Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, juni 28, 2015

Een weekendje om bij te komen

Zaterdag

Zoals ik gisteravond al aangaf heb ik vannacht absoluut niet geslapen en Rick ook niet.  Iedere spier in mijn lichaam deed pijn, maar ik heb toch zoveel mogelijk gedoezeld.  We hebben ook door het ontbijt heen"geslapen".  Zo'n onzin om anderhalf uur voor het landen al wakker te moeten worden!

Ver voor op schema landen we om tien over vijf plaatselijke tijd in Houston.  Hier is het twee uur vroeger dan in Santiago, we zijn dus een stuk naar het westen gevlogen.  Houston is onze aankomststad in de Verenigde Staten dus moeten we hier door immigratie en douane.

Rick en ik hebben beiden Global Entry wat sneller gaat dan de gewoonlijke lange rijen.  De paspoortcontrole is inderdaad zo gepiept, maar we moeten idioot lang voor de douane wachten.  Maar goed dat we ruim de tijd hebben om over te stappen.

We moeten de bagage weer afgeven en dan volgt er nog een veiligheidscontrole.  Rick en ik hadden dat geen van beiden verwacht en hebben flesjes drinken in onze tassen.  We worden eruit gepikt en moeten de flesjes inleveren.  Ach, dat geeft niet, een nieuwe is zo gekocht.

Eindelijk kunnen we dan naar de gate.  Eerst stoppen we bij een McDonald's waar ik een egg mcmuffin en een flinke koffie bestel.  Rick neemt een ontbijtburrito met een diet Coke.  We hebben de caffeine hard nodig!  Maar het fijne is dat er geen jet lag is.  Het voelt voor ons gewoon als zeven uur 's ochtends, vroeg, maar niet midden in de nacht.

We lopen naar de gate en net als we daar aankomen wordt er omgeroepen dat onze gate helemaal aan de andere kant van deze terminal is.  We sjouwen erheen en hebben nog net tijd om te eten voor we aan boord gaan.

Rick heeft voor deze vlucht een upgrade naar business class gekregen en die geeft hij heel lief aan mij.  Hij neemt mijn stoel in economy plus.  Ik mag dus van lekkere luxe genieten, want Mesa Airlines gelooft nog in echte eerste klas behandeling in tegenstelling tot grote broer United.


We krijgen een drankje voor het opstijgen.  Ik vraag om koffie, die lekker sterk blijkt te zijn.  Dan een vol ontbijt met vers fruit, cereal, een muffin en yoghurt en zoveel drinken als je wilt.  Intussen hebben we wifi en ik werk mijn blog en foto's bij.

Voor ik het weet is het tijd om te landen.  Net tussen de stortbuien landen we op Reagan National Airport.  Ik sms Saskia, die ons op komt halen, en al snel zien we haar aan komen rijden.  We laden de bagage in de van en Saskia maneuvreert ons keurig de snelweg terug naar huis op.

Het is inmiddels lunchtijd en we besluiten bij Whole Foods wat te gaan halen.  Daar vinden we alle drie dingen van onze gading.  Thuis treffen we Kai en de dieren ook.  Een extra dier, zelfs, want de kitten is weer terug.  Nu heet ze Cashew (was Olive, was daarvoor Mira) en ze loopt gewoon met de rest van de dieren te spelen, heel schattig.  Alleen Snickers moet niets van haar hebben
 grappig genoeg.

We eten samen lunch en geven Kai en Saskia hun meegebrachte cadeautjes.  Saskia krijgt een paar appelvormige lapis lazuli oorbelletjes, die mooi bij haar blauwe haar staan.  Kai vindt de rood, wit, blauwe vuvuzela leuk, maar Cosmo is doodsbang voor het geluid. De toeter heeft de Chileense rood, wit, blauwe nationale kleuren, maar Kai kan er het Nederlandse en het Amerikaanse elftal ook mee aanmoedigen.

