Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, augustus 06, 2015

De "rustdag" die het gewoon maar niet werd

Vandaag geen wekker, maar lekker uitslapen.  Pas rond negenen verlaat ik mijn comfortabele bed.  Ik heb me vast voorgenomen van vandaag zoveel mogelijk een rustdag te maken.

Dat lukt om te beginnen goed.  Ik pocheer een paar eieren en eet die buiten op met een paar koppen koffie in een van mijn Blond mokken.  Die zijn de perfecte grootte om zo lekker tussen je handen te kunnen houden.  Het is vandaag een stuk koeler en ik zou hier gewoon kunnen blijven zitten.


Op mijn sportprogramma staat echter een tabata (8 x 20 seconden met 10 seconden rust tussendoor) gewichtenroutine.  Ik pak mijn acht pond gewichten en ga op het deck mijn arm-, schouder-, rug-, borst- en buikspieroefeningen doen.  Mijn routine wordt twee keer onderbroken door werklieden, die aanbellen.

Onze hot tub wordt eindelijk gemaakt en ik hoop daar als het kouder wordt weer ruimschoots gebruik van te maken. Ook werkt de pomp van de vijver weer, want dat werd een wieg voor muggen.  Ik heb vanochtend ook wat onkruid getrokken. Dat neemt de achtertuin vrijwel helemaal over!

Na mijn tabata doe ik nog een half uur interval op de elliptical.  Dan vraagt Saskia of ik haar naar de metro kan brengen.  Dom, dom, dom genoeg kijken we niet of die op tijd rijdt!  Twintig minuten later krijg ik een sms van Saskia dat de trein maar niet vertrekt.
Foto's van onze achtertuin dit blog

Online zie ik dat er bij het Smithsonian station een trein ontspoord is en natuurlijk is daardoor al het metroverkeer ontregeld.  Saskia sms-t niet veel later dat ze op weg is, maar kan ik de orthodontist bellen, want ze is haar beugel vergeten in Richmond.  Ze heeft sowieso een nieuwe nodig dus ik bel de praktijk met het zielige verhaal.

Ze doen er alles aan om haar nog in te passen, echt fantastisch!  Als ik Saskia voor drie uur vanmiddag daar kan krijgen gaat het allemaal lukken.  Intussen ben ik met Kai op weg om zijn aanmelding voor de universiteit van Mainz eindelijk te versturen.

Hij wilde dat ik meeging naar het postkantoor om zeker te zijn dat het goed verzonden wordt.  Dat was helemaal niet nodig, want uiteindelijk koopt Kai gewoon een grote enveloppe en verzendt het allemaal zonder extra's.  Als ik het geweest was had ik het aangetekend verzonden, maar ja, dat kost $50 en dat vindt Kai teveel.  Ik hoop maar dat het niet kwijtraakt ergens onderweg!

Saskia blijft intussen sms-en dat haar rit naar de stad niet goed verloopt.  Ik herken de frustratie, die heb ik vorige week twee keer meegemaakt.  Het is wel duidelijk dat ze haar therapie afspraak niet gaat halen.  Ze verzet die dan ook maar naar morgenmiddag en stapt in Rosslyn uit.

Wanneer er een trein terug naar Vienna zal gaan is helemaal onbekend.  Daar gaat mijn rustige middag, want natuurlijk ga ik Saskia ophalen.  Gelukkig is er geen verkeer naar Rosslyn en een kwartier later zie ik haar voor het station zitten.

Op de terugweg komen we wel herhaaldelijk in een file terecht en ik zie de tijd naar drie uur wegtikken.  We hebben nog geen van beiden geluncht, maar Saskia zegt dat ze geen honger heeft.  Ik zet haar thuis af en zij rijdt vast zelf naar de orthodontist.

Mijn maag is wel helemaal leeg en ik volg Saskia, maar stop onderweg bij Starbucks om een broodje met tomaat en mozzarella te halen.  Dat eet ik al rijdend op en het smaakt prima.

Bij de orthodontist zie ik Saskia niet meer in de wachtkamer.  Zij hapt al voor haar beugels.  Ik loop naar achteren en word als een oude bekende vriendin begroet door een paar van de medewerksters.  Zo aardig!  Ik vind het ook werkelijk super hoe ze Saskia zo op het laatste moment konden helpen.  Morgenochtend al kan ze haar nieuwe beugels ophalen.

