Museum en dan beginnen aan de lange terugreis

Om zeven uur ben ik weer klaarwakker, hoewel ik vannacht een stuk beter heb geslapen.  Net als de jet lag begint te verdwijnen is het alweer tijd om terug te gaan.

Een blik uit het raam stemt niet blij.  Heel mistig en er valt weer een koude regen. Niet onverwacht, dat ook weer niet, maar een zonnetje en nog een laatste blik op de bergen zou leuk geweest zijn.  Ik zeg tegen Rick dat ik nu wel blij ben niet langer te zijn gebleven, want met dit weer is er weinig te beleven hier in Anchorage.

Vanochtend hoeft Rick pas om tien uur te beginnen en we besluiten eens ergens anders te gaan ontbijten dan het saaie hotelrestaurant.  Gisteravond hebben we de tip van Snow City Cafe gekregen.  Dat is een stukje lopen, maar volgens de serveerster het beste ontbijt in de stad.

Als we er binnenlopen is het duidelijk dat veel mensen dat vinden.  Het cafe zit vol, maar we hoeven maar heel even op een tafeltje te wachten.  Ze hebben allerlei plaatselijke dingen op het menu.  Rick en ik kiezen beiden de eggs Benedict (zonder Hollandaise saus) met een zalm cakeje en een crab cakeje in plaats van de gewoonlijke Canadian bacon.

Dit cafe is zeker een aanrader als je geen haast hebt.  Het duurt namelijk wel twintig minuten voor we ons eten voorgeschoteld krijgen.  Het is het wachten helemaal waard, want smaakt voortreffelijk!

Eenmaal terug in het hotel verkleedt Rick zich en we nemen afscheid.  Rick blijft hier nog tot donderdag, ik ga vanmiddag op weg terug naar huis.  Ik heb donderdag namelijk een rondleiding.  Het is een nogal ingewikkelde terugreis die ik heb verkozen in twee etappes te maken.

Eerst heb ik echter nog de hele ochtend in de stad.  Op mijn lijstje van nog te bezoeken dingen staat het Anchorage Museum.  Deel daarvan is ook het Arctische onderzoekscentrum van het Smithsonian.  Ik loop erheen en betaal de $15 entree.

Het is een erg interessant museum over de geschiedenis van Alaska, de oorspronkelijke bewoners en Anchorage zelf.  Ik leer veel over de verschillende stammen waaronder ook de Eskimo's in het hoge noorden.  Niet alleen zijn er allerlei dingen van te zien, iedere stam heeft ook een kort filmpje, wat ik nog het leukst vind om te kijken.  Om de een of andere reden fascineren de levensstijlen van de oorspronkelijke bewoners van dit continent me enorm.

Anderhalf uur later heb ik alles wat ik wilde gezien en loop terug naar het hotel.  Daar pak ik mijn spullen weer in en besluit weer te gaan lunchen bij F Street Station.  Ik bestel dezelfde crabsalade sandwich als gisteren, dit keer met uiensoep. 

De elanden heb ik in het wild niet gezien, maar deze vond ik erg leuk

Ook neem ik dit keer een paar plakjes van de enorme cheddarkaas, die op de bar ligt met kaasschaaf. Erboven hangt een bordje "for display only, do not eat" wat de eigenaar er op verzoek van de gezondheidsdienst heeft geplaatst.  Nu is het eten van de kaas voor eigen risico.  Hij smaakt super en is duidelijk een trekpleister voor dit restaurant.

Terug in de hotelkamer haal ik mijn bagage op en ga naar beneden om een taxi naar het vliegveld te nemen.  Ik heb wel het gevoel hier alles gezien te hebben wat ik wilde zien. Als het mooier weer was geweest niet, maar het blijft de komende dagen zo grijs en regenachtig.

De taxichauffeur is Hongaars en maakt zich erge zorgen over de moslimvluchtelingen, die zijn land binnendringen.  Hij is ook in Nederland geweest en heeft daar niets dan goeds over te zeggen.  Washington DC is volgens hem een sprookjesstad waar hij ooit nog taxichauffeur hoopt te worden.  Ok dan, ik weet weer alles wat ik moet weten in dat kwartier naar het vliegveld!

Om de een of andere reden hebben de United goden mij zowel voor deze vlucht naar San Francisco als morgen de vlucht naar Washington eerste klas gegeven.  Ik moet het altijd eerst nog zien, want verwacht ieder moment dat ze gaan zeggen dat er een foutje is opgetreden.

In ieder geval niet voor de vlucht naar San Francisco.  Ik krijg zitplaats 3F en mag eigenlijk twee tassen inchecken.  Ik ga naar Frankfurt ook proberen de nachtvlucht business klas te krijgen met mijlen.  Hopelijk mag ik dan ook twee tassen inchecken, scheelt weer voor Kai.

Anchorage heeft een leuk vliegveld en ik loop er wat rond. Ik hoop de gerookte zalm wodka te vinden en tot mijn vreugde blijkt er inderdaad een klein winkeltje met allerlei alcoholische dranken te zijn.  Die heeft die wodka ook en ik klets nog even met twee Nederlandse mannen, die ook op weg naar huis zijn.

Dan probeer ik een selfie te nemen met de opgezette eland, die er staat.  Dat lukt niet en een man lacht en vraagt of ik wil dat hij mij op de foto zet ermee.  Helemaal goed!  Als ik ze dan niet in het wild tegenkwam is zo'n tamme opgezette een prima alternatief.

De vlucht is mooi op tijd en ik zit heerlijk in eerste klas.  We krijgen weer drie keuzes aan maaltijden en ik kies de spinazie en champignons ravioli.  Die is erg lekker!  Er wordt een aardbeien salade met feta bij geserveerd, die me ook goed smaakt.

De tijd breng ik door met het kijken naar twee films.  De eerste, Spy, is een heel grappige comedie.  Far from the Madding Crowd vind ik zo'n heerlijk Engels historisch drama.  Het eindigt natuurlijk precies zoals verwacht, maar tussendoor is er van alles gaande.  Ik heb het precies goed getimed, want de film eindigt op het moment dat we landen.

Voordeel van eerste klas vliegen is ook dat mijn tas als eerste op de band komt.  Ik loop dus meteen naar buiten waar een limousine chauffeur me zijn auto probeert aan te smeren.  Ik weiger en loop naar de reguliere taxi's.  Ik ben al te vaak geflest door dit soort personen.

De taxi brengt me snel naar het Hilton bij het vliegveld.  Daar krijg ik meteen mijn sleutel mee voor een kamer op de vijftiende verdieping.  Grappig genoeg zaten we in Alaska ook op de vijftiende verdieping.  In dit hotel ben ik enkel en alleen om te slapen, want morgenochtend neem ik een directe vlucht naar huis.

Op de kamer bestel ik nog een bord met hummus en groentes, want ik heb toch nog trek.  Het eten in het vliegtuig was niet echt een volle maaltijd.  Het is hier in San Francisco een uur later dan in Anchorage dus ik ga proberen op tijd te gaan slapen.