Nog een warme rondleiding en een lekker rustige zondag

Zaterdag

Met schrik word ik om zes over acht wakker!  Oeps, want ik wilde om acht uur opstaan voor mijn rondleiding.  Ik spring mijn bed uit en ben bang dat ik Rick daarmee ook wek, nog een oeps.  Maar het gaat allemaal goed en ik heb genoeg tijd om me klaar te maken.

Rick heeft zich opgeworpen me naar de stad te rijden.  Op weg erheen halen we ontbijt en koffie bij Starbucks.  De barrista begroet Rick met "hi Rich", een van de dingen, die hem altijd ergeren, maar hij verbetert haar tot mijn verbazing niet.

In de auto eten we en rijden richting de stad.  Intussen horen we via de verkeersinformatie op de radio dat de gewoonlijke brug, die we de stad in nemen, helemaal vaststaat.  Gelukkig zijn er nog twee andere keuzes en via de Memorial Bridge rijden we zonder problemen Washington binnen.

Bij het Smithsonian station zet Rick me af en daar zie ik al een groepje van vier zitten.  Inderdaad zijn het C. en B. en S. en S. met wie ik vandaag op pad ga.  Gelukkig zijn ze allemaal gekleed op het alweer zomerse weer, want het is voor september weer flink warm vandaag.

De dag begon mistig, maar de mist trekt al gauw op en dan loopt het kwik al gauw naar de dertig graden.  Ik vind het heerlijk weer, maar voor mensen direct uit Nederland voelt het natuurlijk erg warm.

Natuurlijk begin ik weer met een korte geschiedenis over het ontstaan van de stad.  Dan lopen we naar het Washington Monument.  Het zonlicht daarop met de wolken als achtergrond is zo mooi dat ik er ook maar weer eens een foto van maak.

Al denk ik dat de kans miniem is, ik stel toch voor te kijken of er nog kaartjes zijn om naar boven te gaan.  Dat zouden ze wel leuk vinden, maar helaas zoals ik eigenlijk al verwachtte zijn de kaartjes voor vandaag vergeven.

We lopen dus verder en bij het Tweede Wereldoorlog monument zien we een groep Honor Flight veteranen uit Oregon.  Veel ervan zijn Tweede Wereldoorlog veteranen en ik zie sommigen nog zelf rondlopen.  Ik teken ervoor rond mijn negentigste nog zo vief te zijn!

Ook bij het Vietnam Veteranen Monument loopt een groep Honor Flight veteranen, dit keer uit New York.  Ik vind het een super mooi programma!  De gezichten van die mensen als ze "hun" monumenten zien zijn zo emotioneel.  Het is onbeschrijflijk.

Het is vandaag enorm druk in de stad.  Dat het toerisme ieder jaar toeneemt is mij wel heel duidelijk!  Het eerste jaar dat ik rondleidingen gaf was het beduidend rustiger in september, zelfs in het weekend.  Dit jaar blijft het druk tot nu toe.

Het Lincoln Memorial is dan ook een bijenkorf van toeristen.  Lincoln zit er nog steeds stoicijns op zijn troon.  Al 93 jaar en hij is nog geen dag verouderd.  Hij ziet er nog altijd mooi wit uit, ook wel geholpen door een schoonmaakbeurt een paar jaar geleden toen een Chinese dame groene verf op hem spoot.

Wij lopen verder naar het Koreaanse oorlogsmonument, altijd indrukwekkend.  Dit keer zien we wat leuks.  Een gids, die een groep Amerikanen rondleidt, gaat naast zijn eigen foto op de muur daar staan.  Ik wist altijd al dat dit echte foto's zijn, maar het is wel heel bijzonder om iemand naast zijn foto van zo lang geleden te zien staan!

Helaas geen duidelijke foto

Het is trouwens een gezellig paar stellen waar ik mee optrek vandaag.  We lachen wat af!  Rond het Tidal Basin is het zoals gewoonlijk wat rustiger.  Het Martin Luther King Jr. Memorial bekijken we, een van de kortere stoppen van de rondleiding. 

Daarentegen is er van alles te vertellen over het Franklin D. Roosevelt Memorial.  Ongelooflijk hoeveel symboliek en verhaal daarin zit!  Jammer genoeg staan de fonteinen vandaag uit, want die dragen toch wel erg veel bij.

Als laatste monument bekijken we Jefferson.  We genieten van de tocht daar, die lekker verkoelend werkt.  In de winter is het hier ijzig, maar 's zomers een welkome bries.  Jefferson staat er altijd statig naar het Witte Huis te kijken.  Daar staat nu een telefoonpaal voor, want de hele stad is in de ban van het bezoek van de Paus volgende week.

Wij lopen terug naar de bewoonde wereld.  In het weekend zijn er allerlei sportwedstrijden op de Mall en we zien tegenover het Holocaust museum iets wat ik in ieder geval nog niet eerder heb gezien. 

