Een paar dagen strand met de verre familie

Donderdag

Op tijd sta ik op, want ik heb dit keer vroeger personal training afgesproken met Sharon.  Zo kan ik me snel klaarmaken om op pad te gaan.  Rick vertrekt na ons ontbijt naar zijn werk en we nemen tot morgen afscheid.

Het is koel als ik naar buiten stap, opeens maar een graad of twintig.  Het zal wel weer opwarmen tot zo'n 28 graden dus helemaal goed.  Sharon wacht me al op en ze heeft weer een heel programma voor me klaar.  Wat ik zo knap vind is dat ze me hard aan het werk zet en toch rekening ermee houdt dat ik mijn spieren niet kan overbelasten.  Ze bouwt ook een volle tien minuten masseren, rekken en strekken in.

Eigenlijk wilde ik nog wat cardio doen, maar het is zulk heerlijk weer dat ik besluit Cosmo een lekker lange wandeling te geven.  Hij is daar erg blij mee, want als ik rondleidingen heb heb ik geen puf meer om hem ook nog rond te leiden.

Dan pak ik mijn spullen in, neem afscheid van Kai en ga op weg naar de kust.  Eerst gooi ik de van nog vol en haal wat snacks en lunch bij Whole Foods.  Mijn GPS is ingesteld voor Ocean City, Maryland, waar ik al vele jaren niet geweest ben.  Het is zo'n 275 kilometer rijden.

Het verkeer zo midden op een donderdag valt alles mee.  Ik schiet lekker op en na een uur rijd ik de Chesapeake Bay bridge al over.  Veel mensen vinden het eng om deze brug over te rijden, want hij is heel hoog.  Ik vind het juist altijd een prachtig uitzicht.

Dan rijd ik door allerlei landbouwgebied met maisvelden en andere gewassen.  In de jaren dat ik niet naar Ocean City ben geweest is de weg erheen flink verbeterd.  Vroeger moest je telkens heel langzaam rijden door allerlei dorpjes en nu is route 50 de hele weg een vierbaansweg.

Na precies drie uur rijd ik dan ook bij het appartement dat Berend-Jan en Ana Maria deze week gehuurd hebben voor.  Berend-Jan wacht me al op met de parkeerpas.  Ik sleep mijn spullen naar de derde verdieping en krijg mijn eigen kamer.  Morgen zal Rick hier ook komen en we zullen als jongeren in een stapelbed slapen!  Ik neem het onderste dubbele bed in beslag met mijn gigantische kussen.

Uitzicht vanaf het balkon

We besluiten de boardwalk, die hier vijf kilometer lang is met allerlei winkels, restaurants en vertier erlangs,  te gaan verkennen.  We nemen het treintje naar het begin en stappen uit in een soort kermis.  Hier wil Athena niet in, maar wel in het Haunted House verderop.

We verzekeren ons er eerst van dat er geen echte mensen op ons af zullen springen en nemen dan plaats in een van de karretjes.  Ik zit naast mijn broer en Athena wil met haar moeder in een karretje.  BJ en ik lachen ons rot tijdens het ritje.  Er is helemaal niets engs aan, maar het is wel heel grappig gedaan.

Ook de dames komen lachend naar buiten.  We lopen verder, deze en gene souvenirwinkel ingaand en Athena vooral scoort wat leuke dingen.  BJ wil dolgraag een frozen custard ijsje proberen en wij mogen ook een hapje.  We zijn er niet van onder de indruk.

De magen rommelen en we zoeken naar een restaurant voor het avondeten.  Dat wordt Flavors of Italy aan de Boardwalk.  De recensies ervoor zijn maar matig, maar er zijn tafels vrij en hoe slecht kan pasta nu helemaal zijn.

Antwoord: het smaakt allemaal best, al is het allemaal wat duur.  Pasta is niet mijn ding dus ik bestel een van de weinige gerechten met rijst, de "spicy island shrimp".  Het is een lekker pittig gerecht met verse garnalen en ik smul ervan.  De anderen vinden hun gerechten ook smakelijk en de bediening is goed.  Tevreden lopen we dan ook terug naar het appartement.

Onderweg koop ik nog een paar stokjes met in chocolade gedoopte aardbeien bij een van de Candy Kitchen winkels.  Daar is allerlei lekkers te krijgen, maar we houden ons in.  Ooit heb ik een kies gebroken op de taffy (harde toffee in verschillende smaken) dus daar blijf ik ver van.

Terug in het appartement bemerk ik dat ik mijn tas met laptop thuis vergeten ben.  Dat is ook weleens bevrijdend, eigenlijk.  We kijken met zijn allen tv, smullen van de aardbeien en voor we het weten is het middernacht.  Oeps!  We willen morgen bijtijds weer op dus gaan gauw slapen!

Vrijdag

Heerlijk heb ik geslapen, al had ik midden in de nacht veel nekpijn.  Icy Hot erop gespoten en ik kon lekker verder pitten.  Tegen achten word ik wakker en sta op.  AM en BJ zitten al op het balkon naar de parade van Jeeps, die over het strand rijden, te kijken.

 

Er is koffie en ik drink dankbaar een kop om wakker te worden.  Dan lopen we naar de Fractured Prune voor verse donuts.  Nu ben ik geen donut fan, maar als ze warm zijn kan ik ze lekker vinden.  De Duck Donuts maple en bacon donut vond ik bijvoorbeeld niet te versmaden in North Carolina.

We kiezen een half dozijn donuts, die van mij de sundae met pinda's en chocolate chips.  Met nog een lekker sterke kop koffie eten we ze op het balkon van het appartement op.  Ze zijn lekker, maar niet mijn favoriet, ik geloof zelfs dat ik een warme Krispy Kreme lekkerder vond.  Tot zover mijn zeer beperkte recensie van donuts.

