Burke Lake met Anja

Kennelijk was ik enorm moe, want heel ongewoon voor mij word ik om zeven uur pas wakker na de hele nacht door te hebben geslapen.  Ik heb Rick, die heel vroeg naar Washington moest, zelfs niet horen opstaan of zich klaarmaken!

Na nog een uurtje doezelen sta ik ook op.  Het is alweer een prachtig zonnige dag en vandaag belooft de temperatuur zelfs boven de twintig graden uit te komen!  Ik maak een paar gepocheerde eieren en een sterke pot koffie voor mijn ontbijt.

Daarna is het sporttijd.  Ik heb besloten een derde gewichtenroutine aan mijn week toe te voegen.  Ik doe acht combinatieoefeningen met de Tabata methode (twintig seconden en dan tien seconden rust acht keer achtereen).  Dat duurt ongeveer een half uur en het tweede half uur doe ik cardio boven op de elliptical.

Dan maak ik me snel klaar, want Anja komt om half twaalf langs.  Intussen wordt de stoep voor ons huis gemaakt.  Opeens gaat de deurbel en daar staat iemand van de stad Vienna, die wil weten, wie toestemming heeft gegeven die stoep opnieuw te doen, want hij had hem niet aangeduid.

Als ik vertel dat Rick er plakband op had gedaan en ze gisterochtend de stoep dus hebben opgebroken is hij niet blij.  Hij vraagt zich af wie dit gaat betalen.  Nou, lijkt me heel duidelijk, meneer, wij in ieder geval niet.  Wij kunnen het ook niet helpen dat er overijverige werkers zijn, die niet op mijn meneers toestemming hebben gewacht.  Gelukkig druipt hij af, want ik voelde me toch flink boos worden.  Met al het stoepwerk dat ze in onze buurt doen kan die voor ons huis er ook nog wel af.

Anja komt en we besluiten bij Noodles & Company te gaan eten.  Dan kan Cosmo namelijk ook mee op hun terras.  Ik ga eerst mijn eten halen, de Japanese pan buff, en dan Anja, die de Bangkok kerriesoep kiest.  Het is goed vertoeven buiten met een graad of 22 en dat op 21 oktober!

Na het eten gaan we naar Burke Lake.  Vorige week was ik hier al even, maar nu zijn de kleuren een stuk verder.  Ook staat er bijna geen wind en worden we getrakteerd op adembenemende weerspiegelingen.  Dit is gewoon niet op de foto vast te leggen, zo mooi!

We besluiten om het meer heen te lopen.  Dat is zo'n zeven kilometer en een prachtige wandeling.  Af en toe komen we andere wandelaars en ook honden tegen.  Gelukkig mag Cosmo vandaag meestal kennismaken en dat gaat altijd goed.

Ongeveer halverwege bevind ik mezelf opeens op de grond!  "Wat doe je nu?", vraagt Anja.  Tja, een onzichtbare steen en boem, ik ben daar ongeveer eens per jaar goed in.  Gelukkig heb ik weinig schade, alleen mijn handen hebben flinke schaafwonden.

Na er wat handgel op gedaan te hebben om wat te ontsmetten lopen we verder.  Terug bij de van loop ik nog even de toiletten binnen om mijn handen te wassen met zeep.  Wat zijn schaafwonden toch pijnlijk, maar het had erger kunnen zijn.

Thuis neem ik weer voor een paar weken afscheid van Anja, want we gaan beiden reizen.  Cosmo en ik zijn nog niet uitgewandeld, want om half vijf heb ik met Chris afgesproken de honden uit te laten.  Na die wandeling heb ik meer dan zestien kilometer afgelegd vandaag en nu heb ik zin om mijn voeten omhoog te doen!

Net als ik zit gaat de telefoon en het is Christine.  We kletsen lekker bij en vinden het weer zo moeilijk om zo ver van elkaar te wonen.  Vooral in deze tijd van het jaar deden we vroeger veel samen, zoals o.a. rond Burke Lake wandelen.  Hopelijk gaat het volgend jaar lukken elkaar weer te zien.

Rick heeft vanavond een happy hour met collega's en komt wat later thuis.  Hij heeft niet veel trek en haalt onderweg sushi op voor ons beiden.  Het was weer een heerlijke herfstdag, ik ben een echte zomermens, maar op zulke dagen vind ik de herfst ook een heel mooi seizoen.

Foto's van vandaag staan hier.