Dan ga ik hard aan het uitpakken en gooi onze was in de machine. Ik heb dat altijd maar het liefst meteen gedaan.  De kinderen hebben het huis keurig gehouden (Saskia gaf toe dat zij en Kai vanochtend een snelle schoonmaak hebben gehouden, maar dat is prima).  Het is fijn weer thuis te zijn.

Rick en ik bedenken toch iets leuks te gaan doen tijdens dit troosteloze weer, want de hele middag regent het pijpestelen en dat is niet overdreven.  De "flood warnings" vliegen ons om de oren!  Gelukkig wonen wij op een heuvel, maar Mickey op ons deck laat zien dat er meer dan zes inches regen is gevallen deze week (ongeveer vijftien cm).   Er staan dan ook een paar gigantische paddestoelen in onze voortuin, helaas niet in het feeentuintje voor de kaboutertjes daar.

Onze keuze valt op de film "Inside Out".  In Santiago heette die Insta Mente en er waren overal advertenties voor.  We zitten in een zaal vol gezinnen met kinderen natuurlijk en het is zo leuk de reacties van de kinderen te horen.  Ook bij de voorfilms, die allemaal erg grappig zijn.

De film is heerlijk vertier.  Het is een goed lopend verhaal, spannend voor de kinderen en als volwassene vraag je je ook af hoe ze het op gaan lossen.  Als je naar de film gaat blijf dan nog even zitten, want een paar van de grappigste scenes komen na het einde van het verhaal.

Voor het avondeten eten we met Kai bij Neisha Thai.  Saskia is met een vriendin op stap helaas, want ik heb haar ook gemist.  Het is wel goed om met Kai bij te praten, want er moet nog heel wat gebeuren voor hij naar Duitsland verhuist.  Het wordt dan ook een gezellig maal en ik probeer maar te denken dat Kai's vertrek voorlopig voor drie jaar is en hij tenminste in de kerst- en/of zomervakanties hopelijk nog naar huis zal komen.

Zondag

Oh, wat is het weer heerlijk om in ons eigen bed met koele airconditioning en een fan boven mijn hoofd te slapen.  Zo lekker dat ik met schrik om kwart voor negen pas wakker word.  Naast mij zie ik Ricks bed al leeg.

Die is zelfs al naar Starbucks en Panera geweest voor ons zondagse ontbijt en koffie.  De zon is er gelukkig weer en we eten lekker buiten op het deck.  De vogels vliegen af en aan en eten ook ontbijt.

Alleen de kolibri heeft zich volgens Kai de afgelopen dagen niet laten zien.  Ik zie meteen waarom, de mieren hebben het buisje met voer ontdekt.  Ik was het uit en hang het aan het keukenraam, hopelijk komt het vogeltje terug en vinden de mieren het niet snel weer.

Tijdens een van de stormen vorige week denken we dat er een kleine wervelwind was in onze achterburen.  Van een paar bomen zijn de takken neergekomen en vreemd verdraaid.  Een enorme tak zo dik als een kleine boom hangt afgeknakt in onze achtertuin.

Voor mij is het weer sporten geblazen, maar de mannen gaan met de zaag de bomen te lijf.  Tegen de tijd dat mijn uur interval op de elliptical erop zit ligt het voor het huis vol met enorme takken.  Fijn dat Vienna die donderdag op zal komen halen.

Door alle regen ziet de tuin er ook uit als een jungle.  Het is onvoorstelbaar hoeveel soorten onkruid er zijn.  Aan de achtertuin wagen we ons niet, maar ik wil mijn feeentuintje schoonhouden en verwijder hele struiken, die in een week omhoog geschoten zijn.

Kai en ik halen lunch van Manhattan Bagel en dan gaan we eindelijk bespreken waar we begin augustus met ons allen heengaan.  We zijn gebonden aan Sheratons en Westins, omdat we een kamer gratis kunnen krijgen voor een week.  Ons oorspronkelijk verkozen hotel, het Westin op St. John, zit echter de enige week dat we allemaal kunnen al vol.

