Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, december 13, 2015

Weekend vol gezelligheid

Zaterdag

Gisteravond werd het laat met Saskia en Kyle dus ik slaap lekker uit.  Rick is er iets eerder uit en brengt de truck terug naar Avis.  Daarna gaat hij op zoek naar lichtjes en een verlengsnoer voor de kerstboom. We hebben op zolder gezocht en gezocht, maar kunnen die van vorig jaar niet vinden!

Saskia gaat ontbijten met Kyle en vertrekt dan weer naar Richmond.  Na mijn ontbijt begeef ik me naar boven voor een uur op de elliptical.  Intussen sms-t Rick dat hij maar geen lichtjes kan vinden.  Alles is al uitverkocht!  We besluiten vanmiddag nog bij Target te gaan kijken.


Via Facebook heb ik een heel aantal ex-collega's van American Express teruggevonden.  Een ervan heeft bij Jackson's in Reston een reunie georganiseerd.  Rick en ik gaan erheen en het is zo leuk die bekende gezichten weer te zien.  Sommigen heb ik al twintig jaar niet gesproken!

Het is meteen weer als vanouds.  We hadden destijds een heel hechte groep reisagenten en supervisors en wisten duidelijk ook veel van elkaars prive levens.  Twintig jaar later is die klik er nog steeds.  We zijn in de bar en bestellen drankjes en wat te eten en kletsen erop los!  Voor we het weten is het half drie!

De anderen zijn nog lang niet van plan te vertrekken, maar Rick en ik hebben nog zoveel te doen en het is maar liefst 23 graden buiten.  Daar wil ik ook nog even van kunnen genieten.  We nemen dus afscheid, maar beloven elkaar dat we al snel weer een bijeenkomst zullen organiseren. Hopelijk kunnen er dan ook meer komen.
Een sneeuwpop langs een "snow emergency" route, grappige combinatie met dit weer

Op de terugweg rijden we langs de Target.  Daar is ook al veel uitverkocht, maar uiteindelijk vertrekken we met een paar dozen met rode, groene en witte LED lichtjes van Philips nota bene. We hebben nog nooit eerder LED gehad binnen en ook nooit maar drie kleuren.  Het is het proberen waard.

Rick wil nog naar de mall, maar hij zet mij thuis af, want ik wil echt buiten kunnen zijn met dit weer.  Ik neem Cosmo ook mee naar buiten en mijn kleurboek.  Terwijl ik zit te kleuren hoor ik constant de sirene van de antieke brandweerauto van Vienna.  De kerstman doet zoals ieder jaar de rondes door de straten, maar net als vorig jaar slaat hij onze cul de sac over.  Wel jammer, maar de kleintjes hier zijn toch niet thuis.

Tot zonsondergang blijf ik buiten en dan doen Rick en ik de lichtjes en de slingers in de boom.  Het ziet er zo al goed uit en vanavond beginnen we aan de versieringen.  Eerst gaan we lekker eten bij Pazzo Pomodoro, ons "stam"restaurant.  Ik bestel de ravioli met ricotta en spinazie en rode saus, heerlijk!

Op de terugweg rijden we langs de vele verlichte huizen in Vienna.  We hebben echt het idee dat er dit jaar meer versierd werd dan anders.  Een huis heeft lichtjes, die dansen op muziek van een radiostation.  Daar parkeren we (de tuin kijkt uit op een parkeerplaats) en luisteren we naar een paar liedjes.



Rick rijdt verder door de buurt en intussen kletsen we met Lisa, mijn schoonzus, die morgen naar mijn neef en zijn gezin in Japan vertrekt. Haar schoondochter kan ieder moment bevallen van haar tweede dochtertje.  Zo grappig, Lisa is vijf jaar jonger dan Rick en krijgt nu dus al haar tweede kleinkind.

Thuis kijken we naar Rudolph the Red Nosed Reindeer, een oude show (1964), die Rick ieder jaar gezien heeft.  Hij herinnert zich dan ook bijna letterlijk de teksten!  De muziek is zo oud dat het vals klinkt. Maar het is wel een schattig verhaaltje.

Dan beginnen we aan de boomversieringen.  Een aantal daarvan zijn electrisch, maar als Rick die in de led lichtjes doet werken ze niet of nauwelijks.  Probleem, want dat is deel van onze kerstboom.  Gelukkig heeft Rick vanochtend wel een doos met gewone witte lichtjes op de kop getikt. 

We doen die in de boom en voila, de "On five, four, three, two, one, lift off" Santa werkt weer.  De groene led lichtjes zijn erg overheersend dus ik vind die extra witte wel mooi ertussen. Het is grappig een kerstboom op te tuigen terwijl het buiten voelt als lente, maar jammer genoeg gaan die temperaturen niet duren.

Zondag

Rick is vrijwel altijd eerder op dan ik en is al naar Starbucks als ik opsta.  Hij komt terug met een americano voor mij en een latte en broodje voor hem.  Ik heb namelijk vanochtend de jaarlijkse brunch van Chris.  Dit is alweer het negentiende jaar dat ze de brunch doet, ieder jaar weer zo gezellig!

Andere jaren was het altijd op zaterdag om half tien en dit jaar is het op zondag.  Dom genoeg las ik de uitnodiging niet goed en tegen tienen loop ik naar Chris' huis.  Het is zo warm dat ik geen jas aan hoef!  Dat op 13 december!

Ik bel aan en Chris opent de deur.  "Je bent mijn eerste gast", zegt ze.  Blijkt dat op de uitnodiging half elf als begintijd stond, oeps!  Gelukkig kom ik niet ongelegen en hebben we zo gewoon een gezellig half uurtje samen kletsen.  Ik geef ook mijn hostess cadeautje, een grote soepkom met een zakje stroopwafels erin.

Net voor half elf wil Chris een fles champagne openen, want haar speciale drankje is een poinsettia, champagne met cranberry sap.  Alleen vindt zij het eng om de kurk uit mousserende wijnflessen te trekken.  Ik bied aan het te doen en dat wordt met beide handen aangenomen (de rest van het feestje mag ik er nog twee openen, ik ben er inmiddels pro in).
Zo lekker, die poinsettia (kerstster in het Engels)

De eerste gasten komen en al gauw is het een gezellige drukte.  Toch heb ik het gevoel dat er minder aanwezigen zijn dan andere jaren.  Stiekem vind ik dat leuker, want zo praat ik echt eens bij met dames, die ik maar een of twee keer per jaar zie. 

Er is ook lekker eten, drie verschillende soorten quiches waarvan ik vooral de champignons en uien quiche heerlijk vind.  Verder gerookte zalm, fruit en salades, kortom genoeg voor ontbijt en lunch samen.   De tijd vliegt ook en voor ik het weet is het een uur en ik neem afscheid. Volgend jaar wordt het dus een bijzonder jubileum deze bijeenkomst.

Het is werkelijk idioot warm voor midden december en ik geniet er enorm van.  Thuis kleed ik me in korte mouwen en capri broek en ga op het deck de van Naomi gekregen Libelle lezen.  Ik kan me niet heugen eerder in december zo buiten te hebben gezeten, hoewel het andere jaren ook wel warmer dan gewoonlijk is geweest.
Jammer genoeg kwam het pakje beschadigd aan en ontbrak een kleurboek en de kerstkaart

Intussen hangen Rick en ik af en toe versieringen met allerlei herinneringen in de boom.  Als de kinderen hun met de jaren verkregen engeltjes (Katja), kerstmannen (Kai) en sneeuwpoppen (Saskia) mee gaan nemen zullen Rick en ik er weer flink bij moeten kopen, al hebben we ook heel wat andere leuke herinneringen in de boom hangen.
 
De oudste versiering is bovenstaande, 28 jaar oud

Rick pakt alvast wat cadeaus in en dan lijnen we Cosmo aan voor een lange wandeling.  We wandelen door Nottoway park en komen zo langs het hondenpark.  Cosmo heeft duidelijk zin daarheen te gaan.  We zijn er al heel lang niet geweest, want hij raakte al snel verveeld.

Dit keer vindt Cosmo het een minuut of tien leuk met de andere honden, want het is door het mooie weer druk.  Daarna zoekt Cosmo wat liefde van de aanwezige mensen en komt dan gewillig terug naar ons om verder te wandelen.  Dat was vroeger wel anders, toen kon ik hem niet vangen om dat park te verlaten!

Tot zonsondergang zit ik de rest van de middag op het deck te kleuren.  Natuurlijk gaat dit weer niet duren, maar wat zou ik het graag kunnen oppotten om later deze winter tevoorschijn te halen!  Jammer genoeg is zonsondergang nu ook al tegen vijven.
Bijna winter en ik zit aan onze buitentafel met 23 graden!

Rick en ik vertrekken naar het Mosaic District waar we wat kerstinkopen doen bij de fietsenwinkel daar.  Dan gaan we de nieuwe bar B Side opzoeken.  Die hebben enorm veel biersoorten en ook een goede keuze aan wijnen.  Ik geniet van een rose en Rick van een speciaal biertje.

Deze bar ligt naast de slagerij Red Apron en daarvan bestellen we een charcuterie en kaas plankje.  We kiezen van het sushi-achtige menu vier dingen, waaronder wild zwijn pate en geitenkaas Goudse kaas.  Het smaakt werkelijk heerlijk!

Eigenlijk wilden we ergens anders gaan eten, maar het is hier zo gezellig dat we besluiten te blijven. Ik bestel twee voorafjes, de gebakken bloemkool en de carpaccio.  Beiden zijn erg lekker, al had ik me meer voorgesteld van de bloemkool.  Ricks schnitzel valt helaas tegen, hij is te dun en daardoor droog.  We zullen hier zeker terugkeren, maar dan voor een biertje/wijntje en charcuterie, niet voor een maal.

