Alweer zijn Rick en ik ruim voor achten op. Ik baal, want alles lijkt te kriebelen aan mijn lichaam. Ik heb heel wat muggenbeten, maar ook zijn er vandaag opeens een heel aantal plekjes met een groepje beten erbij op mijn armen en benen. Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik vrees voor bedwantsen. Rick heeft echter nergens last van dus ik dring de gedachte maar naar de achtergrond.
Katja komt aan onze deur kloppen en is al helemaal aangekleed. Ze heeft erge hoofdpijn, niet fijn als je moet gaan reizen. Het plan is om in George Town te gaan ontbijten voor we de New Jerseyans op het vliegveld afzetten.
We laden hun bagage dus in de van en rijden naar Bread and Chocolate, een veganistisch cafe. Alleen is er daar geen parkeerplek te vinden, dus wij stappen uit om een tafeltje te vragen, terwijl Rick de van op de plaats waar wij een paar dagen geleden stonden parkeert. Het is maar een klein centrum dus ver lopen is het niet voor hem.
Het menu van dit cafe ziet er natuurlijk erg interessant uit. Ik bestel het groente- en appelsap en de pannenkoeken, die van boekweit en walnoten zijn gemaakt. Ze komen met vers fruit en zijn erg lekker, maar enorm machtig! Ik kan er ternauwernood anderhalf van op.
De anderen vinden hun eten ook lekker, jammer alleen dat alles zo lang duurt. De bediening is vriendelijk, maar heeft absoluut geen haast. Helaas hebben Katja en Kevin dus geen tijd meer om nog wat winkels te bekijken, zoals ze hadden gehoopt. Misschien zien ze nog wat leuks op het vliegveld (dat blijkt het geval, Kevin kocht nog een kettinkje met een rog eraan voor Katja daar).
Twee uur voor hun vertrek zetten we de love birds af bij het vertrekhalletje van dit kleine vliegveld. Er is hier enorm veel cruisetoerisme, wel twee of drie schepen per dag zelfs in het laagseizoen nu, maar volgens mij komen er een stuk minder toeristen om zoals wij een weekje te blijven.
Gelukkig zullen we Katja en Kevin begin september weer zien dus heel moeilijk is het afscheid niet. Saskia heeft besloten liever de dag bij het zwembad en strand door te brengen. Kai was een van degenen, die graag eens een ander eiland dan Aruba wilde verkennen en we gaan vandaag met zijn drieen Grand Cayman dus bekijken.
We hebben snorkelspullen mee voor het geval we opeens zin krijgen bij een van de vele strandjes visjes te gaan kijken. We hebben besloten eerst helemaal het eiland rond te rijden naar Rum Point aan het uiterste noordoostelijke puntje van het eiland. Onderweg komen we door leuke stadjes en een keer vraag ik Rick te stoppen voor foto's van de typische huisjes hier. Die lijken wel kanten hekjes en randen langs het dak te hebben.
Het is duidelijk een rijk eiland. Er is geen vervallen hutje te zien, zoals je die op andere Caribische eilanden ziet. Na een uurtje komen we bij Rum Point aan. Hier kunnen mensen snorkelen of een strandstoel huren. Er is ook een restaurant, Wreck Bar and Grill, waar we gaan lunchen.
We nemen plaats aan een van de picknicktafels en Kai en ik bestellen een mudslide cocktail waar dit restaurant bekend om staat heb ik gelezen. Een mudslide is kahlua, Bailey's, vodka, room en ijs, als ik het me goed herinner. Nogal zwaar dus en ik krijg de helft nog niet op, maar het is wel heel erg lekker!
Na het zware ontbijt heb ik ook niet heel veel trek voor lunch, dus ik neem een kop conch chowder en vers fruit. Die chowder wordt hier op tomaatbasis gemaakt en is lekker pittig. De mannen hebben beiden de Cubaanse sandwich.
We genieten van het mooie uitzicht, maar besluiten niet te gaan snorkelen. Wel lopen we nog over de lange pier en zien dan in het kristalheldere water nog een rog zwemmen. Sting Ray City waar we eerder deze week waren is dan ook vlakbij.
Kai's wens was om een wandeling door de natuur hier te maken en er is een natuurpad op het eiland, het Mastic Trail. We volgen de bordjes naar de noordelijke ingang en lezen daar allerlei waarschuwingen. Het is een drie kilometer lang pad en neemt heen en weer vier uur in beslag. Dat gaan wij niet doen, maar we overleggen een halve mijl, iets meer dan drie kwart kilometer te lopen en dan terug te gaan.
