De zon schijnt vrolijk onze kamer binnen als ik opsta. Vannacht gelukkig geen onweer dus we hebben heerlijk geslapen. Ik zoek weer mijn koelste kleding uit. Ik ben helemaal blij met mijn nieuwe "uniformen", de golf skorts en luchtige topjes.
Vandaag heb ik een halve dag rondleiding en afgesproken bij het standbeeld van markies de Lafayette in het parkje bij het Witte Huis. Dit keer om tien uur, want zij hadden om half acht een rondleiding door het Witte Huis en wilden hun spullen nog ophalen in het hotel. Je mag namelijk behalve je paspoort en telefoon of kleine camera niets mee naar binnen nemen daar.
Rick zet me op weg naar zijn werk af bij het metrostation en ruim een half uur voor we afgesproken hebben stap ik bij het McPherson Square metrostation uit. Ik loop naar het standbeeld en neem plaats op een bankje in de schaduw.
Waar James and Dolley Madison woonden na de brand in het Witte Huis ca. 1815
Van de wachttijd maak ik gebruik om Tony bij de Old Ebbitt Grill te bellen. Ik heb de komende week weer een aantal lunches te boeken daar. Veel kan ik online doen, maar meer dan vijf of op het weekend om half een niet. Tony zegt "we love you" en maakt de reserveringen. Zo aardig!
Tegen tienen ga ik eens bij mijn vriend Lafayette staan en niet veel later hoor ik mijn naam roepen. Ik maak kennis met B. en R. en hun kinderen L. en J., vers uit Nederland. J. ziet er nu al moe uit, maar goed dat B. de halve dag rondleiding heeft geboekt.
Het is natuurlijk ook nog eens heel warm voor hen. Dat is het voor mij ook, maar ik ben er toch wel wat meer aan gewend. Toch lukt het iedereen om, weliswaar puffend en af en toe even in de schaduw op een bankje neerzijgend, alle monumenten te bekijken.
Ze groeien voor mijn ogen op, zo schattig
Om een uur of half een zijn we bij het Smithsonian kasteel en neem ik afscheid. Zij willen gaan lunchen en dan naar het Air and Space Museum. Ik raad het cafe in het Smithsonian kasteel aan, want Air and Space heeft weliswaar een gigantisch "food court", maar het is ook het op twee na drukstbezochte museum ter wereld en zeker vol met kinderen.
Als afscheidscadeautje krijg ik een zak met zoute boerderijdrop van ze. Heerlijk! Daar moet ik er meteen een van hebben. In deze hitte smaakt zo'n zout dropje ook erg lekker, gek genoeg.
Zelf loop ik naar bakkerij Paul en bestel daar mijn favoriete "Atlantique" sandwich met gerookte zalm, tomaat en sla. Iedereen eet met dit weer binnen, maar ik vind nog een tafeltje vrij in de schaduw op hun terras.
Na gesmuld te hebben van dat broodje loop ik naar het National Building Museum. Daar is deze zomer een "strand" aangelegd met een "zee" van wittte ballen om in te duiken. Het is een ballenbak voor volwassenen en kinderen samen.
Gisteravond heb ik een kaartje online gekocht en krijg meteen een wit bandje om mijn arm. Dan sluit ik aan in de rij wachtenden. Die is niet zo heel lang en na een minuut of twintig mag ik naar binnen.
Het ziet er inderdaad uit als een strand met strandstoelen en een cafeetje. Ik loop de ballen in en op een gegeven moment kan ik niet meer lopen. Dan maar duiken en dat voelt leuk! Ik "zwem" eens rond en neem wat selfies.
Maar dan wil ik eruit en dat is niet zo makkelijk! Ik zwem naar de leuning aan de zijkant, van plan me daaraan op te trekken, maar allerlei mensen houden zich daar juist aan vast om de bak in te lopen. Een man ziet mij worstelen en vraagt of ik op wil worden getrokken. Dat wil ik wel en hij hijst me weer op de been.
Verder "pootje baad" ik nog wat, maar het is ook erg druk met duikende kinderen dus daar laat ik het bij. Het was vast leuker geweest als ik niet alleen was, maar ik wilde dit gewoon gedaan hebben. Ik loop naar het dichtstbijzijnde metrostation Judiciary Square.
Dit is de rode lijn en die neem ik twee stations naar Metro Center. Daar is het heel druk met toeristen en ik besluit een trein in de tegenovergestelde richting dan ik moet hebben te nemen een station terug. Zo ben ik verzekerd van een zitplaats en kan nog plaatsnemen in dezelfde oranje lijn trein waar ik in Metro Center op had staan wachten. Dit foefje werkt vaak goed voor me.
Kai haalt me van het Vienna station op en we rijden meteen door naar Whole Foods. Daar haal ik spullen voor het avondeten. Hopelijk komt er geen onweer zodat Rick niet in de regen hoeft te grillen!
Thuis kleed ik me meteen in bikini en loop naar het zwembad. Wat een luxe is het toch dat zo dichtbij te hebben. Tegelijkertijd met Chris kom ik er aan en ik hoor haar verhalen over de bruiloft van haar dochter dit weekend. Even later komt Bets, een andere kennis, er ook bij en we praten zoveel dat er opeens een uur voorbij is en we nog niet eens in het water zijn geweest!
Tijd om erin te duiken. Het is precies mijn temperatuur, nog wel koeler dan de luchttemperatuur, maar tegen het lauwe aan. Ik dobber wat en het is zo ontspannend! De rondleidingen zijn altijd heel leuk, maar de hitte vermoeit ook mij erg.
Op een ligstoel lees ik verder in mijn boek. Ik ben werkelijk een enorme fan van de Chronicles of St Mary serie van Jodi Taylor. Het is wat romantisch, maar het hoofdthema is het tijdreizen en dat vind ik het leukst. Ze zet me ook aan het denken, bijvoorbeeld over het Trojaanse paard.
Net als ik denk nu toch echt naar huis te moeten horen de lifeguards (en ik ook) donder. Die onweersbui bereikt ons niet en als Rick thuiskomt rommelt het ook vervaarlijk in de verte. Op mijn buienradar app zie ik dat het om ons heen flink huishoudt, maar wij krijgen geen druppel!
Gelukkig, want zo kan Rick onze kipsate goed grillen. We hebben er pindasaus (natuurlijk), erwten en wortels en bruine rijst bij. Het smaakt weer prima. Dinsdagavond is dan America's Got Talent avond wat we altijd met zijn allen kijken. Het blijft leuk.
4 reacties:
Sterkte met je rondleidingen in deze hitte! Heerlijk om daarna in het zwembad af te koelen.
Hihi, de ballenbak! Ik ben er als kind nooit in geweest, ik denk eigenlijk dat het toen nog niet bestond, maar het lijkt me wel grappig. De ballen zien er mooi uit, net zeepsop.
Hier knapt het weer op; de tuin heeft inmiddels genoeg water gehad.
Mijn kleindochter heeft de ziekte van Lymn en moet elke dag een infuus met antibiotica. Ik heb net twee weken vakantie; volgende week gaan we naar zeeland en deze week heb ik zo lekker de tijd om wat met mij andere kleinkids te doen en wat aandacht en cadeautjes aan de zieke te besteden.
@Anja - Dat zwembad is een heerlijke luxe inderdaad
@Marion - Ja, ik vond het wel fotogeniek zo
@Tineke - Wat naar, ziekte van Lyme! Hopelijk helpen de antibiotica afdoende!
Een reactie posten