Dag 5 Grand Cayman: Snorkel de snorkel

Alweer slaap ik lang niet zo lang als ik zou willen.  Zodra ik wakker ben gaan mijn brein in overdrive.  Ik geniet enorm van deze vakantie en probeer van dag op dag te leven, maar het lukt me maar niet om mijn angstjes en spanningen op non-actief te zetten. 

Rick kampt met hetzelfde probleem en dat maakt me wat beter voelen, want gedeelde pijn is echt halve pijn, ook mentaal.  Rick is meestal de rustige dus het laat mij ook zien dat ik me niet voor niets zorgen maak.

We zijn dan ook beiden ver voor de wekker zal gaan wakker.  We blijven nog liggen om Kai niet te wekken, maar om half acht "mogen" we er eindelijk uit.  We maken ons gauw klaar voor de duik/snorkel van vanochtend en verzekeren ons ervan dat de rest ook wakker is.

Ook vandaag weer halen we ontbijt bij het cafe in het hotel.  Rick en ik nemen beiden de meergranen croissant met ham en kaas.  Kai kiest de wrap met bacon, ei en kaas.  Ik neem er ook een ijs Americano bij.

Keurig om kwart over acht komt de duikboot aan en we gaan aan boord.  Dit keer zijn Kai en ik niet de enige snorkelers, gelukkig.  We varen naar het Kittywake wrak.  De Kittywrake was een schip dat gestrande onderzeeers redde. Dit schip vond ook de zwarte doos van de space shuttle Challenger.

Klaarmaken voor de duik

De duikers mogen het wrak binnen en alle kamers bekijken.  Kai en blijven er natuurlijk boven zwemmen.  Het is wel interessant om het wrak van boven te zien, maar qua vissen valt het erg tegen.  Ik hang eigenlijk meer boven het nabije rif en zie daar onder anderen een gigantische barracuda.  Verder neem ik foto's van de duikers.

Vandaag is het een twee tank duik en tussen de duiken in moeten de duikers drie kwartier rusten.  We varen langzaam naar de volgende locatie.  Die heet Hammerhead Hole, Matt, de Engelse captain, legt uit waar die naam vandaan komt. Gelukkig zullen we hier geen haaien tegenkomen in ieder geval.

Kai en ik volgen het groepje duikers van Rick, Katja, Kevin en Saskia.  Diezelfde Matt is hun dive master.  Al gauw vindt hij een schildpad en ik fotografeer hoe "mijn duikers" daarmee omgaan.  Dan zwemt de schildpad tot mijn grote vreugde naar boven.

Dit is een nieuwsgierige schildpad, want ik probeer hem of haar te fotograferen, maar hij komt zo dichtbij dat ik terug moet zwemmen!  Ik krijg wel een aantal heel mooie foto's, de mooiste, die ik ooit gemaakt heb van een schildpad wil ik wel zeggen.

Deze schildpad zwemt weer de diepte in en ik zoek de duikers weer op.  Die hebben intussen een tweede schildpad gevonden.  Ook daarvan neem ik mooie foto's, maar helaas gaat deze geen adem halen.  Net voor we weer aan boord moeten zie ik nog een derde schildpad en neem daar foto's van.  Zo ontzettend mooi en elegant zijn deze dieren!

Voor ons snorkelers was de tweede stop absoluut het leukst.  Hoe vaak krijg je drie schildpadden te zien?  De duikers zijn het er niet over eens, want door het wrak heen zwemmen was ook heel bijzonder.

Eenmaal weer aan wal pakken donkere wolken zich samen.  We haasten ons naar de kamers en inderdaad plenst het een kwartiertje enorm.  Zodra het droog wordt begeven we ons naar Tortuga, het restaurant aan het zwembad.  We bestellen weer de veggie burger, maar daarvan zijn er maar drie over.  Rick verandert zijn bestelling dan maar en neemt de kip wrap.

