Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, september 18, 2015

Een dag vol met herten

Gisteravond bleef ik veel te laat op om bij te kletsen met Rick!  Hij had natuurlijk vier uur jet lag en ik was moe van mijn rondleiding, maar bijpraten won.  Ik hield het niet zo lang uit als hij, geen idee wanneer hij ons bed opzocht.  Ik kon om half een niet meer.

Duidelijk was ik heel moe, want pas om kwart voor acht word ik weer wakker.  Rick ligt nog op een oor als ik me om negen uur eindelijk uit bed hijs.  Ik schrik nog, want denk op mijn horloge te zien dat het al tien uur is en dan heb ik personal training, maar het is toch echt negen uur.

Gauw zet ik een heel sterke pot koffie om wakker te worden.  Mijn energie niveau is miniem vandaag.  Ik heb best vaak, vooral in de zomer, dat ik maar doorga en dan zegt mijn lichaam opeens tot hier en niet verder.  Gisteren moest ik wel doorgaan, maar vandaag mag het wat minder.  Morgen wel weer aan de bak, maar daar denk ik nog even niet aan.

Bij Anytime Fitness wacht Sharon me al op en we doen een uur gewichten en veel rekken en strekken.  Daarna doe ik nog een half uur op de elliptical tot Rick sms-t wanneer ik thuis denk te komen.  Als ik terugschrijf bijna klaar te zijn wacht hij op mij voor hij naar zijn werk vertrekt.  De reis naar Alaska heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht, als dat al mogelijk was.


Na afscheid van Rick genomen te hebben ga ik Vienna in.  Ik haal medicijnen op bij Rite Aid en doe een pakketje naar Naomi op de post.  Zij vroeg om een magneet uit Alaska en ik vond er een paar.  Altijd leuk om voor iemand te "shoppen".  Hopelijk vindt zij ze ook leuk. Ik durf geen "magnet" op het douane formulier te zetten, want die zijn verboden, dus wordt het maar een "toy".  

Bij Manhattan Bagel haal ik gauw een dunne bagel met tonijnsalade en eet die op het deck op.  Ik vraag Kai eens of hij zijn formulieren voor school (uiterlijk de 23e moeten die binnen zijn) nu op heeft gestuurd.  Dat is niet het geval en het is net of ik hem wakker schud.  Opeens kopieert hij zijn paspoort en doet de rest.  Hij heeft dus geen tijd om met mij en Cosmo mee te gaan.

Cosmo gaat maar al te graag met mij mee naar Great Falls. Het is weer een schitterende zomerse dag, ook voor hier warmer dan gewoonlijk met een graad of dertig.  De lucht is mooi blauw met mooi weer wolkjes en dus perfect voor het park.

Dat vinden anderen kennelijk ook, want het is vrij druk.  Ook met andere honden en als mensen Cosmo niet kennis laten maken met hun honden blaft Cosmo als een gek.  Ik loop dus maar de andere kant op naar de watervallen, want bijna iedereen gaat de kant van de dam op.

Dit keer bezoek ik maar een uitzichtpunt om de honden dus te vermijden. Het water staat heel laag. Op de radio hoorde ik dat we de droogste augustusmaand in vele jaren hadden en tot nu toe is september ook erg droog. 

Dan kies ik het rivierpad hoog boven de rivier.  Op een gegeven moment hoor ik een geluid en denk eerst dat het een loslopende hond is.  Dan zie ik een witte staart en realiseer ik me dat het een witstaart hert is dat ons pad overstak.  Ze blijft nieuwsgierig naar ons kijken, terwijl haar metgezel rustig door graast.  Cosmo heeft dit keer niets door.
Nieuwsgierig hert
 
Prachtige uitzichten

Terug bij de auto geef ik Cosmo water, maar heb zelf ook enorme dorst.  Stom dat ik niets mee heb genomen met deze warmte.  Gauw ga ik via de express lanes naar huis en drink daar een lekker koude diet Coke. 

De telefoon gaat en mijn buurman Chuck vraagt of ik getuige kan zijn bij het notariseren van de koop van het huis van zijn ouders in Florida.  Natuurlijk kan ik dat!  Zij hebben vorige zomer de hele zomer gezorgd voor onze katten en ik zou graag meer terugdoen, maar zulke dingen zijn kleine gunsten.  Uiteindelijk hoef ik maar een handtekening te zetten, maar we kletsen intussen gezellig.