Athena pit intussen heerlijk door tot ergernis van haar ouders. Zij wordt uit bed getrommeld en geinstrueerd zich zo snel mogelijk klaar te maken.  We gaan namelijk naar Assateague Island om de wilde pony's daar te zien en dat wilde Athena graag.

Niet veel later zitten we in Berend-Jans auto en gaan op weg.  Ik ben vrijwel altijd via het zuiden Assateague Island opgereden en nu komen we in het noorden binnen.  We zien meteen pony's en nemen gauw een foto. 

Helaas ben ik mijn parkenpas vergeten en betaalt BJ dus voor toegang tot het nationale park.  Gelukkig gaat het naar een goed doel.  We rijden het park in en zien nog een paar pony's verder weg.  Ver kunnen we echter niet rijden, want dan moet je een voertuig met four wheel drive hebben.

We rijden terug en zien dan op de parkeerplaats van het Assateague State Park vier pony's staan.  Daar willen Athena en Ana Maria dichter bij komen (en ik natuurlijk ook).  Ik bied aan de toegang tot dit park te betalen, want vind het toch stom van mezelf dat ik mijn parkenpas ben vergeten. 

De vriendelijke dame aan het loket vraagt wat we komen doen.  Als BJ zegt dat we enkel de pony's willen fotograferen en wat in de winkel kijken hoeven we niets te betalen en krijgen een kaartje waarmee we een half uur mogen blijven.

We fotograferen de pony's, die gewoon rustig blijven staan.  Er wordt overal gewaarschuwd niet te dichtbij te komen en er hangen foto's van kinderen, die gebeten zijn.  Het zijn, hoe dociel ze ook lijken, wilde dieren. 

In de winkel is niet veel bijzonders te zien al heeft Athena nu wel zin in ontbijt.  Dat wordt een milkshake.  Ik ga intussen nog wat meer foto's maken, want het is hier mooi!

Op de terugweg stoppen we eerst bij een boerderij langs de weg.  Athena vermaakt zich met de geitjes daar, terwijl wij eieren en groentes kopen.  Dan wil Athena nog wat kleding kopen bij Rue 21, daar heb ik nog nooit van gehoord, maar ze hebben leuke en goedkope dingen.

Als laatste gaan we langs Food Lion en kopen wat proviand voor de lunch.  Ana Maria maakt in het appartement een lekkere Griekse salade met tomaat, komkommer en blauwe kaas. We hebben er een dunne bagel met beleg bij, voor mij zalm met kruiden en sla.

Tijd om ons eindelijk in badpak te steken en naar het strand te lopen.  Dat ligt vlak voor het appartement, we hoeven slechts de boardwalk over te steken.  Ik heb een stoeltje meegenomen en de rest ligt op doeken onder hun parasol.  Het is hier heerlijk vertoeven, want er staat een lekker windje zodat het niet te warm is.

Het zeewater is ook een goede temperatuur voor mij.  Ik schat een graad of 28.  De golven zijn wel vrij hoog en ik heb contactlenzen in, dus ga niet dieper dan mijn middel.  De anderen trotseren de golven wel en ik probeer foto's te nemen van hen op hun body boards.

Tegen half vier gaan BJ en ik het strand af, want Rick is in aantocht.  We hebben eerder vanochtend al een parkeerplaats langs de weg voor mijn van gevonden.  Als Rick arriveert overhandig ik hem dus mijn parkeerpas en kan hij achter BJ's auto staan.  Zijn nieuwe electrische BMW heeft de rit goed doorstaan.  Hij heeft een keer twee gallons benzine getankt (daarmee rijdt de auto zo'n honderd kilometer).

Gauw kleedt ook Rick zich in badkleding en we vermaken ons nog anderhalf uur op het strand en in zee.  Dan douchen we allemaal en maken ons klaar voor het avondeten.  We hebben een reservering bij Captain's Table in het Courtyard by Marriott.

De maaltijd begint goed en we delen een aantal lekkere voorafjes.  Berend-Jan bestelt een shot van Bombay gin en een half dozijn oesters.  Hij doet voor hoe je een beetje gin bij de oester giet en die dan eet.  Het is inderdaad een bijzonder lekkere combinatie.

Anne, onze serveerster, is aardig en attent.  Het is dan ook absoluut niet haar fout dat er iets misgaat in de keuken en we maar liefst anderhalf uur op onze hoofdgerechten moeten wachten!  De helft daarvan is dan ook bijna weer helemaal afgekoeld.  Dat is ons toch wat te gortig en we vragen om de manager.

Die verontschuldigt zich voor het ongemak en zegt 20% van de rekening te halen.  Dat is zeer schappelijk en Anne had ons tijdens het wachten ook al van een gratis drankje voorzien, dus we vinden het prima.  Het eten is overigens wel heel smakelijk, ondanks dat het koud is.  Ik heb Maryland crab soup en die is lekker pittig.

Het is dus al vrij laat als we klaar zijn en de anderen hebben nog puf om een paar zaken aan de boardwalk te gaan bezoeken.  Ik ben te moe en wil terug naar het appartement.  Rick gaat, ondanks mijn verzekeringen dat ik prima alleen terug kan lopen, als een ware gentleman met mij mee.

Alweer is het al middernacht als we elkaar welterusten wensen.  Morgen moeten we uitchecken en rijdt de familie weer terug naar Canada.  Ik ben heel blij dat Rick en ik gekomen zijn, want dit was echt kwaliteitstijd met hen, hoe kort ook.

Foto's staan hier.