Een rondleiding met een presidentiele vlucht

Alweer ziet het er buiten maar dreigend uit als ik wakker word.  Gelukkig zijn er dit keer geen zware buien in de buurt.  De weerberichten van de verscheidene organisaties zijn het niet met elkaar eens of er vandaag voor de avond regen zal vallen dus ik neem me voor mijn paraplu maar weer mee te nemen.

De mooie crape myrtle bloeit weer naast ons huis

Na mijn snelle ontbijt van wafels en koffie brengt Rick me naar de metro.  Daar aangekomen realiseer ik me dat ik mijn paraplu toch ben vergeten!  De wolken zien er dreigend uit, maar ik heb geen tijd om terug te gaan.  Gelukkig heeft Rick zijn paraplu mee en die past zelfs in mijn bodemloze tasje.

Een half uur later stap ik bij het Smithsonian station uit aan de Mall uitgang waar ik altijd afspreek.  Maar ik zie niemand, die op mijn gezin van vandaag kan lijken.  Na een minuut of tien begin ik me af te vragen of ze bij de andere uitgang staan.  En jawel, precies dan zie ik Michael aan komen lopen met mijn groepje achter hem aan.  Toch handig zo'n helper, hij is ook zo ontzettend aardig, ik krijg altijd een hug van hem.

Vandaag loop ik met het gezin K. uit Santpoort door de stad.  Als we naar het Washington Monument lopen komen we nota bene het gezin wat ik gisteren rondleidde tegen.  Wat een toeval!  Ze wensen ons een fijne dag toe.

Ondanks de bewolking is de temperatuur best aangenaam met zo'n 28 graden en een verkoelend briesje.  Mijn gezelschap komt uit New York en is duidelijk onder de indruk van wat Washington te bieden heeft.  Deze stad verrast veel mensen, want hij is zo anders dan de andere Amerikaanse steden.

We lopen het rondje monumenten, de ganzen en hun uitwerpselen bij het Tidal Basin ontwijkend.  Gelukkig blijft het droog en af en toe breekt de zon zelfs door.  De tieners, twee meisjes, houden het goed vol en er wordt volop gefotografeerd.

Bij de Old Ebbitt Grill grapt Mark dat hij altijd met spanning op onze aankomst wacht, want hij weet nooit of we vroeg of laat zullen zijn.  Ik had eerder gebeld dat we een half uurtje later zouden komen, maar we liepen toch sneller dus lopen eerder dan verwacht binnen.  Onze tafel staat al klaar en we kunnen zo plaatsnemen.

Het voelt toch altijd weer goed om even te zitten in de airconditioning.  Vandaag neem ik mijn favoriete zalmburger met fruit.  De anderen zijn ook zeer tevreden met hun eten.  Ik heb het gelukkig nog nooit meegemaakt dat men het eten hier niet lekker vond.

Na de lunch gaan we de voor- en achterkant van het Witte Huis bekijken.  Op het schema van de president op het internet heb ik gelezen dat hij rond 14 uur zal vertrekken naar Philadelphia.  Hij gaat met de helicopter en dat zou natuurlijk leuk zijn om te zien.  Ik heb hem zelf ook nog niet zien vertrekken met de helicopter, wel met de auto en aan zien komen met de helicopter.

We lopen dus gauw naar de achterkant waar de helicopter van zal vertrekken.  Daar is het inderdaad afgezet tot halverwege de "ellipse", zoals altijd als er achter het huis iets gaande is.  Ook staan er een heel aantal mensen in de rij op het gazon achter het huis.  Het is echter al kwart over twee en er is geen helicopter te zien.

M. wil verder, maar zijn gezin wil blijven kijken.  We besluiten tot half drie te blijven, want in mijn ervaring kan dit soort dingen erg lang duren.  De agenda van de president verandert constant.  Precies om half drie horen we echter in de verte een helicopter naderen.

Daar komt de helicopter

Eigenlijk blijken het er twee te zijn (als de president terugkomt zijn het er altijd drie en een landt).  Een ervan landt en staat een minuut of tien achter het Witte Huis.  We zien allerlei benen achter die helicopter lopen, een paar moet van Obama geweest zijn.

Dan stijgt de helicopter weer op en vliegt vlak over onze hoofden weg.  Natuurlijk was dit een fantastische ervaring voor mijn gezelschap.  Zelfs voor mij, want dit heb ik dus ook nog niet meegemaakt. 

Daar komt de Amerikaanse president over ons vliegen!

Na een pit stop bij het White House Visitor Center lopen we door naar het Capitool en dan de Library of Congress binnen.  Na de rondleiding daar is de dag alweer voorbij.  Met zijn allen lopen we naar het Capitol South metrostation en zij kunnen vrijwel meteen mee met de volgende trein dus we nemen gauw afscheid.

Mijn oranje trein komt een paar minuten later en Saskia heeft al ge-sms-t dat ze me in Vienna op kan halen.  Gelukkig had ik vandaag een stuk minder last van mijn enkel.  Het ijs van gisteravond hielp kennelijk goed. 

Eenmaal in Vienna wacht ik een aantal minuten, maar geen Saskia.  Ik sms haar dat ik er ben en duidelijk heeft zij daarop gewacht in tegenstelling tot Kai, die keurig na de drie kwartier, die ik had aangegeven aan kwam rijden.  Tien minuten later stap ik dankbaar in Saskia's koele auto.

Thuis vul ik alle vogelvoerhouders weer op.  Ik probeer de kolibri buisjes ergens anders te hangen in de hoop dat de bijen ze niet vinden.  Ik zou het zo jammer vinden als de vogels niet meer zouden komen omdat de bijen over hebben genomen.

Rick neemt Friends kabobs mee en we eten lekker buiten op het deck.  Helaas worden we al gauw weer naar binnen gejaagd door regen, al blijven de voorspelde zware onweersbuien (nog) uit. We kijken naar America's Got Talent. Morgen geen rondleiding, maar wel een drukke dag dus ik hoop bijtijds te gaan slapen.