Zestien jaar Amerikaans staatsburger

Even geen rondleidingen meer tot laat volgende week dus ik blijf lekker doezelen tot een uur of half negen.  Terwijl ik me aankleed denk ik terug aan zestien jaar geleden toen ik de eed voor het Amerikaanse staatsburgerschap aflegde. 

Het was een plechtige ceremonie op 9-9-99 en het deed me toch wel erg veel om me officieel burger van dit immense land  te mogen noemen.  Het grootste recht wat ik ermee verkregen heb is het stemrecht.  Vooral in deze tijd leidend naar de presidentsverkiezingen volgend jaar en zoveel rare vogels als kandidaat ben ik blij dat ik mijn medezegje, hoe klein ook, kan doen.

Sinds 1999 (ook, want ik heb dubbele nationaliteit) mijn vlag

Voor mijn ontbijt maak ik een paar gepocheerde eieren met spinazie en Parmezaanse kaas.  Ik eet ze buiten op het deck op, maar oh, wat is het vochtig!  Ik ben maar blij dat ik vandaag geen rondleiding heb. 

Drie kwartier voor mijn (vandaag late) personal training uur start ga ik naar Anytime Fitness.  Voor Sharon me komt halen heb ik mijn cardio er dus al opzitten.  We bespreken de mogelijkheid om in plaats van een uur de personal training sessies een half uur te maken.  Ik vraag me af of dat niet beter is voor mijn spieren, die na zo'n uur wel erg moe voelen.  We gaan het vrijdag proberen.

Terwijl we met buikspieroefeningen bezig zijn maak ik kennis met Kim.  Zij blijkt schilderlessen te geven overdag.  Daar heb ik wel oren naar!  Altijd leuk om in de herfst/winter iets nieuws te leren.  Ik krijg haar informatie mee en besluit eens te gaan kijken wanneer die lessen zijn.

Thuis lijn ik Cosmo aan voor een wandeling door de buurt.  Het is werkelijk heel erg warm en vochtig en hij wil dan ook niet lang.  Ik heb mijn macrolens mee en hoop een paar insektenfoto's te krijgen.  Er zijn echter niet veel dingen meer in bloei, maar op wat wel in bloei is zijn de bijen nijverig bezig.

Na mijn douche ga ik Vienna in.  Mijn eerste stop is de drive thru van de bank. Zo handig om gewoon vanuit je auto te bankieren.  Ik besluit voor mijn lunch een soba noodle bowl van Panera te nemen.  Na afloop haal ik een gezonde "sweet green" met boerenkool-, spinazie-, selderij- en appelsap van Robeks.  Erg lekker!

Bij Whole Foods haal ik avondeten en dan heb ik de rest van de middag "vrij".  Als ik thuiskom zie ik twee grote dozen op de stoep staan.  Een ervan is van Amazon, de ander van ProFlowers. Ik haast me om vooral die laatste naar binnen te halen, want de bloemen staan in de felle 34 graden zon!

Het is een mooi boeket verschillend gekleurde rozen van Rick en de kinderen alvast voor mijn verjaardag morgen.  Ik zet ze gauw in een vaas, maar het is duidelijk dat de bloemen te lijden hebben gehad van de hitte.  Er vallen al blaadjes van de knoppen. Zo jammer, want het zijn prachtige rozen.

De andere doos is mijn verjaarscadeau van mijn zus.  Wat een leuke verrassing!  Er zit een pompoenfeeenhuisje in met twee feetjes.  Ik zet ze meteen bij hun medebewoners van Fairyville.  Het begint er al herfstachtig uit te zien (hoewel ik schoppend en gillend, zoals we hier zeggen, dat seizoen inga, afscheid van de zomer is altijd moeilijk!).

De hangmat lonkt beneden in de tuin en ik lees er een leuk kort verhaal in.  Na een paar uur word ik echter lek geprikt door de muggen!  Wat een rotbeestjes zijn het toch.  Misschien volgende zomer toch maar de tuin ertegen laten behandelen, al heb ik daar gemengde resultaten over gelezen.

Het betrekt ook en wordt zo mogelijk nog vochtiger.  Ik verplaats me naar binnen en bereid vast de krieltjes voor met rozemarijn, zeezout en olijfolie.  Zo kunnen ze meteen de oven in als Rick thuiskomt. 

We eten ze met doperwtjes en worteltjes en voor Rick en mij zalm en voor Kai Parmezaanse kip.  De krieltjes zijn net snoepjes, zo lekker!  Ik ben zo blij dat we die hier nu sinds een aantal jaar ook kunnen krijgen. 

En zo gaat de laatste avond van alweer een levensjaar in.  Het lijkt inderdaad ieder jaar sneller te gaan!