Een dagje met mijn mannen

Het is gezellig om Kai weer thuis te hebben.  We genieten er volop van en eten met zijn drietjes ontbijt, weliswaar met bord op schoot en de mannen met de voeten omhoog.  Zo zitten ze nog steeds te computeren als ik me naar boven naar de elliptical verplaats.

Die stel ik in voor een uur cardio en speel spelletjes op mijn telefoon.  Ik ben helemaal verslaafd aan Bubble Christmas (waar niets kerstachtigs aan is, althans niet op de telefoon).  Proberend mijn scores te verbeteren gaat het uur snel voorbij.

De mannen zijn intussen gedoucht en klaar, ik doe hetzelfde in gezelschap van kitten Pig.  Wat een nieuwsgierig duiveltje is dat!  Ik moest hem de sportkamer uitzetten, want was bang dat hij onder de elliptical zou komen!

We hebben besloten vandaag onze inkopen voor Oud en Nieuw te gaan doen bij Wegmans. Met de jaren hebben we een net lijstje met benodigdheden voor het buffet en de oliebollen samengesteld, dus lang zou het niet moeten duren. Kai gaat gezellig mee, want hij wil ook wat spullen mee terug naar Duitsland nemen.   

Het is altijd druk bij deze supermarkt, maar gelukkig wat minder vandaag dan voor Kerst.  We beginnen met lunch en ik word naar de uitgebreide sushi keuze getrokken.  Ik kies zalm sushi op drie verschillende manieren bereid en om er toch ook iets plantaardigs bij te hebben een kop van de vegetarische rode linzen chili.

De mannen hebben verschillende dingen van de grote warme bars met Aziatische, Indiase en andere gerechten. Het smaakt allemaal goed en gesterkt verdelen we de lijst in drieen en gaan ieder onze eigen weg in de gigantische supermarkt.

Alle groente en fruit benodigdheden vind ik snel, ook de kazen gaan vlot, al vind ik alleen Boursin, die heel duur is, maar Alouette, gelijkwaardig, is veel goedkoper.  Waarom Boursin zo idioot duur is is me een raadsel.

Dan opeens kan ik de crostini en Ricks favoriete crackers nergens vinden.  Of ik zou moeten zeggen zijn nieuwe favoriete crackers, want ik kreeg een email van het bedrijf dat Kavli hier in de VS vertegenwoordigd dat die crackers niet meer worden gemaakt.

Dat is eigenlijk mijn enige klacht over Wegmans.  Het is niet logisch gesorteerd.  Crostini zou ik bij de crackers verwachten (die ook op twee locaties te vinden zijn) of tenminste waar de bruschetta verkocht wordt.  Maar nee, die liggen in de bakkerij afdeling.  Een vriendelijke medewerkster bij de bruschetta vindt dat voor mij uit.

Met zijn drieen en zo de taken verdelend gaat het toch een stuk sneller dan vorige week.  Na een uurtje laden we alles in de auto.  Het zou vandaag weer een warme dag worden, maar denkelijk doordat de zon maar nauwelijks tevoorschijn komt is het "maar" een graad of veertien. 

Intussen bloeien de azalea en iris, iets wat ik nog nooit in december heb gezien

Gisteren ben ik vergeten de cadeaubonnen, die ik voor Mona en Carmen heb, mee te nemen naar Lofty.  Ik doe dat dan vanmiddag maar en ze worden zeer dankbaar aangenomen.  Eindelijk is iedereen dan voor de feestdagen betaald.  Dat vind ik ieder jaar toch weer moeilijk, hoeveel te geven en het loopt enorm op met meer dan $250 bij elkaar.  Je wilt geen Scrooge zijn, maar toch!

Voor het huis geniet ik toch even van de paar zonnestralen, die het door het wolkendek halen.  Rick komt net terug van een wandeling met Cosmo, in korte mouwen nota bene.  Die man heeft deze winter volgens mij nog geen lange mouwen gedragen en loopt er meestal ook nog in korte broek bij!

Kai skypet weer met zijn vriendin en Rick en ik hebben een paar uur om te ontspannen.  Hij vertrekt naar beneden voor een X-Box spel en ik kijk de Boer Zoekt Vrouw aflevering van afgelopen zondag.  Dank aan Naomi voor de tip, erg leuk te zien waar de boeren van vorig seizoen nu zijn in hun romantische leven.

Vanavond heeft Kai de Silver Diner verkozen om te gaan eten.  Zij adverteren met een nieuw en voor een diner gezond menu.  Diners waren er veel in de jaren vijftig en deze ademt die ouderwetse atmosfeer uit met bij iedere tafel een jukebox en al. 

Het menu is echter allerminst ouderwets.  Er staan veganistische gerechten op, glutenvrij, onder 600 calorieen en meer.  Natuurlijk zijn er ook de traditionele dinergerechten, zoals meatloaf en chicken pot pie, maar ook die zijn gezonder bereid dan vroeger. 

Op het menu zie ik dat de naam van de "Flexitarian" chef Ype von Hengst is.  Hm, Ype klinkt wel heel erg Fries en Hengst Nederlands, maar "von" is verwarrend.  Op de site van Silver Diner zie ik echter dat Ype inderdaad in Nederland geboren is, grappig.

Voor ons eten komt spelen we met de jukebox aan onze tafel.  We luisteren naar "Do you really want to hurt me" van Culture Club, "Walk like an Egyptician" van The Bangles en als laatste naar een favoriet oud liedje "Happy Together" van The Turtles.

Het eten is zeker lekker!  Ik neem een kop groente chili en de gegrilde bot met mango salsa, gestoomde groentes en bruine rijst.  Rick vindt zijn lamburger met Griekse salade ook lekker en Kai smult van zijn tonijnsalade sandwich. 

Ricks salade kwam met feta kaas erop, terwijl hij zonder had gevraagd.  Binnen een paar minuten is de juiste salade er, maar toch krijgen we tien procent korting op de rekening!  Echt fantastische service, het enige tegen dit restaurant is de atmosfeer.  Je gaat hier echt heen om even snel te eten, want er is niets gezelligs aan.

Thuis verdwijnen de mannen de basement in om samen X-Box te spelen. Ik doe mijn voeten omhoog en heb oude Meike naast me liggen spinnen.  Ik maak me zorgen om haar, ze geeft veel over en plast buiten de kattenbak.  Ik denk dat ik volgende week als het zo doorgaat een dierenartsbezoek zal moeten brengen met deze bijna vijftienjarige poes.

En zo zijn er nog maar twee dagen in het jaar.  Ik word altijd een beetje melancholiek aan het eind van het jaar, want het voelt als een warme deken, die je afgooit, en er een ijskoude voor in de plaats krijgt, die je gedurende het jaar weer op moet warmen.  Ik weet het, blanke lei en alles en ik heb al heel wat om naar uit te kijken in het nieuwe jaar waaronder al zes boekingen voor rondleidingen.