De rest van de middag kleur ik lekker in mijn kleurboekje.  Dit keer een bloemenmassala van een bloem, die ik niet echt ken, dus ik kan mijn eigen kleurenschema bedenken.  Het ziet er als het af is altijd weer leuk uit, vind ik.

Rick komt thuis en stelt voor de nieuwe wijn bar bij Bonaroti uit te proberen.  Kai, die al zijn formulieren vandaag gelukkig inderdaad in heeft gestuurd, wil niet mee.  Zodra we de bar binnenlopen weet ik het al.  Er hangt geen sfeer, de paar mensen, die er zijn, zijn in de zeventig en het hele decor ziet er ook zo uit.
Onderweg naar het restaurant zien we dit hert lekker van de rozen van onze achterburen genieten

Rick is wat milder in zijn opinie en wil het wel een kans geven.  We bestellen een Aperol spritz, die er aantrekkelijk uitziet en lekker is (al is er wat te veel Aperol naar mijn smaak wat het drankje bitter maakt).  De dame achter de bar doet haar best en de eigenaar Sergio komt ook nog even hallo zeggen.

Eigenlijk zie ik ook niets van mijn gading op hun menu hier, behalve wat voorafjes.  We bestellen daarvan, Rick de bruschetta en ik een heerlijk lichte soep van kippenbouillon met ei, spinazie en Parmezaanse kaas.  Intussen blijft het saai en opeens horen we Sergio ook echt helemaal afgaan op iemand met een aantal vier letter woorden. 

Rick wilde eerder niets weten van mijn in het Nederlands geuite suggestie om ergens anders verder te eten.  Nu heeft hij de $30 gerechten op het menu gezien en het totale gebrek aan gezelligheid hier en opeens heeft hij het ook wel gehad.  We verzinnen een smoes dat vrienden op ons wachten en rekenen af.

We haasten ons naar concurrent Pazzo Pomodoro.  Daar is het zo gezellig aan de bar dat we geluk hebben dat er net twee stoelen vrijkomen.  Een van de eigenaren, Jimmy,  komt meteen op ons af en we biechten ons bezoek aan de andere bar op.  Jimmy zegt heel netjes dat hij Sergio graag mag, maar omgekeerd niet.  Niet verwonderlijk, want Jimmy's restaurant doet het duidelijk een stuk beter.

Wij genieten ook van ons eten hier.  Ik neem de caprese salade, de tomaat is zo rood en zoet, heerlijk!  Dan ben ik stout en bestel het prosciutto en kaas plankje.  Niet gezond, wel erg lekker is het.  We hebben de nieuwe "wijn bar" een kans gegeven, maar Pazzo Pomodoro is veel leuker, authentieker (al is Sergio absoluut van oorsprong Italiaans) en lekkerder.
Net zei ik nog dat ze ons pleintje niet inkomen, maar daar waren dan opeens twee hertenheren in de tuin van onze buren!

Zo begint ons weekend, ik bedenk me dat Kai en ik over tien dagen de plas oversteken.  Ik heb mijlen gebruikt en een upgrade naar business first gekregen voor de gevreesde nachtvlucht naar Frankfurt.  Ik zie er nu een stuk minder tegenop.  Ook ga ik een automaat huren en kan Kai mede-chauffeur zijn, de dingen waar ik me druk om maak(te) worden steeds minder.

4 reacties:

Anja zei

Wij steken over 6 dagen de plas over, ik ben jaloers op jouw upgrade naar business first .
Maar ach........ik verheug me op onze trip naar Nederland.
Het zal weer even wennen zijn om in mijn schakel-auto te rijden maar ik ben blij dat ik deze auto heb aangehouden.

Caro zei

Getuige zijn bij het notariseren? Is dat hetzelfde als een overdracht hier in Nederland bij de notaris? Wat grappig dat dat in Amerika dan heel anders gaat en je een getuige nodig hebt?
Fijn dat je business class kunt vliegen op zo'n lange vlucht!

Caro zei

Getuige zijn bij het notariseren? Is dat hetzelfde als een overdracht hier in Nederland bij de notaris? Wat grappig dat dat in Amerika dan heel anders gaat en je een getuige nodig hebt?
Fijn dat je business class kunt vliegen op zo'n lange vlucht!

Petra zei

@Anja - Die upgrade is mij de mijlen en wat geld heel erg waard.

@Caroline - Ja, dat was overdracht bij de notaris. Ik heb er helemaal geen idee van hoe dat met Nederland verschilt.