Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, september 11, 2015

11 September veertien jaar later

The Things They Did To Me

1 Thing they did to me, ...
Was make me see,
That the USA is stronger
Than they'll ever be
Another thing they did to me
Was make me see
How horrible and sad
And dangerous and mad
This world can be
I wish I didn't have to know
That people can go
As far as the events of September 11
To send innocent people to heaven


Katja, 11 jaar oud, september 2001

Veertien jaar later en ik word nog steeds met een brok in mijn keel wakker.  Ik heb in vorige jaren al beschreven hoe wij de dag van 11 september 2001 beleefden en nog steeds speelt het als een film door mijn hoofd vanochtend.

Rick neemt afscheid en vertrekt naar zijn werk.  Hij verkondigt dat het net zulk mooi weer is als veertien jaar geleden.  Ook hij is er dus mee bezig.  Ik ga naar beneden en rooster een paar wafels en eet die onder het genot van een kop koffie op het deck op. 

Alle foto's en herdenkingen op Facebook stemmen me nog somberder en ik besluit Kai's cadeautje in Fairyville te gaan zetten.  Even ontsnappen in het fantasiedorpje van feetjes en een enkele kabouter dat ik deze zomer heb gecreeerd helpt.  Eigenlijk zou ik heel blij moeten zijn met weer een prachtige dag in ons leven.

Carpe diem, besluit ik ter plekke, het leven is kort en genieten van ieder moment is belangrijk.  Ik haast me naar Anytime Fitness en doe eerst een half uur cardio voor Sharon me komt halen voor een half uur gewichten.  Ik moet zeggen dat me dat goed bevalt, we doen meer achtereen en veel verschil met een uur merk ik niet.

Met Cosmo maak ik mijn tienduizend stappen in de buurt weer vol.  We lopen door het Southside park bos hier vlakbij en zien er een moeder hert met haar drie kleintjes.  Cosmo blaft flink, maar moeder hert is niet onder de indruk.  Ik neem foto's en pas na lange tijd besluit zij ook verder te gaan.
Het blijft bijzonder zomaar herten in de buurt te hebben lopen



Thuis maak ik me gauw klaar om naar de mall te gaan.  Rick stelde voor dat ik mijn verjaardag nog iets zou verlengen met een lunch daar en dat doe ik maar al te graag bij Paul in de Galleria mall.  Of althans, dat denk ik.  Ik sluit aan in de rij bij wat ik denk dat de bakkerij is.

Een medewerkster wenkt mij dat ze klaar is om mijn bestelling op te nemen.  Ik vraag naar de "Atlantique" sandwich, al zie ik niets wat erop lijkt in de vitrine.  Ze kijkt me dan ook niet begrijpend aan.  "Het gerookte zalmbroodje", verduidelijk ik.  "Die hebben wij niet", is haar antwoord.

Het blijkt dat ik in de Corner Bakery sta en Paul is er recht onder.  Schaam! Ik ken deze mall ook lang niet zo goed als Tysons Corner aan de overkant. Gelukkig heeft de juiste Paul wel mijn favoriete broodje en ik geniet ervan.

Vervolgens rijd ik naar de overkant naar Tysons Corner.  Daar loop ik naar de Microsoft Store, want mijn Band doet het niet meer.  Zonder enige moeite krijg ik een nieuwe mee.  Nu nog even uitvinden hoe ik die weer kan paren met mijn telefoon, want dat lukt thuis niet zo goed. 

De rest van de middag pak ik in en zorg dat ik genoeg vertier heb voor in het vliegtuig morgen.  Het zal een lange reis worden, maar zolang het gedurende de dag is en ik genoeg te doen heb vind ik vliegen heerlijk.

Intussen klets ik weer helemaal bij met Christine.  We zijn het erover eens dat we gewoon te ver van elkaar wonen!  We zijn alweer vijftien jaar vriendinnen, maar de helft daarvan woont Christine al in Alabama.  De plannen zijn er gelukkig wel om elkaar weer te gaan zien.

Rick komt thuis en we gaan weer naar het Reston Town Center.  Dit keer voor een bijeenkomst van voormalige medewerkers van Rick.  Rick werkt natuurlijk al een kwart eeuw voor dat bedrijf, maar de meeste mensen blijven niet zo lang.  Om de zoveel tijd wordt er een reunie georganiseerd voor (oud) medewerkers.

Vandaag is die bij Jackson's. In die bar zijn al een heel aantal oude bekenden van Rick aanwezig.  Ik ken ze wel vagelijk, maar al gauw zit ik alleen en is Rick helemaal enthousiast in gesprek.  Naast mij vraagt een vrouw of ik me ook zo verveel.  Het is de vrouw van een van die oude bekenden en we blijken veel raakvlakken te hebben.

Zo gaat de avond een stuk makkelijker voorbij.  Later komen er meer vrouwen van en die ken ik ook een stuk beter.  Het wordt al met al gezellig en pas om kwart voor negen bedenken Rick en ik dat we ook nog moeten eten.
Kreeftsalade

We krijgen een tafeltje in het restaurant en bestellen meteen.  Rick neemt de steak frites en ik de kreeft salade.  Die is heel erg lekker!  Dan haasten we ons naar huis, want Rick moet nog alles inpakken en morgenvroeg vertrekken we.

Nieuws van Kai's kant is dat hij eindelijk een kamer lijkt te hebben gevonden.  Heel goedkoop ook nog, onder de 300 euro en daar zit alles bij in!  Zo goedkoop zou je hier niet kunnen wonen en zelfs vroeger in Utrecht niet. 

Het ziet ernaar uit dat we dus eind september gaan vertrekken die kant op. Wat ik er ga doen is me nog niet duidelijk, maar Kai wil me graag mee hebben, dus ga ik, al is het maar als steun bij het nieuwe.

4 reacties:

Anoniem zei

Het blijft toch een dag met een zwart randje.
Fijn dat Kai een kamer heeft en voor een mooie prijs!
Goede reis vandaag, wij vertrekken zo meteen naar Frankrijk.
Groetjes Anja L.

Unknown zei

Wat een beladen dag blijft het toch. Ook hier en op mijn werk wordt het altijd even aangehaald en weten we allen nog precies wat we aan het doen waren tijdens die aanslag...Fijn verblijf in Alaska!!

Nel zei

Het blijft een dag om nooit te vergeten, ik krijg altijd tranen in mn ogen als er beelden worden getoond op de tv. Het gedicht van Katja ook, wat een bijzondere woorden voor een meisje van 11.

Fijn dat Kai een kamer heeft gevonden, en wat een heerlijke prijs. Ben zo benieuwd hoe het er allemaal uit ziet.

Ik wens jullie nog een heel fijn weekend en een mooie Alaska trip. Leuk dat je mee kon.

Petra zei

@Anja - Veel plezier in Frankrijk!

@Greet - Ja, het blijft een beetje "hart onder de ziel" dag hoezeer ik ook probeer het van me af te zetten

@Nel - Ik ben ook wel benieuwd, we gaan over een week of twee dus echt daarheen