Internet ontmoeting bij Great Falls

De maandagmorgen daagt bewolkt en zeer vochtig. Rick heeft gisteren vergeten koffie te kopen bij Starbucks en komt lief vertellen dat hij die nu gaat halen.  Hij weet dat ik zonder koffie niet goed functioneer.  Als hij dan toch naar Starbucks gaat neemt Rick gelijk een lekkere ijs skinny mocha Americano mee voor mij.

Hij vertrekt naar zijn werk en ik eet ontbijt.  Voor de verandering eens niet buiten, want daar is het te nat.  Ik facebook met Bianca; gisteren zag ik dat ze hier in de buurt waren en we zijn al jaren bekend via internet.  We spreken af dat ik haar en haar man na mijn personal training en voor hun vertrek naar Nederland zal treffen.

Om toch alvast wat stappen bij elkaar te krijgen doe ik zo'n twintig minuten cardio bij Anytime Fitness.  Dan komt Sharon me halen voor het uur personal training.  Het uur gaat snel en zoals altijd komen alle spiergroepen aan bod.

Op de terugweg naar huis haal ik mijn medicijnen op bij Rite Aid.  Thuis lijn ik Cosmo aan en rijd naar Great Falls waar Bianca en Sjon al zwaaien als ze me aan zien komen.  Ik heb mijn DRAAKJE nummerbord doorgegeven dus ben van verre herkenbaar.

We maken in persoon kennis en lopen als eerste naar het eerste en ruige uitkijkpunt.  Daar nemen we ruim de tijd met het fotograferen van vliegende reigers en kijken naar kayakers en gieren.  We bespreken of we het vlakke of meer ruige pad zullen nemen.

De keuze valt op het ruige pad, want dat soort landschap vind je in Nederland niet.  We kijken af en toe van boven uit over de rivier.  Het is enorm vochtig en voelt letterlijk als een tropisch oerwoud!  Het is leuk eens wat beter kennis te maken met Bianca en Sjon en veel te gauw zijn we weer terug bij de auto's.

Daar krijg ik nog hun rijdende koelbox mee.  Die is lekker groot en kunnen wij altijd wel gebruiken voor feestjes of wat ook.  We nemen afscheid en zij gaan richting vliegveld.  Leuk dat we dit uitstapje nog even voor hun vertrek konden maken.

Onderweg naar huis voel ik mijn maag rommelen.  Het is dan ook al half twee en ik maak een lekkere lunch met overgebleven liflafjes.  Een kopje groene gazpacho, wat prosciutto, quinoa salade en caprese salade, het smaakt allemaal heerlijk.  Ik eet buiten op het deck al ziet het er wat dreigend uit.

Ondanks die dreiging van regen of onweer besluit ik toch Vienna in te gaan en naar Leslie's Pool Supplies te rijden.  Daar hoop ik een kick board (geen idee hoe zo'n ding in het Nederlands is, maar ik wil er baantjes mee gaan zwemmen). 

Helaas hebben ze geen officiele voor volwassen zwemmers, alleen voor kinderen.  Ik kan kiezen uit Disney figuren, hartjes of eentje met een dolfijn erop.  Ik neem die laatste.  Het is uiteindelijk hetzelfde en ach, zo herken ik de mijne in ieder geval makkelijk.

Thuis kleed ik me in mijn bikini en loop naar het zwembad.  Het drupt wat, maar geen donder dus ik kan gewoon zwemmen.  Het is rustig en mijn vriendin Chris trekt haar baantjes naast mij.  Zij zwemt mijlen per dag, haar doel is honderd mijl deze zomer!  Zo ver ga ik niet, maar ik zwem wel mijn eerste kilometer van de zomer.

Chris en ik kletsen wat na en dan is er een of andere geluid wat de lifeguards doet denken dat het een donderslag was.  Die was dan wel bij heldere hemel want de onweersbuien zijn heel ver weg.  Toch moeten we allemaal het zwembad verlaten wat voor tenminste drie kwartier gesloten wordt.

Jammer, maar ik heb mijn zwemmen er tenminste opzitten.  Thuis wacht een verrassing, want Rick is ook al thuis.  Ik neem mijn kleurboek mee naar buiten en ga verder aan de plaat waar ik dit weekend aan ben begonnen.

Op mijn telefoon zie ik dat er nieuwe uitslagen van de hematologe zijn.  Het zijn de uitslagen van de bloedkanker testen, leukemie en lymphoma, en al snap ik er niets van, ik neem aan dat alles goed is, anders had ze het niet zomaar bij de rest van de uitslagen gezet zonder te bellen. 

Nu zijn alle uitslagen terug en al had ik niet verwacht dat er iets te zien zou zijn nadat verder alles goed was, ik kan nu toch eindelijk echt een zucht van verlichting slaken.  Rick maakt een lekkere Aperol spritz om het te vieren.  Wat dit ons geleerd heeft is nog meer van dag tot dag te genieten van het leven. 

Als het onweer ons ook bereikt gaan we naar binnen.  We bestellen kabobs van Friends en ik klets fijn bij met Christine en mijn zus vanavond.  Zo pratend mis ik ze wel erg en we gaan weer eens bedenken hoe we elkaar weer in persoon kunnen zien.  Mijn zus heb ik alweer een jaar niet gezien.  Zij waren hier voor het laatst voor Saskia's graduation, donderdag een jaar geleden en natuurlijk de brand, vrijdag alweer een jaar geleden.

Nog wat foto's van Great Falls hier