Het heeft vannacht alweer geregend! Echt een natte zomer hebben we tot nu toe. Gelukkig zie ik een waterig zonnetje doorkomen als ik mijn ontbijt mee naar buiten neem. Het is ook lekker warm, dat is het in de zomer altijd ongeacht of de zon schijnt of niet.
Terwijl ik zit te eten krijg ik een alert op mijn telefoon dat er eerder vanochtend iemand voor de metrotrein is gesproken bij West Falls Church, twee stations verderop van Vienna. Dat betekent dat er flinke vertragingen zijn. Gauw sms ik mijn klanten van vandaag dat ik verlaat kan zijn.
Rick zet me bij het station af en inderdaad wachten we en wachten we. Pas net voor negenen komt er een trein. Ik kan nog net een zitplaats bemachtigen, mensen na mij moeten staan. De trein wordt werkelijk afgeladen naarmate we de stad naderen. Ik probeer niet mee te luisteren, maar hoor een dame aan de telefoon met een duidelijk zeer aangedane vriendin, die in de voorste wagon van de trein zat waar de man voor sprong en er veel van zag.
Het is natuurlijk verschrikkelijk dat iemand het leven niet meer zag zitten, maar ik heb er altijd enorme moeite mee dat zo iemand besluit heel wat mensen een trauma te bezorgen door voor een trein te springen. Ik vind het nog steeds vreselijk dat mensen mijn oma naar haar dood hebben zien springen. Ja, ik weet het, als je zover bent denk je daar niet aan, maar neem dan "gewoon" een fles pillen in of zo!
Wonder boven wonder stap ik nog op tijd bij het Smithsonian station uit. Ik zie echter niemand, die aan de beschrijving van het gezin met vier kinderen wat ik vandaag zal rondleiden voldoet. Net als ik me begin af te vragen of ze misschien de verkeerde uitgang hebben genomen, zie ik Michael wild zwaaiend aan komen lopen.
Hij is een soort "ambassadeur" voor Washington, die mensen de weg wijst en een kaart van de stad geeft. Ik heb hem vorig jaar ontmoet en hij is er iedere keer als ik op mensen wacht, alleen miste ik hem vandaag al. Hij stond dus bij de andere uitgang en vond daar mijn groepje! Michael levert ze dus aan mij af en ik bedank hem hartelijk. Hij heeft de keer dat hij mijn klanten juist naar de andere uitgang had gestuurd weer goed gemaakt.
Dan maak ik kennis met de Belgische (uit een stadje dicht bij Maastricht) C. en H. en hun vier kinderen. De jongste is tien en de oudste zeventien en ik zie meteen dat het leuke en geinteresseerde kinderen zijn.
Veel Europese kinderen weten weinig over de (vroege) geschiedenis van de VS, dus ik heb besloten daar meer over te vertellen voor we beginnen. Ze luisteren goed, want later op de dag weten ze waar ik het over heb.
We lopen richting het Washington Monument en ik zie een jongeman telkens naar mij kijken. Op een gegeven moment komt hij op me af en vraagt of ik Petra ben. Natuurlijk antwoord ik beamend en het blijkt de neef van mijn vriendin Hanneke te zijn! Ik wist dat hij in Washington was, maar dat we elkaar nu zomaar tegenkomen is wel heel toevallig! Gauw maken we een foto samen om aan Hanneke te sturen en dan gaat hij verder.
Wij lopen langs alle hekken, die er nog steeds staan voor 4 juli. Mijn gezelschap was hier wel net aangekomen op zaterdag, maar ze waren te moe om op te blijven voor het vuurwerk. Jammer, natuurlijk, want zoals op mijn vorige blog te zien is was dat spectaculair.
Of het de dreigende luchten, vochtigheid of wat zijn, maar het is vrij rustig in de stad. Dat terwijl ik net las dat er vorig jaar ook weer een record aan toeristen is geweest, 18,3 miljoen alleen al uit de VS zelf, buitenlanders niet meegeteld. De toerbussen zitten wel vol, dus misschien verkiezen mensen die koele uitweg boven wandelen.
