Rick vertrekt al vroeg naar zijn afspraak met de orthopedist. Hij heeft een cat scan voor zijn enkel gehad en gaat nu de uitslag horen. Gisteren zei hij dat zijn enkel beter voelde dus het zou me verbazen als er iets gevonden was. Inderdaad is de scan schoon en moet de laatste pijn gewoon wegebben.
Het is bewolkt als ik opsta, maar af en toe komt de zon door de wolken kijken. Ik maak weer eens gepocheerde eieren met spinazie, geraspte Parmezaanse kaas en Tabasco. Ik geniet ervan op het deck, maar ik mis mijn gevederde vriendjes. Hun eten is op en het kolibri eten is nog binnen vanwege de bijen. Ik besluit daar vandaag verandering in te gaan brengen.
Saskia heeft vanochtend haar eerste afspraak met een psychologe voor cognitive behavior therapie. Ze moet ervoor naar de stad en ik zet haar af bij de metro. Voor Saskia uitstapt vraagt ze of ik haar recept van de apotheek kan halen en overhandigt me een kaart, die ik moet laten zien. Tuurlijk, geen problem, denk ik en beloof het te doen.
Thuis hijs ik me naar boven en stel de elliptical in op een interval van een uur. Ik ga er hard tegenaan, al lezend en Trivia Crack en Word Feud spelend. Ook lees ik op het internet dat wat olie bij de opening van kolibri voerbuisjes smeren de mieren en bijen weghoudt en de vogeltjes geen kwaad doet.
Zodra ik beneden ben probeer ik dat en hang een van de buisjes terug. Inderdaad, meteen komt er een bij, maar die lijkt helemaal verward. Na wat rondvliegen vertrekt hij. Dat zie ik meerdere malen en dan komt de kolibri lekker drinken. Hopelijk is dit de oplossing, het lijkt te makkelijk.
Net als ik op weg ben naar de Rite Aid om haar medicijn op te halen belt Saskia dat zij bij East Falls Church is (dus net weer uit de tunnel en telefoonbereik is dan terug). Ik beloof haar na de apotheek op te halen. Als ik om het medicijn vraag, blijkt het recept niet door de dermatoloog doorgegeven te zijn.
Saskia belt de praktijk nog in de auto op en ze sturen het meteen. Na Saskia thuis afgezet te hebben rijd ik door naar Birdwatchers in Vienna. Ik bedenk me onderweg dat ik niet weer nul op het rekest wil krijgen bij Rite Aid dus bel ze op de parkeerplaats even.
Maar goed ook, want dit keer hebben ze het recept wel, maar het medicijn zal pas maandag op voorraad zijn. Daar kunnen we niet op wachten, Saskia moet er vandaag mee beginnen. Gelukkig heeft de Rite Aid in Fairfax het medicijn wel.
Dat is maar vijf kilometer verderop en ik bel dat filiaal. Inderdaad, over een uur kan ik het ophalen. Dat geeft me tijd om wat boodschappen in Vienna te doen, te beginnen met een zak vogelvoer bij Birdwatchers.
Dan trakteer ik mezelf op een Japanse pan buff bowl van Noodles & Company, die ik op hun terrasje nuttig. Bij Walgreens ernaast koop ik wat Glade luchtverversers voor in de basement. Dan begeef ik me naar de Rite Aid, ruim een uur nadat ik opgebeld heb.
Zoveel lekkere groentes in de buff bowl
Daar aangekomen lijkt de medewerkster, met wie ik aan de telefoon sprak, te schrikken. Een minuut, zegt ze tegen mij en loopt weg. Ik blijf wachten, denkend dat het dan wel snel zal zijn. Maar nee, mij wordt gevraagd of ik even aan de kant wil wachten.
"Even" worden twintig minuten! Inwendig ben ik ziedend, want het voelt alsof ik al de hele dag met dit medicijn ophalen bezig ben! Maar ik houd me in en met alle nodige smiles en thank yous mag ik het eindelijk meenemen!!
Zo mooi vind ik deze enorme hibiscusbloemen, die overal staan
De helft van de middag is inmiddels voorbij en ik ga met mezelf in discussie, wel of geen zwembad. Wel wint en daar krijg ik geen spijt van, al maak ik mijn voornemen om baantjes te trekken niet waar. Overbuurvrouw Susan, die ik al ken sinds de kinderen klein waren, komt even bijkletsen en Chris, die helemaal in de stress zit over de bruiloft van haar oudste volgende zaterdag, volgt haar op.
De themafoto van vandaag
Als Chris gaat zwemmen blijf ik nog om mijn boek uit te lezen. Onze buren met kleintjes zijn er en ik krijg een compliment over mijn DC foto's op Facebook. Zij komen er niet vaak en ik heb ze geinspireerd om vandaag naar de stad te gaan. Zo zie ik opeens hoe mijn foto's ook door mensen vlakbij gezien worden, leuk.
De hele tijd hoor ik omgeroepen worden dat de pizza's, die mensen besteld hebben, zijn aangekomen. Dat maakt me hongerig en zodra mijn boek uit is loop ik naar huis. Daar tref ik Rick al aan en hij stelt voor sushi te gaan eten. Nou, daar zeg ik nooit nee tegen!
We krijgen stoelen aan de sushi bar bij Yama. Het smaakt allemaal even goed en is altijd leuk de sushi chefs bezig te zien. Voor Rick begint het weekend nu, voor mij een zevendaagse werkweek met een dag (woensdag) vrij om mijn voeten rust te gunnen. Bovendien begint morgen een hittegolf met gevoelstemperaturen boven de 40 graden, het zal me wat worden.
3 reacties:
Wat een gedoe met die medicijnen. Net of je niets anders te doen hebt.
Hier zijn ze ook altijd zo traag.
Sterkte met je lange werkweek en vooral met de hitte.
Groet, Bea
Nou, er is niets irritanter dan de tijd bij een apotheek doorbrengen! Verschrikkelijk. Zelfs al is er niemand voor je, dan nog duurt het lang.
Hopelijk gaat de therapie Saskia weer een stap verder brengen.
Succes de komende dagen met de rondleidingen in de hitte.
Sandra
@Bea - Dank je, twee klaar, twee te gaan voor ik een dagje vrij heb
@Sandra - Ik hoop ook van harte dat de therapie Saskia gaat helpen.
Een reactie posten