Een kille regenachtige rondleiding

Alweer gaat de wekker vroeg voor mijn doen. Vandaag en morgen heb ik volledags rondleidingen. Het stemt me niet vrolijk als ik zie dat het buiten maar donker oogt. Tijdens een snelle wandeling met Cosmo miezert het ook.

Gauw eten Rick en ik een warm ontbijt van roerei, ham en aardappel van Smart Ones. Intussen vermaken wij ons, net als de katten, met kijken naar de twee eekhoorntjes, die om de maiskolf op ons dek wedijveren. Rick heeft die dit weekend aan het deck gehangen en de beestjes hebben hem meteen gevonden.

Op weg naar zijn werk zet Rick mij bij de metro af. De trein staat er al en ik haast me naar binnen. Een half uurtje later stap ik bij het Smithsonian station uit en zie mensen hun paraplu's openen als ze de roltrap naar buiten opgaan.

Gelukkig heb ik ook een paraplu mee en een regenjas aan, maar het is me al gauw duidelijk dat ik verder te koel gekleed ben. Er staat een koude wind, die door merg en been gaat. Ik heb sandalen, een driekwart broek en korte mouwen aan onder mijn dunne regenjas.

Maar ja, niets aan te doen. Ik wacht op mijn gezelschap, de Belgische F. en P., die niet veel later ook het station uitkomen. We maken kennis, ik vertel wat over de geschiedenis van de stad en dan lopen we richting het Washington Monument.

Even overweeg ik nog te beginnen met de andere kant van de Mall in de hoop dat het misschien vanmiddag wat warmer zal zijn. Toch zie ik daar maar vanaf, want ik weet niet of het dan niet erger zal gaan regenen.

Tegen de tijd dat we bij het Washington Monument aankomen is het gelukkig ook weer droog. Het Monument is dicht, zien we, kennelijk is het electrische mankement aan de lift nog niet verholpen.  Wij zouden toch niet omhoog gaan dus ons deert het niet.

Waarschijnlijk door het weer is het lekker rustig bij de monumenten.  Het is kleine eendjes en gansjes tijd en overal zien we donsballetjes dobberen.  De vijvers en fonteinen lenen zich daar goed voor.  Alleen zijn de ganzen niet meer welkom in de Reflecting Pool en heeft de National Park Service daar een bedrijf voor ingehuurd dat ze met getrainde border collies zal verjagen.

Wij zien (letterlijk) geen hond vandaag, maar ook geen ganzen in die vijver.  We lopen door het Vietnam Veteranen Monument waar ik even moest nadenken hoeveel namen er na de toevoegingen van dit jaar ook weer opstaan.  Oh ja, 58.307, acht namen zijn er nieuw bij en die zijn goed te vinden, want veel lichter dan de rest.

Bij het Lincoln Memorial is het altijd druk, zo ook vandaag.  Het imposante beeld van Lincoln verveelt nooit.  Ook het Koreaanse oorlogsmonument maakt weer grote indruk en er wordt lustig gefotografeerd, ondanks het sombere weer.

Als we oversteken naar het Tidal Basin wordt het nog killer.  Het waait hier dichter bij de rivier ook harder en het begint weer te spetteren.  Gelukkig loopt mijn gezelschap lekker door en bekijken we het Martin Luther King Jr., Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial snel.

Dan banen we ons een weg naar de Old Ebbitt Grill.  Daar krijg ik meestal "mijn" tafel in een zijgedeelte van het restaurant.  Daar blaast echter de airconditioning nogal hard en mijn spieren zijn al niet blij van het kille vochtige weer.

Aan Mark vraag ik dus of we in het hoofdgedeelte van het restaurant kunnen zitten.  Gelukkig kan dat en het is er een stuk warmer dan waar we gewoonlijk zitten.  Tony komt verbaasd vragen waarom we hier zitten en ik leg uit dat ik het daar wel vaak koud vind.  In de hete zomer is dat lekker, maar vandaag niet.

We genieten van onze lunch en drinken er een Stella Artois bij.  Ik heb weer eens een zalmburger, mijn favoriete broodje hier.  De anderen nemen ter ere van hun eerste dag in de VS een hamburger.