Na daarvoor betaald te hebben ga ik met een boodschappenlijstje van Saskia naar Whole Foods.  Ik neem gelijk ook een lekkere fles sauvignon blanc mee voor mezelf vanavond.  Die heb ik wel verdiend, vind ik. 

Dan is het eindelijk tijd voor een wat meer ontspannende activiteit.  Saskia en ik gaan onze nagels laten doen bij Pro Nails 3.  We hebben hier in de VS een tongue in cheek (niet serieuze) uitdrukking "I've created a monster".  En dat heb ik met de meisjes en hun nagels!  De dames gaan maar al te graag mee om die te laten doen, zolang ik maar betaal.

Toch is het altijd weer een leuk moeder-dochter uitje.  Saskia heeft haar eigen kleurtje nagellak mee, een mooie kleur blauw.  Ik laat die van mij een licht turquoise, hopelijk dicht tegen de kleur van de Caribische zee, die we zaterdag gaan zien, verven.  Een uurtje later zien onze nagels er althans weer keurig uit.

Eindelijk heb ik weer eens even tijd om Christine te bellen.  We hebben het beiden zo druk deze zomer dat regelmatig bijkletsen erbij inschiet. Gelukkig is er dan sms, maar dat is niet hetzelfde.  Het is zo fijn om de stem van mijn beste vriendin weer te horen en tegelijkertijd vind ik het weer zo naar dat ze zo ver weg verhuisd zijn.  Hopelijk zien we elkaar volgend jaar weer.

Saskia heeft zich opgeworpen vanavond mijn chauffeuse te zijn.  Ze zet me af bij de Angelika bioscoop waar mijn Meetup groep iedere maand een "happy hour" heeft.  Deze maand is alleen Sara, die het georganiseerd heeft, aanwezig.  Dat is leuk want zo leren we elkaar beter kennen.

Sara is een heel leuk iemand, zeer bereisd en in allerlei landen geweest.  Ook heeft ze over heel Europa gereisd en dus ben ik heel verbaasd als zij de eerste Amerikaanse is, die ik in 31 jaar heb ontmoet, die denkt dat Amsterdam een land is!  Ze zegt ook zelf dat ze gewoon geografisch "gehandicapt" is en dat blijkt in latere conversatie weer. 

Omdat we maar met zijn tweeen zijn en ik van plan was alleen bij Four Sisters Vietnamees te gaan eten vraag ik haar of ze plannen heeft voor haar avondeten.  Een ander iets dat we gemeen hebben is dat we niet van koken houden, dat is er in het gesprek al uitgekomen.

Inderdaad is zij er meteen voor te vinden om Vietnamees uit te proberen.  Sara woont vlakbij en is weleens bij dit restaurant geweest, maar liet toen haar gezelschap voor haar kiezen.  Dat laat ze mij nu ook weer doen.

We delen de heerlijke Vietnamese loempia's, die ik lekkerder vind dan welke loempia ook.  Daarna smullen we van de papaya salade, die mijn grote favoriet is.  En als hoofdgerecht delen we het gehakt in druivenbladeren gewikkeld gerecht.  Dat moet in crepes van rijstpapier gewikkeld worden en de serveerder doet voor hoe dat moet. 

Het smaakt allemaal even goed.  Het gesprek vloeit ook leuk en ik ben echt blij dat ik lid van deze meetup ben geworden.  Saskia haalt me weer heel lief op.  Wat een dag is dit ook weer geworden.  Mijn zentangle ligt nog zielig te wachten om afgemaakt te worden.

Terwijl ik op Ricks thuiskomst wacht luister ik met een half oor naar het eerste Republikeinse debat.  Er zijn een paar kandidaten waar ik best geinteresseerd in ben.  Ik sta politiek nogal in het midden in dit land en ben fiscaal best conservatief, maar qua sociale dingen zeer liberaal.  Het blijft interessant om deel te maken van dit proces.  Ik ben benieuwd wie de kandidaten zullen zijn.  Als Hillary Clinton de Democratische kandidaat wordt heeft zij zeker mijn en Ricks stem.

0 reacties: