Herfstkleuren en een beer in de Shenandoah

Alweer schijnt de zon uitbundig als ik opsta.  Rick is ook nog thuis, want hij wil zich ervan verzekeren dat de stoep voor ons huis opnieuw wordt gedaan.  Buurman Don, die van huis uit werkt, belooft met de werkers te spreken en het gedaan te krijgen.

Na mijn wafels en koffie lijn ik Cosmo aan en ga hardlopen afgewisseld met gewoon lopen op de steilere heuvels in de buurt. Ik ben vast van plan 10000 stappen bij elkaar te krijgen.  Om het niet saai te maken sla ik eens heel andere straatjes in en zie zo nog meer leuke Halloween versieringen.  Dit jaar zijn de skeletten vooral erg populair.  Ze staan in de meest vermakelijke houdingen.

Een uur en tien minuten later heb ik acht kilometer gelopen en de tienduizend stappen bijeen.  Het voelde af en toe alsof ik maar heel langzaam ging, maar kennelijk hield ik toch een redelijk tempo.  Gauw maak ik me klaar, neem water voor Cosmo mee en doe hem in zijn harnas in de van.

Mijn doel vandaag is het Shenandoah National Park, maar eerst ga ik Vienna in.  Daar gooi ik de van vol bij de Shell en haal mijn lunch voor later bij Manhattan Bagel.  Terwijl ik op mijn dunne bagel met kaas, asperge en champignons wacht klets ik bij met buurvrouw Jeanne, die haar en haar zoons lunch haalt ook voor onderweg, want zij gaat hem na een korte vakantie terugbrengen naar zijn college in Pennsylvania.

Cosmo wacht intussen geduldig in de van.  Het is eindelijk koel genoeg om hem er met de ramen open in te laten.  Ik stel mijn GPS in op de noordingang van Skyline Drive en we gaan op weg.  De weg naar het park is gewoon een snelweg voor het grootste gedeelte, maar de natuur aan weerszijden ook mooi.

Een uurtje later rijd ik door Front Royal en draai dan Skyline Drive op.  Daar staat een kleine file om het park binnen te komen.  Ik heb mijn pas en rijbewijs klaar en hoef geen kaart dus als ik eenmaal aan de beurt ben rijd ik vrijwel meteen door.

Al meteen wil ik mijn fototoestel pakken om de felle kleuren te fotograferen.  Helaas is hier geen parkeerplek, maar er rijdt niemand achter me dus ik schiet gauw een plaatje door mijn voorruit.  Bij het bezoekerscentrum maak ik een pit stop voor Cosmo en mezelf.

Hier eet ik ook mijn lunch en geniet van het rood, geel en oranje om me heen.  Het is vrij druk in het park, maar gek genoeg valt het op de weg zelf mee.  Ik zet mijn tocht voort en stop af en toe bij uitkijkpunten. 

Die worden dit keer mooier naar het oosten dan naar de Shenandoah vallei in het westen.  Niet ver van het bezoekerscentrum weet ik een korte wandeling naar een waterval.  Het lijkt mij dat Cosmo ook wel zin heeft even wat natuur te snuiven.

Dat doet hij inderdaad en we lopen naar beneden.  Cosmo wil echter opeens niet verder!  Zo vreemd, dit deed hij vorig jaar toen Anja en ik hier waren ook.  Misschien omdat hij vanochtend al zo ver heeft gelopen?  Wie zal het zeggen, maar ik vind het best en loop terug naar de van.

Dit is echt een "zen" dag!  Ook al zit ik achter het stuur, ik kan alle tijd nemen en stop af en toe ook langs de kant om het mooie allemaal in me op te nemen.  Na een van de uitkijkpunt rijd ik een bocht om en ben blij dat ik niet snel reed, want er staan twee auto's midden op de weg.

Hier moet iets te zien zijn en jawel, ik zie de beer ook direct.  Cosmo gelukkig niet en op ons gemak bekijken we hem of haar.  Intussen vormt zich een file aan beide kanten van de weg.  Natuurlijk zijn er ook weer mensen, die uitstappen en veel te dichtbij komen.  De beer trekt zich nergens iets van aan en na een tijdje loopt hij of zij rustig terug het woud in.

Toch blij dat ik er weer een gezien heb en redelijk goed op de gevoelige plaat heb gezet rijd ik verder.  Als ik bij de eerste uitgang van het park aankom heb ik nog geen zin om al dit moois gedag te zeggen dus ik rijd verder.

Een kilometer of vijf later besluit ik dat drie uitkijkpunten aan deze kant genoeg zijn voor mij.  Ook hier neem ik mooie foto's.  Ik probeer Cosmo ook even model te laten staan en dat gaat maar beperkt goed.  Hij weigert me direct aan te kijken, maar ik vind de foto's toch mooi.

Na nog twee keer stoppen rijd ik het park weer uit.  Intussen heb ik erge dorst gekregen. Onderweg weet ik dat ik langs een aantal boerderijkraampjes kom.  Ik stop bij de eerste, want die hebben geen zuidelijke (Burgeroorlog) vlag buiten waaien. 

Gretig drink ik het flesje water wat ik koop leeg.  Dan bedenk ik me dat Cosmo misschien ook dorst heeft.  Voor hem heb ik ook water mee en ook hij likt het dankbaar op.  Dit is waarom ik niet zonder hond kan!  Hij is zo mijn maatje!  En volgende maand wordt hij alweer negen!

De rest van de weg terug slaapt Cosmo rustig op de achterbank.  Ik luister naar CNN en daarna plaatselijk nieuws op de radio.  Misschien raar, maar dat houdt mijn brein bezig waar muziek dat niet kan.  Alleen vlakbij huis kom ik even in een file te staan, maar dat kan de "zen" gevoelens van vandaag niet verpesten.

Het is nog zo lekker warm dat ik voor het huis nog even ga zitten lezen tot de zon achter de huizen verdwijnt.  Rick sms-t intussen dat we vanavond naar Clyde's moeten gaan, want ook deze maand hebben ze nog de kreeft special. 

Oh en die stoep ziet er nu zo uit, wordt aan gewerkt

Eigenlijk was ik van plan nog eten te halen bij Whole Foods, maar tegen kreeft zeg ik natuurlijk nooit nee!  Het wordt een perfect einde van een heerlijke dag.  De kreeft smaakt me prima, Rick heeft de kreeft "pot pie", met groentes en aardappelpuree, die er ook goed uitziet.

Eenmaal thuis ben ik toch wel erg moe.  Mijn maatje Cosmo ook, gewoonlijk komt hij nog om een botje vragen, maar niet vanavond.  Hij is uitgeteld.  Straks ga ik dat ook zijn, want wat een drukke, maar mooie dag!

Foto's van vandaag staan hier