Bubbelvoetbal, mensen met een gigantische opblaasbal om zich heen, die voetbal spelen. Het ziet er erg leuk uit en we blijven even kijken.  Er is een bal om "aan te proberen", maar er gaan zoveel zweterige mensen in dat wij het maar voorbij laten gaan. 

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we naar Potbelly. Daar nemen we een tafeltje buiten op het terras. Er is een groot verschil met snelheid van de bediening vandaag versus gedurende de week.  Er zijn maar twee medewerkers vandaag en die hebben er duidelijk geen zin in.

Na een kwartiertje hebben we eindelijk onze broodjes.  Gelukkig is iedereen het erover eens dat die erg goed smaken.  Ik heb mijn gewoonlijke kaas en champignons broodje met hete pepers en die blijft mijn favoriet hier.

Eigenlijk zou ik hier best uren kunnen zitten.  Het is zo lekker met een briesje en de anderen vinden dat ook.  Maar toch gaan we verder.  Via de voorkant van het Witte Huis lopen we Pennsylvania Avenue af.  Ook stoppen we nog even in de White House Gifts winkel waar de dames een paar magneten uitzoeken en we hartelijk lachen om een We Shall Overcomb t-shirt met Donald Trump erop.

Op een gegeven moment komt er een groepje Mexicaanse jongeren voor ons lopen in mariachi kleding.  De bellen aan hun kostuums begeleiden ons.  Ik zie ook allerlei politie die Constitution Avenue afzetten. 

Fiesta DC blijkt bezig te zijn. Als ik niet zo moe was en pijn in mijn benen had zou ik er na de rondleiding heengaan, want het ziet er heel kleurrijk en vrolijk uit.  Ook de muziek ervan begeleidt ons naar het Capitool. 

Daar klimmen we (zo voelt het altijd echt na de hele dag in de hitte) Capitol Hill op.  Als laatste lopen we de Library of Congress binnen.  Ook daar is het druk en we moeten even wachten om naar boven te gaan om de grote leeszaal te zien.  Intussen vraag ik dingen aan de docent, die mij ook nog niet duidelijk waren hier.  Zo leer ik ook weer wat meer.

Dit mozaiek van Minerva is als een van de weinigen in dit gebouw niet in de VS gemaakt, maar in Italie

 

We bekijken de grote leeszaal, die degenen van hen, die National Treasure Book of Secrets hebben gezien, meteen herkennen.  Ik vertel wat we er zien en dan werken we onze weg naar beneden.  We bekijken Jefferson's bibliotheek en de oude kaarten in een andere tentoonstelling voor we weer naar buiten gaan.

Daar neem ik afscheid, want zij hebben zin in een drankje of een ijsje.  Ik wijs ze naar de Capitol Hill buurt waar allerlei restaurantjes zijn.  Ik loop naar de metro waar mijn trein net aankomt.  Rick wilde me op komen halen, maar met alle drukte in de stad heb ik besloten de metro terug te nemen.

Eenmaal in Vienna staat Rick me al op te wachten.  Thuis ontspan ik op het deck en geniet van de af en aan vliegende vogels, want ik heb nu de kolibries vertrokken zijn de vogelvoeder weer gevuld. 

Ons cardinaaltje kwam ook weer eens kijken

Dit wordt voorlopig (misschien wel tot komende zomer) de laatste echt warme dag (wat me wel wat verdrietig stemt, want tot nu toe heb ik mijn hoofd in het zand kunnen steken dat de herfst echt in aankomst is).

Rick stelt voor ergens te gaan eten waar Kai ook graag meegaat.  Ik heb vandaag al de hele dag de Cheesecake Factory in gedachten gehad om de een of andere reden.  Ik weet dat Kai dat ook een leuk restaurant vindt en inderdaad hij gaat graag mee.

We krijgen meteen een tafeltje en ik begin met een gegrilde verse artisjok.  Rick heeft de summer rolls en Kai een onwijs grote portie buffalo kip!  Daar zou wel vier mensen van kunnen voeden!  Als hoofdgerecht neem ik mijn favoriete luau salade en grappig genoeg Rick ook.  Kai heeft de biefstuksalade en we laten het ons allemaal goed smaken.  Kai neemt de overblijfselen mee in een "doggy bag" voor zijn lunch morgen.

De rest van de avond kijken we naar de finale van America's Got Talent.  Ik ben helemaal blij als mijn favoriet, de buiksprekende Paul Zerdin wint.  Bij hem zie je helemaal niet dat zijn keel beweegt, zoals je zelfs bij Jeff Dunham soms ziet. Er zaten een aantal heel goede talenten bij dit jaar.  Rick en ik vinden het beiden jammer dat Howard Stern ophoudt met de show.  We zijn benieuwd wie de nieuwe judge wordt.