We lopen nog even door het Mosaic District en zien dat onze favoriete receptioniste er is in het Hyatt House waar we vorige zomer woonden.  Anida komt uit Bosnie en is altijd weer zo blij ons te zien.  We praten bij en na afloop geeft ze ons beiden een grote hug.  Ik mis het leven in die hotelkamer absoluut niet (Anida vertelde dat sommigen van de mensen, die er vorige zomer waren, nog steeds hun gast zijn!), maar toch heb ik er ook veel goede herinneringen aan.

Als laatste lopen we naar Pastry Xpo.  Ik loop op mijn fitflops en zonder jas nog steeds!  Morgen zal het weer verslechteren, maar ik heb stille hoop op een warmer dan anders winter. Mag ook weleens na de afgelopen twee zeer koude winters.

Deze wil ik voor kerst!
 
Onderweg naar huis rijden we door de verlichte straten van ons stadje.  Ik realiseer me weer eens dat we in zo'n leuke buurt wonen.  Veelal zijn de buurten in dit gebied nogal saai, iedereen vertrekt vroeg naar zijn of haar werk en komt 's avonds terug.  Veel mensen verhuizen om de paar jaar voor het leger of buitenlandse zaken.

Ons stadje is echter ongewoon in deze omgeving.  De meeste mensen wonen er permanent en de bevolking varieert van bejaarde mensen tot jonge families en is ook heel divers.  Overdag is het niet uitgestorven. Mensen laten honden uit, kinderen spelen buiten en bekenden komen elkaar tegen in de supermarkt.  In een metropool als Washington is dat nogal uniek. Enfin, ik word opeens sentimenteel van al die mooie verlichte huizen, zelfs degene waar elk opblaasfiguur ooit verkocht in de tuin staat.
Thuis kijken we weer naar kerstfilms op Hallmark.  In een ervan wordt de hoofdrolspeelster, die alleenstaand en verslaggeefster was na een ontmoeting met Santa opeens getrouwd met twee dochters wakker.  Jee, het zal je overkomen, maar toch is het een fascinerend concept. Wat als je opeens in dat andere leven dat je jezelf wenst wakker wordt?  Iets om over na te denken, toch (al zou ik me geen alternatief leven kunnen voorstellen)? En zo eindigt weer een erg leuk weekend.






6 reacties:

Tineke zei

Mooie kerstboom geworden, wat een gedoe zo met de keukentrap versieren. Wij hebben een zelf gekweekte kerstboom uit de tuin, gisteren versierd , dus nu zijn we helemaal in kerstsfeer.
Ja, zo belangrijk dat je in een gezellig dorp woont , waar mensen je kennen en je zellig kunt bijpraten met mensen en afspreken, dat heb ik hier ook.
HIer is het ook zacht voor de tijd van het jaar voor donderdag voorspellen ze 14 graden, helemaal prima.

Becs zei

Wat grappig om al die kerst versieringen te kunnen bewonderen, terwijl het nog altijd 23 graden is. Voelt het dan wel als kerst?

Becs zei

Wat grappig om al die kerst versieringen te kunnen bewonderen, terwijl het nog altijd 23 graden is. Voelt het dan wel als kerst?

Marion2 zei

Ooo, wat een schitterende kerstboom hebben jullie! Ik vind de vorm gewoonweg perfect en hij is ook nog eens zo mooi versierd. En wat een leuke, sfeervolle foto's ook in je blog. Ik heb gisteren de kerstboom gehaald (een Nordmann), maar wacht nog tot vrijdag met opzetten. Ik heb de ervaring dat twee weken het maximum is dat ze in de huiskamer kunnen staan en ik wil hem graag houden tot en met Oudjaarsdag. Moeilijk om te wachten, want ik vind het altijd zo gezellig.

Wat bijzonder en gezellig om je oude collega's weer te zien.

Anoniem zei

Wat leuk he, zo'n oud collega's reunie.
Toevallig heb ik vrijdag gelunched met mijn oud collega's van Philips waar ik alweer 13 jaar weg ben.
De boom ziet er heel leuk uit met die gekleurde lichtjes.
Groet, Bea

Petra zei

@Tineke - Dit weekend wordt het hier een stuk kouder, maar dan volgende week weer mild. Een witte Kerst zit er zeker niet in!

@Becs - Jawel, hoor, ik geniet net zoveel van de kersttijd en voel me stukken beter met warmer weer

@Marion - De boom ruikt ook zo lekker! Ik kan me geen andere herinneren die zo sterk geurde. Hier laten we de bomen een week of 3,5 staan, meestal overleven ze dat wel.

@Bea - Dat is inderdaad wel heel toevallig! Het is er misschien ook wel de tijd van het jaar voor.