Voor ons betekent het weinig ellebogenwerk bij de monumenten. We lopen door de het Tweede Wereldoorlog monument naar het Vietnam Veterans Memorial. Zij hebben gisteravond de film "Forrest Gump" gezien, perfect voor dit gedeelte van de stad. Alleen is alles rond de Reflecting Pool nog afgezet, jammer genoeg.
In het Lincoln Memorial maak ik een foto van het hele gezin. Dan lopen we door het altijd indrukwekkende Koreaanse monument en naar het Tidal Basin naar het Martin Luther King Jr. Memorial. Daar geef ik vaak de keuze, vooral met kinderen, om helemaal rond de vijver te lopen of na het Franklin D. Roosevelt Memorial terug te lopen.
Daar stappen we precies op de gereserveerde tijd van kwart over twaalf binnen. Mark applaudisseert bijna, want dat gebeurt niet vaak. We krijgen de speciale grote tafel bij het raam. Alle kinderen bestellen de fish en chips en die ziet er heerlijk uit. H. en ik nemen de filet mignon, lekker stukje vlees met groentes, een echte lunchportie want niet te zwaar. C. neemt de crabcakes.
De kinderen hebben na die enorme fish and chips nog plaats voor dessert. De lekkerste, maar ook enorme, dingen worden voor hun neuzen gezet en het gros ervan verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik houd het bij koffie, die lekker sterk is.
Na de koele airconditioning voelt de warmte buiten weer als een sauna aan. Maar de zon schijnt nog steeds, al pakken zich donkere wolken samen in de verte. We bekijken het Witte Huis van voren en van achteren. De kinderen zijn natuurlijk geinteresseerd in de Obama kinderen, de oudste daarvan is net zaterdag zeventien geworden dus helemaal opgegroeid in het Witte Huis.
Langs Pennsylvania Avenue lopen we richting Capitool. Een van de jongens wil geheim agent worden dus het FBI gebouw krijgt veel aandacht. Na de nodige foto's daar lopen we Capitol Hill op. Dat is altijd best moeilijk na zo'n hele dag lopen.
We gaan de Library of Congress in en zelfs de kinderen zijn zeer gecharmeerd van alles wat hier te zien is. De electronische schermen met uitleg helpen ook hun aandacht te houden. We bekijken Thomas Jefferson's bibliotheek en de twee eeuwenoude bijbels.
Het blijft een prachtig gebouw. Hier eindigt mijn rondleiding ook. We lopen met zijn allen naar het Capitol South metrostation en daar help ik ze nog even hun Smartrip kaarten opladen. Dan nemen we afscheid en ik ga op mijn trein wachten. We hebben het droog gehouden, althans uit de hemelsluizen, want qua transpiratie zeker niet!
Terwijl ik in de metro zit komt er een fikse bui over, maar tegen de tijd dat we de tunnel uitrijden is het weer droog. Gelukkig is Kai bereid me op te halen in Vienna, want mijn voeten en heupen doen pijn. Rondleiding een van veertien deze maand zit erop en ik heb weer bijna 14 kilometer afgelegd!
Thuis gaan de voeten dan ook omhoog en lees ik wat op het deck. Ik vul het kolibribuisje bij en zie tot mijn genoegen dat de mieren inderdaad niet terug zijn. Gisteren kreeg ik de tip om vaseline te smeren aan het dopje en dat lijken de mieren inderdaad niet fijn te vinden.
Rick komt thuis en we bestellen kabobs van Friends. Ik kijk naar de Bachelorette, want daar hoef ik mijn brein niet bij te gebruiken. Ik worstel na bijna vijf jaar rondleidingen nog steeds met mijn "tenue" tijdens de rondleidingen. Ik had vandaag een topje aan waar het zweet erg te zien was. Ik weet het nog steeds niet, bermuda's, maar vooral topjes, die in de hitte leuk staan, maar ook niet kleddernat eruitzien. Ooit zal ik de perfecte combinatie vinden, hoop ik (tips zijn altijd welkom).
.
Foto's van vandaag staan hier.
9 reacties:
Wat naar om getuige van zo'n "springer" te zijn.
Volgens mij zie ik er in bewerkte topjes minder kletsnat uit dan in effen topjes.