Zondag

Het is lekker uitslapen geblazen vanochtend want we hebben voor de verandering helemaal niets in de planning.  Dat is wel goed voor mij, want ik kreeg halverwege de rondleiding gisteren een brandend gevoel in mijn benen en wist toen dat ik tegen mijn "muur" was opgelopen, bijna letterlijk.

We staan pas na negenen op en zien dan beneden dat de plank in onze jassenkast uit de muur naar beneden is gekomen.  Daar gaat mijn rustige zondag, zegt Rick. Hij wil er echter absoluut niets van weten dat ik hem ermee help, dat vraagt hij wel aan Kai.

We genieten ons gewoonlijke zondagse Panera en Starbucks ontbijt buiten op het deck.  Zo fijn dat het op 20 september nog warm genoeg is om dat te doen!  Morgen wordt het wel een heel stuk koeler, maar dat is maar voor een dag en dan wordt het weer lekker, maar niet meer zo heet als het is geweest.

Na veel wikken en wegen boek ik een wat grotere auto bij Sixt voor volgende week.  Het is toch handiger met drie of vier grote tassen dan de trein en zo kunnen we misschien in de omgeving ook nog wat dingen gaan bekijken.

Omdat ik vrijwel geen ervaring met in Europa rijden heb, heb ik voor een automaat gekozen.  Ik heb mijn rijbewijs voor ik naar de VS vertrok weliswaar in een schakelwagen in Nederland gehaald, maar dat is dus al meer dan dertig jaar geleden.  Ook heb ik Kai als tweede bestuurder opgegeven en die heeft helemaal geen ervaring met schakelen.

Verder blijven Kai en ik de eerste nacht bij het vliegveld logeren, want ik vertrouw mezelf niet achter het stuur na een nachtvlucht. Bovendien kon ik toch al voor 30 september geen kamer krijgen in Germersheim. 

Vanaf 1 oktober vond ik nog vijf nachten in Hotel Kurfurst, maar de recensies daarvoor zijn maar matig.  Verder zat alles vol en kreeg ik daar ook de laatste kamer nog via Booking.com.  Hopelijk valt het mee, de foto's online zien er prima uit, maar ja, die vertellen niet altijd het hele verhaal.  Ik zal de vijf nachten er wel overleven neem ik aan, gelukkig schrijven de meesten wel dat het "sauber" is.

Nu nog even Kai achter de vodden aanzitten om met een lijstje te komen van wat hij allemaal nog moet doen en waar ik hem bij kan helpen.  Ik heb zo'n vermoeden dat ik vooral voor mentale steun meega, maar dat is ook prima.

Van mezelf moet ik een volle rustdag nemen vandaag, vooral voor mijn benen. Dat betekent geen cardio op de elliptical.  Maar een ontspannende wandeling door de buurt met Cosmo en fototoestel mee mag wel.  Ik neem een aantal foto's van onze nazomerse buurt.  Er zijn wel wat tekenen van herfst te zien, maar vrijwel alles is nog groen.

Banded hairstreak butterfly

Intussen klets ik ook bij met Saskia.  Zij wilde graag dat Kai en ik dinsdag naar Richmond zouden komen, maar dat zie ik niet zitten met hoe ik me voel.  Gelukkig begrijpt Saskia dat en ook is het WK Wielrennen begonnen in Richmond en is de stad daardoor heel erg druk.  Ze komt nu waarschijnlijk een van de komende dagen hierheen om afscheid van Kai te nemen.

Verder gaat het goed met haar, hoewel ze wat moeite heeft met de properheid van haar huisgenootje.  Nu is Saskia absoluut niet de schoonste dus als zij klaagt dat Bella de kattenbak niet verschoont en alles achter zich laat slingeren wil dat wat zeggen.  Ik adviseer haar een lijst met taken te maken en die eerlijk te verdelen.

Voor de lunch maak ik mijn favoriete eten van vroeger op de middelbare school, een paar bruine (Ezekiel hier) boterhammen met pindakaas en sambal.  Rick moet daar altijd wat om lachen, maar hij heeft zelf beaamd dat het een lekkere combinatie is.

Dan maakt Rick de hot tub voor mij klaar en ga ik heerlijk bubbelen.  Voor ik het weet is het vijf uur, heb ik mijn boek uit en zie ik eruit als een pruim.  Mijn spieren hebben het heerlijk gevonden dat getrommel op mijn rug en benen!  De mannen halen intussen het meeste uit de tijd samen, die ze nog hebben voor Kai vertrekt, en spelen Xbox in de basement.

Hot tub en hangmat, wat wil ik nog meer

We eindigen deze ontspannen zondag met Indiaas eten dat door Curry Mantra wordt bezorgd.  Ik heb nog drie dagen vrij voor de volgende rondleiding.  Die kunnen Kai en ik mooi benutten voor het verder voorbereiden van zijn verhuizing.