Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, november 09, 2015

Wellicht de laatste rondleiding dit jaar

Oei, kwart voor acht komt wel heel snel vanochtend!  Ik heb duidelijk nog wat last van jet lag.  Voor Rick is het makkelijker, want voor hem voelt het later en hij is dan ook al een tijdje op als mijn wekker gaat.

We eten samen ontbijt en dan maak ik me klaar om op pad te gaan. Rick zet me af bij de metro en daar staat al een trein klaar.  Die is alleen afgeladen vol en ik heb geen zin om meer dan een half uur te staan.  Gelukkig komt er net een volgende trein aan en daar stap ik in, wetend dat ik waarschijnlijk toch op mijn groepje zal moeten wachten.

Zij komen met de trein uit New York en die trein zou om half tien op Union Station aankomen.  Daarna zal het nog zo'n twintig minuten duren voor ze bij het Smithsonian station zijn, schat ik. Als ik om half tien uitstap besluit ik in het Smithsonian kasteel wat rond te gaan kijken.


Al was het zonnig bij het opstaan, inmiddels is het bewolkt en het voelt waterkoud aan.  Binnen is het behaaglijk warm. Tegen tienen loop ik terug naar het station, maar wie er ook boven water komen, niemand voldoet aan de beschrijving van twee Belgische stellen.

Michael is er ook weer en ik vraag hem op te letten, terwijl ik naar de andere uitgang loop.  Ook daar zie ik echter niemand en inmiddels is er bijna een uur voorbij sinds de trein aan had moeten komen.  Dat is wel erg lang van Union Station naar hier.

Gelukkig hebben we zoals altijd telefoonnummers uitgewisseld, dus ik zend een sms-je naar het nummer dat ik voor hen heb.  Dat zou van C. moeten zijn, maar ik krijg een Frans antwoord van ene M. Zij lijkt wel te weten wie ik ben dus ik vraag haar in het Frans dan maar waar ze zijn, hopend dat ik straks niet de hele rondleiding in het Frans zal moeten doen.

Het antwoord komt snel, zij is in Brussel.  Na nog wat heen en weer ge-sms in mijn beste Frans wordt wel duidelijk dat dit een verkeerd nummer is en ik niet de Petra, die M. kent.  Eigenlijk wel een heel grappige situatie, maar ik weet nu nog niet wat er met mijn groepje gebeurd is.

Zij hebben mijn telefoonnummer ook dus ik neem maar aan dat ze gebeld zouden hebben als ze helemaal niet kwamen.  Ik blijf heen en weer lopen tussen de twee uitgangen en eindelijk zwaait er iemand naar mij en maak ik kennis met P., A., C. en N. Hun trein was een half uur vertraagd en het nam even om de Metro uit te vogelen.  Maar gelukkig hebben we elkaar weer gevonden.

Iedereen is op koud weer gekleed en dat is maar goed ook.  De beloofde 15 graden wordt het niet, het zal me verbazen als het kwik boven de tien graden uitkwam.  Ik ben ook heel blij mijn handschoenen mee te hebben.

We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Daar is het heel rustig.  Ook het pad naar het Vietnam Veterans Memorial is vrijwel leeg.  Net uit New York komend straalt Washington kalmte uit voor mijn gezelschap. 


De herfstkleuren zijn nog mooi in de stad waar de natuur altijd een beetje voor- (in de lente) of achterloopt (in de herfst).  Jammer dat de zon zich niet laat zien, want dat maakt alles wat somberder en de kleuren niet zo fel.

We lopen langs de Vietnam muur en begroeten dan Abraham Lincoln op zijn troon.  De negentien soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument maken zoals altijd indruk.  Dan steken we over naar het Tidal Basin.
Mijn "color pop" foto van vandaag



De kersenboompjes zijn ook mooi gekleurd en ik maak er een foto van terwijl de anderen Martin Luther King Jr. bewonderen.  We lopen vervolgens door het uitgestrekte Franklin D. Roosevelt Memorial en bezoeken als laatste Thomas Jefferson in zijn koude en tochtige monument.


