbeten dus als eerste lopen we het Smithsonian "kasteel" binnen. 

Daar is een cafe waar Inge en Elsa een broodje kopen om te delen, want broodjes zijn hier vaak groot.  Ik neem nog wat meer koffie, die hier erg lekker is.  Als de innerlijke mens weer gesterkt is beginnen we aan onze lange wandeling van vandaag.

Het voelt wel vochtiger dan gisteren en de zon prikt, altijd een recept voor late middag onweersbuien, maar hopelijk houden we het droog.  We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument.

Daarover heb ik iets nieuws gelezen, namelijk dat er twee "Kilroy was here" tekeningetjes te vinden zijn bij dit anders zo serieuze monument.  Die tekeningetjes lieten Amerikaanse soldaten achter tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het is geen wonder dat ik ze nooit eerder heb ontdekt, want ze zijn achter het monument te vinden.  We lopen erheen en inderdaad, aan deze kant staat Kilroy achter de pilaar voor Pennsylvania.  Heel leuk vind ik het weer iets nieuws te hebben ontdekt!

De Reflecting Pool is schoongemaakt en weer helemaal open.  Echter, het heldere water van vrijdag ligt nu vol met bloesemblaadjes wat het meteen weer troebel maakt.  Geen wonder dat het zo moeilijk is om schoon te houden!

Elsa heeft veel interesse in geschiedenis en dat kan ik goed merken.  Het is altijd leuk als de tieners  echt meeluisteren.  Nu moet ik erbij zeggen dat de meeste tieners en kinderen, die meegaan, dat ook doen. 

Bij het Vietnam Memorial zien we weer een groep Honor Flight veteranen, dit keer helemaal uit Californie.  Ook ligt er een indrukwekkend gedicht waar ik een foto van neem.

We bewonderen Lincoln op zijn troon en de negentien roestvrijstalen beelden van het Koreaanse oorlogsmonument.  Rond het Tidal Basin is het heel rustig en als laatste vanochtend begroeten we Thomas Jefferson in zijn monument.

Dan lopen we naar de Old Ebbitt Grill waar Marc ons meteen een tafeltje geeft.  Tony komt nog bepraten hoe het de rest van de week zal gaan, want de komende drie dagen ga ik hier ook lunchen. Vandaag bestel ik de crabcake special met rode quinoa en groene asperges, erg lekker!  Ook Inge en Elsa vinden hun maaltijden smakelijk, al zijn hun porties wat groot vergeleken bij die van mij.

Het is koud in het restaurant dus even fijn om de warmte weer in te stappen buiten.  We bekijken het Witte Huis van voren en achteren, wetend dat de president "thuis" werkt vandaag.   We mogen dan ook niet helemaal tot aan het hek komen achter het huis.

Aan Pennsylvania Avenue koop ik een ijsje voor Elsa en een Coke Zero voor mezelf.  Het is nu echt drukkend warm en ik ben blij dat we in de schaduw lopen.  De hitte begint Elsa ook parten te spelen en we zijn blij als we aan het einde van de wandeling de koele Library of Congress inkunnen.

Daar nemen we de tijd om alles te bekijken waaronder ook Thomas Jefferson's bibliotheek.  Wat een belezen man was dat en zo bijzonder dat ze het gros van dezelfde boeken nog steeds hebben.  Ik zou best graag zo'n boek willen vasthouden.  De oudste boeken stammen uit midden 17e eeuw! 

Buiten rusten we nog even uit aan een van de picknicktafels.  Dan lopen we naar het Capitol South metrostation en hoeven maar een paar minuten op een oranje lijn trein te wachten.  Inge en Elsa nemen afscheid bij Foggy Bottom en ik ga door naar Vienna.

Het was precies zo'n leuke dag als ik gedacht had.  Erg leuk om Inge eindelijk te hebben ontmoet en Elsa is een heel leuk meisje.  We hebben ook geluk gehad met het weer, ik had mijn paraplu gelukkig niet nodig!

Als ik in Vienna uitstap begint het net te regenen.  Mijn ridder met ros, ehm, Rick en zijn auto staan me gelukkig al op te wachten.  Saskia is intussen bezig om te proberen met onze buurjongen naar Florida te gaan.  Ook hij heeft echter geen rijbewijs dus we moeten het daar nog even heel serieus over hebben.

Voor ons avondeten kiest Kai Thais.  Mijn voeten gaan omhoog, want die moeten de komende dagen nog dienst doen.  Ze doen het tot nu toe prima.

Foto's van vandaag staan hier