Katja, Kevin en Kai willen vanmiddag stand up paddle boarding gaan doen.  Saskia wil gewoon lekker bij het zwembad lezen.  Prima, maar Rick en ik willen verder snorkelen.  Dat is tenslotte iets wat we niet in ons gebied kunnen doen.

We rijden door George Town verder naar het zuiden.  Dit is zeker een groter eiland dan Aruba, er zijn zelfs vierbaanswegen.  We zoeken naar de Spotts begraafplaats.  Opeens zie ik daar de borden voor en we hebben geluk, de laatste parkeerplek is nog open.

Volgens de Red Sail dive master zouden hier veel schildpadden te zien zijn.  Helaas, niet als wij er rondzwemmen. Wel zien we een paar prachtige peacock flounders, geen idee hoe die in het Nederlands heten.  Ik krijg er zelfs een paar mooie macro's van.

De stroming hier is sterk en we zwemmen hard.  Ik heb deze vakantie nog niet "officieel" gesport, hopelijk is het zwemmen genoeg.  In ieder geval heb ik een heel stuk minder pijn en dat is waar het uiteindelijk om gaat.

Ondanks het feit dat er geen schildpadden te zien zijn is het toch er mooi en ondiep hier.  Er zijn heel veel babyvisjes, maar ook scholen van andere vissen.  We zwemmen er toch minstens anderhalf uur rond, ondanks de soms vervaarlijk klinkende donder.

Als we er genoeg van hebben is het weer prachtig weer, zul je altijd zien.  We drogen ons af en rijden terug.  Rick stopt even bij de teenslippers boom, die helemaal vol zit met die schoenen.  Ik neem er een paar foto's van.

In George Town gaan we naar de Digicel om mij weer bel tegoed te geven.  Er waren vandaag maar liefst drie cruiseschepen en ik begin te denken aan een cruise eind januari als Rick op reis zal zijn.  Een cruise in mijn eentje lijkt me goed te doen en ze gaan naar warme bestemmingen.

We vinden de kinderen minus Saskia terug in het zwembad.  Wij springen er ook in en we bestellen een laatste "happy hour" drankje met Katja en Kevin.  Het is dat we ze over een paar weken weer zullen zien, anders had ik me nu heel anders gevoeld.  Het was super leuk dat zij erbij konden zijn!

Dan is het tijd om ons klaar te maken voor het avondeten. Ik maakte een reservering bij de Cracked Conch aan het water.  Hun chef is veganistisch wordt me verteld dus dat moet helemaal goedkomen voor Saskia.

Op de kaart zie ik dat we onderweg "Hell" nog even aan kunnen doen.  We raken echter helemaal de weg kwijt en een vriendelijke Caymanian op zijn fiets wijst hem.  We rijden door Hell en zien de souvenirshop en het postkantoor vanwaar je brieven uit "Hell" kunt sturen.  Het ziet er grappig uit, maar we zijn blij er niet meer tijd aan te hebben besteed deze vakantie.

Het restaurant blijkt erg leuk.  We krijgen een tafeltje vlak aan het water en zien nachtduikers vertrekken.  Vanavond zijn er ook meteoren te zien, maar het is te licht om die te onderscheiden.  Het eten is heerlijk.

Zoals wel vaker neem ik drie voorafjes, in plaats van een voorafje en hoofdgerecht, zoals de anderen.  Ik krijg daar geen spijt van.  Eerst de conch ceviche, super lekker, en dan een tonijn tartaar en crab cocktail.  Allemaal even lekker en de anderen, inclusief Saskia, smullen ook.

Dan haasten we ons terug naar het hotel, want Katja moet iets hebben van de winkel daar, die om negen uur dicht gaat.  De meisjes en ik zitten onder de beten van insekten.  Dat zal ik niet missen, want bij ieder restaurant komen er meer bij.  Een week is, zeker voor Nederlandse begrippen, een korte vakantie, maar wij halen er zoveel mogelijk uit.

Foto's van vandaag staan hier