Duitsland dag 8: De terugreis

Na een lekkere nacht in een heerlijk bed ben ik echt blij dat ik besloten heb het rustig aan te doen en gisteren al naar het vliegveld gegaan te zijn.  Op mijn gemak maak ik me klaar en om half negen wordt er op de deur geklopt.

Mijn bestelde room service ontbijt is er stipt op tijd.  Het ziet er ook nog eens heerlijk en vrolijk uit, zelfs met een bloem.  Ik heb twee hardgekookte eitjes, wat broodjes (die er automatisch bij worden geleverd) en weer de papaya bosbessen salade, die ik een week geleden ook had.  De koffie is ook heerlijk!

Uit het raam zie ik dat er een United vliegtuig geparkeerd staat.  Ik vraag me af of dat mijn vliegtuig is en later blijkt dat inderdaad het geval.  Ik ga naar beneden, check uit en neem de lift naar de vertrekhal. Voor mij na mijn bijna val van gisteren geen enge karretjes op de roltrap meer!

Op het enorme bord met vluchten zie ik dat die maar tot een vertrektijd van tien over elf gaan, terwijl mijn vlucht om tien voor half een zal vertrekken.  Gelukkig heb ik gisteren al rondgekeken en weet waar de United balies zijn.  Inderdaad wordt daar al vlijtig ingecheckt.

Vrijwel meteen ben ik aan de beurt en mijn zware tas tenminste kwijt.  De gate is ook geen verrassing, want United vertrekt van de Z gates.  Die zijn boven en die doen me weer vrezen dat we met een bus naar het vliegtuig zullen moeten.  Zo ouderwets vind ik dat voor zo'n groot vliegtuig!

De twee uur voor het boarden begint breng ik door met wat winkeltjes kijken en Trivia Crack spelen met Kai.  Nog even ben ik in dezelfde tijdzone als hij.  Ook koop ik een broodje gezond om in het vliegtuig op te eten.

Dan mogen we inderdaad naar beneden de trap af naar de bus.  Ik heb geen zin mijn zware tas op te tillen en rol hem gewoon tree voor tree.  Dan ben ik weer blij onder de Amerikanen te zijn, want de man achter me biedt aan mijn tas voor me te dragen.  Zo aardig!

De bus brengt ons naar het vliegtuig en dit keer heb ik een economy plus stoel.  Ik vind het het extra geld en mijlen niet waard businessfirst te vliegen als het geen nachtvlucht is.  De vlucht is sowieso heel leeg en ik heb de hele rij stoelen voor mezelf, heerlijk.  Bijna nog beter dan businessfirst, behalve het eten.

Zo leeg is het zelden!

Hoewel ik moet zeggen dat ook dat zeer smakelijk is vandaag, alleen weinig.  Ik ben blij dat ik ook mijn broodje heb, want het vegetarische gerecht is lekker, maar wel erg licht.  Als toetje krijgen we een heerlijk toffee ijsje en dat zeg ik niet gauw, maar alles wat toffee is kan ik niet laten staan.

Het wordt een makkelijke en rustige vlucht.  Ik kijk de twee films op mijn Kindle Fire, die ik voor vertrek heb gehuurd van Amazon.  "Some Kind Of Beautiful" met Piers Brosnan is een lichte comedy.  Bij "See You in My Dreams" moet ik echter regelmatig slikken, ik dacht dat het comedy was, maar dat is het niet, toch ook een goede film.

Dan begin ik aan een nieuwe zentangle.  Dit keer een herfsttafereel met pompoenen en paddestoelen, ik blijf het zo leuk vinden om te doen en een lange vlucht is er perfect voor.  Als ik klaar ben zijn er echter nog drie uren te gaan naar Washington!

Gelukkig is daar nog het tv-tje voor mijn neus en ik kijk onder anderen een comedie show van Matt Braunger.  Die is wat gewaagd, maar ik moet regelmatig hardop lachen!  Echt een leuke show heeft hij.  Ik vraag later aan Rick of hij hem kent, maar ook hij heeft nooit van Matt gehoord.  Ik vind het grappig dat ik hem zo leuk vond, want vaak vind ik Amerikaanse standup comedy net niet mijn humor.

Opeens is het dan toch tijd om te landen. We komen een half uurtje eerder dan het schema aan, altijd leuk.  Alleen moeten we daarna wachten op alweer de heel ouderwetse "people mover" bussen.  Ik ben een beetje blij dat de Europese grote vliegvelden ook zo ouderwets zijn, nog steeds.

Eenmaal bij de immigratie ben ik er met mijn global entry zo doorheen.  Dan is het even wachten op mijn tas, want om deze tijd komen een heel aantal internationale vluchten aan.  Maar als de Frankfurt bagage komt is mijn tas een van de eersten.

Dankzij die Global Entry kan ik ook langs de rij voor de douane lopen en overhandig mijn formulier aan de vriendelijke beambte.  Dan ben ik vrij en terug in de vriendelijke Verenigde Staten.  Ik kan het niet helpen dat te denken. 

Mensen praten hier met elkaar, begroeten elkaar en geven elkaar even de tijd om uit te vinden hoe dingen werken.  Natuurlijk, zeer gegeneraliseerd, geloof mij, ik ben me daar helemaal van bewust.  Maar het voelt goed weer thuis te zijn.

Rick wacht me buiten al op en het is heel goed hem weer te zien!  Thuis zoek ik meteen de douche op, want ik vond het vies in het vliegtuig, vooral de toiletten.  Dan bedenken Rick en ik waar we willen gaan eten. 

Dat wordt Matchbox en daar worden we als oude bekenden begroet door David.  Hij weet ook al dat ik rose lekker vind, ik ben weer thuis!  Rick en ik delen de eenden spring rolls.  Dan bestel ik de tonijn tartaar, eindelijk weer wat lekkere lichte vis.  Ik heb heerlijk gegeten de afgelopen week, maar wel veel zwaarder dan ik gewend ben!

Thuis is Cosmo nogmaals zo blij dat ik er weer ben, echt schattig.  Ook komt Meike weer naast me liggen spinnen terwijl ik dit schrijf.  Rick vertelt dat de dieren echt uit hun doen waren zonder mij.  Zo lief!

Inmiddels voelt het voor mij als half drie 's nachts.  Eens kijken hoe lang ik het vol kan houden.  Ik denk nog wel een uurtje, maar dan zal ik met liefde ons bed opzoeken!