Het is een heel nauw pad met aan weerszijden hoge grassen. We zien een specht met een rood kopje en heel wat hagedissen. De vegetatie is ook interessant met onder anderen rode berken. Helaas vinden de muggen mij ook weer erg lekker. Ik zie er onderhand niet uit met armen en benen vol rode bulten!
Onze volgende natuurstop is het Queen Elizabeth II Botanic Park. Dit is het enige park waar de blauwe leguaan, die ook enkel op de Kaaimaneilanden voorkomt, nog woont. Er is hier een conservatie- en broedprogramma gaande om uitsterving tegen te gaan. Helaas zijn wij te laat voor een rondleiding daarvoor, maar we kunnen wel gewoon door het park lopen.
Het is mooi, maar wij willen zo'n leguaan zien. We lopen door het bos en zien allerlei vogels en mooie planten en dan zie ik opeens een grote leguaan midden op ons pad! Hij blijft ook rustig voor ons zitten en eet af en toe een van het onkruid. Zijn kop is inderdaad blauw, wat een mooi en prehistorisch uitziend dier!
Na hem zeker een kwartier gade te hebben geslagen lopen we door. Bij het conservatiehuis zien we er nog een, maar die zit achter een hek. Een aantal van de leguanen worden daar gehouden om ze zich te laten voortplanten. Het zijn werkelijk prachtige dieren en ik ben blij dat we die ene zagen, want daar blijft het bij.
Op weg naar George Town stoppen we nog even heel kort zodat ik een foto van het bord van Petra Plantation kan maken. Dat is een oude plantage waar nu een restaurant gevestigd is. Het is gewoon grappig dat die plantage naar mij heette. Helaas kan ik nergens vinden wat daar de geschiedenis van is.
Geschiedenis krijgen we meer dan genoeg bij onze volgende stop. Vanochtend zag Kai een winkel waar men munten, die in wrakken gevonden zijn, verkoopt. Daarin is hij geinteresseerd als souvenir van deze vakantie.
We lopen er binnen en ik verwacht gewoon ongeinteresseerd te wachten tot Rick en Kai hebben besloten welke munt het zal worden. Helemaal mis! Ik word compleet opgenomen in de interessante geschiedenis van de 18e en 19e eeuwse munten van o.a. Nederlandse schepen, waaronder de Rooswijk.
Bijna zou ik er zelf een munt voor kopen en ik kan me goed voorstellen waarom de eigenaresse van de winkel, die het ons allemaal vertelt, er zo door gefascineerd is. Er zijn munten van de tijd van Ferdinand en Isabella, maar ook van Philip de Vijfde, toen Nederland onder Spaanse controle was. Zo interessant!
Uiteindelijk zijn die munten buiten het budget wat Rick Kai heeft gegeven, maar hij kiest een munt met een heel aparte geschiedenis. Het is er een van het schip El Cazador. Dit schip had de Spanjaarden van geld moeten voorzien in Louisiana, maar het zonk met de schat aan boord. De Spanjaarden konden hun schulden daarom niet betalen en Louisiana ging terug naar de Fransen.
Napoleon verkocht het drie jaar later voor een habbekrats aan de Thomas Jefferson, de derde president van de Verenigde Staten. Met die aankoop verdubbelde de grootte van de VS! Als dat schip niet gezonken was had de geschiedenis van de VS er heel anders uit kunnen zien. Leuke aankoop van Kai en tevens weten we nu waar het $ teken vandaan komt. Dat stond op die achttiende eeuwse Spaanse munten als twee pilaren met een lint er omheen.
Sorry, jongens, mijn interesse in geschiedenis komt hier weer naar buiten. Ik kon de eigenaresse ook nog een paar dingen vertellen over de Nederlandse munten. Waaronder het wapen van Zeeland met de verdrinkende leeuw op een ervan. Luctor et Emergo, ik zal het nooit vergeten.
We rijden terug naar het hotel, vertellen daar dat we vermoeden dat er bedwantsen in onze kamer zijn en springen dan in het zwembad. Daar genieten Kai en ik weer van een El Matador, heerlijk met gemberbier en Chambord, o.a. Het is ons drankje geworden deze vakantie. Rick neemt een Heineken, hij is niet gecharmeerd van het Caybrew bier hier.
Dan is het alweer tijd ons klaar te maken voor het avondeten. Dat gaan we voor de tweede keer deze vakantie nuttigen bij Agua. Daar hebben ze een veganistisch menu en dat stemt Saskia blij. Ook het gewone menu is heerlijk!