Inderdaad, afschuwelijk, zo'n springer. Toen ik in de tweede klas middelbare school zat, heeft onze lerares Frans zo zelfmoord gepleegd. Gelukkig heb ik het niet gezien, maar ik herinner me nog heel goed wat een indruk dat maakte, en hoe ik een klasgenoot de mond moest snoeren omdat hij het nodig vond om er een grafische beschrijving van te geven.
Er zit wel wat in denk ik, wat Anja zegt over bewerkte topjes. Katoen ziet er vaak ook veel natter uit dan synthetische stoffen (zoals sport kleding). Alleen heb ik voor dat laatste dan wel weer een speciaal wasmiddel gekocht om de stank er goed uit te krijgen, want die blijft nog wel eens hangen in synthetische stoffen.
Ik dacht heel toevallig: wat een leuke outfit voor de rondleiding! en las later je vraag.
Misschien wat lichtere kleuren topjes zoeken? Daar valt het minder bij op als ze nat zijn. Succes!
Ik vind katoenen / linnen bloesjes , die losjes rond je wapperen het lekkerst in de warmte en met een bedrukt dessin, doe ik er ook geen bh onder ; prima met de hitte hier.
katoenen wapper jurkjes met dessin, ook prima. Maar vorige week op texel een viscose jurkje gekocht; geen katoen meer te krijgen, met een katoenen hempje eronder vind ik het wat comfortabeler zitten.
Veel barbeque feestjes hier en de eindfeesten op de lagere school.
Mijn vs kleinkids geven dit weekend optreden van hun muziekkamp; leuk voor ze , met wat filmpjes kunnen we ook meegenieten.
Heel, heel erg naar zo'n springer. En Petra, jij hebt ook al het nodige mee moeten maken. Ik ook, helaas. Zit er nog middenin.
Wat veel rondleidingen deze maand. Lijkt me erg zwaar met die hitte. Maar ooit hoop ik er ook een bij je te boeken, want het lijkt me erg interessant.
Wil mijn ervaring met je delen,trek bij erge warmte een jurk aan die los om je lichaam zit,
dus niet te strak zit en van viscose gemaakt is,dat is een natuur produkt.
Dan liefst ook een jurk met motieven,geen effen jurk,waarom,als je zweet,dan valt dat tenminste niet op.
Maar nooit geen zwarte jurk,dat houd de warmte vast!
Zo loop ik erbij met warm weer,dat bevalt me goed!
Zou zeggen ,probeer het uit,je moet het toch zelf ervaren.
groetjes Joke
Ben het helemaal met Joke eens: viscose is zalig, of een viscose/katoen mix. Kan het helaas niet zoveel in de VS vinden (vergeleken met NL), maar ik heb een aantal t-shirts en tops van viscose meegenomen uit Nederland en het is heerlijk om te dragen in deze hitte. Printjes ook, vooral in lichtere kleuren (en dan weer van viscose) - en je kunt het niet of in ieder geval veel minder zien als je transpireert!
Jeanine
Waarom niet een bermuda met een fris katoenen polo shirt?
Dat zit lekker onder alle omstandigheden en staat netjes ook.
Met je sandalen eronder, een ideale outfit voor je rondleidingen!
@Anja - Ja, ik denk dat ook, ga mijn topjes van vorig jaar weer tevoorschijn halen
@Pascale - Ik vind de synthetische stoffen ook beter werken
@Anoniem - Inderdaad, deze was wat donker misschien dat het daardoor kwam
@Tineke - Katoen doet het hem echt niet voor mij. Ik moet eigenlijk bijna niets aan, want ik transpireer in alles enorm, maar moet er natuurlijk wel presentabel uitzien
@Marion - Juli is verreweg mijn drukste maand en inderdaad wel zwaar in de hitte, maar ook leuk
@Joke - Probleem is dat ik 15km moet wandelen erin en dan krijg ik van een jurk pijn tussen mijn benen van het wrijven. Ik heb nu een kort broekje voor onder een jurk besteld, eens kijken of dat wat gaat worden
@Jeanine - Ik ga er eens naar op zoek
@Irene - Ik draag inderdaad vrijwel altijd een bermuda met een wijd shirt. Gisteren was het shirtje misschien ook te passend
Een reactie posten