Na de lunch miezert het nog steeds, maar het lijkt toch iets lichter dan vanochtend.  Ik overweeg nog een fleece vest te kopen bij de White House Gifts, want ik zie heel veel mensen met lekker warme "Washington DC" truien lopen.  Ik doe het toch maar niet, want meer dan de helft en het koudste gedeelte van de rondleiding zitten er al op.

We lopen langs de voor- en achterkant van het Witte Huis.  Grappig idee dat Willem Alexander en Maxima hier gisteren nog waren, alsmede een heel aantal Nederlandse journalisten.

Via Pennsylvania Avenue, America's Main Street, lopen we langs allerlei belangrijke gebouwen naar een van de belangrijkste in stad, het Capitool.  Ik vergeet bijna hoe de koepel eruit zag nu de steigers eromheen staan.  Het maakt het gebouw helaas ook een stuk minder mooi, de koepel is duidelijk het hoogtepunt.

Als laatste gaan we, zoals bij vrijwel iedere rondleiding, de Library of Congress binnen.  We bekijken de grote leeszaal van boven en lopen door de nagemaakte bibliotheek van Thomas Jefferson.  Ook de twee bijna zeshonderd jaar oude bijbels maken indruk.

Dan geef ik de keuze om de rondleiding in het Capitool te gaan doen, maar ik denk dat de jet lag aan het toeslaan is en ze hebben hier nog tot vrijdag dus tijd genoeg daarvoor. 

Buiten wijs ik het beste metrostation om terug te gaan naar hun hotel, want zij hebben de groene lijn vanaf L'Enfant Plaza nodig, en we nemen afscheid na een gezellige dag samen.  Toch moet er iets van mijn hart. 

Laatst schreef iemand dat ze jaloers op mij is omdat ik niet hoef te werken.  Nee, dat hoef ik ook niet, maar ik zie mijn rondleidingen wel als iets serieus en als ik mijn keuze had zou ik vandaag en morgen af hebben gezegd, want ik voel me helemaal niet goed.  Maar deze mensen zijn hier op vakantie en rekenen op een leuke dag in Washington, die ik ze hopelijk ook heb gegeven. 

Op weg naar het Capitol South metrostation sms ik Kai om te vragen of hij me van het Vienna station op kan halen.  Gelukkig kan hij dat, want ik heb het koud en mijn voeten doen pijn.

Thuis kleed ik me meteen in warmere kleding en ga dan even met de voeten omhoog ontspannen.  Niet veel later komt Rick thuis en we vertrekken vrijwel meteen naar Fair Lakes, want het verkeer daarheen is altijd heel slecht.

We hebben om half zeven afgesproken om met mijn ouders bij Sakura te gaan eten.  We komen echter een stuk eerder aan en gaan eerst even aan de bar van Applebee's wat drinken.  Het is er erg gezellig en we bestellen een cocktail met verse aardbeien erin, erg lekker.

Bij Sakura zijn mijn ouders er al en we worden naar een van de tepanyaki tafels geleid.  Dit keer komt er alleen een andere familie van vier bij, dus wij kunnen makkelijker praten.  Het wordt een gezellig maal, ik heb weer de zalm en groentes en dat is meer dan genoeg eten!

Nadeel van deze maaltijd is wel dat als de chef klaar is, de maaltijd ook voorbij is.  We blijven nog wel een tijdje napraten, maar dan stelt mijn moeder voor om in hun hotel nog wat te gaan drinken.  Dat vinden we allemaal een goed idee.

We praten nog gezellig verder onder het genot van een glaasje heerlijke sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland.  Ik ben echter heel erg moe en moet morgen ook weer aan de bak voor een rondleiding.  Rick en ik nemen dus afscheid voor weer een tijdje, want mijn ouders gaan morgen terug naar Nederland.

Thuis kijk ik nog even tv om te ontspannen.  Het weerbericht voor morgen stemt me niet blij.  Ik zal me in ieder geval warmer kleden!  Hopelijk valt het allemaal mee.

Foto's van vandaag staan hier