We bestellen allemaal cocktails en ik neem de pisco sour. Ik kan niet wachten om naar Peru te gaan, wat een lekker drankje!! Mijn voorafje is een tonijn pate met marmelade en toastjes, heerlijk! Dan heb ik nog twee voorafjes als hoofdgerecht. De Peruviaanse inktvis met avocado en de drie soorten ceviche, heerlijk!
Het inktvisgerecht is heerlijk!
Terug in het hotel gaan we even het strand op om te kijken of we iets van de Perseid meteorenregen mee kunnen krijgen. We kunnen de sterren hier zeker beter zien dan thuis, maar zien geen meteoren. Die zullen later vanavond vast komen. Kai en Saskia besluiten te blijven kijken.
Rick en ik gaan terug naar de kamer en worden gebeld dat er een manager naar boven komt. Ze nemen onze bedwantsen klachten serieus, gelukkig. Ik zit helemaal onder de beten en Rick heeft ook beten op zijn been, al kunnen die ook van iets heel anders zijn. Ook Kai had een paar plekken met beten vlak naast elkaar.
De manager biedt ons een andere kamer aan voor vannacht, maar dat lijkt ons niet nodig. Als die beestjes er zijn zitten ze ook al in mijn kussen. Als hij hoort dat ik dat kussen heb biedt hij meteen aan het zaterdagochtend vroeg te laten reinigen en in een plastic zak te doen. Verder zullen we wachten op wat de professionele mensen morgen te zeggen hebben. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het bedwantsen zijn, maar wat dan wel?
Enfin, ik ga proberen onze laatste volle dag hier er niet door te laten verpesten. Thuis zullen we ook de nodige voorzorgsmaatregelen nemen, want het laatste wat we in huis willen zijn bedwantsen! Misschien maar goed dat we ons ervan bewust zijn (mocht het dat zijn), want veel mensen nemen ze onbewust mee terug.
Foto's van vandaag staan hier
3 reacties:
He wat naar dat die beten een beetje een domper op je vakantie zetten. Maar je hebt gelijk bed bugs moet je serieus nemen voordat het straks een plaag in je huis is. Ik vind het ontzettend knap dat je daar nog durft te slapen. Ik zou geen oog dicht doen. Heb je s' nachts gekeken met een zaklamp? Als je die niet hebt, er zit er een op Saskia's iPhone meteen op het controle panel het linker icoontje. Geeft behoorlijk wat licht. Daar kun je ze vast mee ontdekken. Ik ben ook een magneet voor insecten. Vorig jaar stonden we ergens met de RV waar de rivier eb en vloed had. Na de vloed bleef er water achter op het grasland wat een geweldige broedplaats was voor mosquitos. Op een arm had ik 45 bulten alleen van even buiten staan. En bij mij blijft het ook jeuken, een maand later jeukte alles nog verschrikkelijk.
Nog een tip voor bijtende insecten. Als je door dat lange gras loopt tijdens zo'n wandeling moet je extra opletten voor teken. Ze kunnen zo klein zijn als een spelde knopje en veroorzaken niet altijd zo'n rode ring. Het laatste wat je wilt is de ziekte van lyme!
Trouwens mosquitos kunnen ook Lyme overbrengen, naast West Nile etc. Had jij vroeger geen Malaria gehad of verbeeld ik me dat?
Nog een heel fijne dag gewenst en hopelijk niet méér bulten!
Wat een geweldige vakantie! Het ziet er zo prachtig uit allemaal.
Wel vervelend van alle die steken. Ik hoop zeker niet dat het bedwantsen zijn. Lijkt me een heel akelig idee. En zo zie je maar weer dat het, helaas, overal mogelijk is om ze te krijgen.
@Tink - Gelukkig zijn het vrijwel zeker geen bedbugs, maar zandvlooien. Ik krab me te pletter en Kai ook. Vanavond kregen we meer beten dus we weten dat die rotbeestjes de boosdoeners zijn. Toch gaan we morgen het zekere voor het onzekere nemen (die zandvlooien kunnen ook meereizen) en alles meteen de was in gooien. Hoe leuk ik dit eiland ook vond, die jeuk haalde het vakantieplezier een stuk naar beneden. En ja, ik weet over grassen, teken en Lyme, ooit liepen we zo door een tekennest, maar ik heb ze gelukkig niet gezien, weet ook niet of ze op dit eiland voorkomen
@Marion - Bedwantsen waren het hoogstwaarschijnlijk gelukkig niet. De hotels zijn daar tegenwoordig ook heel bedacht op blijkt wel met onze ervaringen. De managers hier waren top en mijn kussen is zelfs gratis gereinigd, ondanks dat het duidelijk werd dat we zandvlooienbeten hebben en geen bedwantsen.
Een reactie posten