De wandeling terug naar de bewoonde wereld leidt ons o.a. langs het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt.  Daarnaast ligt het Holocaust Museum waar ik me nog steeds niet toe heb kunnen zetten.  Het nieuwe Afrikaans-Amerikaanse museum ziet er steeds dichter bij de opening uit.  De architectuur kan ik niet mooi vinden.

Eindelijk komen we bij de Old Ebbitt Grill aan.  Ik had Mark al opgebeld dat we verlaat zouden zijn en onze tafel staat al klaar.  Deze maand zijn de crabcakes de special en drie van ons bestellen die.  De anderen kiezen pastagerechten, die er ook erg lekker uitzien.  Zo te zien geniet iedereen van zijn of haar maal.

Als we weer naar buiten stappen verbeeld ik me een regendruppel te voelen.  Het ziet er in ieder geval heel dreigend uit.  We bekijken de voorkant van het Witte Huis, maar laten de achterkant voor wat het is. 

Omdat het gezelschap nog graag naar Arlington National Cemetery wil voor ze de trein terug naar New York nemen hebben we besloten dat over te slaan en de metro naar het Capitool te nemen.  Ik probeer het zo te krijgen dat ze de vier uur wisseling van de wacht nog kunnen zien, maar ben bang dat dat niet is gelukt. 

Alles hier in Washington ligt verder weg dan gedacht en neemt dus ook meer tijd.  Eenmaal bij het Capitool vertel ik snel over dat gebouw en dan lopen we de Library of Congress binnen. Ik denk niet dat ze dit gebouw hadden willen missen, want het is gewoon zo mooi en imposant!

We bekijken ook nog de eeuwenoude bijbels, maar de bibliotheek van Thomas Jefferson slaan we over zodat ze nog tijd voor de begraafplaats zullen hebben.  We lopen terug naar de metro en daar nemen we afscheid. 

Mijn oranje trein komt eerder dan hun blauwe.  Ik hoop dat ze nog zonder regen de bezienswaardigheden bij Arlington kunnen bezoeken.  Als ik in Vienna uitstap begint het net te regenen.  Gelukkig komt Rick net aanrijden om me van het station te halen.

Thuis word ik in de watten gelegd door manlief.  Mijn spieren reageren weer fijn op het weer.  Morgen een regendag, althans zo ziet het er nu uit.  Ik heb op advies van iemand, die ook veel chronische pijnen heeft, magnesium olie aangeschaft en gisteren voor het eerst gebruikt.  Ik ben benieuwd of het gaat helpen.

We bestellen zalmkabobs van Friends als avondeten en die vind ik altijd heerlijk.  Saskia schrijft intussen dat ze van 18 december t/m 1 januari geen vrij mag nemen van haar baantje.  Gelukkig is Whole Foods op Kerstdag gesloten.  Saskia is zo dol op de kersttradities dus ik vind het naar voor haar, maar het is wel het ware leven.  Hoe dan ook gaan we de feestdagen gezellig maken, daarvan verzeker ik Saskia ook.

Katja is bezig aan haar vakken om terug naar school te gaan en stuurt een foto dat ze een kippenvleugel ontleedt voor anatomie.  Ze hoopt volgende augustus aan de verpleegstersopleiding te beginnen. 

Nu ga ik lekker onderuit gezakt tv kijken.  Het was zoals altijd weer fijn om onze mooie stad te laten zien en ik vind het wel jammer dat ik (tot nu toe) tot april volgend jaar niets meer te boek heb staan.

2 reacties:

Anoniem zei

Het is nu nog leuker je verhalen te lezen over de rondleiding nu ik weet dat ik daar in de zomer zelf rondloop! Liefst natuurlijk met jou, maar als dat niet zo is, dan ben je er in ieder geval bij in mijn gedachten!
Sterkte vandaag met het slechte weer en de pijn! Groet, Marjolein

Petra zei

@Marjolein - Ik hoop dat onze rondleiding doorgaat, lijkt me erg leuk je te ontmoeten!