Een zeer hete rondleiding

Oh, wat was ik graag blijven liggen vanochtend, maar mijn telefoonwekker en Rick, die via de intercom zich ervan verzekert dat ik wakker ben, hebben daar andere gedachten over.  Met moeite verlaat ik ons bed en maak me klaar voor de rondleiding van vandaag.

Mijn feeentuintje staat er nog leuk bij

Als ontbijt rooster ik gauw een paar wafels en terwijl ik me insmeer op het deck voel ik al dat dit een hete dag gaat worden.  Er wordt 36 graden voorspeld met een gevoelstemperatuur van 41 graden.  Meestal wordt het zo rond half augustus ietsje koeler, maar zo niet deze zomer kennelijk.

Hopend dat ik het vol ga houden, want ik voel me heel moe, brengt Rick me naar het metrostation.  De trein staat al klaar en zonder oponthoud dit keer stap ik bij het Smithsonian station weer uit.  Opeens ben ik dan weer in de andere wereld van de stad.

Er staat niemand, die aan mijn Belgische gezelschap van vandaag kan voldoen en ik heb dit keer alleen het telefoonnummer van hun hotel doorgekregen dus kan ze niet sms-en.  Gelukkig is Michael weer mijn redder.

Hij staat op maandagochtend bij de andere uitgang van het station en opeens zie ik hem enthousiast zwaaiend aan komen lopen.  Hij heeft mijn groepje weer voor me gevonden!  Waarom het deze zomer zo vaak voorkomt dat mensen de verkeerde uitgang nemen is me een raadsel.  De afgelopen jaren gebeurde dat veel minder.

Vandaag ga ik met D. en W. en hun vriendin I. en haar dochter M. door de stad lopen.  Ze hebben er duidelijk allemaal zin in, alleen is de warmte ze ook al opgevallen.  Gelukkig ken ik inmiddels alle schaduwplekjes en die zoeken we zoveel mogelijk op.

De ergste toeristendrukte is voorbij en ik stel voor dat ze gaan kijken of er nog kaartjes zijn om naar boven te gaan in het Washington Monument.  Het is vandaag een mooie heldere dag dus goed uitzicht.  Tijdens de rondleiding zijn er geen kaartjes meer, maar voor vanmiddag wel en ze kiezen half zes.

We lopen langs het Washington Monument, Tweede Wereldoorlog Monument en de altijd weer indrukwekkende in zijn soberheid Vietnam "muur" met de 58307 namen van gesneuvelde en vermiste soldaten.

Het Lincoln Memorial is altijd het beroemdste monument en voor mijn gezelschap van vandaag extra interessant, want zij gaan nog naar Gettysburg en hebben gisteren het Ford's Theatre bezocht waar Lincoln vermoord werd. 

I. is ook duidelijk erg geinteresseerd in de Amerikaanse geschiedenis en vraagt veel.  Vind ik altijd leuk en als ik het antwoord niet weet zoek ik het op mijn telefoon op, zo leer ik ook nog eens wat.

Na het Koreaanse oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin.  Daar staat Martin Luther King Jr. nog steeds met zijn armen over elkaar te staren naar het Jefferson Memorial.  Franklin Roosevelt's monument maakt ook altijd weer indruk en als laatste bezoeken we Jefferson's Memorial.

Dan is het tijd om terug naar de bewoonde wereld te lopen.  Bij de Old Ebbitt Grill worden we blij ontvangen door Mark.  We krijgen een lekker grote tafel in een van de gezellige zijzaaltjes.  Gelukkig is mijn gezelschap ook zeer te spreken over de locatie en er worden foto's gemaakt.

We bestellen vrijwel allemaal van het voorafjes menu.  Die "voorafjes" zijn bedoeld om te delen dus goede porties voor een individuele lunch.  Ik neem de flatbread weer en D. naast mij de mosselen.  Als ik dat zo zie is dat ook wel een gerecht dat ik eens wil bestellen, misschien woensdag.

Ook in dit restaurant zijn er historische dingen om te laten zien.  Zo lopen we naar buiten door de bar waar de dierenkoppen, die er hangen, van Teddy Roosevelt waren.  Het is de oudste saloon in Washington en ik ben blij dat de Clyde's Group het van bankroet heeft behoed, jaren geleden.  Nu maken ze een flinke omzet per jaar.

Wij zetten, na een flesje koud water te hebben gekocht, onze tocht voort.  Gisteren hebben ze de achterkant van het Witte Huis al gezien dus dat hoeven we niet nog eens te bezoeken.  Dat scheelt weer in de stappen.  Vooral zestienjarige M. ziet er zeer verhit uit, maar houdt alles toch goed vol.

Op weg naar het Capitool zoeken we ook zoveel mogelijk schaduw op.  Het is werkelijk heel erg heet vandaag!  Op mijn app zie ik dat het 97 graden Fahrenheit is en de Celsius equivalent daarvan is 36,5 graden!  De luchttemperatuur is deze zomer nog niet zo hoog geweest.

Het is dan ook extra moeilijk om Capitol Hill op te klimmen, maar ik beloof ze dat de Library of Congress echt de moeite waard is.  Gelukkig vinden zij dat inderdaad ook en ze fotograferen weer zoveel mogelijk.  Als laatste vragen we nog aan een andere toerist een foto met ons vijven te maken.  Zo hebben zij er ook een met mij als gids erop.

Eenmaal weer buiten nemen we afscheid.  Zij hebben nog een beetje energie over om naar het Air and Space Museum te gaan voor ze naar boven in het Washington Monument zullen gaan.  Wat zullen zij vannacht goed slapen! 

Misschien is het nog de vermoeidheid van de terugreis en de hitte van vandaag, maar ik haal het nog net naar de metro en zijg dankbaar neer op een bankje.  Helaas doet de airconditioning het niet in de wagon en is het er snikheet, maar ik ben te moe om van wagenstel te veranderen.

Rick sms-t waar ik ben en belooft me op te halen, hoera!  Vanavond zou ik meegaan naar een mini reunie van zijn vriend(inn)en van de Copenhagen International School bij Nanette.  Ik zag er erg naar uit, want het zijn zulke leuke mensen allemaal, die ik een aantal jaren geleden heb leren kennen.  Ik ben echter veel te moe en weet dat ik naar mijn lichaam moet luisteren.  Bovendien heb ik al de hele dag gepraat en snak ik naar een avond helemaal niets.

Tijd voor een rustige avond thuis met de voeten omhoog.  Nadat ik de zwarte beestjes in de basement weer heb opgezogen dan althans.  We moeten een insektenbestrijder laten komen.  Nog steeds hebben we geen idee wat voor kevertjes het zijn.  Ze zijn zo'n drie millimeter en lijken op poepjes tot ze gaan bewegen.  Iemand?

Rick vertrekt naar zijn avondje en Saskia, die even thuis is, naar een dinertje met high school vriendinnen.  Zij wil weer terug naar haar eigen haarkleur en heeft al een goedje gebruikt om de verf uit haar haar te halen.  Stiekem ben ik blij, want niet alleen vind ik haar natuurlijke kleur erg mooi, het kost ook handenvol geld die andere kleuren bij te houden.

Voor Kai en mij haal ik Japans bij Yama.  Voor mij lekkere sushi en voor Kai een kip katsu, het is weer smullen geblazen.  Dan kan ik echt niet meer en zet mijn stoel in de ligstand.  Morgen moet ik aan de schoonmaak in de basement en de voorraadkast daar leegmaken, hopend de reden voor de insekten te vinden.  Maar eerst een heerlijke nacht rust zonder wekker!