Plan B, maar alleen omdat we ons geheel op St. John gericht hadden en nergens anders, niet omdat het er niet net zo mooi zal zijn, wordt Grand Cayman.  Het blijkt dat de vluchten daarheen ook goedkoper zijn dus helemaal goed.  Hopelijk lukt het Katja en Kevin ook een deel van de week te komen.

De rest van de middag genieten we van het lekkere weer en de capriolen van de kitten.  Ze is zeer nieuwsgierig en wil dolgraag naar buiten.  Ik zie haar dan ook regelmatig in onze horrendeur hangen.  Ze mag even op het deck van mij, maar ze is nog zo klein en bovendien niet van ons dat we erg voorzichtig met haar zijn.
Dit is toch allerschattigst?

Mijn winter hobby was puzzels in elkaar zetten, voor de zomer (en misschien langer) is het kleuren.  Ik maak de lotus mandala waar ik aan bezig was af en begin aan een plaat in een ander kleurboek.  De tijd vliegt voorbij en het enige waar ik me "druk" om hoef te maken is welke kleuren te kiezen.  Zeer ontspannend!

Rick grilt burgers voor ons avondeten, voor mij natuurlijk zalmburgers.  Het blijft een lekker en makkelijk zomers maal.  Ik heb er ook een kop gazpacho bij, mijn favoriete soep en Whole Foods maakt een heerlijke versie.  Dan lekker onderuit gezakt tv kijken en het weekend zit er alweer op!

Nog wat kitten foto's voor de liefhebbers staan hier

7 reacties:

Anja zei

Wat lief dat Rick de upgrade aan jou gaf. Het is altijd fijn om weer in je eigen bed te liggen!
Ook hier hebben de mieren het voer voor de kolibri ontdekt. Wat een lieve kleine kitten!

Marion2 zei

Wat ellendig toch zo'n lange vlucht. Binnenkort mag ik (gelukkig) ook, maar ik kijk er niet bepaald naar uit. Ook altijd weer fijn om thuis te komen.

Wat schattig/grappig is de foto van Flapjack met het kitten!

Anoniem zei

Dat heb ik ook, uitpakken en wassen die handel. Alles weer schoon in de kast.
We zijn een paar jaar geleden ook naar Cayman geweest.
We hebben daar roggen gevoerd, dat was heel leuk.
Fijne week, Bea

Ann zei

super die kitten - verhuist flapjack dan ook binnenkort ?
Ik heb ook een kleurboek liggen maar mijn zin is al weer door na 3 blz ...

Sandrah zei

Haha! Dat komt mij bekend voor. Wij gingen ook altijd nog even snel aan de schoonmaak voordat mijn ouders terug kwamen van vakantie!

Fijn dat ook de terugvlucht voorspoedig is verlopen. Alleen jammer van de wachttijden op Houston. Ik heb ook al van anderen gehoord dat ze daar lang moesten wachten.

Altijd fijn om meteen weer een volgende vakantie te plannen en wat leuk dat jullie een nieuwe bestemming hebben gekozen.

Sandra

Irene zei

Wat een schattig diertje!!

Petra zei

@Anja - Tot nu toe hebben de mieren de nieuwe locatie nog niet gevonden, maar de kolibri zo te zien ook niet

@Marion - Die nachtvluchten vind ik echt erg. Een lange dagvlucht deert me niet zo

@Bea - Over die roggen las ik al, hopelijk kunnen wij dat ook doen

@Ann - Ja, Flapjack gaat in augustus ook naar Richmond. Ik vind ook niet alle kleurplaten leuk, vooral de mandala's. Ik heb wat met die repetitie

@Sandra - Houston is inderdaad altijd maar afwachten. Katja en ik zaten er een aantal jaren geleden helemaal vast

@Irene - Het is een echt dondersteentje, net of we weer een peuter hebben